Το Μάλι συνέχισε να τρελαίνει κόσμο στο Παγκόσμιο U19 της Κρήτης, αφού με τη νίκη του με 76-73 επί της Γαλλίας προκρίθηκε στον τελικό της διοργάνωσης, όπου θα αντιμετωπίσει σήμερα (7/7, 20:30) τις ΗΠΑ.

Λίγες ώρες πριν από τον τελικό, ο αρχηγός του Μάλι, Μαρτίν Ντιακιτέ, μοιράστηκε μέσω της ιστοσελίδας sportraits.org μία σπουδαία ιστορία μέσω μίας επιστολής του. Την ιστορία του Μουμπάρακ, ο οποίος αν δεν τραυματιζόταν στην προετοιμασία του Μάλι θα βρισκόταν τώρα και αυτός στην Κρήτη και θα διεκδικούσε το χρυσό μετάλλιο.

Διαβάστε την όμορφη επιστολή του:

"Γνωριστήκαμε στις 3 Αυγούστου 2018. Έφτασα στο Μπαμάκο τη νύχτα για να πάρω μέρος στην προετοιμασία για τους Παναφρικανικούς αγώνες U18 με την εθνική ομάδα του Μάλι.

Τότε δεν είχαμε το δικαίωμα να επιλέξουμε με ποιους θα μείνουμε στο δωμάτιο. Έτσι κι αλλιώς δεν ήξερα κανέναν από τους 16 παίκτες που βρισκόντουσαν στην προεπιλογή. Ο Μουμπάρακ είναι έναν χρόνο νεότερος από μένα και ο προπονητής επέλεξε να τον βάλει στο ίδιο δωμάτιο με μένα. Αργότερα ανακάλυψα ότι είχε τους λόγους του που το έκανε αυτό. 'Είναι νέος, γεμάτος προοπτική και μπορεί να επηρεαστεί εύκολα. Θέλω να τον φροντίσεις και να ξέρεις ότι πρέπει να μείνει συγκεντρωμένος κατά την διάρκεια της προετοιμασίας' μου είπε.

Κάπως έτσι είδα έναν νεαρό παίκτη να εξελίσσεται στο Μάλι. Γεννήθηκα στην Γαλλία και πάντα ζούσα στην Γαλλία, όπου η κουλτούρα είναι διαφορετική, αλλά αμέσως καταλάβαμε ο ένας τον άλλο. Μο έμαθε λέξεις από την τοπική διάλεκτο και είχαμε πολλές συζητήσεις. Συνηθίζαμε να μιλάμε για τα πάντα, αλλά κυρίως για μπάσκετ. Ακόμα, συγκρίναμε τις κουλτούρες των χωρών που ζούσαμε και μιλήσαμε πολύ για την Γαλλία.

Πρέπει να είναι γνωστό ότι, όπως όλοι οι παίκτες που αγωνίζονται στο Μάλι, ο Μπουμπάρακ έκανε όνειρα. Και ακόμα κάνει. Ονειρεύεται να παίξει στο εξωτερικό και ειδικά στην Γαλλία! Μου έκανε πολλές ερωτήσεις για το επίπεδο του μπάσκετ και το στυλ παιχνιδιού που υπάρχει εκεί. Γίναμε αληθινοί φίλοι και περνούσαμε τον ελεύθερο χρόνο μας παρακολουθώντας ταινίες, γελώντας και χορεύοντας στο δωμάτιό μας. Στο τέλος της προετοιμασίας, που κράτησε 3 εβδομάδες, μας επέλεξαν και τους δύο να συμμετέχουμε με το Μάλι στην διοργάνωση. Και τι διοργάνωση ήταν για μας... Το να κατακτήσεις το τρόπαιο μπροστά στο δικό σου κοινό είναι κάτι μοναδικό. Ήταν μία στιγμή που σταμάτησε ο χρόνος στην ψυχή μας.

Είναι πολύ δύσκολο για εμένα να μην αισθανθώ ένοχος, ξέροντας, βλέποντας και βιώνοντας την κατάσταση στην Γαλλία και γενικά στην Ευρώπη, όπου είμαστε προνομιούχοι. Είναι δύσκολο να μην σκέφτομαι αυτόν και άλλους παίκτες που δεν είναι τόσο τυχεροί. Θα σας πω κάτι όμως. Παρά την φτώχεια και τις δύσκολες συνθήκες στο Μάλι, ποτέ δεν άκουσα τον Μουμπάρακ να παραπονιέται για κάτι. Μπορώ να σας βεβαιώσω ότι στην Γαλλία παραπονούμαστε περισσότερο από ότι οι άνθρωποι στο Μάλι.

