Στην καριέρα μου, πού να πάρει η οργή, έχω βαρεθεί να γράφω νεκρολογίες!

Μακάβρια είναι αυτή η κουβέντα, το δίχως άλλο: η θλίψη δεν έχει να κάνει με αυτά που γράφω, αλλά με εκείνους οι οποίοι φεύγουν από τη ζωή και με εξαναγκάζουν να γράφω για τη ζωή τους...

Τα σήμαντρα του πένθους είχαν βαρέσει και την περυσινή Πρωτοχρονιά, όταν έφυγε από τη ζωή ο Ντέιβιντ Στερν και ολόκληρη η εκ προοιμίου συφοριασμένη, ελέω της πανδημίας, χρονιά υγράνθηκε από τόνους με μπασκετικά δάκρυα.

Δάκρυα, σαν αυτά που ξαναχύνονται από προχθες για την εκδημία του Πολ Γουέστφαλ...

Ο κύκλος των χαμένων ποιητών του μπάσκετ, σε όλα τα επίπεδα: τον σχημάτισαν πέρυσι ο Στερν, ο Κόμπε Μπράιαντ, ο Ρόμπερτ Αρτσιμπαλντ, ο Μπλάγκογια Γκεοργκιέφσκι, ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς, ο Σάσα Χούπμαν, ο Μαρκ Μακ Ναμάρα, ο Γκέρσον Βικταλίνο, ο Αλβάρο Τέχεραν, ο Τζέρι Σλόαν, ο Εντι Σάτον, ο Γουές Ανσελντ, ο Χάρι Γκλίκμαν, ο Βλαντιμιρ Ομπούχοφ, ο Λιουτ Ολσεν, ο Λουίτζι Σεραφίνι, ο Κλίφ Ρόμπινσον, ο Τζον Τόμπσον, ο Ζάρκο Κνέζεβιτς, ο Τιέρι Ντιούροντ, ο Τομ Χέινσον, ο Κέισι Τζόουνς...

Κι εδώ στα καθ’ ημάς ο Πάνος Μανιάς, Λεωνίδας Θεοδωρακάκης, ο Πιτ Κόντος, ο Κώστας Μπατής, ο Κούλης Τσίχλας, ο Θόδωρος Μπαχάρογλου και τόσοι άλλοι...

Δεν κάνω προσκλητήριο νεκρών, απλώς προλογίζω το οφειλόμενο αφιέρωμα στον Γουέστφαλ..

ΤΑ ΜΑΖΕΜΕΝΑ ΠΕΝΘΗ ΤΩΝ ΣΕΛΤΙΚΣ

Αμ το άλλο; Σημαδεμένοι από τη μοίρα τους, οι Σέλτικς πενθούν και πάλι, για τρίτη φορά μέσα σε έναν μήνα, μετά τα δάκρυα που έριξαν για τον Τομ Χέινσον και τον Κέι Σι Τζόουνς, οι οποίοι ανέβηκαν στον Παράδεισο για να ανταμώσουν με τον παλιόφιλο τους, τον Τζον Χάβλιτσεκ...

Τον ξανάνοιξε λοιπόν αυτόν τον μακάβριο κύκλο με το καλημέρα του 2021 ο Γουέστφαλ που ήξερε από τις 9 του περασμένου Αυγούστου πως δεν ξέμενε ακόμα πολύ λάδι στο καντήλι του.

Τον συχωρεμένο τον γνώρισα από κοντά στις 17 Φεβρουαρίου του 2019 στη Σάρλοτ, στο περιθώριο του Αll Star Game και στην εκδήλωση της ανακοίνωσης των προσωπικοτήτων που θα εισάγονταν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στο Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame…

Πήγα τότε κατ’ ευθείαν πάνω του με την κάμερα και το μικρόφωνο της Cosmote TV για να του κάνω μια συνέντευξη με πολύ συναίσθημα...

Είναι αυτό το συναίσθημα το οποίο σε κυριεύει όταν συναντάς ανθρώπους που σημάδεψαν τη νιότη σου και την πρώτη γνωριμία σου με ό,τι έμελλε να γίνει χόμπι, επάγγελμα και ψώνιο!

Δεν το γράφω επειδή τάχα ο νεκρός δεδικαίωται (για τα πάντα όλα, μηδέ των αμαρτιών του εξαιρουμένων...

ΜΟΥ ΕΜΟΙΑΖΕ ΣΑΝ ΑΓΙΟΣ!

Δεν ξέρω κιόλας εάν ο Γουέστφαλ είχε αμαρτίες...

Ξέρω όμως πολύ καλά, το συνειδητοποίησα σε εκείνα τα 15 λεπτά που κράτησε η συνέντευξη ότι είναι ένας από τους μειλίχιους και αγαπησιάρηδες ανθρώπους τους οποίους έχω γνωρίσει σε αυτά τα 43 χρόνια του νταλαβεριού μου με τη δημοσιογραφία.

Κάθε λέξη και κάθε έκφραση του τόσο ευγενικού, ώστε να παραπέμπει σε ...Άγιο, προσώπου του εφθέγγετο γαλήνη και πραότητα!

Γέννημα θρέμμα της Καλιφόρνιας ο Γουέστφαλ έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ στους Τρώες του USC, προτού τον επιλέξουν οι σέλτικς στο Νο 10 του ντραφτ του 1972.

Δυο χρόνια αργότερα στέφθηκε πρωταθλητής με τους Βοστωνέζους, έχοντας βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στον θρίαμβο τους και μάλιστα απέναντι σε έναν μύθο του ΝΒΑ...

