Διάγοντας στον ΠΑΟΚ τη… δεύτερη νιότη ο 34χρονος Δήμος Ντικούδης μιλάει στο Sport24.gr για το απίστευτο περιστατικό που εκτυλίχθηκε με τον Μάρκους Γκόρι στο Βίλνιους και για τη μαγική τετράδα που αποφασίζει στον Δικέφαλο.

Επίσης, αναφέρθηκε στη θαρραλέα δήλωση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και για το ήδη... ημιεπαγγελματικό μπάσκετ, που τείνει να μετατραπεί σε ερασιτεχνικό!

-Τι ακριβώς συνέβη με τον Μάρκους Γκόρι στο Βίλνιους;

" Ημουν δύο ημέρες κλεισμένος στο δωμάτιο με αμυγδαλίτιδα και υψηλό πυρετό, που δεν έπεφτε με τίποτε, οπότε κάποια στιγμή έρχεται ο Γκόρι και με ρωτάει... ‘είσαι εντάξει;’. Τον κοιτάω και του απαντάω... ‘είμαι χάλια’ και αυτός με ρωτάει ‘θέλεις μια αγκαλιά;’ Είναι ένα περιστατικό που δείχνει την ποιότητα και τον χαρακτήρα κάποιου. Η κίνησή του μου φάνηκε πολύ ευχάριστη και δείχνει το πολύ καλό κλίμα που υπάρχει στον ΠΑΟΚ".

-Ετσι όπως το περιγράφεις, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι σε όλα τα επίπεδα ο μπασκετικός ΠΑΟΚ είναι μια μεγάλη αγκαλιά;

" Εγώ έτσι νιώθω, ότι είναι μια αγκαλιά. Είμαι στην ομάδα έναν μήνα και κάτι, το ρόστερ ολοκληρώθηκε πριν από δύο εβδομάδες, περνάμε πολλές ώρες μαζί σε προπονήσεις και ταξίδια και έχουμε πολύ καλό κλίμα. Είναι νωρίς να μιλάμε για οτιδήποτε, γιατί δεν έχουμε δώσει πολλά επίσημα παιχνίδια, ούτε έχει χρειαστεί να διαχειριστούμε δύσκολες στιγμές, που κακά τα ψέματα δοκιμάζουν μια ομάδα, αλλά μέχρι στιγμής νιώθω ότι είμαστε μια χαρά μεταξύ μας".

-Μας έχουν μεταφέρει ότι μετά τις προπονήσεις, εσύ ο Γκόρι και ο Καλαμπόκης παίζετε τον ρόλο του καθηγητή για τους μικρότερους. Σου αρέσει όλη αυτή η διαδικασία;

" Θα έλεγα ότι κάποια πράγματα έρχονται φυσιολογικά. Ο Γκόρι, ο Καλαμπόκης, που είναι βέβαια μικρότερος και εγώ, είμαστε οι πιο έμπειροι της ομάδας και είναι λογικό να καθοδηγούμε, να συμβουλεύουμε και να βοηθάμε με όποιον τρόπο μπορούμε τα μικρότερα παιδιά. Είναι αναγκαίο αυτό σε μια ομάδα, οι μεγαλύτεροι να προσπαθούν να συμβάλουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των νεότερων. Και το απολαμβάνουμε".

-Ετσι όπως τους ζεις καθημερινά και με την εμπειρία σου, εκτιμάς ότι κάποια από αυτά τα παιδιά θα κάνουν καριέρα;

" Θα το πω όπως το αισθάνομαι. Ολα τα παιδιά αυτής της ηλικίας, 20-22 ετών, που παίζουν στην Α1, έχουν ταλέντο. Αν θα φτάσουν να παίζουν στην Εθνική Ομάδα ή να γίνουν παίκτες πρώτης γραμμής είναι αποκλειστικά δικό τους θέμα. Που σημαίνει δουλειά και προσήλωση σε αυτό τον στόχο. Τα νέα παιδιά στον ΠΑΟΚ δουλεύουν πολύ καλά και βλέπω ότι είναι προσηλωμένα στον στόχο τους. Οχι μόνο ο Γιαννακίδης και ο Καλλές, αλλά και ο Αράπης με τον Καλαμπάκα. Και άλλοι που έρχονται από πίσω"...

