Παναθηναϊκός: Διαφορά κλάσης

Ο Παναθηναϊκός έκανε το αυτονόητο κόντρα στη Βιλερμπάν. Έχοντας απέναντί του μία ομάδα ρυθμού που της αρέσει να τρέχει, οι “πράσινοι” απλώς έτρεξαν περισσότερο, παρουσιάστηκαν πιο ώριμοι και πήραν τη νίκη με 100-83.

Το παιχνίδι δεν ήταν τόσο εύκολο όσο φάνηκε. Ήταν οι “πράσινοι” αυτοί που το έκαναν εύκολο. Η ομάδα του Ρικ Πιτίνο σταδιακά δείχνει να φτάνει σε ένα επίπεδο όπου τα παιχνίδια κόντρα στις ομάδες της 3ης ταχύτητας της EuroLeague μπορεί να τα πάρει με την κλάση της. Αυτό από μόνο του είναι ένα κέρδος για τους “πράσινους”, που βρίσκονται στο κυνήγι της 5ης θέσης. Και κόντρα στην Βιλερμπάν έπαιξαν ως μία ομάδα 6αδας, που έβαλε στην θέση της μία ομάδα που βρίσκεται εκτός της 8αδας που οδηγεί στα playoffs.

ΟΙ ΑΡΧΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ, Ο ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Η ΖΩΝΗ ΓΙΑ 2 ΚΑΤΟΧΕΣ

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε το παιχνίδι όπως συνηθίζει στην έδρα του: Δυναμικά. Ο Νικ Καλάθης στην αρχή διάβασε την άμυνα της Βιλερμπάν που φάνηκε να θέλει να του δώσει ρόλο εκτελεστή και όχι δημιουργού και πέτυχε συνεχόμενα καλάθια. Ο Τζίμερ Φρεντέτ πήρε τις πρώτες μαζεμένες κατοχές για να πάρει προσπάθειες να βρει ρυθμό και ο Παπαγιάννης δεχόταν ευχάριστα ότι ερχόταν στον δρόμο του.

Ο Παναθηναϊκός φάνηκε να βάζει τις βάσεις από νωρίς για μία εύκολη επικράτηση. Σε αυτό έπαιξε ρόλο σίγουρα η ενέργεια που έβγαλε στην άμυνα. Οι “πράσινοι” επέλεξαν αρχικά να μαρκάρουν με παράλληλο Hedge Out το Πικ εν Ρολ από την κορυφή (ο ψηλός πήγαινε για λίγο παράλληλα με τον αντίπαλο γκαρντ, μέχρι να έρθει ο συμπαίκτης του), αλλά με ICE από τις 45 μοίρες (ο γκαρντ αρνείτο το σκριν και υποχρέωνε τον αντίπαλο να πάει πάνω στον ψηλό και όχι στην κορυφή), μικραίνοντας τους χώρους στους Γάλλους. Παράλληλα, σε δύο κατοχές (τις μοναδικές που η Βιλερμπάν είχε επαναφορά από το πλάι) επιλέχθηκε μία ζώνη 2-1-2, σε μία ακόμα απόδειξη ότι ο Ρικ Πιτίνο ακόμα δοκιμάζει κάποια πράγματα.

Το πλάνο έπιασε και οι “πράσινοι” βρήκαν ευκαιρίες στο transition και άνοιξαν τον ρυθμό. Πήραν μία μικρή διαφορά και επέβαλλαν τον ρυθμό τους. Όσο απλά και να μοιάζουν βέβαια αυτά, τίποτα δεν θα εξελισσόταν με αυτό τον τρόπο αν πρώτα ο Παπαγιάννης δεν έθετε τον τόνο με την άμυνά του ψηλά. Ο διεθνής σέντερ είναι ξεκάθαρο ότι πατάει καλύτερα, είναι σε καλύτερη φυσική κατάσταση, έχει αυτοπεποίθηση. Οι μαζεμένες τάπες στην αρχή φόβισαν τους Γάλλους, που θέλησαν να τον σημαδέψουν στην αρχή χωρίς επιτυχία και έκτοτε δεν πλησίασαν ποτέ στο “ζωγραφιστό”.

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΤΡΙΛΕΠΤΟ ΚΑΙ Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΚΑΛΑΘΗ

Η Βιλερμπάν πρακτικά πάλεψε για 3-4 λεπτά το παιχνίδι. Ήταν το διάστημα στο οποίο ο Νικ Καλάθης πέρασε στον πάγκο προς το φινάλε της πρώτης περιόδου για να πάρει τις πρώτες ανάσες. Οι Γάλλοι το εκμεταλλεύτηκαν αυτό και σημαδεύοντας κυρίως τον Ράουτινς (όπως νωρίτερα τον Φρεντέτ), έφεραν το παιχνίδι στα ίσα. Η επιστροφή του ηγέτη του Παναθηναϊκού στο παρκέ ωστόσο θα άλλαζε ξανά τα δεδομένα.

