Πρώτο χαρακτηριστικό στοιχείο, η κατάρτιση της βασικής πεντάδας των πρασίνων. Ο coach Pasqual δείχνει να υιοθετεί το σχήμα του εξασφαλίζει τον έλεγχο του ρυθμού μέσω της άμυνας, κι έτσι για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι Ευρωλίγκας ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με Καλάθη, Lojeski, Αντετοκούνμπο, Singleton και Gist. Ιδιαίτερα απέναντι σε μια ομάδα ταχυδυναμική και γεμάτη ενέργεια όπως η Khimki (κι όπως όλες οι ομάδες του Γιώργου Μπαρτζώκα), η συγκεκριμένη επιλογή έμοιαζε με μονόδρομο, δίνοντας στους πράσινους την δυνατότητα να πιέσουν στην περιφέρεια, να ανταποκριθούν στις περιστροφές, να τοποθετηθούν καλύτερα για το αμυντικό rebound, και εν τέλει να ελέγξουν απόλυτα τον ρυθμό.

Επιμέρους χαρακτηριστικό της παραπάνω επιλογής, η τοποθέτηση του Θανάση (1) πάνω στον Shved (2). Το πόσο ασφυκτικά ένιωσε ο Ρώσος guard γίνεται προφανές στα παρακάτω στιγμιότυπα:

Ο Shved βγαίνει στο αριστερό φτερό για να υποδεχθεί την μπάλα, όμως ο Θανάσης δημιουργεί έναν αόρατο τοίχο, σχεδόν εξαλείφοντας την πιθανότητα πάσας. Στη συνέχεια της ίδιας επίθεσης, ο Ρώσος προσπαθεί να απελευθερωθεί κινούμενος προς την αντίθετη πλευρά για να πάρει το screen, έτσι ώστε στη συνέχεια να κινηθεί προς την ρακέτα. Ο αόρατος τοίχος του Θανάση είναι και πάλι εκεί, τα δευτερόλεπτα έχουν κυλήσει, και ο Παναθηναϊκός έχει αναγκάσει τους Ρώσους να επιλέξουν το plan b.

Ένα ακόμα στιγμιότυπο, με τον Shved να ξεκινάει την προσπάθεια εμπλοκής του στην επίθεση των Ρώσων από τη δεξιά γωνία:

Ο Shved είναι ήδη απομονωμένος, και ο Zaytsev (3) κινείται από το αριστερό φτερό προς το κέντρο της ρακέτας προκειμένου να του δώσει το screen. O Shved κινείται παράλληλα προς την baseline ώστε να φτάσει στην αριστερή πλευρά της επίθεσης και να υποδεχθεί την μπάλα. Ο Θανάσης ακολουθεί την πορεία του, περνάει από το κακό screen του Zaytsev και φτάνει έγκαιρα ώστε και πάλι να βγάλει τον Shved εκτός επιθετικής εμπλοκής. Ο αόρατος τοίχος είναι και πάλι εκεί, ο Παναθηναϊκός καταφέρνει να βγάλει εκτός παιχνιδιού τον βασικό εκφραστή της επίθεσης των Ρώσων για αρκετά λεπτά της πρώτης περιόδου, και αποτέλεσμα είναι να φέρει την αναμέτρηση στο δικό του πλαίσιο δράσης.

ΕΤΣΙ ΕΠΙΤΕΘΗΚΑΝ ΟΙ "ΠΡΑΣΙΝΟΙ"

Στο επιθετικό μισό του παρκέ, οι πράσινοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν συνεργασίες μεταξύ της τριάδας Καλάθη - Gist - Lojeski, κάνοντάς το μ’ έναν τρόπο σχεδόν πανομοιότυπο με αυτόν που χρησιμοποίησαν την περασμένη Παρασκευή στο ΣΕΦ, κι έχοντας ως στόχο τη δημιουργία των προϋποθέσεων για σουτ από τον Lojeski. Το πώς το επιχείρησαν, απεικονίζεται στα παρακάτω στιγμιότυπα:

