Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός: Ένα βήμα πιο μπροστά

Στο πρώτο “αιώνιο” ντέρμπι της σεζόν, ο Ολυμπιακός έδειξε... λιγότερο ανέτοιμος από τον Παναθηναϊκό, παίρνοντας τη νίκη μέσα στο ΟΑΚΑ (71-78), δείχνοντας ότι φαίνεται να έχει εμπεδώσει περισσότερο τις αρχές που θέλει να βάλει στο παιχνίδι του.

Αν ο μέσος φίλαθλος – για κάποιον τρελό λόγο μετά από 7μηνη αποχή και δύο ομάδες με καινούρια ρόστερ – περίμενε ποιότητα, αυτοματισμούς και ψηλό σκορ μάλλον απογοητευτηκε. Αντ' αυτού, ο κόσμος είδε δύο ομάδες που – απολύτως λογικά – ψάχνουν αρχές, ρόλους, ροτέισον, ακόμα και φιλοσοφία.

Σε ένα περίεργο παιχνίδι λοιπόν, ο Ολυμπιακός απλώς έκανε περισσότερα πράγματα σωστά, στηρίχθηκε στο δυναμικό του ξεκίνημα, όπου με πιο καθαρό μυαλό διάβαζε καλύτερα τις φάσεις παίρνοντας ένα καλό προβάδισμα, και στο τέλος απλώς έκανε τα απαραίτητα για να νικήσει, παρά την αντεπίθεση του Παναθηναϊκού, δείχνοντας ότι – αυτή τη στιγμή – είναι ένα βήμα μπροστά στην πρόοδό του.

ΠΙΚ ΕΝ ΡΟΛ ΚΑΙ ΣΗΜΑΔΙ ΣΤΟΝ ΝΕΝΤΟΒΙΤΣ

Ο Ολυμπιακός μπήκε στο παρκέ έχοντας αρχικά δύο στόχους: Τον Γιώργο Παπαγιάννη στην επίθεση, σημαδεύοντάς τον στο Πικ εν Ρολ, και τον Νεμάνια Νέντοβιτς και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ήταν σαφές ότι ξέροντας πως ο Σέρβος είναι ο πιο ποιοτικός παίκτης των “πράσινων” θέλησε να τον φθείρει με κάθε τρόπο.

Οι “ερυθρόλευκοι” ξεκίνησαν ιδανικά. “Χτύπησαν” το “drop” του Παπαγιάννη στο Πικ εν Ρολ (όπου μένει πίσω, αφήνοντας χώρους), έδωσαν μαζεμένες επιθέσεις στον ΜακΚίσικ (τον οποίο μάρκαρε ο Νέντοβιτς) για να εκτελέσει και να δημιουργήσει, πήραν πόντους στο post από τον Γιώργο Πρίντεζη. Παράλληλα, στην άμυνα έπαιξαν με το μυαλό του Νέντοβιτς.

Στα Πικ εν Ρολ που έστηνε ο Σέρβος με τους πάουερ φόργουορντ της ομάδας του, ο Πρίντεζης είτε έκανε show and recover (έβγαινε δηλαδή μπροστά στον Σέρβο χωρίς να έχει πρόθεση να αλλάξει, παρά επέστρεφε στον παίκτη του) ή δυναμικό Hedge out (έβγαινε και πίεζε δυναμικά και μετά επέτρεφε στον παίκτη του), ενώ όταν σε αυτό εμπλεκόταν ο σέντερ, οι Μάρτιν και Έλις έπαιζαν flat (δεν πήγαιναν μέχρι μέσα, αλλά ήταν ένα βήμα πιο μπροστά) με τον γκαρντ να ακολουθεί από πίσω τον Νέντοβιτς για να μην σουτάρει μετά από ντρίμπλα. Το ενδιαφέρον είναι ότι όταν στα Πικ εν Ρολ εμπλεκόταν ο Βεζένκοβ, ο Βούλγαρος φόργουορντ έπαιζε με αλλαγές. Όλες αυτές οι διαφορετικές καλύψεις είχαν ως αποτέλεσμα να θολώσει ο Σέρβος και να πάρει βεβιασμένες προσπάθειες.

Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι γενικά ο Παναθηναϊκός ήταν θολωμένος στην αρχή. Οι γκαρντ του πίεσαν καταστάσεις, έκαναν δύσκολα σουτ, δεν γύριζαν την μπάλα, η επίθεση ηταν στάσιμη και προσπαθούσε να δημιουργήσει σχεδόν αποκλειστικά από έξω προς τα μέσα. Κάπως έτσι, η διαφορά άρχισε να ξεφεύγει στο πρώτο ημίχρονο.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Ο Γιώργος Βόβορας κατάλαβε αρκετά νωρίς ότι έπρεπε να αλλάξει φιλοσοφία στην άμυνα. Και αυτό έκανε. Περνώντας αρχικά τον Όγκαστ στο παρκέ μαζί με τον Μπέντιλ και ακολούθως χρησιμοποιώντας ως δίδυμο ψηλών τους Γουάιτ-Παπαπέτρου σε ένα πολύ χαμηλό σχήμα, υιοθέτησε τις αλλαγές σε όλα τα σκριν. Στο φινάλε του δεύτερου δεκάλεπτου μάλιστα χρησιμοποίησε ένα περίεργο σχήμα, με τέσσερις ημίψηλους και τον Κασελάκη σε θέση σούτινγκ γκαρντ, αλλάζοντας πλέον κάθε σκριν. Περιέργως, αν και δεν υπήρχε δημιουργός, αυτό το σχήμα βγήκε, αφού ο Παναθηναϊκός έπαιξε πιο στοχευμένα, ποστάροντας μεταξύ άλλων με τον Κασελάκη τον Σπανούλη.

