Ο Παναθηναϊκός έσκασε. Είχε τον έλεγχο στο μεγαλύτερο διάστημα των πρώτων 30 λεπτών κόντρα στην Άλμπα στο Βερολίνο, αλλά στην τέταρτη περίοδο ξεφούσκωσε και γνώρισε την ήττα με 74-65.

Οι “πράσινοι” πήγαν με την λογική που αντιμετώπισαν και τον Ολυμπιακό πριν από μερικές εβδομάδες στο ΣΕΦ, πόνταραν στο μέγεθός τους και κατέβασαν τον ρυθμό των Γερμανών. Στο τέλος όμως κατάλαβαν με τον άσχημο τρόπο ότι με το υπάρχον ρόστερ – χωρίς τον Νέντοβιτς και περιμένοντας την ένταξη του Χεζόνια – το επιθετικό ταβάνι της ομάδας είναι πολύ χαμηλό και δεν αρκεί η προσπάθεια στην άμυνα για να έρθουν οι νίκες.

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ... ΚΑΤΕΝΑΤΣΙΟ

Με τον πρώτο σκόρερ του (Νέντοβιτς) ακόμα να αναρρώνει από τραυματισμό, ο Όντεντ Κάτας πήγε ξανά στην συνταγή του ψηλού σχήματος, θέλοντας να επιβάλει τον δικό του αργό ρυθμό κόντρα σε μία Άλμπα που παίζει στο πιο γρήγορο τέμπο στην EuroLeague. Και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφερε.

Ο Παναθηναϊκός ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να νικήσει παίζοντας όμορφα, παρά ποντάροντας στην δύναμη και στο μέγεθός του. Και σε μεγάλο βαθμό αυτό αρκούσε στο πρώτο ημίχρονο, με τους “πράσινους” να εγκλωβίζουν την Άλμπα, η οποία χωρίς τον Τζέισον Γκρέιντζερ είχε μεγάλο πρόβλημα στην δημιουργία.

Το μέγεθος των “πράσινων” έκρυψε το καλάθι στους Γερμανούς. Ο Γουάιτ και ο Σαντ-Ρος μάρκαραν εναλλάξ τον Μαοντό Λο (τον μοναδικό σταθερό περιφερειακό δημιουργό της Άλμπα δηλαδή), μακριά από την μπάλα μπορούσαν να γίνουν εύκολα αλλαγές στα σκριν. Ήταν ένα είδους μπασκετικό κατενάτσιο, με τους “πράσινους” να γεμίζουν με χέρια τον δρόμο της Άλμπα και κατόπιν να εκδηλώνουν αργές επιθέσεις.

Στην άλλη πλευρά του παρκέ, ο Παναθηναϊκός σκόραρε με το σταγονόμετρο, αλλά τουλάχιστον σκόραρε. Ο Κάτας έδωσε την μπάλα στα χέρια του Ιωάννη Παπαπέτρου για να δημιουργήσει και σημάδεψε ξεκάθαρα τον Λιουκ Σίκμα (είτε στο Πικ εν Ρολ, είτε ποστάροντάς τον). Η επίθεση του Παναθηναϊκού ήταν προβληματική, αλλά το θέμα ήταν πως – έστω και δύσκολα – σκόραρε, σημαδεύοντας με συνέπεια τα μις-ματς που προέκυπταν με τους ψηλούς και σκοράροντας έπειτα από επιθετικό ριμπάουντ.

Ο ΑΝΕΒΑΣΜΕΝΟΣ ΡΥΘΜΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ

Η Άλμπα προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο να αντιδράσει. Και σταδιακά στην τρίτη περίοδο το κατάφερε, χάρη στην είσοδο του Νιλς Γκιφάι (ενός ημίψηλου παίκτη που απειλεί από την περιφέρεια) και το ξύπνημα του Σιμόνε Φοντέκιο, βρίσκοντας λύσεις στην επίθεση. Η διαφορά ωστόσο φάνηκε στην άλλη πλευρά του παρκέ.

Η άμυνα της Άλμπα είναι ιδιαίτερη. Η λογική της στην κάλυψη του Πικ εν Ρολ είναι να βάζει συνήθως πολλά χέρια στην μπάλα – στέλνοντας και τρίτο παίκτη από τις 45 μοίρες – υποχρεώνοντας τον αντίπαλο δημιουργό να πάρει γρήγορη απόφαση, κάτι στο οποίο υστερούσε ο Παναθηναίκός με αυτή την σύσταση στο ρόστερ. Οι Γερμανοί όμως δεν έμειναν εκεί. Βλέποντας ότι το “τριφύλλι” βρηκε νωρίς την λύση σε αυτό το πρόβλημα (στέλνοντας στις γωνίες τους παίκτες του) αποφάσισαν απλώς να γεμίσουν το “ζωγραφιστό”, δίνοντας το περιφερειακό σουτ.

