Δυστυχώς, δεν είναι ψέμα. Μακάρι να ήταν απλά μια λάθος πληροφορία. Δυστυχώς, ο Στέβαν Γέλοβατς άφησε την τελευταία του πνοή, λίγες εβδομάδες μετά από την κατάρρευσή του στο κλειστό των Άνω Λιοσίων στη διάρκεια προπόνησης της ΑΕΚ που παραμένει σε κατάσταση σοκ. Δυστυχώς, ο Στέβαν Γέλοβατς ήταν μόλις 32 ετών και είχε όλη τη ζωή μπροστά του...

Ο Σέρβος φόργουορντ που κοιτούσε τον κόσμο από τα 2μ.08, νοσηλεύθηκε σε νοσοκομείο της Αθήνας, σε καταστολή, με την οικογένειά του να βρίσκεται συνεχώς στο πλευρό του και να αποφασίζει στις 2/12 να τον πάρει πίσω στην πατρίδα του. Στο πλευρό του βρίσκονταν συνεχώς και οι συμπαίκτες του, οι προπονητές του, κάθε μέλος της ΚΑΕ ΑΕΚ που προσεύχονταν κάθε μέρα, κάθε ώρα, περιμένοντας να τον δουν να ξυπνάει και να επανέρχεται σιγά-σιγά στην κανονικότητα.

Γεννημένος στις 8 Ιουλίου του 1989 στο Νόβι Σαντ, ο Γέλοβατς έκανε τα πρώτα του μπασκετικά βήματα στην ΚΚ Βιζούρα, συνέχισε στην Μέγκα Βιζούρα, πέρασε από Ερυθρό Αστέρα, Αντάλια, Καζέρτα, Λιέτουβος Ρίτας, Σαραγόσα, Νίζνι, Μπάμπεργκ, Γκαζιαντέπ, αγωνίστηκε πέρυσι στην Ιαπωνία και ήρθε φέτος στην Ελλάδα για να ηγηθεί της προσπάθειας που κάνει η ΑΕΚ. Μια στιγμή, ωστόσο, ήταν αρκετή για να του στερήσει τα πάντα και να στερήσει εκείνον από τους αγαπημένους του ανθρώπους.

Η ανακοίνωση της ΚΑΕ ΑΕΚ για τον θάνατο του Στέβαν Γέλοβατς:

"Πώς να τα βάλεις με τα κελεύσματα της μοίρας; Πώς να συμβιβαστείς με τα ακατανόητα;

Το γελαστό παιδί μας έφυγε...

ΤΡΑΓΩΔΙΑ... Ανείπωτος ο πόνος. Το θλιβερό μαντάτο έφτασε πριν λίγο από τη Σερβία.

Ο μαχητής μας, ο αδερφός μας, ο Stevan έγινε άγγελος. Πέταξε στους ουρανούς...

17 Αυγούστου 2021. Πάτησε Λιόσια. Μας χάρισε απλόχερα το χαμόγελο. Δύσκολοι οι καιροί. Το είχαμε όλοι ανάγκη.

14 Νοεμβρίου 2021. Πάγωσε ο χρόνος. Ο αδερφός μας άρχισε να δίνει την πιο μεγάλη μάχη της ζωής του.

Αντλούσε δύναμη η ομάδα από τον αγώνα του. Από το πάθος του. Από την προσδοκία. Από την ελπίδα.

5 Δεκεμβρίου 2021. 22 ημέρες μετά δηλαδή... Η άνιση μάχη τελείωσε. Ο Stevan δεν άντεξε...

Τι να πεις στην οικογένειά του τώρα; Στους γονείς του; Στην αδερφή του, στη σύντροφο;

Τσακισμένη και η αθλητική του οικογένεια, η Α.Ε.Κ. Πώς να συνειδητοποιήσει, ότι έχασε το παλικάρι της;

"Άγγελε συ που κάπου εδώ γύρω πετάς πολυπαθής και αόρατος, πιάσε μου το χέρι, χρυσωμένες έχουν τις παγίδες οι άνθρωποι...", έγραψε ο ποιητής.

Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς. Δεν υπάρχουν...

Η Ιστορία του ενδόξου Σωματείου μας συνυφυσμένη με τα δύσκολα και τις τραγωδίες, αλλά Χάρε το παράκανες...

"Σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί...".

Καλό κατευόδιο, αδερφέ μας".