Παίξε καλύτερα, για να παίξεις πολύ...

Ακολουθεί το κείμενο του Τζόναθαν Φέιγκεν:
"Συμβουλή καριέρας για τον Μπίλι"


Με την όλη απογοήτευση που νιώθει τον τελευταίο καιρό, μπορώ να πω ότι είμαι εντυπωσιασμένος από το πόσο εγκάρδιος και φιλικός παραμένει. Κάθε μέρα, έρχεται στο γήπεδο, προσφέρει απλόχερα ένα μεγάλο χαμόγελο και ρωτάει "τι κάνεις; όλα καλά;". Είναι μια μικρή κουβεντούλα, ευγενική. Αλλά ξέρεις πώς είναι με κάποιον που συναντάς κάθε μέρα. Πολύ σύντομα αρχίζεις τα νεύματα. Σα να γίνονται όλα από καθήκον. Οι επαγγελματίες αθλητές μαθαίνουν να λένε "γεια", νομίζοντας ότι έτσι θα μαθαίνουν πληροφορίες.

Αυτό το παιδί είναι ατελείωτα ευγενικό. Άκουσα, ότι από τότε που οι Ρόκετς άρχισαν να πετυχαίνουν νίκες, εκείνος είναι ακόμη λιγότερο σκυθρωπός στην προπόνηση, δουλεύει πολύ σκληρά και με καλύτερη συμπεριφορά. Άρα, από τη στιγμή που είναι τόσο καλό παιδί, νομίζω ότι είναι καιρός να του προσφέρω μια καλή συμβουλή για την καριέρα του.

Θέλεις να παίξεις περισσότερο Μπίλι; Να μια οδηγία: Παίξε καλύτερα. Είναι αστείο το πόσο συνδέονται αυτά τα δύο.

Μου αρέσει ο "Μπίλι" και πιστεύω ότι έχει μέλλον στο πρωτάθλημα του ΝΒΑ. Όμως, πάντα ακούγεται λάθος, όταν ένας Κρις Ουέμπερ κάνει παράπονα για το χρόνο συμμετοχής του. Όταν είσαι ρούκι κι έχεις ξοδέψει μισή σεζόν στο ΝΒΑ, δεν έχεις κάνει τίποτα, απολύτως τίποτα στο πρωτάθλημα, δεν μπορείς να παραπονεθείς. Πηγαίνεις και δουλεύεις. Εκτελείς τα καθήκοντά σου. Μετά, δουλεύεις κι άλλο.

Σε όλες τις συζητήσεις του Μπίλι με τα media, ακόμη και με μένα τον ίδιο, φάνηκε, καθαρά η μεγάλη του απογοήτευση. Είναι κατανοητό να νιώθει έτσι. Όμως, τόνισε ότι θα συνεχίσει τη δουλειά στις προπονήσεις και θέλει τα καλύτερα για την ομάδα του.

Η αλήθεια είναι ότι ο Σπανούλης έπαιξε. Να το πω άλλη μια φορά: Έπαιξε. Όχι πολύ, αλλά αρκετά για να του δοθεί η ευκαιρία να διεκδικήσει ακόμη περισσότερο χρόνο. Με μία εξαίρεση, η απόδοσή του ήταν αυτή που τον οδήγησε πίσω στον πάγκο. Στην preseason το παιχνίδι του ήταν άθλιο. Κατά τη διάρκεια των λίγων επίσημων αγώνων που συμμετείχε, σούταρε με 22%. Οι Ρόκετς κατέρρεαν την περίοδο που εκείνος ήταν στο παρκέ. Η ομάδα έχασε αγώνες.

Η αντίληψη ότι δεν παίζει επειδή είναι ρούκι, δεν έχει λογική. Ο Τζον Λούκας είναι ένας... βετεράνος με 13 ματς και 107 λεπτά συμμετοχής. Έχει πάρει το χρόνο που ο Σπανούλης έχασε. Κι εκείνος όμως είναι στις τελευταίες θέσεις του rotation, αλλά μαζί με τον Σπανούλη έχουν πάρει χρόνο για να δείξουν ότι μπορούν ακόμη περισσότερα.

