Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ του 2020/21 χτίστηκε επί της ουσίας γύρω από δύο παίκτες: τον Ιωάννη Παπαπέτρου και τον Νεμάνια Νέντοβιτς. Οι δυο τους ήταν αυτοί που -από την πρώτη στιγμή- θεωρήθηκαν ως οι κινητήριοι μοχλοί στην επίθεση, ως οι παίκτες που θα επωμίζονταν το μεγαλύτερο βάρος.

Κι αν για τον δεύτερο, αυτός ήταν ένας ρόλος με τον οποίο έχει μάθει να ζει τα τελευταία χρόνια (σε Ουνικάχα Μάλαγα και Αρμάνι Μιλάνο), ο διεθνής φόργουορντ κλήθηκε να αποκτήσει διαφορετικές αγωνιστικές συνήθειες, κατά βάση στον τρόπο εκτέλεσης και την συχνότητα αποφάσεων στο μπροστινό μέρος του γηπέδου.

Ο Γιώργος Βόβορας τού έδωσε την μπάλα στα χέρια περισσότερο από κάθε άλλον προπονητή και τον έχρισε ως βασικό (πολλές φορές) δημιουργό της ομάδας μέσα από το pick n roll. Με αυτό το σκεπτικό άλλωστε, έχτισε σε μεγάλο βαθμό το playbook του γύρω από εκείνον.

Ο πρωταγωνιστικός ρόλος που είχε εξαρχής στο παιχνίδι των πρασίνων αποτυπώθηκε σε επιμέρους στατιστικές κατηγορίες εντός του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ, όπου ήταν πρώτος ή δεύτερος. Όπως:

1) ο χρόνος συμμετοχής: 1ος - 30'56''

2) οι πόντοι: 2ος μέχρι την άφιξη του Μάριο Χεζόνια - 12.5

3) τα δίποντα: 1ος - 6.75

4) τα σουτ εντός παιδιάς: 2ος - 11.35

5) τα κερδισμένα φάουλ: 2ος μέχρι την άφιξη του Μάριο Χεζόνια - 2.9

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ

Για έναν παίκτη που είχε μάθει λοιπόν να περιμένει από τους άλλους τη δημιουργία του δικού του σουτ, η μετάβαση σε έναν πολύ πιο υπεύθυνο ρόλο δεν ήταν εύκολη. Επί της ουσίας, ο 27χρονος φόργουορντ ξεκίνησε από το μηδέν, για να χτίσει το παιχνίδι του και να... θυμηθεί τα νιάτα του. Τότε που είχε ως βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα το παιχνίδι με την μπάλα στα χέρια, κι όχι αυτό που του ζητήθηκε να υπηρετήσει ως ρόλο στον Ολυμπιακό και -αργότερα- τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ.

Εν προκειμένω, στο τριφύλλι υπήρχε εξήγηση γι αυτό: η ύπαρξη του Νικ Καλάθη ως απόλυτου κουμανταδόρου στο "1" και η ταυτόχρονη παρουσία άλλων περιφερειακών (στο "2") που επωμίζονταν μεγάλο εκτελεστικό βάρος. Τι έμενε λοιπόν στον ίδιο; Να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν καλύτερα τις τελικές πάσες των κοντών και να αξιοποιήσει τη δεδομένη ικανότητά του στο ανοιχτό γήπεδο. Γι αυτό κιόλας, τα 7.33 σουτ που έπαιρνε ανά αγώνα την προηγούμενη διετία στην EuroLeague ήταν σχεδόν αποκλειστικά απόρροια του ομαδικού παιχνιδιού ή και των εμπνεύσεων του ομογενούς πόιντ γκαρντ.

Φέτος όμως, τίποτα δεν ήταν ίδιο.

ΑΥΞΗΜΕΝΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

Εν τη απουσία κλασικού δημιουργού από το "1", ο Γιώργος Βόβορας τον μετέτρεψε στον παίκτη των (περισσότερων) αποφάσεων. Του παρείχε απόλυτη ελευθερία κινήσεων (μόνο αυτός κι ο Νεμάνια Νέντοβιτς είχαν αυτή τη δυνατότητα) και την αντίστοιχη ευθύνη. Κι εκείνος τον δικαίωσε σε μεγάλο βαθμό, με τις εμφανίσεις και τα ηγετικά χαρακτηριστικά, που πρώτη φορά παρουσίαζε σε τόσο μεγάλο βαθμό.

*Το shot chart και τα ποσοστά του Ιωάννη Παπαπέτρου στην EuroLeague το 2020/21

Πλην όμως, οι περισσότερες μπάλες που κλήθηκε να διαχειριστεί σε συνδυασμό με το γεγονός πως οι αντίπαλες άμυνες ήταν απολύτως προσαρμοσμένες σε εκείνον (σε αυτό μεγάλο ρόλο έπαιξε η έλλειψη ταλέντου σε άλλες θέσεις, και δη στην περιφέρεια) έφεραν τα χαμηλότερα ποσοστά.

Τα σουτ που έπαιρνε άλλωστε δεν ήταν πλέον ελεύθερα, αλλά κατά βάση με χέρι στην μπάλα και (κάποιες φορές) εκτός ισορροπίας. Κάπως έτσι, από το 66% στα δίποντα έπεσε στο 46% κι από το 35% στα τρίποντα πήγε στο 33%.

ΣΟΥΤ ΥΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

Αυτή η σημαντική πτώση των ποσοστών στα δίποντα δεν έχει να κάνει με τη μηχανική ή κάτι αντίστοιχο, αλλά με τις συνθήκες που εκτελούσε. Μετά από ντρίμπλα κατά κόρον, με χέρι στην μπάλα ή έναν αμυντικό κρεμασμένο πάνω του.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, παρά το γεγονός πως δεν μειώθηκαν ραγδαία οι κατοχές που εκδήλωνε με catch and shoot (από τα 2.02 στο 1.9), υπήρξε μεγάλη άνοδος σε άλλα είδη εντός παιδιάς σουτ, όπως σε isolation (1.3 από 0.22), μετά από pick n roll (2.45 από 0.65) και μετά από drive (2.5 από 1.16).

