Η ΑΕΚ ήξερε ότι είχε απέναντί της μία μπασκετική Λερναία Ύδρα στον τελικό με τη Μονακό . Οι Μονεγάσκοι ήταν η ομάδα με την καλύτερη επίθεση και την 5η καλύτερη άμυνα στο BCL. Η “Ένωση” έπρεπε να διαλέξει αν θα προσπαθούσε να κερδίσει από την άμυνα ή την επίθεση. Επέλεξε τον δεύτερο δρόμο kai δικαιώθηκε, κερδίζοντας με 100-94 , για να κατακτήσει έναν πανάξιο τίτλο.

Μοιάζει σαν ψέμα, αλλά σε έναν τελικό, με τα νεύρα τεντωμένα, η ομάδα του Ντράγκαν Σάκοτα κέρδισε σημειώνοντας 100 πόντους! Σούταρε με 51.6% στα δίποντα και 52.9% στα τρίποντα, γεγονός που δεν άφησε να φανεί το μόλις 67.5% που εκτελούσε στις βολές. Η ΑΕΚ είχε συγκεκριμένη στρατηγική σε άμυνα και επίθεση, την ακολούθησε πιστά και δικαιώθηκε, καταφέρνοντας να κερδίσει σε ένα παιχνίδι που ο πρώτος σκόρερ της, Μάνι Χάρις, έμεινε στους 9 πόντους.

Η “Ένωση” δεν αποτελεί ακριβώς... τέρας σταθερότητας. Αν έχει αποδείξει ωστόσο κάτι από το ξεκίνημα της σεζόν είναι πως παρουσιάζεται συνεπής στα ραντεβού της με τους μεγάλους αγώνες. “ Δεν έχουμε ηττηθεί σε Do or Die παιχνίδι φέτος” είχε δηλώσει πριν το Final Four στο Sport24.gr ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης , βλέποντας την ομάδα του να γυρίζει τον διακόπτη την κατάλληλη στιγμή και να παίζει το καλύτερο μπάσκετ της υπό το καθεστώς πίεσης. Αυτό έκανε και κόντρα στη Μονακό, μοιάζοντας πιο συγκεντρωμένη από ποτέ.

ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Η ΑΕΚ ήξερε ότι αν πήγαινε το παιχνίδι σε γρήγορο τέμπο με τη Μονακό τα πράγματα θα ήταν δύσκολα. Αν όμως το παιχνίδι πήγαινε σε αργό ρυθμό θα υπήρχε κίνδυνος να κοιμίσει τον κόσμο, δίνοντας το δικαίωμα στη Μονακό να πιστέψει στη νίκη. Έχοντας αυτό το πράγμα στο μυαλό τους, στην “Ένωση”, επέλεξαν τον... ενδιάμεσο δρόμο: Έπαιξαν γρήγορα σε καταστάσεις σετ παιχνιδιού.

Με τη Μονακό να έχει τρεις γκαρντ με ύψος κάτω από 1.90 μέτρα (Κούπερ, Κραφτ, Ρόμπινσον), η ΑΕΚ δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει στο post τον Μάικ Γκριν (κάτι που έχει συμβεί αρκετές φορές φέτος) δημιουργώντας ανισορροπία. Αυτή η ανισορροπία οδήγησε σε βοήθειες, καλή κυκλοφορία της μπάλας και τρίποντα από τον Κέβιν Πάντερ και τον Ντούσαν Σάκοτα στο πρώτο ημίχρονο, ενώ στην συνέχεια η μπάλα πέρασε και στον Μαυροειδή. Το τέλος του πρώτου ημιχρόνου βρήκε την ΑΕΚ να προηγείται με 53-44. Το μεγάλο κέρδος της όμως ήταν πως είχε καταφέρει να εδραιώσει μία απειλή μέσα και έξω από την ρακέτα, είχε ήδη βάλει στο παιχνίδι πολλούς παίκτες και είχε γεμίσει προβλήματα τη Μονακό.

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΟΥΤ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Η Μονακό δεν έφτασε τυχαία μέχρι τον τελικό, ούτε φυσικά είχε τυχαία τον όρο του φαβορί. Κέρδισε αυτό τον χαρακτηρισμό χάρη στην παρουσία της στο παρκέ. Αυτό αποδείχθηκε στο δεύτερο ημίχρονο, όταν βρήκε τρόπους να αναχαιτίσει την λογική της ΑΕΚ, αρχικά τοποθετώντας τον Τραορέ πάνω στον Χάντερ και ακολούθως με το να πιέζει σε όλο το γήπεδο τον Γκριν για να τον κουράσει και εξουδετερώνοντας τον Χάρις με τον αθλητικό Λακόμπ. Εκεί όμως που όλα έμοιαζαν δύσκολα για την ΑΕΚ, μίλησαν όλοι οι υπόλοιποι.

Το τελευταίο πεντάλεπτο του αγώνα βρήκε την ΑΕΚ να έχει τον Ντιλρόι Τζέιμς σε θέση σέντερ με δύο σουτέρ (Πάντερ, Σάκοτα) και δύο σκόρερ (Γκριν, Χάρις) στο πλευρό του και απέναντί του τον “βαρύ” Τραορέ. Ήταν ένα μις-ματς που η ΑΕΚ απλώς δεν γινόταν να μην “χτυπήσει”, παίρνοντας το μέγιστο που μπορούσε για να φτάσει στη νίκη.

ΕΙΧΕ ΤΥΧΗ, ΑΛΛΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΜΟΝΟ ΤΟΥ

Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι η ΑΕΚ είχε αρκετές φορές την τύχη με το μέρος της στην πορεία προς τον τελικό. Ίσως την είχε και στον τελικό σε κάποιες φάσεις, όπως σε ένα τρίποντο με ταμπλό του Σάκοτα στην δεύτερη περίοδο ή ίσως ένα-δύο τραηβηγμένα σουτ του Πάντερ. Μπορεί όμως η ΑΕΚ να είχε τύχη, αλλά τίποτα δεν ήρθε... στην τύχη.

ότι κάθε παίκτης πρέπει να έχει στο μυαλό του πως όταν επιστρέψει στα αποδυτήρια μετά το τέλος του αγώνα πρέπει να ξέρει ότι έδωσε το 100% . Με το παιχνίδι να έχει τελειώσει πλέον, γίνεται σαφές ότι πράγματι όλοι όσοι αγωνίστηκαν έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν κόντρα στη Μονακό.

Η ΑΕΚ έφτιαξε ή ίδια την τύχη της σε αυτό το παιχνίδι. Κόντρα σε μία ομάδα που δεχόταν 69 πόντους ανά αγώνα σημείωσε 100. Κόντρα σε μία ομάδα που έχει μάθει να επιβάλλει το τέμπο της, επέβαλλε τους δικούς της κανόνες με τις επιθέσεις ανάμεσα στα 8 και τα 15 δευτερόλεπτα. Έπαιξε ένα... ενδιάμεσο και στοχευμένο μπάσκετ και δικαιώθηκε. Στην ίσως πιο κλισέ φράση στην ιστορία του αθλητισμού, οι αθλητές συνηθίζουν να λένε “παίρνουμε κάθε ματς ξεχωριστά”. Κόντρα στη Μονακό η ΑΕΚ πήρε κάθε μις-ματς ξεχωριστά. Κάθε φάση είχε την δική της σημασία. Κάθε φάουλ, κάθε καλάθι “έχτισε” μία ψυχολογία που την οδήγησε στον τίτλο. Έναν τίτλο που κατέκτησε πέρα για πέρα δίκαια, παίζοντας το δικό της μπάσκετ.