-Πόσο σημαντικό είναι για έναν αθλητή να συναναστρέφεται με ανθρώπους του μπάσκετ; Πρόεδρος του ΠΑΟΚ είναι ο Μπάνε Πρέλεβιτς, τεχνικός διευθυντής ο Νίκος Σταυρόπουλος, προπονητής ο Σούλης Μαρκόπουλος και τιμ μάνατζερ ο Τέλης Ζουρνατσίδης. Πόσο ευεργετικά λειτουργεί αυτό σε μια ομάδα;

" Αυτή η τετράδα είναι ένα μοντέλο που θα έπρεπε να ακολουθούν πολλές ομάδες. Μιλάμε για ανθρώπους που έχουν παίξει μπάσκετ και κάποιοι από αυτούς όχι απλώς έχουν παίξει, αλλά έχουν πραγματοποιήσει τεράστιες καριέρες. Αυτό μου δείχνει ότι ο ΠΑΟΚ αποτελείται από ανθρώπους που και αγαπούν το άθλημα, αλλά και γνωρίζουν πώς να διαχειριστούν κάποιες καταστάσεις. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που με οδήγησαν στην απόφαση να αγωνιστώ στον ΠΑΟΚ και δεν σου κρύβω ότι λυπάμαι όταν βλέπω μεγάλες προσωπικότητες του ελληνικού μπάσκετ να βρίσκονται μακριά από τις ομάδες της Α1. Πολύ θα ήθελα δηλαδή να δω τον Φάνη, τον Φασούλα, τον Γκάλη σε καίρια πόστα. Και μόνο ως πρόσωπα θα βοηθούσαν το πρωτάθλημα. Αντ’ αυτών βλέπω άσχετους και κομήτες να περιφέρονται στα γήπεδα"...

-Εχουμε ακούσει ότι αν δεν υπήρχε αυτή η τετράδα στον ΠΑΟΚ, ενδεχομένως να μην αγωνιζόσουν τώρα στον Δικέφαλο. Ισχύει αυτό;

" Υποθετικά πολλά μπορούμε να πούμε. Σίγουρα αυτή η τετράδα μέτρησε πολύ στην απόφασή μου, αλλά και ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλο και ιστορικό σωματείο και είναι τιμή να ενδιαφέρεται μια τέτοια ομάδα για έναν παίκτη. Οι εποχές μπορεί να έχουν αλλάξει, αλλά δεν παύει να είναι μια ομάδα με βαρύτητα και με πολύ κόσμο να την υποστηρίζει. Ολα αυτά κάνουν έναν αθλητή να θέλει να αγωνιστεί στον ΠΑΟΚ".

-Είναι αλήθεια ότι στην πρώτη χρονιά σου στην ΑΕΚ ο Μπάνε Πρέλεβιτς ήταν κάτι σαν... μπαμπάς σου στα αποδυτήρια;

" Οχι ακριβώς. Οταν πήγα στην ΑΕΚ ο Μπάνε ήταν ήδη μεγάλος και σε αξία και σε ηλικία. Με βοηθούσε φυσικά και είχαμε πολύ καλή σχέση, αλλά αγωνιστικά δεν προλάβαμε και πολλά πράγματα μαζί. Η συνύπαρξή μας κράτησε μόνο ένα χρόνο. Ο Μπάνε έφυγε και εγώ, που δεν είχα μεγάλη συμμετοχή, συνέχισα στην ομάδα. Θυμάμαι, πάντως, ότι και από αυτόν και από τον Αρλάουκας και από τον Κορωνιό πήρα πολλά πράγματα, που με βοήθησαν στην καριέρα μου".

-Εχουν ακουστεί πολλά για την εμφάνιση του ΠΑΟΚ απέναντι στη Γαλατασαράι στο Βίλνιους. Το σίγουρο είναι ότι ήσασταν ανέτοιμοι να αντιμετωπίσετε μια πολύ πιο δουλεμένη ομάδα. Ποια είναι η γνώμη σου;

" Ετσι όπως το βλέπω εγώ, το συγκεκριμένο παιχνίδι με τη Γαλατασαράι δεν ξέρω αν θα το είχαμε κερδίσει, αλλά αν ήμασταν όλοι μαζί για μια εβδομάδα, θα είχαμε καλύτερη τύχη και το ματς θα κρινόταν στα τελευταία λεπτά. Φάνηκε ότι ήμασταν ανέτοιμοι, αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα έχουμε μπροστά μας το Eurocup και οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι, ώστε να εμφανιστούμε ανταγωνιστικοί απέναντι σε πολύ ποιοτικές ομάδες".

-Εχεις σκεφτεί το (δυστυχώς) υποθετικό σενάριο να μπορούσε η ΚΑΕ ΠΑΟΚ να ξοδέψει λόγου χάρη ένα εκατομμύριο για παίκτες; Πόσο διαφορετική θα ήταν η ομάδα σας;

« Φαντάζομαι θα ήμασταν πολύ πιο δυνατή και ανταγωνιστική ομάδα, θα είχαμε μεγαλύτερες προσδοκίες. Ειδικά στο Βίλνιους κατάλαβα ότι σχεδόν όλες οι ομάδες του προκριματικού τουρνουά είχαν υψηλότερο μπάτζετ από το δικό μας. Μακάρι να μπορούσε να το κάνει αυτό και ο ΠΑΟΚ και οι άλλες ελληνικές ομάδες. Κάτι τέτοιο θα ανέβαζε το επίπεδο και των ξένων και των Ελλήνων παικτών. Θα υπήρχε υψηλότερος ανταγωνισμός. Πρέπει, όμως, να βλέπουμε την πραγματικότητα και να λειτουργούμε με βάση τα τωρινά δεδομένα".

