Πέρασαν δεκαεφτά (17) χρόνια από την τελευταία φορά που ο Πανιώνιος αντιμετώπισε τον Παπάγου για το πρωτάθλημα. Της Α1 τότε (το 1998-'99), της Β' Εθνικής τώρα. Σχεδόν δύο δεκαετίες μετά το τελευταίο τους ραντεβού στην πρώτη κατηγορία, έμελλε να τα ξαναπούν οι ομάδες που εκπροσωπούν δύο από τις πλέον μπασκετικές γειτονιές της Αττικής. Για την ακρίβεια μιλάμε για δύο ομάδες που αποτέλεσαν μια ισχυρή βάση στη δεκαετία του 1990 για την Α1.

Μαζί με το Περιστέρι, τη Δάφνη, τα Πατήσια, τους Αμπελοκήπους και την Καισαριανή μιλάμε άλλωστε για ομάδες - γειτονιές που έδωσαν διαφορετικό χρώμα στην Α1, πριν από δύο δεκαετίες. Τα προβλήματα που προέκυψαν όμως στην πορεία έφεραν αμφότερες στη Β' Εθνική. Με διαφορετική τάση βέβαια. Από τη μία ο Πανιώνιος που υποβιβάστηκε οικειοθελώς στη Β' Εθνική για να "καθαρίσει" από χρέη και να κάνει μία νέα αρχή, από την άλλη ο Παπάγου που -αφού έφτασε μέχρι τα τοπικά της ΕΣΚΑ- θέλει να αναγεννηθεί από τις στάχτες του. Παρεμπιπτόντως, οι "στρατηγοί" αγωνίστηκαν για τελευταία φορά στην Α1 τη σεζόν 1998-'99, μετρώντας από τότε συμμετοχές στις χαμηλότερες κατηγορίες.

Κι αν θέλετε να το προχωρήσουμε λίγο υπάρχουν ουκ ολίγοι (προπονητές και παίκτες) που συνδέουν ακόμη περισσότερο τις δύο ομάδες. Περισσότερο, τουλάχιστον, απ ότι νομίζετε, γιατί -η αλήθεια είναι- ότι σε πολλά ο Πανιώνιος και ο Παπάγου είναι ίδιοι. Όπως για παράδειγμα στην αγάπη που υπάρχει από τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτές, ή στους φιλάθλους που βρίσκονται κάθε φορά στο πλευρό τους. Κι αν για τους "κυανέρυθρους" τα βλέπαμε όλα αυτά τα χρόνια στην Basket League, κάτι αντίστοιχο -να ξέρετε πως- ισχύει και για τους "κυανόλευκους". Ακόμη κι όταν βρέθηκαν μέχρι τα παρκέ της ΕΣΚΑ.

Για να επιστρέψουμε όμως στο θέμα μας, αξίζει να αναφέρουμε πως δύο από τους παίκτες που θα αγωνιστούν σε λίγες ώρες (11/10, 17:00) στο "Αρτάκης" έχουν υπάρξει στην απέναντι πλευρά. Ο Νίκος Μίχαλος και ο Γιώργος Διαμαντόπουλος υπήρξαν συμπαίκτες στον Πανιώνιο, ενώ τώρα θα είναι αντίπαλοι.

Οι θύμησες των δύο ομάδων

" Είναι δύο ιστορικοί σύλλογοι. Δεν υπάρχουν πολλά που μπορώ να πω και δεν έχουν ακουστεί ξανά" λέει ο πρώτος (βλ. Νίκος Μίχαλος) μιλώντας στο Sport24.gr για το ειδικό βάρος που κουβαλούν ο Πανιώνιος και ο Παπάγου, πριν προσθέσει πως " πέραν όλων των άλλων, μιλάμε για δύο ομάδες που έχουν μπασκετική παιδεία. Όπως και να έχει, δεν είναι ωραίο πράγμα να τους βλέπεις να παίζουν στη Β' Εθνική. Ο Πανιώνιος έχει περισσότερες επιτυχίες από τον Παπάγου, σε Ελλάδα και Ευρώπη, αλλά το μείζον είναι να δούμε και τους δύο να επιστρέφουν δριμύτεροι".

Επ αυτού έφερε ως παράδειγμα την ΑΕΚ, η οποία " υποβιβάστηκε στη Β' Εθνική, προγραμμάτισε με ηρεμία το μέλλον της και τώρα βρέθηκε να πρωταγωνιστεί στην Basket League. Μακάρι να γίνει το ίδιο με τον Πανιώνιο και τον Παπάγου. Εν πάσει περιπτώσει, νομίζω πως όλο αυτό γίνεται για καλό. Ίσως έτσι βρουν τον δρόμο τους". Ένα άλλο στοιχείο στο οποίο έκανε αναφορά ο πλεϊμέικερ του Πανιωνίου είναι αυτός της νέας τάσης στις αθηναϊκές ομάδες, οι οποίες δεν κουβαλούν το απαραίτητο ειδικό βάρος: " Τα τελευταία χρόνια βλέπω αθηναϊκές ομάδες να ανεβαίνουν στην Α1 και σύντομα να αλλάζουν άρδην εικόνα, να χάνονται".