Ο Καλάθης στην κορυφή της επίθεσης, ο James Gist κινείται προς την αριστερή γωνία για να δώσει το screen στον Lojeski, κι ο τελευταίος βγαίνει στο αριστερό φτερό, υποδέχεται την πάσα του Καλάθη και εκτελεί. Σε μια μικρή παραλλαγή του παραπάνω, κι ενώ οι πράσινοι δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν το ελεύθερο σουτ του Lojeski, o Καλάθης συνεργάζεται ξανά με τον GIst παίρνοντας το screen, o Αμερικανός κάνει το roll κινούμενος στον κεντρικό διάδρομο, κι ο Καλάθης δίνει την πάσα στην αδύναμη πλευρά της επίθεσης. Ο Θανάσης είναι ελεύθερος και ευστοχεί για τρεις, ακριβώς όπως φαίνεται παρακάτω:

Σ’ αυτό το διάστημα, και με τον Shved αποκομμένο από οποιαδήποτε επιθετική δράση, οι Ρώσοι προσπάθησαν να επιβιώσουν μεταφέροντας το επιθετικό κέντρο βάρους στον James Anderson, δίνοντάς του την ευκαιρία να επιτεθεί από την αδύναμη πλευρά της επίθεσης, είτε αυτό σήμαινε άμεση εκτέλεση μετά την πάσα, είτε το να σπάσει την close-out άμυνα επιχειρώντας να διεισδύσει μέχρι το καλάθι. Είχε έρθει, όμως, η στιγμή για την πρώτη μεγάλη βραδιά του Marcus Denmon.

Όπως έχουμε σημειώσει στην ανάλυση μετά το παιχνίδι του Παναθηναϊκού απέναντι στην Bamberg, η ένταξη του Denmon σ’ ένα περιβάλλον με εντελώς διαφορετικές συνθήκες και απαιτήσεις είναι πολύπλοκη διαδικασία. Κι ο Xavi Pasqual επέλεξε εξ αρχής το πλάνο της σταδιακής προσαρμογής. Ελεγχόμενος χρόνος, συνύπαρξη με τον Νικ Καλάθη ώστε ο Αμερικανός να έχει δίπλα του έναν δημιουργό που θα του εξασφάλιζε το ιδανικό πλαίσιο εκτέλεσης, ανάθεση περισσότερων ευθυνών σε εντός έδρας παιχνίδια για να νιώσει την ασφάλεια του οικείου περιβάλλοντος.

Ο Denmon δεν κατάφερε να ανταποκριθεί, κι ο Pasqual έφτασε στο σημείο να μην τον χρησιμοποιήσει στο ΣΕΦ. Τα όσα έκανε χτες είναι η υγιέστερη αντίδραση που θα μπορούσε να υπάρξει μετά από ένα γεμάτο σύννεφα DNP στο παιχνίδι της Παρασκευής. To tweet του Denmon περί επιπλέον προσπάθειας υπήρχε ήδη ως δείγμα θετικού χαρακτήρα, τα όσα όμως έκανε απέναντι στην Khimki ήταν ιδανικά. 24 πόντοι με 7/9 τρίποντα, 3 assists, κι ένα κλέψιμο σε σχεδόν 21 λεπτά συμμετοχής. Από ένα σημείο και μετά, η άμυνα δεν είχε σημασία. Ναι μεν ο Παναθηναϊκός λειτούργησε άριστα ώστε να δημιουργηθούν οι ευκαιρίες για σουτ υπό καλές προϋποθέσεις, όμως η χτεσινή του παράσταση εξελίχθηκε σε προσωπική δήλωση αυτοπεποίθησης. Το ερώτημα που προκύπτει είναι τόσο προφανές όσο και κρίσιμο: ήταν τα όσα συνέβησαν απέναντι στην Khimki η πρώτη απόδειξη πως πλέον ανήκει στο ανώτερο επίπεδο;

Το να επαναλάβει τα όσα έκανε με τους Ρώσους την ερχόμενη Πέμπτη με αντίπαλο την Efes σαφώς και δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες. Αντίστοιχα, θα είναι κρίμα να χαθεί το momentum που απέκτησε μετά την χτεσινή του εμφάνιση. Για τον Denmon, το κλειδί είναι η απόκτηση περαιτέρω αυτοπεποίθησης. Κάθε εύστοχο σουτ, κάθε σωστή τελική πάσα, κάθε κατάλληλη αμυντική τοποθέτηση και κάθε επιτυχής συνεργασία θα αποτελεί το επιπλέον βήμα. Με μια καλή εμφάνιση το βράδυ της Πέμπτης, θα έχει εδραιώσει μια νέα υπόσταση εν όψει του υπόλοιπου της σεζόν.