Πρόκειται για κατηγορίες, που εκ των πραγμάτων δεν είναι εύκολες/ευνοϊκές για τους περισσότερους παίκτες της EuroLeague. Ειδικά στην περίπτωσή του μάλιστα, η αντικειμενική δυσκολία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν αναλογιστεί κανείς την προσοχή που του δίνει η αντίπαλη άμυνα εν τη απουσία άλλων (μεγάλων) απειλών στην περιφέρεια.

*Το shot chart και τα ποσοστά του Ιωάννη Παπαπέτρου τη φετινή σεζόν μετά από pick n roll και isolation στην EuroLeague το 2020/21

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΗ

Την ίδια ώρα όμως, σε ένα πράγμα είναι εμφανώς καλύτερος. Στα σουτ από θέση (catch and shoot). Γιατί μπορεί οι προσπάθειες που παίρνει να είναι ελαφρώς μειωμένες (1.9 από 2.02), αποδεικνύεται όμως αρκετά πιο αποτελεσματικός, έχοντας ανεβάσει το ποσοστό ευστοχίας σε αυτού του είδους τα σουτ, από το 39% στο 47.4% (18/38 σουτ από θέση). Κάτι που επιβεβαιώνει την άποψη πως όταν δεν είναι υποχρεωμένος να δημιουργήσει ο ίδιος το δικό του σουτ, είναι σταθερός και συνεπής.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΑΜΠΙ ΚΑΙ Ο ΜΑΡΙΟ ΧΕΖΟΝΙΑ

Κι εδώ έρχεται να φανεί ο ρόλος που μπορεί να παίξει η παρουσία του Μάριο Χεζόνια στο παιχνίδι του Ιωάννη Παπαπέτρου και την αύξηση των προσπαθειών που παίρνει υπό ευνοϊκές -για τον ίδιο- συνθήκες.

Στα τρία πρώτα παιχνίδια που ο 26χρονος φόργουορντ φόρεσε τη φανέλα με το τριφύλλι, ο Όντεντ Κάτας έδειξε ξεκάθαρη πρόθεση να του δώσει την μπάλα στα χέρια (σε αυτό βέβαια έπαιξε ρόλο κι η απουσία του Νεμάνια Νέντοβιτς, αλλά και του Ιωάννη Παπαπέτρου από τα παιχνίδια με Μπαρτσελόνα και Μπάγερν). Κάτι που εφόσον συνεχιστεί στον ίδιο βαθμό, θα σημαίνει πως ο αρχηγός των πρασίνων θα έχει την ευκαιρία να εκτελεί περισσότερο από θέση παρά μετά από ντρίμπλα.

Μία πρώτη γεύση δόθηκε στον αγώνα με τη Μακάμπι. Το πρώτο που οι δυο τους συνυπήρξαν στο παρκέ. Το βράδυ της Πέμπτης 11 Μαρτίου, ο αρχηγός του τριφυλλιού πήγε στα αποδυτήρια, με απολογισμό τους 2 πόντους από 1/5 δίποντα. Όλα τους μετά υπό πίεση (στη ρακέτα) ή μετά από ντρίμπλα (από μέση και μακρινή απόσταση). Στο δεύτερο μέρος όμως, μόλις μια προσπάθεια ήταν τέτοιου είδους. Κατά βάση είτε πήρε την μπάλα στο βαμμένο για να εκτελέσει (μετά από baseline out) είτε μετά από τη δημιουργία των υπολοίπων. Αποτέλεσμα; Να σημειώσει 18 πόντους, με 3/6 δίποντα και 4/6 τρίποντα.

*Το shot chart του Ιωάννη Παπαπέτρου στο β' μέρος του αγώνα με τη Μακάμπι

Τι δείχνουν όλα αυτά;

Ότι η χρησιμοποίηση του Μάριο Χεζόνια ως πρωτεύοντα δημιουργού (εν τη απουσία πόιντ γκαρντ που θα κάνει αυτή τη δουλειά) είναι ικανή από μόνη της να λύσει τα χέρια του Ιωάννη Παπαπέτρου. Το ότι θα απορροφήσει μεγάλο μέρος της πίεσης που ασκεί η αντίπαλη άμυνα θεωρείται δεδομένο, όπως αντίστοιχα ότι αυτό που ζητάει ο Όντεντ Κάτας από τον Μάριο Χεζόνια δεν μοιάζει με αυτό που ζητούσε ο Γιώργος Βόβορας από τον Νεμάνια Νέντοβιτς (off screen και δημιουργία για τον εαυτό του).

Με τα 2μ03 του, ο νεοαποκτηθείς γκαρντ/φόργουορντ έχει το μέγεθος, το skills set και το ταλέντο να κουβαλήσει την μπάλα και να δημιουργήσει για τον αρχηγό του. Κάτι που θα αποφέρει κέρδος για αμφότερους. Αφενός γιατί ο Ιωάννης Παπαπέτρου θα πάρει πιο ξεκούραστα (sic) σουτ μέσα στον αγώνα, αφετέρου επειδή ο Μάριο Χεζόνια θα εξελίξει ένα κομμάτι του παιχνιδιού του που είχε ατονήσει τα τελευταία χρόνια στο ΝΒΑ (έπαιζε κατά βάση ως stretch - four κι όχι ως ο έχων την μπάλα στα χέρια).

Η συνέχεια επί του παρκέ...