Το δεύτερο τηλεοπτικό φιλικό του Παναθηναϊκού διέφερε αρκετά από το πρώτο. Έχοντας απέναντί του την Άλμπα, μία ομάδα με άλλη λογική σε σχέση με την Ζάλγκιρις, οι “πράσινοι” είχαν την ευκαιρία να δουν πολλά διαφορετικά πράγματα. Και να δείξουν κάποιες ενδιαφέρουσες πτυχές τους.

Οι συνθήκες του αγώνα ήταν διαφορετικές, αφού δεν αγωνίστηκε ο Σαντ-Ρος. Το ροτέισον άλλαξε, αφού ο Όγκαστ πήρε περισσότερο χρόνο συμμετοχής λόγω και των φάουλ του Παπαγιάννη και οι γκαρντ μοίρασαν αλλιώς τους ρόλους λόγω της απουσίας του Σαντ-Ρος.

Παράλληλα οι “πράσινοι” κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν και έναν αντίπαλο που έχει στον πάγκο έναν προπονητή (Αϊτο Ρενέσες) που παραμένει εναλλακτικός στον τρόπο που προσεγγίζει ένα παιχνίδι, κάτι που έκανε και κόντρα στην ομάδα του κόουτς Βόβορα. Τι όμως ήταν αυτό που φάνηκε σε ένα παιχνίδι που ολοκληρώθηκε με τον Παναθηναϊκό να επικρατεί με 110-102 στην παράταση;

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ Η ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε έχοντας σαφές πρόβλημα από τον επιθετικό τρόπο που μάρκαρε η Άλμπα το Πικ εν Ρολ που έστηναν οι “πράσινοι” από τις 45 μοίρες. Οι Γερμανοί προσάρμοζαν την άμυνα στον τρόπο που έκανε επίθεση ο Παναθηναϊκός, κάνοντας τα πράγματα δύσκολα για τους “πράσινους”.

Αν ο γκαρντ του “τριφυλλιού” πήγαινε από τον κεντρικό άξονα, ο ψηλός των Γερμανών έβγαινε σε όχι ιδιαίτερα επιθετικό Hedge Out (εμφανιζόταν ίσα-ίσα και πήγαινε πίσω), αλλά την ίδια στιγμή ερχόταν άμεσα σε βοήθεια ο περιφερειακός της αδύνατης πλευράς, στήνοντας ένα τείχος τριών παικτών μπροστά στον γκαρντ του "τριφυλλιού". Αν οι “πράσινοι” γκαρντ πήγαιναν στην πλάγια γραμμή, ο ψηλός της Άλμπα έβγαινε πολύ επιθετικά, κάνοντας ακόμα και double-team. Αυτή η ιδιαίτερη άμυνα των Γερμανών μπέρδεψε τον Παναθηναϊκό, αφού οι γκαρντ του ρόστερ της ομάδας έχουν σε μεγάλο βαθμό ένα πρόβλημα στο διάβασμα του παιχνιδιού. Αυτό οδήγησε σε λάθη και εύκολα καλάθια της Άλμπα. Αυτό θα μπορούσε να στοιχίσει, αλλά η ομάδα του κόουτς Βόβορα είχε την τύχη να έχει σε σπουδαία εκτελεστική βραδιά τους παίκτες του (15/33 τρίποντα), βρίσκοντας λύσεις μέχρι να προσαρμοστεί στα δεδομένα που του παρουσιάστηκαν. Και τότε ήρθε η προσαρμογή από τον κόουτς Βόβορα.

Έπειτα από ένα πρώτο ημίχρονο με προβλήματα στην οργάνωση, ο Παναθηναϊκός έβαλε ταχύτητα στο παιχνίδι του από την τρίτη περίοδο κι έπειτα. Αρχικά, με τον Νέντοβιτς στον πάγκο, για σχεδόν 5 λεπτά δεν έπαιξε Πικ εν Ρολ, παρά μόνο όταν την μπάλα είχε ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Όταν μπήκε ο Σέρβος, τότε έπαιρνε την πάσα (συνήθως χέρι με χέρι) όντας ήδη σε κίνηση πριν στήσει ένα Πικ εν Ρολ από τις 45 μοίρες, προκειμένου να υποχρεώσει σε γρήγορες αποφάσεις την αντίπαλη άμυνα και πιο γρήγορες περιστροφές. Αυτό άνοιξε χώρους για τον Παναθηναϊκό, ο Νέντοβιτς είτε πάσαρε άμεσα και η μπάλα κυκλοφόρησε πιο γρήγορα είτε πήγαινε προς το καλάθι, η άμυνα της Άλμπα εμφάνισε κενά, το "τριφύλλι" βρήκε σουτ.

Είναι δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός έχει γκαρντ που αντιμετωπίζουν πρόβλημα στην λήψη άμεσων αποφάσεων, αφού σχεδόν όλοι είναι περισσότερο εκτελεστές παρά δημιουργοί. Βάζοντας όμως κίνηση στην επίθεση, οι “πράσινοι” μπόρεσαν να ανασάνουν δημιουργικά, έβγαλαν συνεργασίες και για αυτό προέκυψαν και οι 24 ασίστ.

