Aυτά που έγιναν στο Περιστέρι-Ηλυσιακός, το απόγευμα της Κυριακής, δεν τα λέτε και φυσιολογικά. Και μεταξύ μας, δεν θα μπορούσαν να είναι, αφού ο νικητής θα κέρδιζε πέραν της παραμονής του στην Basket League ΟΠΑΠ ΚΑΙ τη βιωσιμότητα της ΚΑΕ.

Στο θρίαμβο της παράνοιας, παρακολουθήσαμε παίκτες να στέλνουν τις βολές... στο γάμα, γιατί αυτό βόλευε την ομάδα τους (εκατέρωθεν, έτσι;), την πίεση να «πνίγει»όλους τους παίκτες και το Περιστέρι να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του, για να πάει το ματς στην παράταση (για να «σωθεί» χρειαζόταν νίκη με τουλάχιστον 4 πόντους).

Οταν η ιστορία έφτασε εκεί, έκανε και ό,τι μπορούσε, για να εκβιάσει και δεύτερη εξτρά περίοδο. Κάτι που όμως, δεν κατέστη δυνατό.

Αν και θα μπορούσε να καταστεί (όπως θα μπορούσε να 'χει σωθεί και το Περιστέρι), μετά τις 0/2 βολές του Μάρας στα 8'' για τη λήξη και ενώ το σκορ ήταν 83-82. Ο οποίος Μάρας κοιτούσε απορημένος τους συμπαίκτες του, γιατί δεν είχε... καταλάβει ακριβώς τι έπρεπε να κάνει. Αν ο Παπαντωνίου ευστοχούσε στο τρίποντο που δοκίμασε στα 4'' πριν το τέλος, οι πρίγκιπες της Δυτικής όχθης δεν θα ήταν αυτοί που θα ακολουθούσαν την Καβάλα στην Α2. Θα ήταν οι Ιλισιώτες. Με «θα» όμως, ουδείς έχει κερδίσει ποτέ τίποτα.

"Ο μολογουμένως το παιχνίδι ήταν ιδιαίτερο και δη στο φινάλε", παραδέχθηκε ο Αλέκος Πέτρουλας, αρχηγός του Περιστερίου και ο μόνος της παρέας του που θα τον λέγατε και... παλιά καραβάνα. Θα χαρακτήριζε έως προκλητικά αυτά που έγιναν; " Μπορείς να πεις ό,τι θες. Εμάς μας μένει η πίκρα του υποβιβασμού, έπειτα από αγώνα που ήταν πολύ δύσκολος για εμάς. Περισσότερο γιατί είχαμε πιτσιρικάδες στο ρόστερ, νέα παιδιά που δεν είχαν εμπειρίες από τέτοια παιχνίδια, εν αντιθέσει με τον Ηλυσιακό, που αν μη τι άλλο διέθετε παίκτες, οι οποίοι ξέρουν να διαχειρίζονται το άγχος τέτοιων καταστάσεων. Και πιστέψτε με, δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο αυτό το άγχος, αν δεν έχεις ξαναζήσει κάποια όμοια συνθήκη. Κάτι που φάνηκε και στην έναρξη της διαδικασίας. Μπήκαμε μουδιασμένοι".

Μεταξύ αυτών που «πλήρωσε» το Περιστέρι ήταν και η απουσία του κόσμου, με το κλειστό «Αγ. Παπανδρέου» να τελεί υπό τιμωρία, έπειτα από το μάλε βράσε που δημιούργησε μια μικρή μερίδα οπαδών, στο ματς με τον Αρη, στις 20/4, για την 24 αγωνιστική. Θα μπορούσαν οι φίλαθλοι να καλύψουν την έλλειψη πείρας; " Δεν χωρά αμφιβολία. Θα ήταν ένας τελείως διαφορετικός αγώνας, αν ήταν στο γήπεδο ο κόσμος μας, ο οποίος μας στήριξε όλη το χρόνο. Επειδή είμαι από το Περιστέρι και ζω εδώ, μπορώ να διαβεβαιώσω ότι ήταν πολύς ο κόσμος που ήθελε να είναι στο γήπεδο την Κυριακή. Και όλοι ήταν πολύ στενοχωρημένοι που δεν είχαν αυτήν τη δυνατότητα", γιατί κάποιοι δεν είχαν μυαλό. " Εκείνοι που μας στοίχισαν εν πολλοίς την κατηγορία, ήταν μια μικρή μερίδα. Άνθρωποι που πηγαίνουν στα γήπεδα για να ξεσπάσουν. Καμία σχέση με τον κόσμο που ήταν διαρκώς κοντά μας φέτος. Από εκεί και πέρα, εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε".

