Περπέρογλου: "Το όνειρο έγινε πραγματικότητα"
Ο Στράτος Περπέρογλου έγραψε γι' όσα έζησε στο FINAL 4 και ανανέωσε το ραντεβού για του χρόνου
"
Ο μεγαλύτερος στόχος, το μεγαλύτερο όνειρο έγινε πραγματικότητα για εμένα στο Βερολίνο. Όπως είχε τραγουδήσει και πριν μερικά χρόνια ο Φρέντι Μέρκιουρι: «We are the Champions»!
Δεν μπορώ ούτε στο ελάχιστον να περιγράψω τα συναισθήματά μου. Αυτό που ένιωσα, αυτό που όλοι μας νιώσαμε είναι απλά κάτι που δεν περιγράφεται με λέξεις. Είναι απίστευτο το συναίσθημα. Μοναδικό! Πραγματικά μοναδικό! Η εικόνα που έχω έντονα στο μυαλό μου είναι όλος ο πάγκος να μπαίνει μέσα στο παρκέ μόλις ακούστηκε κόρνα λήξης του τελικού και όλοι να πέφτουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Τα διάπλατα χαμόγελα στα πρόσωπά μας, τον κόσμου να μιλά πιο δυνατά από ποτέ. Θεωρώ ότι είναι μια δυνατή στιγμή που θα την κουβαλώ πάντα στο μυαλό και την καρδιά μου.
Λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα όλοι βλέπαμε την μπάλα να φέυγει από τα χέρια του Σίσκα. Ευχαριστώ τον Θεό που δεν μπήκε το σουτ. Ήταν πραγματική ανακούφιση και την ίδια στιγμή αποτέλεσε το σήμα για την έναρξη των πανηγυρισμών. Ήταν μια βολή που θα μπορούσε να είχε βρει στόχο και είμαστε απλά και ειλικρινά χαρούμενοι που δεν βρήκε. Θεωρώ ότι παίξαμε καλύτερα στο Βερολίνο. Είναι αλήθεια ότη η νίκη μας κρίθηκε στο τελευταίο σουτ και στα δύο παιχνίδια, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι και τα δύο τα κοντρολάραμε στην μεγαλύτερη διάρκειά τους.
Επίσης, άλλο ένα γεγονός είναι ότι εμείς δεν είχαμε μόνο έναν ή δύο παίκτες, αλλά πολλούς για να αναλάβουν δράση στις κρίσιμες στιγμές. Ο Βασίλης ήταν MVP γιατί έκανε εξαιρετική δουλειά και στους δύο τελικούς, είτε παίρνοντας μεγάλα σουτ, ήταν οργανώνοντας το παιχνίδι. Επίσης, είμαι χαρούμενος για εκείνον και για ένα άλλο λόγο…
Γιατί ήταν συγκάτοικός μου στο δωμάτιο όλη την χρονιά. Πολλοί άνθρωποι με ρωτούν για τους πόντους που έβαλα στον τελικό. Ήταν απόφαση του προπονητή να πάρω την μπάλα στο λόου ποστ και από την στιγμή που είχα έναν κοντύτερο αντίπαλο να με μαρκάρει επωφελήθηκα. Προσπάθησα να κάνω το καλύτερο δυνατό. Στην αρχή η προσπάθειά μου δεν είχε ανταμοιβή, αλλά είμαι χαρούμενος που βοήθησα την ομάδα μου, έστω και στο ελάχιστο να πετύχει τον στόχο της. Αυτό είναι κάτι που έχει κάθε παίκτης στο μυαλό του: Πως θα μπορέσει να βοηθήσει την ομάδα.
Ο κ.Ομπράντοβιτς ήρθε τελευταίος. Όλοι αρχίσαμε να φωνάζουμε το όνομά του σε λάτιν ρυθμό, όπως ακριβώς κάνουν οι φίλαθλοι στην Ευρώπη. Ήταν μια μικρή αναγνώριση από εμάς σε εκείνον για όλη την δουλειά και την προσπάθεια που έχει κάνει. Για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε σε κακές περιόδους και στις κακές μας στιγμές. Ειδικά τότε… Όπως κατάλαβα αργότερα, αυτό ήταν μόνο η αρχή… Μόλις γυρίσαμε στην Αθήνα ενημερωθήκαμε ότι μας περίμεναν στο αεροδρόμιο περισσότεροι από 2000 φίλαθλοί μας, που περικύκλωσαν το πούλμαν της αποστολής και μας ακολούθησαν μέχρι το ΟΑΚΑ κορνάροντας, τραγουδώντας και φωνάζοντας τα ονόματά μας.
Θεωρώ πως δεν είχαμε συνειδητοποιήσει 100%τι είχε συμβεί. Προσωπικά είμαι σίγουρος ότι δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Ακόμη το δουλεύω… Είναι κοντά στο να καταλάβω τι έχει συμβεί, κάθε φορά που κάποιος έρχεται να με συγχαρεί. Μας σταματούν στον δρόμο και μας λένε πόσο χαρούμενους τους κάναμε. Ίσως όσο χαρούμενος ένιωσα στην λήξη, ίσως τόσο χαρούμενος νιώθω με την εικόνα του πάγκου να μπαίνει στο παρκέ και τους Διαμαντίδη και Αλβέρτη να σηκώνουν μαζί την κούπα. Αυτό είναι άλλη μια χειρονομία που δείχνει τι ομάδα είμαστε.
