Οι ειδικοί εκτιμούν πως το 2050 η Ινδία θα έχει «φάει» την Κίνα, από την κορυφή της λίστας με τις χώρες -του πλανήτη Γη- που έχουν το μεγαλύτερο πληθυσμό. Οπου «ειδικοί» βάλτε το US Census Bureau (και αν δεν μας πιστεύετε, δείτε και μόνοι σας τι υπάρχει στο www.census.gov).

Εως τότε, ποιος ζει ποιος πεθαίνει. Για αυτό ας έλθουμε στο τώρα και στο δεδομένο ότι ο Πινγκ Σανγκ θα είναι φέτος ο μόνος εκπρόσωπος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (όπως αναφέρεται επισήμως) στην Ευρωλίγκα.

Και αν υποθέσουμε ότι λίγο δύσκολα θα παρακολουθούν τα όσα κάνει με τη φανέλα του Παναθηναϊκού και οι 1.359.040.000 συμπατριώτες του, σίγουρα υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη δυναμική σε αυτό που επιχείρησαν φέτος οι «πράσινοι» -και φυσικά έχει κι άλλες προεκτάσεις.

Με τη βοήθεια του Qiang Sheng, δημοσιογράφου της ιστοσελίδας hupu.com είχαμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε με τον 28χρονο σέντερ και να τον ρωτήσουμε για τη ζωή του, αλλά και για τη νέα πρόκληση της καριέρας του, που όπως ομολόγησε είναι η μεγαλύτερη όσων έχει ζήσει έως τώρα.

Για όλα φταίνε τα γονίδια

Τους γονείς του, θα τους λέγατε και ψηλούς (για τα δεδομένα της χώρας βέβαια, είναι πανύψηλοι). Για αυτό και έπαιξαν μπάσκετ. Αλλά καλύτερα να σας τα πει ο ίδιος. " Επειδή είμαστε... πολλοί στην Κίνα, έχουμε την πολιτική του ενός παιδιού. Εγώ ήμουν αυτό του Σανγκ Γκουτσέν και της Μα Μιν. Και το γεγονός ότι και οι δυο ήταν διάσημοι μπασκετμπολίστες, έκανε μονόδρομο την ενασχόληση μου με το άθλημα. Ξεκίνησα στα 8 μου χρόνια -νωρίτερα δεν είχα κάποιο χόμπι. Στην αρχή, είχα πνιγεί από το άγχος. Φοβόμουν τη σύγκριση με τον πατέρα μου και τη μητέρα μου. Μετά το πέρας δυο χρόνων, κυριολεκτικά ζούσα με μια μπάλα μπάσκετ στα χέρια.

Ο πατέρας μου ήταν post player και ανέλαβε να μου διδάξει το post game, ενώ η μητέρα μου ήταν σουτέρ και μαζί της δούλεψα το σουτ μου. Η αλήθεια είναι πως αμφότεροι με βοήθησαν πάρα πολύ με όσα με δίδαξαν, αλλά και με τα σχόλια τους, έπειτα από κάθε αγώνα μου. Ακόμα και τώρα μιλάμε, για να μου πουν τα λάθη μου και τι πρέπει να διορθώσω για να προσφέρω περισσότερα στην ομάδα μου και τους ευχαριστώ πολύ.

Πριν ενηλικιωθώ, συζητήσαμε και αποφασίσαμε πως το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να πάω σε ένα χάι σκουλ στη Νέα Ζηλανδία (Avondale high school), όπου το στιλ του μπάσκετ ήταν ίδια με αυτό της Κίνας: τρέχουν πολύ και γίνονται πολύ απ' έξω, με το one on one να κυριαρχεί. Μετά πήγα στις ΗΠΑ για να ασχοληθώ και με τα επί μέρους στοιχεία. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ -όπως πολλοί άλλοι- θέλαμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Γιάο Μινγκ. Ηταν το είδωλο μου. Τότε έπαιζε στο ΝΒΑ και ήθελα να του μοιάσω. Ατυχώς, δεν είχα ποτέ αυτήν την ευκαιρία".

Η Αμερική και ο Μάριτς

" Στο Illinois Central Community College (Division II) έζησα την καλύτερη χρονιά μου, στο κολεγιακό. Είχα μεγάλα νούμερα σε πόντους και ριμπάουντ (14.5π., 6 ριμπ. σε 14.9'' κατά μ.ο.), γιατί ο προπονητής μου με εμπιστευόταν. Του άρεσε το στιλ μου. Υπήρχαν βέβαια, δυσκολίες διότι έπρεπε να προσαρμοστώ σε νέα δεδομένα. Εκεί οι αντίπαλοι μου ήταν πιο δυνατοί και όλοι πιο γρήγοροι. Επρεπε να γίνω και εγώ πιο δυνατός. Στη δεύτερη σεζόν μου είχα τραυματισμούς και δεν είχα το χρόνο που ήθελα και για αυτό αποφάσισα να αλλάξω πανεπιστήμιο.

