Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός: Το +21 της βασικής πεντάδας, το ξεκλείδωμα του Ντόρσεϊ και η αλλαγή στην άμυνα
Ο Στέφανος Μακρής αναλύει με την βοήθεια του InStat Scout την νίκη του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού. Το τρομερό +21 της βασικής πεντάδας των “ερυθρόλευκων”, ο τρόπος που απελευθερώθηκε ο Ντόρσεϊ και η αλλαγή στην άμυνα στην 3η περίοδο που άλλαξε τα δεδομένα.
Ο Ολυμπιακός έκανε το 2-0 στην σειρά των τελικών της Stoiximan Basket League κόντρα στον Παναθηναϊκό χάρη στην νίκη του με 72-78 στο ΟΑΚΑ στον δεύτερο τελικό, όπου επέστρεψε από το -14.
Οι “ερυθρόλευκοι” έδειξαν χαρακτήρα όταν βρέθηκαν πίσω στο σκορ, έβαλαν μεγάλα σουτ στην τρίτη περίοδο και ήταν πιο ψύχραιμοι στο τέλος, απέχοντας πλέον μία νίκη από το πρωτάθλημα, πατώντας στα δυνατά τους σημεία, αλλά και στις αδυναμίες των “πράσινων”. Πώς όμως έφτασε το παιχνίδι μέχρι εκεί;
Τα γρήγορα φάουλ των Γουόκαπ-Φαλ, το σημάδι στον Σλούκα και η απάντηση
Το παιχνίδι ήταν ισορροπημένο στο ξεκίνημά του. Τα δεδομένα ωστόσο θα άλλαζαν σύντομα. Το γρήγορο φόρτωμα με 2 φάουλ των Τόμας Γουόκαπ και Μουστάφα Φαλ είχε ως αποτέλεσμα να μπουν νωρίτερα στο ροτέισον από το συνηθισμένο οι Κώστας Σλούκας και Χασάν Μάρτιν. Η αμυντική συνοχή του Ολυμπιακού δέχθηκε ένα χτύπημα. Και εκεί ήταν που χτύπησε ο Παναθηναϊκός.
Οι “πράσινοι” ήταν σχεδόν κυνικοί στην δεύτερη περίοδο, σημαδεύοντας διαρκώς τον Σλούκα στην άμυνα (ο οποίος αρχικά μάρκαρε τον Σαντ-Ρος), για να τον φθείρουν και να τον κουράσουν. Και το έκαναν με διάφορους τρόπους. Οι δύο κυριότεροι ήταν οι εξής:
1. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου έπαιζε ρόλο σκρινέρ, ώστε να γίνει η αλλαγή στο μαρκάρισμα και στην συνέχεια ο αρχηγός του Παναθηναϊκού να ποστάρει τον “ερυθρόλευκο” γκαρντ.
2. Βάζοντας τον Μέικον να κάνει σκριν κοντό με κοντό, για να πάρουν την αλλαγή, με τον Αμερικανό στην συνέχεια να παίρνει νέο σκιν μακριά από την μπάλα και στην συνέχεια να επιτίθεται. Ιδού ένα παράδειγμα για την δεύτερη συνθήκη:
Ο Σαντ-Ρος παίρνει σκριν από τον Μέικον και ο Ολυμπιακός κάνει αλλαγή στο σκριν
Ο Μέικον παίρνει νέο σκριν από τον Παπαγιάννη με τον Σλούκα να τον κυνηγάει
Ο Μέικον παίρνει την μπάλα στην κορυφή της ρακέτας
Ο Μέικον εκδηλώνει επίθεση
Ο Παναθηναϊκός πήρε αρκετούς πόντους σημαδεύοντας τον διεθνή γκαρντ είτε άμεσα (σουτ) είτε έμμεσα (μέσω ασίστ), αφού την ίδια στιγμή ο Ολυμπιακός δεν είχε στο παρκέ τους κατάλληλους παίκτες για να “καλύψει” τον ηγέτη του (Γουόκαπ, Παπανικολάου και Φαλ ήταν στον πάγκο). Σύμφωνα με το InStat Scout, ο Σλούκας ήταν ο κύριος αμυντικός σε 17 επιθέσεις του Παναθηναϊκού και δέχθηκε 16 πόντους, κάτι που μεταφράζεται σε 0.94 πόντους ανά κατοχή.
Ο Ολυμπιακός ήξερε ότι θα συμβεί αυτό από την στιγμή που δεν είχε μέγεθος στο παρκέ να καλύψει τον Σλούκα. Την ίδια στιγμή όμως είδε τον ηγέτη του να δίνει λύσεις στην άλλη πλευρά του παρκέ. Το -14 του πρώτου ημιχρόνου θα ήταν μεγαλύτερο αν ο Σλούκας δεν τραβούσε στο σκοράρισμα τους “ερυθρόλευκους”, βάζοντας σημαντικά σουτ μετά από ντρίμπλα, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι η “πράσινη” άμυνα δεν μπορούσε να του κλείσει τον αριστερό χέρι, σκοράροντας όποτε χρειάστηκε.