-Πώς λειτουργεί στην ψυχολογία των αγωνιζόμενων η διεξαγωγή ενός αγώνα κεκλεισμένων των θυρών;

" Είναι μεγάλο ξενέρωμα να παίζεις μπροστά σε άδειες κερκίδες. Πολύ κακό για την ψυχολογία και για την αγωνιστική εικόνα. Δεν ξέρω ως πότε θα συνεχιστεί αυτή η αστεία ποινή που επιβάλλεται στις ομάδες. Από την άλλη, ήμουν νιός και γέρασα. Το βλέπω να συμβαίνει επί 15 χρόνια και δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο δεν έχουν βρει τον τρόπο να περιορίσουν τα φαινόμενα βίας στα ελληνικά γήπεδα και εν συνεχεία να επιβάλουν τις όποιες ποινές.

Παίζοντας κεκλεισμένων των θυρών οι μόνοι που τιμωρούνται είναι οι παίκτες και το ίδιο το άθλημα. Στο Κύπελλο Ελλάδος οι τρεις από τους τέσσερις προημιτελικούς έγιναν χωρίς κόσμο. Δεν καταλαβαίνουν ότι η εικόνα των άδειων κερκίδων κάνει τον φίλαθλο να μην θέλει να ασχοληθεί;".

-Πώς σχολιάζεις τη θαρραλέα δήλωση του πρώην προπονητή σου Ζέλικο Ομπράντοβιτς να μην μειωθεί η ποινή του Παναθηναϊκού και να διεξαχθεί το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό χωρίς κόσμο;

" Καταλαβαίνω το σκεπτικό του κόουτς, γιατί ως προπονητής του Παναθηναϊκού, έχοντας παίξει τόσα πολλά ντέρμπι όλα αυτά τα χρόνια, τα έχει δει όλα! Και είναι λογικό, όταν έρχονται στο μυαλό των προπονητών και των παικτών οι ημερομηνίες των ντέρμπι, να μην σκέφτονται μόνο την αγωνιστική πρόκληση που έχει ένα τέτοιο παιχνίδι, αλλά και το πώς θα διατηρηθεί η σωματική τους ακεραιότητα. Επομένως, καταλαβαίνω το σκεπτικό του κόουτς. Απεύχεται ένα ντέρμπι με άσχημη κατάληξη και νέες τιμωρίες για την ομάδα του και ταυτόχρονα ελπίζει να συνετιστούν οι ταραξίες. Μακάρι, τι να πω;".

-Αλήθεια πόσο σε προβληματίζει όλη αυτή η αστάθεια του ελληνικού πρωταθλήματος με αποκορύφωμα την αναβολή της πρεμιέρας που αποφασίστηκε στο τελευταίο ΔΣ του ΕΣΑΚΕ;

" Εχουμε φτάσει στα μέσα Οκτωβρίου και ακόμη ψάχνουμε τηλεοπτική συμφωνία και σύμβαση με τον ΟΠΑΠ. Ολο το καλοκαίρι τι κάναμε; Για αυτό τον λόγο υπάρχει το καλοκαίρι, για αυτό τον λόγο πληρώνονται και έχουν τις θέσεις κάποιοι άνθρωποι. Για να γίνουν δύο συμφωνίες και να λυθούν πέντε θέματα και όχι να πηγαίνουμε από αναβολή σε αναβολή. Το ζητούμενο είναι να γίνει επιτέλους κάτι σωστό στο μπάσκετ, αλλά δυστυχώς ούτε φέτος ξεκινάμε σωστά".

-Δήμο, κάτι τελευταίο. Πώς ηχεί στα αφτιά σου η επιθυμία ορισμένων να ματατραπούν οι Ανώνυμες Εταιρίες σε Αθλητικά Σωματεία;

" Δυστυχώς αυτή η τάση υπάρχει τα τελευταία πέντε χρόνια και νομίζω ότι ήδη το μπάσκετ είναι ημιεπαγγελματικό. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Το άθλημα πια δεν είναι επαγγελματικό, αλλά ημιεπαγγελματικό. Πολύ λίγα τηρούνται από τα συμφωνηθέντα, πολύ λίγες ομάδες λειτουργούν σοβαρά και πιστεύω ότι έχουμε φύγει από τα επαγγελματικά πρότυπα που υπήρχαν πριν από 7-8 ή δέκα χρόνια.

Κάποιοι τώρα προσπαθούν να οδηγήσουν το μπάσκετ σε τελείως ερασιτεχνική μορφή, ούτως ώστε να πέσει ο πήχης σε όλα τα επίπεδα, το οικονομικό, το ασφαλιστικό, τις διεκδικήσεις των δεδουλευμένων, σε όλα. Δεν ξέρω ποιες ακριβώς αλλαγές οραματίζονται οι αρχές και οι ιδιοκτήτες, αλλά από μόνη της η έννοια ερασιτεχνικό μπάσκετ τα λέει όλα"...