Στην δεύτερη περίοδο ο Καλάθης απλώς διέλυσε την άμυνα των Γάλλων. Με την Βιλερμπάν να επιλέγει να μαρκάρει τον διεθνή γκαρντ με Hedge Out (βγάζονας τον ψηλό με δυναμικό τρόπο ώστε να καθυστερήσει την δημιουργία) ο Καλάθης έκανε κομμάτια το πλάνο του Ζβέζνταν Μίτροβιτς, αφού εκμεταλλευόταν την κακή αμυντική περιστροφή των Γάλλων (αφού αυτή η άμυνα προϋποθέτει ότι ο παίκτης της αδύνατης πλευράς πρέπει να κλείσει μέσα και να “τσεκάρει” τον αντίπαλο ψηλό), πασάροντας διαρκώς στην αδύνατη πλευρά για ένα ελεύθερο σουτ (συνήθως στον Παπαπέτρου), ή για νέα επίθεση προς το καλάθι, με τους Γάλλους σε ανισορροπία.

Την ίδια στιγμή που ο Καλάθης διέλυε το πλάνο των Γάλλων στην άμυνα – ολοκληρώνοντας τελικά τον αγώνα με 17 ασίστ – ο Παναθηναϊκός προκαλούσε ασφυξία στην άλλη πλευρά στην Βιλερμπάν. Οι “πράσινοι” δεν άφησαν σε κανένα σημείο την τριάδα των Τζάκσον/Τέιλορ/Λάιτι να βρει ρυθμό (οι τρεις τους είχαν μαζί 8 πόντους με 4/17 σουτ) παίζοντας δυναμικό Hedge out πάνω τους για να μην σουτάρουν και να δώσουν τη μπάλα. Δεδομένου ότι οι τρεις τους είναι περισσότερο εκτελεστές και λιγότερο δημιουργοί, οι Γαλλοι είχαν πλέον πρόβλημα. Οι μόνοι παίκτες που απείλησαν πραγματικά τον Παναθηναϊκό ήταν ο Τέο Μαλεντόν (19 πόντοι – ρεκόρ καριέρας) και ο έμπειρος Αντουάν Ντιό (14 πόντοι με 4/4 τρίποντα), με τους πόντους τος όμως να μην “πονάνε” τον Παναθηναϊκό.

Ο Παναθηναϊκός είχε βγάλει εκτός ρυθμού για τα καλά την Βιλερμπάν. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στον Ρικ Πιτίνο να περάσει ξανά στο παρκέ τον Ράουτινς για να βρει ρυθμό (με μοναδικό γκαρντ τον Ράις), τον Γουάιλι και τον Βουγιούκα για να ξεκουραστεί ο Παπαγιάννης. Το παιχνίδι είχε τελειώσει και το γεγονός ότι ένα απλό πρες των Γάλλων σε όλο το γήπεδο (σε παράταξη 2-1-2) και το σημάδι στον Ράουτινς στην επίθεση κατέβασε την διαφορά ήταν περισσότερο αποτέλεσμα της χαλαρότητας των “πράσινων”, οι οποίοι όταν σοβαρεύτηκαν πήραν τη νίκη.

ΕΠΙΑΣΕ ΤΟ ΜΕΣΟ ΟΡΟ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΑΚΟΜΑ

Το βασικό κέρδος για τον Παναθηναϊκό πλέον είναι ότι έχει πιάσει ένα μίνιμουμ καλής απόδοσης. Ξέρει πλέον πως ό,τι και να γίνει μπορεί να κάνει κάποια πράγματα καλά και κάποιες βραδιές αυτό θα είναι αρκετό. Οι έξι παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων, η ηγετική ικανότητα του Νικ Καλάθη, η κατακόρυφη άνοδος του Παπαγιάννη, οι επιθετικές εκρήξεις των Ράις και Φρεντέτ χάρη στην ικανότητά τους να δημιουργούν το δικό τους σουτ, ο σταθερός Παπαπέτρου και η επιθετικότητα του Τόμας δίνουν μία ασφάλεια. Για το βήμα παραπάνω βέβαια θα χρειαστεί να βγουν κι άλλοι μπροστά.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η εξάδα των διακριθέντων είναι σταθερή για τον Παναθηναϊκό, με τον Ντίνο Μήτογλου να μπαίνει όλο και πιο συχνά σε αυτή την λίστα. Όσο προχωράει η σεζόν ωστόσο ο Παναθηναϊκός θα έχει ανάγκη και από άλλους παίκτες να δώσουν κάτι. Κόντρα σε καλύτερες ομάδες από την Βιλερμπάν θα χρειαστεί κάποιος εκ των Γουάιλι, Τζόνσον, Ράουτινς, Μπεντίλ, Βουγιούκα και Παππά να προσφέρει κάτι περισσότερο από ανάσες στους βασικούς. Το ροτέισον επιβάλλεται να ανοίξει στην συνέχεια προκειμένου ο Παναθηναϊκός να κοιτάξει ψηλότερα.

Όπως και να έχει, το σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει ρολάρει. Το ευνοϊκό πρόγραμμα με τα τρία σερί εντός έδρας παιχνίδια με βατούς αντιπάλους έπαιξε τον ρόλο του. Με την αυτοπεποίθηση στα ύψη πλέον, οι “πράσινοι” οφείλουν να κοιτάξουν μπροστά. Να κάνουν το επόμενο βήμα στην εξέλιξή τους.