Παναθηναϊκός: Μια κλάση κάτω

Υπάρχουν στιγμές που τα κάνεις όλα τέλεια και αυτό δεν είναι αρκετό όταν παίζεις απέναντι σε έναν ανώτερο αντίπαλο. Υπάρχουν και στιγμές που κάνεις τα μισά και σίγουρα δεν φτάνει. Κόντρα στην Ρεάλ, ο Παναθηναϊκός έκανε το δεύτερο, γνωρίζοντας μία λογική ήττα με 75-87.

Οι “πράσινοι” ήξεραν ότι χρειαζόταν να κάνουν μία σειρά από υπερβάσεις κόντρα στους Μαδριλένους. Όχι μόνο επειδή η Ρεάλ είναι μία ομάδα με περισσότερο βάθος και ποιότητα, αλλά και επειδή οι ίδιοι βρίσκονται ακόμα σε φάση αναζήτησης, αφού προσπαθούν να μάθουν την φιλοσοφία του Ρικ Πιτίνο.

Ο Παναθηναϊκός ήταν όσο ανταγωνιστικός μπορούσε να είναι τηρουμένων όλων αυτών των συνθηκών. Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι η Ρεάλ ήταν μία κλάση ανώτερη, δίνοντας την εντύπωση ότι απλώς πάτησε το γκάζι όσο χρειαζόταν για να φτάσει στη νίκη, χωρίς να ζοριστεί ιδιαίτερα.

ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΕΝΤΕΡ

Η Ρεάλ μπήκε με ξεκάθαρη λογική στο παιχνίδι της, που δεν άλλαξε ούτε καν από τα δύο γρήγορα φάουλ του Φακούντο Καμπάτσο που τον έστειλαν νωρίς στον πάγκο: Θα σημάδευε σε κάθε ευκαιρία τον Παναθηναϊκό σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ στην θέση του σέντερ, για να εκθέσει τον Γιώργο Παπαγιάννη, αλλά και στην συνέχεια τον Ίαν Βουγιούκα, αλλά και τον Τζέικομπ Γουάιλι στο μικρό διάστημα που χρησιμοποιήθηκε. Σε αντίθεση ωστόσο με τις περισσότερες ομάδες, που κυρίως εστιάζουν σε plays δύο εναντίον δύο, Ρεάλ χτυπούσε συχνά με πάσες στην αδύνατη πλευρά, βγάζοντας πολλά ελεύθερα σουτ στην γωνία με τον πάουερ φόργουορντ της (Ράντολφ, Τόμκινς).

Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να αναχαιτίσει αυτή την λογική όπως κάνει από τότε που επέστρεψε ο Ρικ Πιτίνο: Δεν έκανε αλλαγές στα σκριν, προτίμησε συχνά την λογική ICE (ο γκαρντ αρνείτο το σκριν και ο ψηλός ήταν δύο βήματα πίσω) ή αυτή του παράλληλου Hedge out. Με τον πάουερ φόργουορντ της ομάδας όμως να υποχρεώνεται να κλείνει μέσα από την αδύνατη πλευρά για να καλύψει το ρολάρισμα του σέντερ της Ρεάλ (Ταβάρες και για λίγο στο πρώτο ημίχρονο Μίκι), αυτό έφερε έξτρα πάσα και ελεύθερα τρίποντα.

Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός έκανε τηρουμένων των αναλογιών καλή δουλειά. Ο Ντίνος Μήτογλου έδωσε ποιοτικά λεπτά από την θέση πάουερ φόργουορντ (αλλά και του σέντερ στο δεύτερο ημίχρονο), η δημιουργία της Ρεάλ σε πρώτο χρόνο κόπηκε στις δύο πρώτες περιόδους – κάτι που οφείλεται πάντως και στο ότι οι “πράσινοι” έπαιζαν συχνά under στα σκριν τον Λαπροβίτολα, δίνοντάς του το σουτ – αλλά και πάλι ήταν πίσω στο σκορ στο τέλος της δεύτερης περιόδου. Γιατί; Επειδή, πολύ απλά, η Ρεάλ είναι τόσο καλή ομάδα που πάντα θα βρίσκει τον τρόπο να είναι απειλητική.