Το 5ο του Παναθηναϊκού και το πρώτο το δικό μου είναι δύο από τους λόγους που είμαι σε αυτή την ομάδα και που υπέγραψα σε αυτή… Ήμουν σίγουρος ότι θα είχα την ευκαιρία να ζήσω στιγμές, όπως αυτές που έζησα στο Βερολίνο. Να προσέχετε και είμαι σίγουρος ότι θα συναντηθούμε ξανά στην Ευρωλίγκα του χρόνου
".
Δεν μπορώ ούτε στο ελάχιστον να περιγράψω τα συναισθήματά μου. Αυτό που ένιωσα, αυτό που όλοι μας νιώσαμε είναι απλά κάτι που δεν περιγράφεται με λέξεις. Είναι απίστευτο το συναίσθημα. Μοναδικό! Πραγματικά μοναδικό! Η εικόνα που έχω έντονα στο μυαλό μου είναι όλος ο πάγκος να μπαίνει μέσα στο παρκέ μόλις ακούστηκε κόρνα λήξης του τελικού και όλοι να πέφτουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Τα διάπλατα χαμόγελα στα πρόσωπά μας, τον κόσμου να μιλά πιο δυνατά από ποτέ. Θεωρώ ότι είναι μια δυνατή στιγμή που θα την κουβαλώ πάντα στο μυαλό και την καρδιά μου.
Λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα όλοι βλέπαμε την μπάλα να φέυγει από τα χέρια του Σίσκα. Ευχαριστώ τον Θεό που δεν μπήκε το σουτ. Ήταν πραγματική ανακούφιση και την ίδια στιγμή αποτέλεσε το σήμα για την έναρξη των πανηγυρισμών. Ήταν μια βολή που θα μπορούσε να είχε βρει στόχο και είμαστε απλά και ειλικρινά χαρούμενοι που δεν βρήκε. Θεωρώ ότι παίξαμε καλύτερα στο Βερολίνο. Είναι αλήθεια ότη η νίκη μας κρίθηκε στο τελευταίο σουτ και στα δύο παιχνίδια, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι και τα δύο τα κοντρολάραμε στην μεγαλύτερη διάρκειά τους.
Επίσης, άλλο ένα γεγονός είναι ότι εμείς δεν είχαμε μόνο έναν ή δύο παίκτες, αλλά πολλούς για να αναλάβουν δράση στις κρίσιμες στιγμές. Ο Βασίλης ήταν MVP γιατί έκανε εξαιρετική δουλειά και στους δύο τελικούς, είτε παίρνοντας μεγάλα σουτ, ήταν οργανώνοντας το παιχνίδι. Επίσης, είμαι χαρούμενος για εκείνον και για ένα άλλο λόγο…
Γιατί ήταν συγκάτοικός μου στο δωμάτιο όλη την χρονιά. Πολλοί άνθρωποι με ρωτούν για τους πόντους που έβαλα στον τελικό. Ήταν απόφαση του προπονητή να πάρω την μπάλα στο λόου ποστ και από την στιγμή που είχα έναν κοντύτερο αντίπαλο να με μαρκάρει επωφελήθηκα. Προσπάθησα να κάνω το καλύτερο δυνατό. Στην αρχή η προσπάθειά μου δεν είχε ανταμοιβή, αλλά είμαι χαρούμενος που βοήθησα την ομάδα μου, έστω και στο ελάχιστο να πετύχει τον στόχο της. Αυτό είναι κάτι που έχει κάθε παίκτης στο μυαλό του: Πως θα μπορέσει να βοηθήσει την ομάδα.
Ο κ.Ομπράντοβιτς ήρθε τελευταίος. Όλοι αρχίσαμε να φωνάζουμε το όνομά του σε λάτιν ρυθμό, όπως ακριβώς κάνουν οι φίλαθλοι στην Ευρώπη. Ήταν μια μικρή αναγνώριση από εμάς σε εκείνον για όλη την δουλειά και την προσπάθεια που έχει κάνει. Για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε σε κακές περιόδους και στις κακές μας στιγμές. Ειδικά τότε… Όπως κατάλαβα αργότερα, αυτό ήταν μόνο η αρχή… Μόλις γυρίσαμε στην Αθήνα ενημερωθήκαμε ότι μας περίμεναν στο αεροδρόμιο περισσότεροι από 2000 φίλαθλοί μας, που περικύκλωσαν το πούλμαν της αποστολής και μας ακολούθησαν μέχρι το ΟΑΚΑ κορνάροντας, τραγουδώντας και φωνάζοντας τα ονόματά μας.
Θεωρώ πως δεν είχαμε συνειδητοποιήσει 100%τι είχε συμβεί. Προσωπικά είμαι σίγουρος ότι δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Ακόμη το δουλεύω… Είναι κοντά στο να καταλάβω τι έχει συμβεί, κάθε φορά που κάποιος έρχεται να με συγχαρεί. Μας σταματούν στον δρόμο και μας λένε πόσο χαρούμενους τους κάναμε. Ίσως όσο χαρούμενος ένιωσα στην λήξη, ίσως τόσο χαρούμενος νιώθω με την εικόνα του πάγκου να μπαίνει στο παρκέ και τους Διαμαντίδη και Αλβέρτη να σηκώνουν μαζί την κούπα. Αυτό είναι άλλη μια χειρονομία που δείχνει τι ομάδα είμαστε.
Το 5ο του Παναθηναϊκού και το πρώτο το δικό μου είναι δύο από τους λόγους που είμαι σε αυτή την ομάδα και που υπέγραψα σε αυτή… Ήμουν σίγουρος ότι θα είχα την ευκαιρία να ζήσω στιγμές, όπως αυτές που έζησα στο Βερολίνο. Να προσέχετε και είμαι σίγουρος ότι θα συναντηθούμε ξανά στην Ευρωλίγκα του χρόνου
".