Πελεκάνος: "Τώρα το ευχαριστιέμαι"
Ο Μιχάλης Πελεκάνος εξήγησε στο SPORT 24 πως δεν κρατά κακίες και ονειρεύεται... Ευρωλίγκα
- Είναι ακόμη νωρίς, αλλά οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Πέρυσι είχες 1,5 πόντο σε 8’ συμμετοχής στην Ευρωλίγκα και 3,5 πόντους σε 12,4’ συμμετοχής στην κανονική περίοδο, καθώς και 1 πόντο σε 5,1’ συμμετοχής στην Α1. Σε τρεις αγώνες με το Μαρούσι ο χρόνος σου αυξήθηκε σε 27’ και οι πόντοι σου σε 13,3 κατά μέσον όρο. Κάποιοι αστειεύθηκαν μάλιστα ότι όσο δεν έπαιξες ένα χρόνο με τη φανέλα του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ, αγωνίστηκες σε ένα βράδυ με το Μαρούσι...
«Μπορείς να το πεις και έτσι. Τι να πω; Δεν ήταν, όμως, μόνο η περυσινή χρονιά στον Ολυμπιακό, που σχεδόν δεν έπαιξα, αλλά και η αμέσως προηγούμενη στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ισως τώρα να βγαίνει η προσπάθεια που έκανα όλα αυτά τα χρόνια».
- Μπαίνοντας στο ΣΕΦ πέρασαν όλα αυτά σαν φιλμ από μπροστά σου; Οι απογοητεύσεις, ουσιαστικά η απόρριψη;
«Ε, όσο να ‘ναι περνούν από το μυαλό σου κάποια πράγματα που αλλιώς τα περίμενες εσύ και αλλιώς ήλθαν στην πορεία. Δεν κρατάω κακία, όμως, δεν είναι του χαρακτήρα μου και το μόνο σίγουρο ήταν ότι ερχόμενος στο Μαρούσι θα έπαιζα περισσότερο».
- Η ιδανική κατάσταση για έναν αθλητή είναι να το ευχαριστιέται. Εσύ δείχνεις να βιώνεις πραγματικά αυτή την κατάσταση.
«Ειλικρινά, τώρα το ευχαριστιέμαι! Πάρα πολύ! Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που βρέθηκα σε μια τέτοια ομάδα, η οποία εκτός από καλούς παίκτες, έχει τρομερούς χαρακτήρες που διαμορφώνουν σπουδαίο κλίμα στα αποδυτήρια».
- Είναι ξεκάθαρο ότι το ευχαριστιέσαι. Εσύ, όμως, έφτασες να καθησυχάζεις τον πρόεδρο του συλλόγου! Ησουν κάποιος άλλος, όχι ο Μιχάλης Πελεκάνος...
(γελάει) «Εντάξει, δεν έγινε και τίποτα. Στο δεύτερο ημίχρονο ήταν τόσο έντονη η επιθυμία να πάρουμε τη νίκη και με διαφορά, ώστε σε μια φάση κέρδισε ένα φάουλ ο Δημήτρης (Μαυροειδής) και είδα τον πρόεδρο να φωνάζει ‘βάλτο ρε Μήτσο’. Γύρισα προς το μέρος του και του είπα... μη στενοχωριέσαι πρόεδρε, θα βάλει το επόμενο. Και πραγματικά έκανε φοβερό παιχνίδι, όπως και ο Κώστας Καϊμακόγλου».
- Στο πρώτο ημίχρονο το Μαρούσι ήταν λίγο υποτονικό. Μήπως έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι μέσα σε λίγες ημέρες έχει αλλάξει τέσσερα γήπεδα; Προπόνηση στον Αγιο Θωμά και αγώνες στο Αλεξάνδρειο, στο ΟΑΚΑ και στο ΣΕΦ;
«Δεν ήταν μόνο η αλλαγή έδρας, αλλά και η αλλαγή ομάδας! Η Αλμπα είναι τελείως διαφορετική ομάδα από τον Αρη. Ηταν πολύ καλύτερη! Στο δεύτερο ημίχρονο διαβάσαμε καλύτερα τα πικ εντ ρολ τους, παίξαμε με μεγαλύτερο πάθος και πήραμε αυτό που θέλαμε».
- Θεωρείς ότι είναι καλή υποθήκη η διαφορά των εννέα πόντων;
«Καλή είναι, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από μας. Αν παίξουμε όπως στο δεύτερο ημίχρονο, θα καταφέρουμε να πάρουμε την πρόκριση, αλλά πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι και στα σαράντα λεπτά του αγώνα, όχι μόνο για ένα ημίχρονο».