Μετά από όλα αυτά, κρατήσαμε επαφή. Ο Μουμπάρακ συνέχισε να δουλεύει σκληρά, έχοντας στο μυαλό του ότι θέλει να πετύχει τον απόλυτο στόχο. Ήθελε ό,τι και αν γινόταν, να είναι μέλος της ομάδας του Μάλι που θα έπαιρνε μέρος στο Παγκόσμιο U19 της Ελλάδας. Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, επέστρεψα στο Μπαμάκο, στις 29 Μαΐου 2019. Αυτή τη φορά για ν απάρω μέρος στην προετοιμασία πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ήμουν χαρούμενος επειδή θα μπορούσα να δω τον αδελφό μου ξανά και, μαντέψτε, μοιραστήκαμε ξανά το ίδιο δωμάτιο.

Η κοινή μας ζωή ήταν πάλι γεγονός, βρήκαμε τις αγαπημένες μας συνήθειες, τα πράγματα που αγαπούσαμε να κάνουμε μαζί. Και, προφανώς, μιλήσαμε για τα κατορθώματά μας την χρονιά που πέρασε. Τώρα ο στόχος ήταν να περάσουμε στο επόμενο στάδιο, που είχε παγκόσμιο αντίκτυπο. Ονειρευόμασταν να γράψουμε ιστορία σε παγκόσμιο επίπεδο μαζί. Η εξέλιξη του Μπουμπάρακ ήταν άμεση. Σουτάρει την μπάλα τέλεια από την περιφέρεια και τα ποσοστά του ήταν εξαιρετικά στην προετοιμασία. Ήταν ξεκάθαρο ότι θα ήταν στην ομάδα. Σχεδόν τα είχε καταφέρει. Αλλά δέκα μέρες πριν ταξιδέψουμε, ο Μουμπάρακ είχε έναν άσχημο τραυματισμό στο γόνατο.

Αφήστε με να κάνω ένα διάλειμμα κάπου εδώ. Είναι σημαντικό να καταλάβετε ότι το μπάσκετ είναι ένας τρόπος να ξεφύγει από την ζωή του και να πάει κάπου όπου θα μπορέσει να βοηθήσει την οικογένειά του. Αντιμετώπιζε την πρόκληση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ως μία ευκαιρία να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του. Το όνειρό του να πάει στην Γαλλία. Ξέρετε τι έκανε; Όταν όλοι οι άλλοι κοιμόντουσαν, αποφάσισε να προσθέσει μία προπόνηση για σουτ στις 5 το πρωί, ξέχωρα από τις διπλές προπονήσεις που κάναμε. Όταν ξυπνούσα στις 7 για να πάρω πρωινό, ήταν ήδη εκεί.

Τον παρακολούθησα να κάνει ό,τι μπορεί για να ξεπεράσει τον τραυματισμό του. Έκανε πολλά. Προσπάθησε πολύ σκληρά. Μετά από λίγο ωστόσο ήρθε η ιατρική διάγνωση. Ο Μουμπάρακ δεν μπορούσε να πάρει μέρος στην διοργάνωση. Δε μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματά του. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι έπρεπε να είσαι μαζί του για να καταλάβεις. Ο κόσμος του κατέρρευσε, τα όνειρά του πέταξαν και η πραγματικότητα ήταν σκληρή για αυτόν. Δυσκολεύτηκα πολύ να αποδεχθώ τα νέα, δεν μπορούσα να πιστέψω την ατυχία του. Άξιζε περισσότερο από κάθε άλλον να βρίσκεται εκεί, να είναι μαζί μας στο Παγκόσμιο Κύπελλο! Αλλά δεν είναι!

Η ιστορία του με επηρέασε. Παρά το γεγονός ότι δεν μπορούσε να πάριε μέρος, έμεινε με την ομάδα μέχρι την τελευταία στιγμή. Η πνευματική του δύναμη, η ομαδικότητά του και η προσήλωσή του στο μπάσκετ με εμπνέει κάθε μέρα. Κάθε μέρα, κάθε λεπτό που παίζω στην Κρήτη, το κάνω στο όνομα του Μουμπάρακ. Προς τι μή του. Ο Μουμπάρακ είναι στο παρκέ με εμάς, στις σκέψεις μας κι ας μην βρίσκεται μαζί μας. Για εμένα δεν υπάρχει αίσθηση κούρασης, δεν αξίζω να αισθάνομαι έτσι ή ότι πρέπει να ξεκουραστώ, ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Ξέρετε γιατί; Επειδή ξέρω αυτόν και ξέρω ότι θα πέθαινε στο παρκέ για την ομάδα αν ήταν απαραίτητο.

Αυτός είναι και ο λόγος που ξέρω ότι θα ξεπεράσει αυτή την αδικία. Ξέρω ότι ο Μουμπάρακ θα εκπληρώσει το όνειρό του.

Για σένα αδελφέ μου..."

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο στα αγγλικά ΕΔΩ.

Photo Credits: FIBA