Αυτό οδήγησε σε αρκετά τρίποντα για τον Παναθηναϊκό. Τρίποντα που στην τρίτη περίοδο μπήκαν και για αυτό έμεινε μπροστά στο σκορ, με τον ρυθμό του αγώνα να ανοίγει και να πηγαίνει στην λογική της Άλμπα. Σταδιακά ωστόσο άρχισε να διαφαίνεται το πρόβλημα των “πράσινων”: Από την στιγμή που στο ρόστερ δεν υπήρχαν σουτέρ ούτε ένας σταθερός δημιουργός, κάποια στιγμή τα σουτ δεν θα έμπαιναν, ενώ θα υπήρχε και πρόβλημα στην δημιουργία. Και αυτό έγινε την τέταρτη περίοδο.

Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΤΙΜΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΦΟΥΣΚΩΜΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Στην τέταρτη περίοδο εμφανίστηκε στο παρκέ ο παράγοντας Γιοχάνες Τίμαν. Ο Γερμανός είναι ένας φόργουορντ/σέντερ με καλό περιφερειακό σουτ, αλλά δεν είναι και ο Ντιρκ Νοβίτζκι. Το πρόβλημα ωστόσο ήταν ότι οι ψηλοί του Παναθηναϊκού έχασαν την συγκεντρωσή τους, δίνοντάς του σχεδόν 2 μέτρα χώρο στην περιφέρεια.

Ο Γερμανός δεν έχασε την ευκαιρία και ευστόχησε σε τέσσερα σερί τρίποντα (από ένα στο πρόσωπο των Όγκαστ και Μπεντίλ και δύο στον Παπαγιάννη), αλλάζοντας μία και καλή τις ισορροπίες. Σε ένα παιχνίδι που οι πόντοι έμπαιναν με το σταγονόμετρο, ο Τίμαν πρόσφερε 14 συνεχόμενους πόντους (ευστόχησε και σε μία close out επίθεση), δίνοντας ανάσα στην Άλμπα.

Την ίδια στιγμή, στην άλλη πλευρά του παρκέ ο Παναθηναϊκός ήταν πλέον εγκλωβισμένος. Οι χώροι είχαν κλείσει, ο Παπαπέτρου, ο Μποχωρίδης και ο Σαντ-Ρος δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν, τα περιφερειακά σουτ (πλην αυτών του Γουάιτ) δεν έμπαιναν. Ο Παναθηναϊκός σκόραρε κυρίως έπειτα από επιθετικό ριμπάουντ, δεν είχε δημιουργία, δεν είχε κίνηση. Το παιχνίδι είχε κριθεί.

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΕΖΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΕΝΤΟΒΙΤΣ

Ο Παναθηναϊκός της αποχής από τις προπονήσεις και της απουσίας του Νέντοβιτς απλώς τόσο μπορούσε και τόσο έπαιξε στο Βερολίνο, κόντρα σε μία ομάδα που έχει αυτοματισμους όπως η Άλμπα. Κυνικό ή όχι, αυτή είναι μία πραγματικότητα, την οποία είναι δεδομένο ότι έχουν αποδεχθεί στο “πράσινο” στρατόπεδο. Το θέμα πλέον είναι τι γίνεται τώρα

Οι “πράσινοι” περιμένουν την επιστροφή του Νέντοβιτς και την ένταξη του Χεζόνια. Δύο προικισμένων σκόρερ δηλαδή, που είναι δεδομένο ότι θα αλλάξουν τα δεδομένα στην επιθετική λειτουργία της ομάδας, με το “τριφύλλι” να ελπίζει ότι παράλληλα δεν θα αλλοιωθεί η αμυντική του ταυτότητα. Σίγουρα πρόκειται για πρόκληση για τον Όντεντ Κάτας, ο οποίος όμως δεδομένα θα αισθάνεται πιο άνετα ξέροντας ότι έχει στην διάθεσή του δύο εξαιρετικούς σκόρερ.

Στο τέλος της ημέρας, ο Παναθηναϊκός έκανε απλώς ό,τι μπορούσε κόντρα στην Άλμπα δεδομένων των ιδιαίτερων συνθηκών του αγώνα. Πλέον, πρέπει να κοιτάξει – άμεσα – το επόμενο παιχνίδι.

Photo Credits: Eurokinissi