- Ζώντας σε αυτή την ομάδα, φαντάζομαι αντιλαμβάνεσαι τη δίψα που υπάρχει για την παρθενική συμμετοχή στην Ευρωλίγκα.
«Ναι, το βιώνω καθημερινά, μολονότι είμαι λίγο καιρό στην ομάδα. Εδώ πρέπει να πούμε ότι και ως αντίπαλος τα προηγούμενα χρόνια έπρεπε να είχα δει το Μαρούσι να συμμετέχει μια ίσως και δύο φορές στην Ευρωλίγκα, όταν έβγαινε δεύτερο και τρίτο. Είναι τεράστια η αδικία που έχει συντελεστεί εις βάρος του, αλλά τώρα έχουμε την ευκαιρία να την αποκαταστήσουμε. Και εγώ είχα βγει μια χρονιά τρίτος με το Περιστέρι, αλλά τζίφος! Αυτές οι καταστάσεις, όμως, σε πεισμώνουν, σε κάνουν πιο δυνατό και εμείς θα πάμε στο Βερολίνο για να σφραγίσουμε την πρόκριση στους ομίλους».
- Εδώ που τα λέμε, δεν ήταν και τόσο χαώδης η διαφορά μεταξύ Αμαρουσίου και Αλμπα, μολονότι ο γερμανικός σύλλογος έχει σχεδόν πενταπλάσιο προϋπολογισμό από ό,τι εσείς.
«Δεν παίζουν μπάσκετ τα χρήματα, ούτε τα συμβόλαια. Το θέμα είναι τι θα κάνεις στο γήπεδο. Εκεί μιλούν οι παίκτες και οι προσωπικότητες. Η επιθυμία και η συγκέντρωση είναι έννοιες που δεν αγοράζονται».
- Κάτι τελευταίο. Πέρυσι αγωνίστηκες στο «O2 World» στο Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας με τον Ολυμπιακό. Είναι ένα στοίχημα να κερδίσεις σε αυτό το γήπεδο;
«Πέρυσι είχα παίξει στον μικρό τελικό με την Μπαρτσελόνα και φυσικά αυτό το γήπεδο μου ξυπνάει άσχημες αναμνήσεις, γιατί χάσαμε έναν μεγάλο στόχο με τον Ολυμπιακό. Πάντα είναι στοίχημα να κερδίζεις, αλλά εγώ το βλέπω περισσότερο ομαδικά παρά ατομικά. Θέλω να κερδίσουμε με το Μαρούσι για να εκπληρώσουμε το μεγαλύτερο όνειρο της σύγχρονης ιστορίας του. Αυτό από μόνο του αποτελεί τεράστιο στοίχημα».
«Μπορείς να το πεις και έτσι. Τι να πω; Δεν ήταν, όμως, μόνο η περυσινή χρονιά στον Ολυμπιακό, που σχεδόν δεν έπαιξα, αλλά και η αμέσως προηγούμενη στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ισως τώρα να βγαίνει η προσπάθεια που έκανα όλα αυτά τα χρόνια».
- Μπαίνοντας στο ΣΕΦ πέρασαν όλα αυτά σαν φιλμ από μπροστά σου; Οι απογοητεύσεις, ουσιαστικά η απόρριψη;
«Ε, όσο να ‘ναι περνούν από το μυαλό σου κάποια πράγματα που αλλιώς τα περίμενες εσύ και αλλιώς ήλθαν στην πορεία. Δεν κρατάω κακία, όμως, δεν είναι του χαρακτήρα μου και το μόνο σίγουρο ήταν ότι ερχόμενος στο Μαρούσι θα έπαιζα περισσότερο».
- Η ιδανική κατάσταση για έναν αθλητή είναι να το ευχαριστιέται. Εσύ δείχνεις να βιώνεις πραγματικά αυτή την κατάσταση.
«Ειλικρινά, τώρα το ευχαριστιέμαι! Πάρα πολύ! Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που βρέθηκα σε μια τέτοια ομάδα, η οποία εκτός από καλούς παίκτες, έχει τρομερούς χαρακτήρες που διαμορφώνουν σπουδαίο κλίμα στα αποδυτήρια».
- Είναι ξεκάθαρο ότι το ευχαριστιέσαι. Εσύ, όμως, έφτασες να καθησυχάζεις τον πρόεδρο του συλλόγου! Ησουν κάποιος άλλος, όχι ο Μιχάλης Πελεκάνος...