ΤΟ ΚΛΕΙΔΩΜΑ ΤΟΥ ΤΖΙΜΕΡ ΚΑΙ ΤΟ... ΠΑΣΧΑ

Στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός έμεινε κοντά στο σκορ κυρίως χάρη στην ικανότητα του Τζίμερ Φρεντέτ να δημιουργεί καταστάσεις για τον εαυτό του και να σουτάρει μετά από ντρίμπλα, αφού σημάδεψε τον Ταβάρες (που παίζει μονίμως drop άμυνα στο Πικ εν Ρολ, κλείνοντας το καλάθι και αφήνοντας χώρο για σουτ στον γκαρντ), αφού στην επίθεση ήταν απλώς οριακά καλός. Στο δεύτερο ημίχρονο όμως τα δεδομένα άλλαξαν.

Η επάνοδος του Καμπάτσο και μία αλλαγή στα μαρκαρίσματα για την Ρεάλ, με τον Λάσο να βάζει πάνω στον Φρεντέτ τον 15 πόντους ψηλότερό του Τζέφρι Τέιλορ, ήταν οι πρώτες κινήσεις, αλλά και η αρχή του τέλους. Ο λόγος ήταν ότι ο Φρεντέτ δεν είχε πλέον χώρο να δημιουργήσει, αφού σε αντίθεση με τους (σχεδόν ισοϋψείς) Καμπάτσο και Λαπροβίτολα που τον μάρκαραν νωρίτερα, ο Τέιλορ μπορούσε να είναι ένα βήμα μακριά του, αλλά και να κολλήσει περισσότερο πάνω του μετά από σκριν.

Ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ημίχρονο μπορούσε να υποστηρίξει περισσότερο την λογική Πιτίνο στην επίθεση. Μία λογική που θέλει διαρκή κίνηση και δύο ή τρεις παίκτες να απειλούν παίρνοντας τη μπάλα ευρισκόμενοι σε κίνηση πριν πάρουν γρήγορο σκριν και απειλήσουν, κάτι απαραίτητο για να “πληγωθεί” ο γίγαντας Ταβάρες. Με τον Φρεντέτ όμως απενεργοποιημένο και τον Καλάθη να μην έχει την ευκαιρία να παίξει το αγαπημένο του Πικ εν Ρολ, τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα.

Ο Πιτίνο περιέγραψε ανάγλυφα την κατάσταση στο “πράσινο” ρόστερ στο ημίχρονο του αγώνα, όταν δήλωσε πως μέχρι να ρολάρουν οι ψηλοί του Παναθηναϊκού θα έρθει το Πάσχα. Κατέδειξε έτσι μία αδυναμία του Παναθηναϊκού στην Πικ εν Ρολ επίθεση, που δημιουργεί πρόβλημα στον Καλάθη. Οι Παπαγιάννης και Βουγιούκας δεν φημίζονταν ποτέ για το εκρηκτικό τους ρολάρισμα μετά το σκριν, ο Μήτογλου είναι περισσότερο ψηλός που παίζει Πικ εν Ποπ και ο μόνος που παίζει καλά τον Πικ εν Ρολ (Γουάλι) είναι απενεργοποιημένος λόγω δύο σημαντικών αδυναμιών του (κακό διάβασμα στην ομαδική άμυνα και αδυναμία στο ριμπάουντ). Όταν λοιπόν απέναντι υπάρχει ο Ταβάρες, η Ρεάλ δίνει το σουτ στον Καλάθη και οι ψηλοί της ομάδας δεν ρολάρουν γρήγορα, τότε είναι λογικό και η επίθεση να κολλήσει.