Το +21 των βασικών και η έκρηξη των Ντόρσεϊ-Βεζένκοβ
Στην τρίτη περίοδος ο Ολυμπιακός ήταν άλλη ομάδα. Και ο κυριότερος λόγος ήταν ότι μπόρεσε να έχει με συνέπεια την βασική του πεντάδα στο παρκέ (Γουόκαπ, Ντόρσεϊ, Παπανικολάου, Βεζένκοβ, Φαλ). Μία πεντάδα με μέγεθος στην άμυνα και αρκετή δημιουργία και εκτέλεση στην επίθεση, η οποία έβγαλε το εξωφρενικό +21 στο σύστημα +/-. Τα δύο τελευταία ήταν αυτά που έμελλε να απελευθερώσουν και τον Ντόρσεϊ (17 πόντοι), με τον Ολυμπιακό να τρέχει συνεχώς plays για τον ομογενή γκαρντ που περιείχαν κίνηση, ώστε να βρει σε ανισορροπία την “πράσινη” άμυνα και - κυρίως - τον Παπαγιάννη.
Ο Ολυμπιακός επέλεξε να ξεκινήσει πολλές επιθέσεις με τον Ντόρσεϊ να ξεκιναέι από την γωνία και να παίρνει την μπάλα χέρι με χέρι με τον Βεζένκοβ (handoff). Με το που γινόταν κάτοχος της μπάλας, έπαιρνε αμέσως σκριν από την Μουστάφα Φαλ, με τον Παπαγιάννη είτε να αμύνεται σε flat (μένοντας πίσω από επιλογή), είτε να μην προλαβαίνει να ανέβει ψηλά. Αυτό έδωσε χώρους στον Ντόρσεϊ, ο οποίος σούταρε με καλές προϋποθέσεις μετά από ντρίμπλα, βάζοντας συνεχόμενα καλάθια. Ιδού ένα χαρακτηριστικό play:
Ο Ντόρσεϊ (τον οποίο μαρκάρει ο Νέντοβιτς) παίρνει την μπάλα χέρι με χέρι από τον Βεζένκοβ
Ο Φαλ βρίσκεται ήδη ψηλά και ετοιμάζεται να δώσει σκριν στον Ντόρσεί, με τον Νέντοβιτς να είναι ήδη αρκετά πίσω, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνει να καλύψει τον χώρο
Ο Ντόρσεϊ βρίσκει χώρο και με τον Παπαγιάννη να κάνει πίσω βήματα για να καλύψει πιθανό ρολάρισμα του Φαλ επιχειρεί τρίποντο.
Σύμφωνα με το InStat Scout, o Ντόρσεϊ πήρε συνολικά 7 επιθέσεις σε καταστάσεις Pick and Roll, σημειώνοντας 11 πόντους (1.57 ανά κατοχή) σε ένα ελίτ νούμερο. Το δε Shot Chart του περιγράφει σε έναν βαθμό τι έκανε:
Ο Ντόρσεϊ ήταν σε εξαιρετική κατάσταση. Αλλά αυτό ίσχυε λίγο πολύ για όλα τα μέλη της πεντάδας του Ολυμπιακού στην 3η περίοδο. Οι “ερυθρόλευκοι” έπαιξαν γρήγορα, έβγαλαν plays με διαρκή κίνηση, πήραν σουτ που βγήκαν μέσα από ρυθμό. Αυτό ήταν που έβγαλε πολλά σουτ στον Βεζένκοβ (19 πόντοι με 5/7 τρίποντα), με τον Βούλγαρο φόργουορντ να κινείται στους σωστούς χώρους, είτε κάνοντας σκριν, είτε πηγαίνοντας στο σημείο που έπρεπε στις γωνίες.
Το "force left" στην άμυνα
Την ίδια στιγμή, στην άλλη πλευρά του παρκέ ο Ολυμπιακός “έπνιγε” τον Παναθηναϊκό με το μέγεθός του, αλλά και με μία αλλαγή στην άμυνά του στο Pick and Roll, αλλά και στο ένας εναντίον ενός, που δυσκόλεψε τους “πράσινους”. Και αυτό γιατί παρουσίασε ένα νέο δεδομένο από την συνήθη τακτική του.