Η ΑΜΥΝΑ ΨΑΧΝΕΙ ΑΡΧΕΣ

Αρκετοί νέοι παίκτες, νέα προπονητική φιλοσοφία, πρώτα φιλικά και μία απουσία (Σαντ-Ρος). Ο συνδυασμός αυτών των τεσσάρων συνθηκών κάνει εξ αρχής σαφές ότι το να βρει χημεία ο Παναθηναϊκός άμεσα στις δύο πλευρές του παρκέ δεν είναι απλή υπόθεση. Και αν στην επίθεση αρκεί η κλάση κάποιων παικτών για να βρεθούν λύσεις, στην άμυνα που απαιτείται χειρουργική ακρίβεια είναι λογικό να εκτίθενται οι “πράσινοι”, που είναι σαφές ότι ψάχνονται.

Ο Παναθηναϊκός είδε μετά την Ζάλγκιρις και την Άλμπα να σημαδεύει τον βραχύσωμο Πιέρ Τζάκσον, αλλά αυτό είναι κάτι με το οποίο θα πρέπει να ζήσει. Από εκεί και πέρα, είναι ξεκάθαρο ότι ενώ υπάρχει μία προσπάθεια να μπουν κάποιες αρχές στην άμυνα, προς το παρόν ακόμα δοκιμάζονται πράγματα, ειδικά στον τρόπο της κάλυψης σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ.

Ο Παναθηναϊκός φαίνεται να κρατάει την λογική ότι ο Παπαγιάννης θα παίζει “Drop” σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ – θα μένει δηλαδή πίσω στα σκριν – για να μην εκτεθεί, ενώ σε μεγάλο βαθμό το ίδιο φάνηκε να ισχύει και με τον Ζακ Όγκαστ. Την ίδια στιγμή όμως, ανά διαστήματα φάνηκε να ακολουθείται η λογική των αλλαγών στα Πικ εν Ρολ όταν σε αυτά εμπλέκονται οι παίκτες που αγωνίζονται από το 1 έως το 4, ειδικά όταν εμπλέκεται σε αυτό αμυντικά ο Γουάιτ ή ο Παπαπέτρου. Κάποια άλλη στιγμή, ο Παναθηναϊκός έπαιξε “ICE” στο Πικ εν Ρολ στις 45 μοίρες (ο γκαρντ “αρνείται” το σκριν και στέλνει τον αντίπαλο στην πλάγια γραμμή), ενώ προς το τέλος έπαιξε δυναμικό Hedge Out (ο παίκτης έβγαινε δυναμικά στον αντίπαλο γκαρντ) όταν σε αυτό εμπλεκόταν ο Μπεντίλ.

Πρέπει να γίνει σαφές ότι είναι ακόμα εποχή για πειράματα. Είναι λογικό ο κόουτς Βόβορας να δοκιμάζει πράγματα προκειμένου να δει τι ταιριάζει στο ρόστερ του. Είναι επίσης λογικό να έχει αντίστοιχες προσαρμογές ανάλογα με τον αντίπαλο και να θέλει να δει πώς θα απορροφήσουν οι παίκτες του τις πληροφορίες που τους δίνει προκειμένου να φτιάξει την φιλοσοφία που έχει στο μυαλό του.

ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΕΙ ΣΤΡΟΦΕΣ

Η εικόνα του Παναθηναϊκού κόντρα στην Άλμπα ήταν σαφώς καλύτερη και άφησε υποσχέσεις, ειδικά όταν συνυπολογίζεται το γεγονός ότι έλειπε ένας κομβικός παίκτης όπως ο Σαντ-Ρος. Είναι καλό και για την ψυχολογία της ομάδας να παίρνει νίκες προκειμένου να δει ότι κάτι κάνει σωστά. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν σαφώς και θετικά και αρνητικά τα οποία έχουν προκύψει από το διήμερο στο Κάουνας.

Η κλάση του Νέντοβιτς, η επιθετικότητα που έβγαλε ο Φόστερ στον δεύτερο αγώνα, η ικανότητα του Τζάκσον να δημιουργεί ρήγματα, ο All Around ρόλος του Παπαπέτρου που έπαιξε και στις δύο θέσεις του φόργουορντ και χρησιμοποιήθηκε στο Πικ εν Ρολ και ως χειριστής και ως σκρινέρ, η μαχητικότητα του Μποχωρίδη στην άμυνα, οι δυναμικές στιγμές των Παπαγιάννη και Όγκαστ στην επίθεση είναι κάποια από τα θετικά. Η αμυντική ανισορροπία, η έλλειψη σταθερού δημιουργού, τα (λογικά) σκαμπανεβάσματα της τετράδας Τζάκσον-Παπαγιάννη-Φόστερ-Όγκαστ, ο χαμηλός βαθμός προσαρμογής του Γουάιτ είναι κάποια από τα αρνητικά.

Το θέμα στον Παναθηναϊκό αυτή τη στιγμή είναι ότι έχει ακόμα χρόνο για να χτιστεί. Να βάλει βάσεις, να βρει μία ταυτότητα, μία φιλοσοφία ενόψει της νέας σεζόν. Οι “πράσινοι” έχουν μπροστά τους κάτι παραπάνω από μία εβδομάδα για τον πρώτο επίσημο αγώνα της χρονιάς, κόντρα στο Περιστέρι στις 23 Σεπτεμβρίου για το Super Cup και κάτι παραπάνω από δύο εβδομάδες μέχρι την πρεμιέρα της EuroLeague. Ήρθε η ώρα να ανεβάσουν στροφές.