Η πραγματική απάντηση του Παναθηναϊκού ωστόσο ήρθε στην τρίτη περίοδο. Ήταν τότε που οι “πράσινοι” έδωσαν την μπάλα στα χέρια του Ιωάννη Παπαπέτρου, ο οποίος και ξεκινούσε κάθε επίθεση σε κατάσταση Πικ εν Ρολ. Ο διεθνής φόργουορντ άνθισε σε αυτό τον ρόλο, αφού έπαιρνε διαρκώς την σωστή απόφαση και είτε τιμωρούσε την άμυνα flat των σέντερ του Ολυμπιακού σουτάροντας από μέση απόσταση, είτε έβρισκε ελεύθερο συμπαίκτη.

Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του είχε την δική του απάντηση: Διαρκές “τάισμα” του Γιώργου Πρίντεζη στο post και – ξανά – σημάδι στον Νέντοβιτς. Με τον Παναθηναϊκό να παίζει πλέον ξεκάθαρα αλλαγές παντού, οι “ερυθρόλευκοι” έψαχναν τον Σέρβο, δημιουργούσαν ανισορροπία στην άμυνα των “πράσινων” (είτε γιατί δεν μπορούσε να αμυνθεί σωστά ο Νέντοβιτς, είτε γιατί προσπαθούσαν να τον καλύψουν οι συμπαίκτες του) και διατηρούσαν το πάνω χέρι.

Ο ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ, Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΡΙΣΟΝ-ΜΑΚΚΙΣΙΚ

Με το παιχνίδι να οδεύει στην τέταρτη περίοδο, ο Ολυμπιακός αποφάσισε να τοποθετήσει στο πλευρό του Βασίλη Σπανούλη τους Χάρισον και ΜακΚίσικ. Οι “ερυθρόλευκοι” θέλησαν να σημαδέψουν πάλι στις αλλαγές τον Παπαγιάννη στο δεύτερο ημίχρονο, ωστόσο ο Έλληνας σέντερ έβγαλε τέσσερις μεγάλες άμυνες, με τον Ολυμπιακό να αλλάζει πλέον στόχευση.

Με εξαιρεση ένα πετυχημένο Πικ εν Ρολ των Σπανούλη-Μάρτιν, ο Ολυμπιακός φρόντισε να δώσει την μπάλα στα χέρια των ΜακΚίσικ και Χάρισον σε κρίσιμες επιθέσεις στο τέλος, σε κατάσταση ένας εναντιον ενός και δικαιώθηκε. Παράλληλα, στην άμυνα επέλεξε πλέον να αμυνθεί με αλλαγές στην τέταρτη περίοδο για να κόψει τον ρυθμό του Παναθηναϊκού.

Στο αντίπαλο στρατόπεδο, ο Παναθηναϊκός είδε τον Παπαπέτρου των 39 λεπτών συμμετοχής να είναι εξαντλημένος και... μόνος, πήρε κάποια στιγμή 5 μαζεμένους πόντους από τον Νέντοβιτς επειδή είχε για πρώτη φορά σωστές αποστάσεις στο παρκέ (αφού δίπλα του στις θέσεις των γκαρντ ήταν οι Σάικς και Φόστερ που απειλούν από την περιφέρεια), αλλά στο τέλος απλώς δεν γινόταν να διεκδικήσει κάτι περισσότερο.

ΕΧΟΥΝ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ

Είναι Οκτώβριος. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός είναι ξεκάθαρο ότι ακόμα ψάχνονται. Αυτό φαίνεται και από το πόσο αλλάζουν τα πράγματα από παιχνίδι σε παιχνίδι. Τα σχήματα που χρησιμοποιούνται, ο τρόπος προσέγγισης κάποιων καταστάσεων. Σαφώς και έχουν μπει κάποιες βάσεις, σαφώς και έχουν φανεί ήδη κάποια πράγματα, αλλά αυτό δεν αλλάζει ότι αμφότεροι έχουν δρόμο.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει καταφέρει ακόμα να βοηθήσει τον Σλούκα να νιώσει απολύτως άνετα. Παιρνει ψήγματα εκτέλεσης από τον Χάρισον, ψάχνει τρόπο να χωρέσει στο ροτέισον τον Τζένκινς, προσπαθεί να βρει ισορροπία στις θέσεις των φόργουορντ. Ο Παναθηναϊκός φαίνεται ότι υστερεί στην δημιουργία, περιμένει από τον Σαντ-Ρος και τον Νέντοβιτς να “λυθούν” ο καθένας στον τομέα του, θέλει να βρει έναν τρόπο να μοιράσει σωστά τον χρόνο στην θέση του πάουερ φόργουορντ ανάμεσα σε Μήτογλου, Μπεντίλ και Γουάιτ. Όλα αυτά – και για τους δύο “αιώνιους” – θέλουν χρόνο, προπονήσεις και αγώνες για να γίνουν.

Στο τέλος της ημέρας, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχουν δώσει μόλις δύο αγώνες στην EuroLeague. Έχουν μπροστά τους – αν αφήσει η πανδημία του κορονοϊού – άλλους 32. Το τι θα γίνει από εδώ και πέρα θα έχει ενδιαφέρον. Και για τους δύο.