(γελάει) «Εντάξει, δεν έγινε και τίποτα. Στο δεύτερο ημίχρονο ήταν τόσο έντονη η επιθυμία να πάρουμε τη νίκη και με διαφορά, ώστε σε μια φάση κέρδισε ένα φάουλ ο Δημήτρης (Μαυροειδής) και είδα τον πρόεδρο να φωνάζει ‘βάλτο ρε Μήτσο’. Γύρισα προς το μέρος του και του είπα... μη στενοχωριέσαι πρόεδρε, θα βάλει το επόμενο. Και πραγματικά έκανε φοβερό παιχνίδι, όπως και ο Κώστας Καϊμακόγλου».
- Στο πρώτο ημίχρονο το Μαρούσι ήταν λίγο υποτονικό. Μήπως έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι μέσα σε λίγες ημέρες έχει αλλάξει τέσσερα γήπεδα; Προπόνηση στον Αγιο Θωμά και αγώνες στο Αλεξάνδρειο, στο ΟΑΚΑ και στο ΣΕΦ;
«Δεν ήταν μόνο η αλλαγή έδρας, αλλά και η αλλαγή ομάδας! Η Αλμπα είναι τελείως διαφορετική ομάδα από τον Αρη. Ηταν πολύ καλύτερη! Στο δεύτερο ημίχρονο διαβάσαμε καλύτερα τα πικ εντ ρολ τους, παίξαμε με μεγαλύτερο πάθος και πήραμε αυτό που θέλαμε».
- Θεωρείς ότι είναι καλή υποθήκη η διαφορά των εννέα πόντων;
«Καλή είναι, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από μας. Αν παίξουμε όπως στο δεύτερο ημίχρονο, θα καταφέρουμε να πάρουμε την πρόκριση, αλλά πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι και στα σαράντα λεπτά του αγώνα, όχι μόνο για ένα ημίχρονο».
- Ζώντας σε αυτή την ομάδα, φαντάζομαι αντιλαμβάνεσαι τη δίψα που υπάρχει για την παρθενική συμμετοχή στην Ευρωλίγκα.
«Ναι, το βιώνω καθημερινά, μολονότι είμαι λίγο καιρό στην ομάδα. Εδώ πρέπει να πούμε ότι και ως αντίπαλος τα προηγούμενα χρόνια έπρεπε να είχα δει το Μαρούσι να συμμετέχει μια ίσως και δύο φορές στην Ευρωλίγκα, όταν έβγαινε δεύτερο και τρίτο. Είναι τεράστια η αδικία που έχει συντελεστεί εις βάρος του, αλλά τώρα έχουμε την ευκαιρία να την αποκαταστήσουμε. Και εγώ είχα βγει μια χρονιά τρίτος με το Περιστέρι, αλλά τζίφος! Αυτές οι καταστάσεις, όμως, σε πεισμώνουν, σε κάνουν πιο δυνατό και εμείς θα πάμε στο Βερολίνο για να σφραγίσουμε την πρόκριση στους ομίλους».
- Εδώ που τα λέμε, δεν ήταν και τόσο χαώδης η διαφορά μεταξύ Αμαρουσίου και Αλμπα, μολονότι ο γερμανικός σύλλογος έχει σχεδόν πενταπλάσιο προϋπολογισμό από ό,τι εσείς.
«Δεν παίζουν μπάσκετ τα χρήματα, ούτε τα συμβόλαια. Το θέμα είναι τι θα κάνεις στο γήπεδο. Εκεί μιλούν οι παίκτες και οι προσωπικότητες. Η επιθυμία και η συγκέντρωση είναι έννοιες που δεν αγοράζονται».
- Κάτι τελευταίο. Πέρυσι αγωνίστηκες στο «O2 World» στο Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας με τον Ολυμπιακό. Είναι ένα στοίχημα να κερδίσεις σε αυτό το γήπεδο;
«Πέρυσι είχα παίξει στον μικρό τελικό με την Μπαρτσελόνα και φυσικά αυτό το γήπεδο μου ξυπνάει άσχημες αναμνήσεις, γιατί χάσαμε έναν μεγάλο στόχο με τον Ολυμπιακό. Πάντα είναι στοίχημα να κερδίζεις, αλλά εγώ το βλέπω περισσότερο ομαδικά παρά ατομικά. Θέλω να κερδίσουμε με το Μαρούσι για να εκπληρώσουμε το μεγαλύτερο όνειρο της σύγχρονης ιστορίας του. Αυτό από μόνο του αποτελεί τεράστιο στοίχημα».