ΤΟ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΠΙΚ ΕΝ ΡΟΛ ΚΑΙ ΤΑ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα η Ρεάλ έδειξε γιατί ανήκει στην ελίτ. Δεν είναι μόνο επειδή έχει παίκτες με ταλέντο, αλλά και επειδή έχει παίκτες που μπορούν να διαβάσουν το παιχνίδι ιδανικά. Το σημάδι στους Παπαγιάννη και Βουγιούκα ήταν απλώς το δέντρο της τακτικής των Μαδριλένων.

Υπήρχαν και άλλες λεπτομέρειες, όπως το γεγονός ότι έβαλαν τον Τζέφρι Τέιλορ να τρέχει γύρω-γύρω από τα σκριν όταν τον μάρκαρε ο Φρεντέτ για να τον κουράσει. Είναι οι μπάλες που έδωσαν στον Κοζέρ όταν πάνω του ήταν ο Φρεντέτ, δίνοντάς την ευκαιρία στον Γάλλο να δημιουργήσει. Είναι η ηρεμία με την οποία αναπτυσσόταν η επίθεσή της βήμα-βήμα, στοχεύοντας κάθε στιγμή αδυναμίας.

Θα γίνει ξανά μεγάλη κουβέντα για τα ριμπάουντ και είναι λογικό, αφού η Ρεάλ είχε 18 επιθετικά έναντι 25 αμυντικών του Παναθηναϊκού. Θα αναρωτηθεί κάποιος πώς γίνεται από την στιγμή που ο Παναθηναϊκός επί Πιτίνο δεν παίζει με αλλαγές χάνει τόσα αμυντικά ριμπάουντ. Θα τεθεί θέμα ενέργειας. Δεν είναι όμως πάντα έτσι.

Δεν τίθεται θέμα ενέργειας όταν ο τρόπος που ο Παναθηναϊκός καλύπτει το Πικ εν Ρολ θέλει τον παίκτη της αδύνατης πλευράς (που είναι ο πάουερ φόργουορντ) να τρέχει στο “ζωγραφιστό” για να καλύψει τον σέντερ και αυτό βγάζει δύο αντιπάλους να πηγαίνουν για το επιθετικό ριμπάουντ έχοντας βάλει στη μέση έναν “πράσινο”. Ούτε τίθεται θέμα ενέργειας όταν ένας παίκτης της δυνατής πλευράς δίνει βοήθεια χωρίς λόγο, με αποτέλεσμα να χαλάσουν οι περιστροφές και να βρεθεί κάποιος παίκτης της Ρεάλ να διεκδικεί μόνος του ένα επιθετικό ριμπάουντ. Κάποιες φορές είναι απλώς λάθος αποφάσεις της στιγμής που δημιουργούν πρόβλημα.

ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ

Ο Παναθηναϊκός δεν έχασε κάτι με την ήττα του από την Ρεάλ. Θα ήταν καλό να νικούσε ώστε να κάνει ένα βήμα μπροστά, αλλά αυτή η ήττα δεν “πονάει” το ίδιο. Αν ωστόσο το “τριφύλλι” επαναλάβει τα ίδια λάθη κόντρα σε μία ομάδα μικρότερου βεληνεκούς και ηττηθεί, τότε θα πονέσει.

Ο Ρικ Πιτίνο προσπαθεί να χτίσει κάτι καινούριο στον Παναθηναϊκό, αλλά με τα ίδια υλικά που είχε πριν. Προσπαθεί να δημιουργήσει μία καινούρια φιλοσοφία, να προσθέσει και να αφαιρέσει πράγματα. Όλο αυτό θέλει χρόνο. Το θέμα πλέον είναι πόσο γρήγορα οι παίκτες των “πράσινων” θα εντρυφήσουν σε αυτή τη φιλοσοφία, προκειμένου να μην έρθει κάποια ήττα στο μέλλον που ίσως πληγώσει την ομάδα.