Στην... παλέτα με τους οιωνούς που επέτρεπαν συμπεράσματα του τύπου ότι το Περιστέρι θα ήταν αυτό που θα εγκατέλειπε την κατηγορία, προστέθηκε την περασμένη Δευτέρα και ο τραυματισμός του Τάιλερ Χάινς. " Αυτό είναι θέμα τύχης. Οχι κάτι που το καθορίσαμε εμείς. Και δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, πέραν του να συνεχίσεις να προσπαθείς. Ετσι όπως το θέτεις, σίγουρα μας επηρέασε ψυχολογικά. Ο Τάιλερ ήταν σε πολύ καλή κατάσταση. Εκτός αυτοί, ήμασταν ήδη λίγοι παίκτες στο ρόστερ".

Οι οποίοι λίγοι παίκτες, ως επί το πλείστον, προέρχονταν από μικρότερες κατηγορίες και όπως είπε και ο Στέφανος Κιουριτζόγλου (πρόεδρος της ΚΑΕ) «έγιναν φέτος άνδρες». " Το καλοκαίρι, όταν ξεκινήσαμε με τον κόουτς Κουστένη, έγιναν κάποια try outs και διάλεξε παιδιά που είχαν ταλέντο, αλλά στερούνταν από εμπειρίες, για παράδειγμα από παιχνίδια do or die. Να θυμίσω ότι στην αρχή της σεζόν, όλος ο κόσμος έλεγε ότι δεν θα κάνουμε νίκη στην Α1. Τους διαψεύσαμε όλους και φτάσαμε να χάσουμε σε ένα καλάθι την κατηγορία. Για αυτό και είναι όλοι άξιοι συγχαρητηρίων. Από το προπονητικό σταφ μέχρι τον τελευταίο".

Πολλώ δε από τη στιγμή, που όλη την αγωνιστική περίοδο πήραν μόλις ένα μισθό (και θυσίασαν ένα δεύτερο, για να αποκτηθούν ξένοι μεσούσης της περιόδου): " Η αλήθεια είναι ότι περάσαμε μια πραγματικά δύσκολη σεζόν. Τα παιδιά έχουν περάσει τραγικά πράγματα. Και για αυτό τους βγάζω το καπέλο. Εχω παίξει πολλά χρόνια και σε πολλές... τέτοιες ομάδες (σ.σ. που δεν ήταν ακριβώς συνεπείς στο οικονομικό), αλλά πρώτη φορά είδα αυτό που έγινε φέτος: όλοι ήταν κάθε μέρα στο γήπεδο και έκαναν παραπάνω προπόνηση από την κανονική. Σε άλλες ομάδες υπήρχαν διχόνοιες, αποχές. Εδώ όλοι ήμασταν ενωμένοι έως το τέλος, παρ' ό,τι κάποιοι κυριολεκτικά δεν είχαν να φάνε, γιατί ήξεραν πως το μέλλον τους είναι αυτό".

Η επόμενη ημέρα του Περιστερίου σίγουρα εξαρτάται από άλλους ανθρώπους. Ο -πυροσβέστης, εξ ου και δεν έβαλε τον εαυτό του στο «δεν είχαν να φάνε» που είπε για τους συμπαίκτες του- Πέτρουλας ωστόσο, θέλησε να εκφράσει την ευχή " να βρεθούν άνθρωποι να στηρίξουν την ομάδα, γιατί δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν θα υπάρχει συνέχεια". Η πραγματικότητα θέλει τον Στέφανο Κιουριτζόγλου να αποχωρεί από την ομάδα που υπηρετεί 28 χρόνια, δεσμευόμενος πως θα φροντίσει ώστε οι παίκτες να πληρωθούν.

Αυτό που κρατά από την πιο ιδιαίτερη αγωνιστική περίοδο της καριέρας του " είναι οι πέντε νίκες που κάναμε στον πρώτο γύρο και ήταν όλες στον πόντο, με τις οποίες κλείσαμε στόματα. Οταν ξεκινά η σεζόν και δεν πιστεύει κανείς σε εσένα και παρ' όλα αυτά, κάνεις τη δουλειά σου, το συναίσθημα δεν περιγράφεται. Βέβαια, στο τέλος μας μένει η πίκρα του ανολοκλήρωτου, γιατί δεν καταφέραμε να τελειώσουμε τη δουλειά που ξεκινήσαμε.

Θα κρατήσω και την η παρουσία του κόσμου στο ματς με τον Αρη. Είχα χρόνια να δω τέτοιο λαό στο γήπεδο. Τελικά μας βγήκε σε κακό, αλλά αυτό που ένιωσα εκείνη τη μέρα, μου θύμισε τις παλιές καλές μέρες".