Ουόλτερ Ταβάρες: Το "σκιάχτρο" κόντρα στη μόδα των undersized centers

Η ανανέωση του συμβολαίου του Ουόλτερ Ταβάρες ενδεχομένως να πέρασε στα ψιλά, επί της ουσίας όμως πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες κινήσεις της Ρεάλ Μαδρίτης τα τελευταία χρόνια. O 27χρονος σέντερ έφτασε στο WiZink Center από σπόντα (βλ. σοβαρός τραυματισμός του Όγκνιεν Κούζμιτς στην εκκίνηση του 2017/18 ), κι έμελλε να εξελιχθεί στο βασικό αμυντικό όπλο της ισπανικής ομάδας.

Πάνω στις δικές του ιδιαιτερότητες "πάτησε" ο Πάμπλο Λάσο προκειμένου να παρουσιάσει μία από τις πιο αποτελεσματικές ομάδες της Ευρώπης (στο πίσω μέρος του παρκέ), τη διετία της κοινής τους παρουσίας.

Κι από την στιγμή που ο ύψους 2μ21 παίκτης θα παραμείνει στο ίδιο στρατόπεδο μέχρι το 2024, είναι σαφές πως η Ρεάλ Μαδρίτης μπορεί να αισθάνεται ασφάλεια και να θεωρεί πως η ρακέτα της θα παραμείνει -το κατά δύναμιν- απροσπέλαστη. Τουλάχιστον κάθε φορά που ο συγκεκριμένος παίκτης βρίσκεται στο παρκέ. Τα 17'26'' που είχε φέτος στην EuroLeague ανά αγώνα μπορεί να μοιάζουν λίγα, είναι όμως εξαιρετικά αποδοτικά για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Σε τέτοιο βαθμό που καθορίζεται η ιστορία ενός αγώνα.

ΤΑΙΡΙΑΞΕ ΜΕ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΠΛΟ ΛΑΣΟ

Επί των ημερών του Πάμπλο Λάσο, η Ρεάλ Μαδρίτης δεν έχει μεταβάλει σημαντικά την αγωνιστική της φιλοσοφία. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στο πίσω μέρος του παρκέ. Βασικό ζητούμενο είναι η προστασία της ρακέτας, ο τρόπος με τον οποίο αυτή δεν θα αποτελέσει πεδίο δράσης για τον αντίπαλο. Γι αυτό κιόλας, προτιμάει να κρατάει τον ψηλό της κοντά στο καλάθι, παρά να τον υποχρεώνει να απομακρύνεται από αυτό με πιο επιθετικές άμυνες (βλ. hedge out).

Πάνω σε αυτό ήρθε να "κολλήσει" ο Ουόλτερ Ταβάρες, βάσει χαρακτηριστικών. Ένα τέτοιο κορμί δεν είναι εύκολο να μετακινείται πολύ, να βγαίνει πίσω από τα 6μ75 και να υποχρεώνεται να κάνει πολλά πλάγια βήματα. Ό,τι γίνεται δηλαδή με την πλειοψηφία των βασικών ψηλών των αντίπαλων ομάδων, οι οποίες τείνουν να επιλέγουν τα τελευταία χρόνια πιο ευκίνητους παίκτες, που μπορούν να φανούν χρήσιμοι ακόμη και σε άμυνα με αλλαγές (βλ. Κάιλ Χάινς και Γιαν Βέσελι).

Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΚΟΥΣΤΑΒΟ ΑΓΙΟΝ

Η Ρεάλ Μαδρίτης εφάρμοζε ανάλογη τακτική με όλους τους σέντερ που είχε στο ρόστερ. Από τον Γκουστάβο Αγιόν (περισσότερο) μέχρι τον Φελίπε Ρέγιες (λιγότερο) δεν διαφοροποιούσε τον τρόπο παιχνιδιού στην άμυνα. Απλά αυξομειωνόταν αντίστοιχα η "υποχρέωση" των περιφερειακών να δουλεύουν πιο πολύ μετά το screen για να καμουφλάρουν τις αδυναμίες των άλλων δύο ψηλών. Κατά βάση, σε αυτές τις περιπτώσεις συμμετείχαν πιο έντονα κι οι υπόλοιποι παίκτες της πεντάδας προκειμένου να "γεμίσουν" τη ρακέτα και να μην δώσουν χώρους -αφήνοντας ως εκ τούτου πιο εύκολα το περιφερειακό σουτ.

Με τον Ουόλτερ Ταβάρες όμως, όλα ήταν πιο απλά. Η "Βασίλισσα" πήγαινε πολύ στη λογική του "δύο εναντίον δύο" στο pick n' roll, δεδομένου ότι μόνος του μπορούσε να προστατεύσει με επάρκεια τη ρακέτα.

ΤΟ LOW FLAT ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΣΟΥΤ

Πέραν της δεδομένης ικανότητάς του στην προσωπική άμυνα στο low post, ο 27χρονος σέντερ αποτέλεσε τον βασικό άξονα αντιμετώπισης των pick n' roll. Ο Πάμπλο Λάσο τον κρατούσε χαμηλά (low flat), με τουλάχιστον ένα πόδι να ακουμπάει στο "βαμμένο", με σκοπό να μην δώσει τη δυνατότητα είτε για drive του κοντού, είτε για συνεργασία με τον ψηλό. Αντίστοιχα, ο περιφερειακός της Ρεάλ Μαδρίτης που εμπλέκεται στα on ball screens είχε δύο επιλογές, ανάλογα με το "διάβασμα" του προσωπικού του αντιπάλου: είτε "έσπαγε" το screen και ακολουθούσε τον αντίπαλο περιφερειακό (όταν είχε να κάνει με αξιόπιστους σουτέρ) είτε περνούσε κάτω από το screen.