Είναι γνωστό ότι ο Ολυμπιακός έχει συνήθως 3 βασικές αρχές στην άμυνα Pick and Roll: 1. Flat όταν εμπλέκεται ο Φαλ (και ενίοτε ο Μάρτιν), αλλά συνήθως αλλαγές από τις θέσεις 1 έως 4. 2. Αλλαγές σε όλα τα σκριν ακόμα και με τους σέντερ όταν θέλει να αυξήσει την πίεση 3. “ICE” στις 45 μοίρες, όπου “αρνούνται” το σκριν, στέλνοντας στην πλάγια γραμμή τον αντίπαλο χειριστή. Κόντρα στον Παναθηναϊκό ωστόσο ανά διαστήματα εφάρμοσε κάτι άλλο: Έστελνε τους βασικούς δημιουργούς της ομάδας (Νέντοβιτς, Μέικον, Παπαπέτρου) στο αριστερό (αδύναμο) χέρι τους, στην λογική δηλαδή του “force left”.
Είναι γνωστό ότι οι τρεις κύριοι εκφραστές των επιθέσεων του Παναθηναϊκού θέλουν να πηγαίνουν στο δεξί τους χέρι. Ο Ολυμπιακός συχνά αυτό το αρνήθηκε και τους έστειλε αριστερά, εκμεταλλευόμενος σαφώς και το γεγονός ότι οι “πράσινοι” δεν έχουν καλές αποστάσεις λόγω της απουσίας αρκετων σουτέρ στο ρόστερ. Ιδού ένα παράδειγμα:
Ο Νέντοβιτς βγάινει στις 45 μοίρες και κάνει προσποίηση, με τον Γουόκαπ να ετοιμάζεται να τον μαρκάρει, αλλά να τοποθετεί έτσι τα πόδια του ώστε να τον οδηγήσει αριστερά αν ο Σέρβος κάνει drive
Ο Νέντοβιτς τελικά δεν σουτάρει, με τον Γουόκαπ να έχει τέτοια θέση, όπου θέλει να τον στείλει αριστερά.
Ο Νέντοβιτς κάνει drive, με όλη την άμυνα να πέφτει πάνω του
Ο Ολυμπιακός έμεινε πιστός στις αμυντικές αρχές του. Φρόντισε ωστόσο ανά διαστήματα να ρίξει διαφορετικές αμυντικές καλύψεις στον Παναθηναϊκό, προκειμένου να τον βγάλει εκτός ρυθμού. Και το πέτυχε.
Μία κλάση ανώτερος ο Ολυμπιακός
Υπάρχουν πολλά που μπορούν να ειπωθούν για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Η αλήθεια ωστόσο είναι απλή: Ο Ολυμπιακός ήταν μία κλάση ανώτερος από τον Παναθηναϊκό. Οι “ερυθρόλευκοι” έδειξαν χαρακτήρα επιστρέφοντας από το -14, πήραν πράγματα από πολλούς παίκτες, έκαναν το δικό τους παιχνίδι και στις δύο πλευρές του παρκέ και προσαρμόστηκαν.
Ο Παναθηναϊκός πλήρωσε για πολλοστή φορά τα σχεδιαστικά του λάθη. Η απουσία ενός οργανωτή που θα βάλει τους συμπαίκτες του σε μία σειρά και θα παίξει Pick and Roll με τον Παπαγιάννη, η απουσία σταθερής απειλής από την περιφέρεια από την θέση του πάουερ φόργουορντ, η έλλειψη αμυντικής συνέπειας στην πρώτη γραμμή άμυνας, όλα αυτά φάνηκαν ξανά.
Είναι αλήθεια ότι το 46-32 του πρώτου ημιχρόνου δεν είχε έρθει τυχαία. Ωστόσο αν κάποιος παρακολουθήσει το παιχνίδι θα διαπιστώσει ότι σε αρκετές περιπτώσεις στην δεύτερη περίοδο απλώς ο Παναθηναϊκός έβαλε δύσκολα σουτ και ο Ολυμπιακός έχασε κάποια εύκολα σουτ (λέι-απ). Για να άντεχαν οι “πράσινοι” έπρεπε να συνεχίσουν να βάζουν σουτ με κακές προϋποθέσεις και ο Ολυμπιακός να συνεχίσει να αστοχεί σε σουτ με καλές προϋποθέσεις. Ίσως και να μπορούσε να συμβεί αυτό. Δεν συνέβη όμως.
Με την σειρά στο 2-0, ο Ολυμπιακός έχει ξεκάθαρα το πάνω χέρι, απέχοντας μία νίκη από τον τίτλο. Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε δύσκολη θέση, ωστόσο αυτό δεν οφείλεται μόνο στην εικόνα του στους τελικούς, αλλά στην εικόνα του όλη την σεζόν. Όπως και να έχει πάντως, το Game 3 των τελικών θα έχει πολύ ενδιαφέρον.
