Το βράδυ της Παρασκευής 20 Οκτωβρίου, ο Παναθηναϊκός κατέγραψε την τρίτη ήττα σε τέσσερις αγώνες στην EuroLeague. Όπως συνέβη κάθε μία από τις τρεις προηγούμενες αγωνιστικές περιόδους. Παρά το γεγονός πως η φετινή επένδυση είναι η μεγαλύτερη που έχει γίνει επί των ημερών του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, η εικόνα στο παρκέ δεν υποδηλώνει κάτι τέτοιο.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει θέλξει ακριβώς με την απόδοσή του (το αντίθετο) αφού -με εξαίρεση το πρώτο μέρος κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου- αδυνατεί, ως τώρα, να επιβάλλει τον ρυθμό του και να δημιουργήσει το αγωνιστικό μονοπάτι που θα τον καταστήσει αφεντικό.

Τα ζητήματα που καλείται να λύσει ο Εργκίν Αταμάν είναι πολλά. Ειδικά αν αναλογιστούμε πως -μέσα σε όλα- δεν έχει καταφέρει ως τώρα να προπονήσει την ομάδα του, όπως θα ήθελε. Ο τραυματισμός του Λούκα Βιλντόσα (αστράγαλος) έδωσε την σκυτάλη σε εκείνον του Ντίνου Μήτογλου (γάμπα) και του Κώστα Σλούκα (γάμπα), ενώ εσχάτως προέκυψε η ανάγκη για χειρουργική επέμβαση στο γόνατο του Ιωάννη Παπαπέτρου.

Δικαιολογούν όλα αυτά την εικόνα του Παναθηναϊκού και το 1-3 μετά από τέσσερις αγώνες στην EuroLeague. Όχι προφανώς. Εξηγούν όμως, εν μέρει, κάποια πράγματα για τα κακώς κείμενα και το rotation.

Επί της ουσίας, ο Παναθηναϊκός δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να παρουσιάσει την αγωνιστική εικόνα (σε άμυνα και επίθεση) που θα πείσει ότι έχει το "πάνω χέρι" στις δύο πλευρές του παρκέ. Πόσω μάλλον, όταν μιλάμε για ένα κομμάτι του παιχνιδιού, στο οποίο παρουσιάζει μεγάλη αδυναμία: το transition. Τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση.

Το season low με τη Μακάμπι

Στους τέσσερις αγώνες που έχει δώσει ως τώρα στην EuroLeague ο Παναθηναϊκός, η transition defense αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια του. Κυρίως ως αποτέλεσμα των κακών επιθετικών επιλογών.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως οι πράσινοι δέχθηκαν διψήφιο αριθμό πόντων από τέτοιες καταστάσεις στους 3/4 αγώνες της regular season -μοναδική εξαίρεση αυτός με τη Φενέρμπαχτσε. Απέναντι στη Μακάμπι Τελ Αβίβ μάλιστα κατέγραψαν τη χειρότερη επίδοσή τους: 15 πόντοι στην άμυνα από το transition.

Μοιραία λοιπόν, βρίσκονται στο γκρουπ των χειρότερων της διοργάνωσης σε αυτές τις καταστάσεις, με 11 πόντους ανά αγώνα. Η χειρότερη ομάδα της EuroLeague σε αυτό το κομμάτι; Η Βιλερμπάν με 19 (!) πόντους κατά μέσο όρο στην "πλάτη" της.

Αναλυτικά οι πόντοι που έχει δεχθεί ο Παναθηναϊκός στο transition με:

• Ολυμπιακό - 10 πόντοι
• Μπάγερν Μονάχου - 12 πόντοι
• Φενέρμπαχτσε - 7 πόντοι
• Μακάμπι Τελ Αβίβ - 15 πόντοι

Το παράδοξο των κατοχών

Όχι ότι στην επίθεση τα πράγματα είναι πολύ πιο κολακευτικά για την ομάδα του Εργκίν Αταμάν. Η transition offense δίνει ελάχιστα στον Παναθηναϊκό μέχρι στιγμής (5.8 πόντοι ανά αγώνα), κάτι που δεν συνάδει ακριβώς ούτε με τη φιλοσοφία του 57χρονου τεχνικού ούτε με την ταχύτητα που παίζει η ομάδα του.

Βλέπετε, ο Παναθηναϊκός πηγαίνει σε 85 κατοχές/αγώνα μετά από τέσσερις αγωνιστικές, πίσω μόνο από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ και την Μπασκόνια (87), όταν ο μέσος όρος είναι λίγο πιο χαμηλά (82).

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι ένα από αυτά (τα πολλά) που πρέπει να βελτιώσει το συντομότερο δυνατό ο Εργκίν Αταμάν είναι η συμπεριφορά των παικτών του, πριν και μετά από κάθε εκτελεσμένη κατοχή. Τόσο για να προστατεύσει τα νώτα του όσο και για να βρει εύκολους πόντους, ώστε να επιβάλλει τον δικό του αγωνιστικό ρυθμό. Simple as that.