Ο Νίκος Μίχαλος στην πρώτη του θητεία στον Πανιώνιο

Όταν τον ρωτήσαμε τι μπορεί να επαναφέρει τον Πανιώνιο στον αφρό του ελληνικού μπάσκετ, απάντησε δίχως να το σκεφτεί ιδιαίτερα: " Πρώτον η καλή οργάνωση, δεύτερον η συμπαράσταση του κόσμου και τρίτον οι παίκτες που θα αγαπήσουν τον Πανιώνιο", αποκρίθηκε. Αλήθεια όμως, πως ορίζεται η "αγάπη" που αναφέρει; " Θα πρέπει να αγαπάνε την ομάδα και όχι τα λεφτά ή κάτι άλλο. Αυτό το εξασφαλίζεις με έναν καλό προπονητή που θα βρει παίκτες με... συναίσθημα που έχουν ένα κίνητρο παραπάνω. Δεν χρειάζεται να μπεις στη διαδικασία να ψάξεις για τιμ μάνατζερ και τέτοια. Ένας προπονητής που ξέρει τι γίνεται, αρκεί", απάντησε για να προσθέσει:

" Αυτό είναι κάτι που συνειδητοποίησα φέτος με τον κόουτς Κώστα Σορώτο. Μάζεψε πολλά παιδιά τα οποία ζηλεύω, ακόμη και στην ηλικία που είμαι. Είναι μπασκετικά και πίστεψέ με είναι ωραίο να έχεις τέτοιους συμπαίκτες. Έχω περάσει από ομάδες που κάποιοι δεν ήξεραν μπάσκετ".

Ζευγάρι γεμάτο αναμνήσεις

Αυτοί που πάντως ήξεραν μπάσκετ -και με το παραπάνω- ήταν οι παίκτες που φόρεσαν τη φανέλα του Πανιωνίου και του Παπάγου σε όλη αυτή τη διαδρομή. Από τον Γιώργο Μποσγανά (1986-'98 στον Πανιώνιο, 1998-'99 στον Παπάγου) μέχρι τον Αλέξη Κυρίτση (2000-'03 στον Παπάγου, 2013-'14 στον Πανιώνιο) και τον Στέφεν Αριγκμπάμπου (1998-'99 στον Παπάγου, 1999-'00 στον Πανιώνιο). Δεν είναι όμως οι μόνοι που έχουν υπηρετήσει αμφότερες ομάδες.

Το παράδειγμα πάντως αποτέλεσαν κάποιοι άλλοι. Αυτοί που βρίσκονταν στην άκρη του πάγκου. Ο Μιχάλης Κυρίτσης (πατέρας του Αλέξη) και ο Κώστας Μίσσας είναι οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Δίχως όμως να ξεχνάμε τον Νίκο Λινοξυλάκη (ασίσταντ κόουτς) και τον Κρις Χουγκάζ, ο οποίος γεύτηκε το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού στην Α2 κατηγορία -πριν ακολουθήσει η οικειοθελής "πτώση" στη Β' Εθνική.

Οι αναμνήσεις είναι πάντα κάτι ωραίο, κι αν κρίνουμε από την περίπτωση του Νίκου Μίχαλου κάτι... εξιδανικευμένο. " Από τον Παπάγου θυμάμαι πολύ έντονα -μιας κι είναι αρκετά πρόσφατο- πως όλα έγιναν πολύ παρεΐστικα. Ανεβήκαμε κάνοντας πολύ ωραία πράγματα, τόσο εντός όσο κι εκτός παρκέ γιατί ήμασταν όλοι μια παρέα", θα θυμηθεί πριν πάει πιο πίσω, για να μιλήσει για την πρώτη του θητεία στον Πανιώνιο: " Φτάσαμε μέχρι τους "4" του Κυπέλλου Κόρατς παίζοντας απέναντι στην Μπαρτσελόνα του Σάσα Τζόρτζεβιτς και του Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Παίκτες που είναι θρύλοι πλέον. Ήμουν πολύ τυχερός γιατί ενώ σε όλες τις ομάδες υπήρχαν πολλοί κοινοτικοί, στον Πανιώνιο είχαμε φτιάξει μια βάση με γηγενείς παίκτες, οπότε όλο αυτό ήταν πολύ πιο έντονο για όλους μας".

Ο ρόλος του κόσμου

Όπως ανέφερε παραπάνω, ο κόσμος είναι ένα από τα στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν στην επαναφορά του Πανιωνίου στην Basket League. Μαζί όμως δημιουργεί και πίεση. Έτσι συμβαίνει άλλωστε με όλες τις μεγάλες ομάδες. " Είναι λογικό να υπάρχει πίεση γιατί ο Πανιώνιος είναι μεγάλη ομάδα. Ήδη σήμερα περιμένουμε περίπου 2.000 άτομα στο γήπεδο, για το πρώτο εντός έδρας παιχνίδι της χρονιάς. Αυτό από μόνο του δείχνει πολλά", θα πει ο Νίκος Μίχαλος, πριν καταλήξει: " Ο κόσμος δεν κάνει τη ζωή του παίκτη πιο εύκολη. Μπορεί να τον στηρίξει ή να τον κάνει να παίξει γι αυτόν, αλλά στην Ελλάδα συνήθως προσθέτει παραπάνω βάρος, παρά το αφαιρεί".