ΚΙ ΟΜΩΣ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ...

Παραθέτοντας ορισμένα από τα υπόλοιπα στοιχεία του αγώνα απέναντι στους Ρώσους, αξίζει να σταθεί κανείς στα όσα πέτυχε η πράσινη frontline έχοντας να αντιμετωπίσει μία από τις ικανότερες mobile γραμμές ψηλών της φετινής διοργάνωσης. Gist και Singleton μαθαίνουν να συνυπάρχουν και στις δύο πλευρές του παρκέ, την στιγμή που ο Παναθηναϊκός έχει απόλυτη ανάγκη το να νιώθει ασφαλής για το αμυντικό του rebound και την προστασία των διαδρόμων μέσα στη ρακέτα. Πέραν των δυο τους, απολαυστικός για μια ακόμη βραδιά ο Καλάθης, δίνοντας οξυγόνο στην πράσινη επίθεση. 11 από τις συνολικά 22 assists του Παναθηναϊκού, κανένα τρίποντο (κι αυτό είναι στοχευμένη επιλογή και όχι τυχαίο στοιχείο, ο αριθμός των προσπαθειών που έπαιρνε στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν υπερβολικός), διεισδύσεις γεμάτες αυτοπεποίθηση και άμυνα σε κάθε θέση.

Μοναδικά αρνητικά στοιχεία, τα εξής τρία:

Πρώτον, η χλιαρή εμφάνιση των υπόλοιπων της περιφέρειας (Παππάς, Lekavicius).

Δεύτερον, συγκεκριμένα λάθη στις περιστροφές του πρώτου ημιχρόνου, στοιχείο που δημιούργησε στιγμές ανισορροπίας στην πράσινη άμυνα δίνοντας ευκαιρίες για mismatches στην Khimki.

Τρίτον, στοιχείο το οποίο είναι άμεσα συνυφασμένο με το πρώτο αρνητικό που μόλις προαναφέρθηκε, τα λεπτά επιθετικής στατικότητας για όσο χρόνο ο Καλάθης βρισκόταν στον πάγκο.

Ο Lekavicius δυσκολεύτηκε απέναντι στον Markovic αλλά και την συνολικά δυναμική άμυνα της Khimki, ενώ για τον Νίκο Παππά δεν υπήρξαν τα απαραίτητα περιθώρια που θα του επέτρεπαν να αποκτήσει ρυθμό. Όπως προαναφέρθηκε, ο Παναθηναϊκός επέλεξε να κατεβάσει έναν small forward στη θέση του shooting guard για αρκετά λεπτά (Lojeski ή Rivers), ενώ και η εξωπραγματική εμφάνιση του Denmon ήταν ένας επιπλέον παράγοντας που περιόρισε τα λεπτά του Παππά στο παρκέ. Προσπάθησε να αναμειχθεί σε επιθετικές προσπάθειες για όσο έπαιξε, χωρίς να καταφέρει να αποκτήσει ιδιαίτερο ρυθμό.

Συμπερασματικά, ο Παναθηναϊκός πέτυχε ακόμα μία νίκη ουσίας με πολλαπλά οφέλη. Η έδρα διατηρήθηκε ακέραιη, ο Denmon αποτέλεσε σημείο αναφοράς για πρώτη φορά στη σεζόν, ενώ στοιχεία όπως η αμυντική συνοχή και οι στοχευμένες επιθετικές επιλογές έγιναν πιο διακριτά συγκρίνοντας την εικόνα με άλλες πρόσφατες εμφανίσεις. Την ερχόμενη Πέμπτη, ο Παναθηναϊκός θα είναι είτε στο 4-4 είτε στο 5-3. Οποιοδήποτε εκ των δύο κι αν προκύψει, απέχει σημαντικά από προβλέψεις που μιλούσαν για τρεις δύσκολες νίκες στα πρώτα δέκα παιχνίδια.