Είχα να επιλέξω μεταξύ τεσσάρων προορισμών. Πήγα στο University of Nebraska (τη σεζόν 2007-08) γιατί ο προπονητής μου είχε υποσχεθεί πως θα έχω την ευκαιρία να αγωνίζομαι αρκετά, συν του ότι αυτό το κολέγιο παίζει στην καλύτερη περιφέρεια των ΗΠΑ (Division I). Ο καλύτερος παίκτης μας ήταν ο Άλεξ Μάριτς και για να είμαι ειλικρινής, από αυτή τη σεζόν έχω τις καλύτερες αναμνήσεις, σε ό,τι αφορά συνολικά την παραμονή μου στην Αμερική.

Ξέρω πως ο Αλεξ έπαιζε στον Παναθηναϊκό. Αν επικοινώνησα μαζί του; ¨οχι. Έχουμε χρόνια να μιλήσουμε. Είναι ακόμα εκεί; Έχει φύγει; Κρίμα. Θα ήταν ωραία να ξαναβρισκόμασταν. Είχαμε πολύ καλή συνεργασία. Εν πάση περιπτώσει, ο κόουτς δεν μου έδωσε το χρόνο ή τις ευκαιρίες που μου είχε υποσχεθεί και έφυγα για το Emporia State, όπου είχα μια καλή σεζόν. Πήρα και το πτυχίο μου στα οικονομικά. Μια μέρα, όταν φυσικά αποσυρθώ από την ενεργό δράση, σκέφτομαι να εξασκήσω το επάγγελμα. Ενδεχομένως, να ασχοληθώ με διεθνείς επιχειρήσεις, αφού ξέρω να μιλάω αγγλικά. Έως τότε βέβαια, έχουμε καιρό".

Η ευτυχία του επαγγελματία και ο "δάσκαλος" ΜακΓκρέιντι

" Όταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στις ΗΠΑ, επέστρεψα στην Κίνα και είχα τη χαρά να γίνω επαγγελματίας. Άλλαξα τρεις ομάδες από το κάθε μία πήρα και κάτι. Από κάθε προπονητή έμαθα κάτι, ενώ έμαθα πολλά και από τους συμπαίκτες μου. Για παράδειγμα, στην Qingdao έπαιξα με τον Τρέισι ΜακΓκρέιντι, ο οποίος είναι μεγάλος σταρ, παρ' όλα αυτά σε κάθε προπόνηση, σε κάθε ματς, αφιέρωνε χρόνο για να μου πει πώς μπορώ να γίνω περισσότερο χρήσιμος, τι πρέπει να κάνω ώστε να βοηθήσω περισσότερο την ομάδα μου. Το ίδιο έκανε και με τα άλλα παιδιά. Ήταν ο δεύτερος προπονητής μας.

Όταν τελείωσε η φετινή σεζόν, έμαθα για το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού και τρελάθηκα. Ήταν το παιδικό μου όνειρο να παίξω στην Ευρώπη. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως θα είχα αυτήν την ευκαιρία. Μου αρέσει πολύ το ευρωπαϊκό στιλ. Είναι πιο ομαδικό, όλοι δουλεύουν για να «βγει» το καλύτερο σουτ, η καλύτερη άμυνα".

Φίλη του η πίεση

" Αν είμαι έτοιμος; Νιώθω πως είμαι. Σίγουρα θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου, για να γίνω καλύτερος. Αλλωστε, θα μάθω από τους καλύτερους! Θα ακούσω ό,τι έχει να μου πει ο προπονητής μου και ό,τι θα με συμβουλέψουν οι συμπαίκτες μου.

Αυτό που θα δώσω είναι ισχυρή παρουσία μέσα στη ρακέτα. Και στην Αμερική ήμουν πιο δυνατός από την πλειοψηφία των αντιπάλων μου. Μου αρέσει το σκληρό παιχνίδι και την ίδια ώρα μου αρέσει να τρέχω, όπως και να παίρνω την μπάλα στο ποστ.

Εχω δει παιχνίδια της Ευρωλίγκας (σ.σ. το κρατικό CCTV μετέδωσε φέτος το Φάιναλ Φορ -το οποίο είδαν 8.000.000 τηλεθεατές, ενώ υπάρχει γενικότερη συνεργασία για κάποια ματς, κάθε σεζόν). Φυσικά έχω δει και τον Παναθηναϊκό. Είναι τιμή μου που θα παίξω για έναν εκ των πλέον επιτυχημένων συλλόγων στην Ευρώπη.

Οι απαιτήσεις είναι πολλές, μαζί και οι προκλήσεις που έχω να αντιμετωπίσω. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να ανταποκριθώ. Δεν έχω κάποιο πρόβλημα με την πίεση. Τη χρησιμοποιώ για να γίνω καλύτερος. Είμαι υπερήφανος που θα εκπροσωπήσω την Κίνα στην Ευρωλίγκα, που θα είμαι ο πρεσβευτής της χώρας μου σε αυτή τη μεγάλη διοργάνωση και για αυτή την ευκαιρία ευχαριστώ τον Παναθηναϊκό. Είναι μια τεράστια ομάδα, με εκατομμύρια φίλων στο πλευρό της. Ανυπομονώ να έλθω στην Ελλάδα (σ.σ. αναμένεται να το κάνει στις 20/8) και θα δουλέψω όσο σκληρά χρειαστεί για να γίνω μέλος της νέας μου οικογένειας".