Στις 23/12 του σωτήριου, για τον Παναθηναϊκό, έτος (θα επανέλθω σε αυτό), μετά τη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού (ναι, μωρέ, ξέρετε, σε μια από τις περιπτώσεις που τον έσωζε ο Μπαρτζώκας -ή μήπως δεν έχετε ακούσει αυτήν την ατάκα;), είχε δημοσιευθεί κείμενο για τους απολυμένους, που δεν γιορτάζουν ποτέ.

Τα όσα γράφονταν εκεί, δεν θα τα λέγατε και αποκυήματα της φαντασίας. Θα τα λέγατε σενάρια. Διότι δεν επιβεβαιώθηκαν, ούτε διαψεύστηκαν ποτέ. Δεν χρειάστηκε, γιατί είχαν αποφασίσει οι εξελίξεις για τη συνέχεια της ιστορίας. Δεν ήταν η πρώτη φορά που κυκλοφορούσαν αυτές οι φήμες. Δεν ήταν και η τελευταία. Μάλιστα, ήταν τόσες οι φορές που κατάντησε σαν την αλληγορία με το βοσκό και το λύκο. Πείτε την αλήθεια. Όταν ακούσατε σήμερα (8/3) τη λύση της συνεργασίας, μέχρι να δείτε την επίσημη ανακοίνωση Τύπου δεν λέγατε "ναι, καλά;".

Έσκαγε και κολυμπούσε

Προφανώς όλες οι φορές που φερόταν να είναι με την πλάτη στον τοίχο ή σε δυσμένεια (κλπ) είχαν υποπέσει στην αντίληψη του ίδιου του Αργύρη Πεδουλάκη. Μαζί και η εκάστοτε φημολογία. Τι έκανε; Έσκαγε και κολυμπούσε, κρατώντας τα πάντα εκτός αποδυτηρίων. Αυτό είχε μάθει να κάνει πάντα στη ζωή του (να κλείνει τα αυτιά του και να δουλεύει σκληρά), αυτό συνέχισε και να κάνει.

Αλλά ας κάνουμε ένα rewind, για να βεβαιωθούμε πως είμαστε στην ίδια σελίδα -που λένε οι Αμερικανοί, στην ίδια συχνότητα που λένε οι Έλληνες. Θυμάστε αλήθεια, άλλον προπονητή που να βάζει σκούπα στην έδρα του αντιπάλου του, μπαίνοντας σε σειρά τελικών με μειονέκτημα έδρας;

Θυμάστε άλλον που -κατ' αρχάς- δέχθηκε να αναλάβει μια αυτοκρατορία (με ό,τι συνεπάγεται αυτό), ενώ είχε μείνει ένας παίκτης στο ρόστερ και μετά να την οδηγεί σε νταμπλ, όπως έχανε στις λεπτομέρειες την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ; Για αυτό και το έτος 2013 χαρακτηρίστηκε "σωτήριο" για τον ΠΑΟ. Αρκεί να θυμηθείτε τι του έλαχε το καλοκαίρι του 2012 και πού τον βρήκε ο Ιούνιος του 2013. Ή μήπως σε αυτά δεν είχε μερίδιο ο Πεδουλάκης;

Το αδηφάγο ελληνικό κοινό, που διακρίνεται για το ανικανοποίητο του, έκρινε πως την επόμενη σεζόν (αυτή που διανύουμε) ο "Άρτζι" έπρεπε να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στο triple crown. Αν όμως, ήταν τόσο απλά τα πράγματα, μάλλον δεν θα υπήρχε αθλητισμός.

Αν έκανε λάθη ο Πεδουλάκης; Ξέρετε κανέναν (εκτός του Πάπα) που διεκδικεί το αλάθητο; Σαφέστατα και έκανε και ενδεχομένως κάποια από αυτά να είχαν και ως συνέπεια τις διαδοχικές κακές εμφανίσεις των "πρασίνων". Για να κρίνεις το όποιο αποτέλεσμα, ωστόσο, πρέπει να ξεκινήσεις από τις επιλογές. Ήταν όλες δικές του; Όχι (κάντε ένα focus στη φροντ λάιν).

Για κάτι που αφορά 15-20, δεν φταίει ένας

Άρα, καταλαβαίνετε ότι μέχρι ένα κάποιο βαθμό, οι ευθύνες μοιράζονται. Γενικά, οι ευθύνες μοιράζονται. Γιατί για κάτι που αφορά 15 και είκοσι νοματαίους δεν γίνεται να φταίει μόνο ένας. Ένας μπορεί να 'χει μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης σε κάθε τομέα. Για τον τρόπο λοιπόν, που αγωνίζεται ο ΠΑΟ (τσούκου τσούκου μπολ), το μεγαλύτερο μερίδιο ανήκει στον προπονητή. Ο "Άρτζι" ανέλαβε την ευθύνη το βράδυ της Παρασκευής (7/3) και λίγες ώρες μετά η συνεργασία του με τον Παναθηναϊκό είχε λήξει. Αν ήταν αποτυχημένος; Όχι. Αν το παιχνίδι των "πρασίνων" θα μπορούσε να είναι πιο θελκτικό; Ναι. Αν ήταν αυτό εφικτό (δεδομένων και όλων των προβλημάτων που αντιμετώπισε φέτος ο ΠΑΟ); Θα φανεί στο εγγύς μέλλον. Θεωρείστε ωστόσο, δεδομένο ότι και οι παίκτες θα τεθούν προ των ευθυνών τους -γιατί κάθε άλλο παρά άμοιροι ευθυνών είναι.

Τι γίνεται τώρα;

Ό,τι έγινε, έγινε, ακόμα και αν δημιουργεί ένα ερωτηματικό το χρονικό σημείο του "διαζυγίου", δεδομένου ότι ακολουθεί -στην Euroleague- το εκτός έδρας ματς με την Αναντολού Εφές και μετά η υποδοχή της Φενέρμπαχτσε στο ΟΑΚΑ. Ήτοι, δυο ματς που θα κρίνουν -εν πολλοίς- αν ο Παναθηναϊκός θα φτάσει στα play offs ή όχι.

Αν το δείτε ιστορικά το θέμα, πάντα η αλλαγή προπονητή αλλάζει το κλίμα. Για αυτό και οι απανταχού κόουτς είναι εξιλαστήρια θύματα, αποδιοπομπαίοι τράγοι κλπ, κλπ. Αυτή είναι η πραγματικότητα τους, αυτή είναι η ζωή τους. Νεότερα στο θέμα του προπονητή θα υπάρχουν από Δευτέρα. Έως τότε, πορευθείτε με αυτό και πείτε την άποψη σας εδώ.