Ένα ακόμη επιχείρημα που πρέπει να ξεχαστεί, είναι αυτό που τονίζει την μεγαλειώδη απόδοσή του στο Μουντομπάσκετ και στη νίκη της Ελλάδας επί των ΗΠΑ. Αν τότε δεν είχε παίξει καλά, αυτό δε θα σήμαινε ότι δεν είναι καλός παίκτης. Οι Ρόκετες τον είχαν ήδη αποκτήσει. Είχαν ήδη αποφασίσει ότι είναι ένας καλός παίκτης. Το ένα παιχνίδι τίποτα. Όυτε κάτι καλό, ούτε κάτι κακό. Είναι ένα ματς. Στο ΝΒΑ, οι περισσότεροι μπορούν να παίξουν καλά για περισσότερα από ένα παιχνίδι. Και δεν ήταν παιχνίδι ΝΒΑ. Διαφορετικοί κανόνες, διαφορετική ομάδα, διαφορετικός ρόλος.

Αν οι Ρόκετς έκαναν σκάουτινγκ αυτά τα χρόνια, θα τους έχει αρέσει αυτό που έχουν δει, αλλά πόσοι παίκτες που επιλέχθηκαν σε υψηλές θέσεις των ντραφτ, δεν τα κατάφεραν στο ΝΒΑ, παρά τα όσα είχαν "υποσχεθεί" με τις επιδόσεις τους κι ενώ είχαν εξαιρετικά φυσικά προσόντα και είχαν "σκαναριστεί" στην παραμικρή λεπτομέρεια; Είναι ένα δύσκολο πρωτάθλημα.

Ο Σπανούλης μπορεί να βρει το δρόμο του στο ΝΒΑ. Έχει πολύ καλό πρώτο βήμα και εξαιρετική αίσθηση του πώς να το χρησιμοποιεί. Παίζει από δέξια και από αριστερά και χρησιμοποιεί καλά το σώμα του. Είναι δυνατός και σταθερός. Και όλα αυτά τα λόγια περί "ρούκι της χρονιάς" ή η δήλωσή του προς τον Τζεφ Βαν Γκάντι πως ήταν ο ΜακΓκρέιντι της ομάδας του, μαρτυράει μια υγιή και μεγάλη αυτοπεποίθηση.

Αλλά αν νομίζει ότι του έχουν φερθεί άδικα, αυτό είναι χειρότερο κι από λάθος. Θα κορόιδευε τον εαυτό του και θα αγνοούσε τα βήματα που πρέπει να κάνει για να πάρει αυτό που τόσο πολύ θέλει.

Η γνώμη μου είναι, ότι το γεγονός πως το παιδί χαμογελάει και λέει "γεια" δείχνει την πίεση που νιώθει, με τα τηλέφωνα και τα e-mail που ρωτάνε διαρκώς γιατί ένας "εθνικός ήρωας" δεν παίζει.

Από όλα όσα έχει πει (σ.σ τα αναφέρει κι εκείνος στο κείμενό του, αλλά είναι ήδη γνωστά), φαίνεται η απογοήτευσή του. Είχε κτίσει κάτι καλό στην Ευρώπη κι έκανε πολύ δρόμο για να έρθει ως εδώ. Είναι δυσαρεστημένος και είναι απολύτως φυσιολογικό.

Όμως, μέσα σε όλα αυτά που είπε αυτές τις ημέρες στο όποιο μέσο μίλησε, ανέφερε κάτι για την ανάγκη του να παίξει καλύτερα; Ίσως αυτό ήθελε να πει, αναφερόμενος στη σκληρή δουλειά στις προπονήσεις, αλλά όπως και να 'χει είπε λίγα για τους δικές του ευθύνες.

Ο Μπίλι μοιάζει να είναι ένα καλό παιδί και μια καλή προοπτική. Και έχει δίκιο για ένα πράγμα: "Το μπάσκετ είναι μπάσκετ".

Αν θέλεις να παίξεις περισσότερο, παίξει καλύτερα...