Και στις δύο περιπτώσεις, ο αντίπαλος "κοντός" είχε τη δυνατότητα να εκτελέσει. Πάντα βέβαια μετά από ντρίμπλα, είτε πίσω από τα 6μ75 είτε από μέση απόσταση. Αυτό το δεύτερο, το ενδιάμεσο σουτ, θεωρείται το πιο δύσκολο -και είναι λίγοι οι παίκτες που παρουσιάζονται αξιόπιστοι σε τέτοιους τρόπους (βλ. Βασίλης Σπανούλης, Μάικ Τζέιμς, Κιθ Λάνγκφορντ). Γι αυτό κιόλας ήταν μια κατάσταση την οποία η ισπανική ομάδα "έδινε" μετά χαράς στους αντιπάλους της. Κι αυτοί, από τη μεριά τους, καλούνταν να βρουν πόντους από τέτοιες καταστάσεις.

Ειδικά απέναντι στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, στη διάρκεια των playoffs, η Ρεάλ Μαδρίτης έδωσε κατά κόρον στο "τριφύλλι" το ενδιάμεσο σουτ (κυρίως στο "2", με τον Σον Κιλπάτρικ να είναι άστοχος). Εκ των πραγμάτων δικαιώθηκε, αφού έλεγξε απόλυτα τη σειρά και πήρε δίχως προβλήματα το εισιτήριο για το Final Four της Βιτόρια.

Οι αριθμοί αποτυπώνουν πλήρως την αποτελεσματικότητα της ισπανικής άμυνας στο pick n roll, αφού ήταν η καλύτερη της EuroLeague σε αυτές τις καταστάσεις με 0.891 πόντους ανά -τέτοιου είδους- κατοχή. Αντίστοιχα, διέθετε την καλύτερη άμυνα με 0.943 πόντους ανά κατοχή, ενώ ο Ουόλτερ Ταβάρες δεχόταν μόλις 0.73 πόντους ανά κατοχή από τον προσωπικό του αντίπαλο.

ΤΟ "ΕΥ ΖΗΝ" ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Η παρουσία του στις καλύτερες πεντάδες της Ρεάλ Μαδρίτης στη διάρκεια της σεζόν δεν είναι τυχαία. Βάσει των αριθμών που προσφέρει το Overbasket, ο ύψους 2μ21 σέντερ ήταν παρών σε όλα τα σχήματα που είχαν διψήφιο αριθμό πόντων ως θετικό πρόσημο σε σχέση με τον αντίπαλο. Από τους +54 πόντους μαζί με Φακούντο Καμπάσο, Ρούντι Φερνάντεθ, Τζέφρι Τέιλορ και Άντονι Ράντολφ μέχρι τους +11 πόντους μαζί με Φαμπιάν Κοζέρ, Σέρχιο Γιουλ, Γκάμπριελ Ντεκ και Άντονι Ράντολφ, ήταν πάντα "εκεί".

Κι αν αυτό δεν μοιάζει αρκετό, υπάρχουν κι άλλοι αριθμοί που αποτυπώνουν πως το "ευ ζην" της "Βασίλισσας" στο πίσω μέρος του παρκέ είχε τον ίδιο στο επίκεντρο. Για παράδειγμα, με αυτόν στο γήπεδο οι αντίπαλοι της ισπανικής ομάδας είχαν 43.2% στο True Shooting Ratio (βολές, δίποντα, τρίποντα) και 44.8% στα δίποντα, ενώ όταν βρισκόταν στον πάγκο, τα ποσοστά τους είχαν εμφανή βελτίωση, αφού σούταραν με 48.8% στο True Shooting Ratio και με 52.9% στα δίποντα!

Αυτό μεταφράζεται ανάλογα στο Offensive Ratio (πόντοι ανά εκατό κατοχές): 88.2 το ORAT των αντιπάλων με αυτόν παρόντα, 100.1 χωρίς αυτόν. Όπως επίσης στους πόντους ανά κατοχή, με 0.96 και 1.06 αντίστοιχα.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΜΟΔΑ

Εν κατακλείδι, ο Ουόλτερ Ταβάρες δεν είναι τόσο "εμπορικός" όσο οι περιφερειακοί της Ρεάλ Μαδρίτης, δεν είναι ενδεχομένως ούτε τόσο εντυπωσιακός όσο οι ψηλοί κάποιων ομάδων της EuroLeague. Η ουσία δεν αλλάζει όμως: αποτελεί κορυφαίο αμυντικό όπλο της "Βασίλισσας", σε τέτοιο βαθμό που καθορίζει την εξέλιξη ενός αγώνα. Κι αν η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων επιλέγει εδώ και μερικά χρόνια τους undersized centers, αυτός υπενθυμίζει πως το ύψος μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αρκεί να έχεις το ταλέντο για να το διαχειριστείς και να βρεθείς σε μια κατάσταση, που μπορεί να σε ευνοήσει.

Ήταν τυχερός και κατέληξε στη Ρεάλ Μαδρίτης, με τον Πάμπλο Λάσο να τον εξελίσσει και να τον κρατάει κοντά του για πέντε ακόμη χρόνια...

AP Photo/Alvaro Barrientos