Στις 12 Μαΐου του 1974 στη «Μέκκα» του Μιλγουόκι, οι Μπακς υποδέχονταν τους Σέλτικς στον έβδομο τελικό που εξελίχθηκε σε ένα προσωπικό ρεσιτάλ του...

Όταν ο Τομ Χέινσον που έφυγε από τη ζωή στις 9 του περασμένου Νοεμβρίου, τον κάλεσε από τον πάγκο, τού ανέθεσε την πιο δύσκολη αποστολή που θα μπορούσε να επωμισθεί ένας παίκτης εκείνη την εποχή...

Να κολλήσει σαν βδέλλα πάνω στον Οσκαρ Ρόμπερτσον, που έπαιζε το τελευταίο ματς της καριέρας του!

Στα play offs εκείνης της σεζόν, ο «Big O» είχε μέσο όρο 14.0 πόντους, 9.3 ασίστ και 3.4 ριμπάουντ, αλλά ο «Westy» δεν κώλωσε και τον περιποιήθηκε δεόντως!

Στα 31 λεπτά που ακολούθησαν και έμεινε κολλημένος πάνω του τον έπιασε αιχμάλωτο και τον ανάγκασε να σκοράρει μόλις 6 πόντους με 2/13 σουτ και 2/2 βολές, ενώ ο ίδιος έβαλε 12 πόντους και μοίρασε έξι ασίστ.

Ο σεσημασμένος για την εγκεφαλικότητα και τις ακροβατικές εκτελέσεις του, Γουέστφαλ αποχώρησε από τους Σέλτικς το 1975 για να μετακομίσει στο Φοίνιξ και να οδηγήσει τους Σανς στο παρθενικό ταξίδι τους στους τελικούς του ΝΒΑ...

THE GREATEST GAME EVER PLAYED

Σε εκείνη τη σειρά της σεζόν 1975-76 η ομάδα της Αριζόνα ηττήθηκε από τους Σέλτικς, αλλά ο Γουέστφαλ άφησε έντονο το αποτύπωμα του στο εφεξής καλούμενο «Τhe greatest game ever played»!

Πρόκειται για τον πέμπτο τελικό (με το σκορ ως εκείνη τη στιγμή στο 2-2) στο θρυλικό Garden, όπου οι Σέλτικς έριξαν στο κανναβάτσο τους Σανς με 128-126 στον επίλογο ενός θρίλερ το οποίο κρίθηκε στην τρίτη παράταση!

Στην κανονική διάρκεια με το σκορ στο 94-91 υπέρ των Σέλτικς ο Γουέστφαλ έκλεψε την μπάλα από τον Τζο Τζο Γουάιτ και στην εκπνοή με ένα λέι απ και μια βολή από το φάουλ που αποκόμισε, ισοφάρισε σε 94-94.

Ο χρόνος εκείνο το βράδυ κυλούσε αργά και βασανιστικά...

Δέκα πέντε δευτερόλεπτα πριν από το τέλος της δεύτερης παράτασης (109-108) ο Γουέστφαλ ανάγκασε τον Τζόνι Μόουστ να καταπιεί τη γλώσσα του!

Στις 15 Απριλίου του 1965 στο ίδιο γήπεδο, στον έβδομο τελικό της Ανατολής με τους Σίξερς, όταν ο Χάβλιτσεκ έκλεψε την μπάλα από τον Χαλ Γκριρ, ο περιβόητος εκφωνητής είχε φωνάξει μια ατάκα που έμεινε στην ιστορία...

Havlicek stole the ball!

Στις 4 Ιουνίου του 1976, Westphal stole the ball!

Ο γκαρντ των Σανς μείωσε το σκορ σε 109-108, στο καπάκι έκλεψε την μπάλα «out of nowhere» από τον ίδιο τον Χάβλιτσεκ, την έδωσε στον Ντικ Βαν Αρσντέιλ και στο αμέσως επόμενο κλικ ο Κέρτις Πέρι έβαλε μπροστά τους φιλοξενούμενους (109-110)...

Ακολούθησε τάιμ άουτ και όταν οι δυο ομάδες ξαναγύρισαν στο γήπεδο, ο Χάβλιτσεκ πήρε το αίμα του πίσω, σκοράροντας για το 111-110 και τότε οι φίλαθλοι των Σέλτικς έκαναν ντου στον αγωνιστικό χώρο για να πανηγυρίσουν...

Αμ δε που είχε τελειώσει το ματς...

ΤΟ ΣΑΤΑΝΙΚΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΙΜ ΑΟΥΤ

Ο διαιτητής Ρίτσι Πάουερς απεφάνθη ότι απέμεναν δυο δευτερόλεπτα για να μηδενισθεί το χρονόμετρο, άλλο που δεν ήθελε ο δαιμόνιος στη σκέψη και στην πράξη, Γουέστφαλ...

Κάλεσε λοιπόν μόνος του το τάιμ άουτ, αν και οι Σανς δεν είχαν αυτή τη δυνατότητα...

Το αποτέλεσμα; Χρεώθηκαν με τεχνική ποινή, από την οποία οι Σέλτικς έκαναν το σκορ 112-110, αλλά ο Γουέστφαλ είχε εξυφάνει όλο το σατανικό σενάριο στο ιδιοφυές μυαλό του...

Μετά τη βολή του Τζο Τζο Γουάιτ, οι Σανς θα επενέφεραν την μπάλα, όχι από κάτω από το δικό τους καλάθι, αλλά από το κέντρο του γηπέδου, όπερ και εγένετο...

Στον ελάχιστο χρόνο που είχε απομείνει ο Γκάρφιλτ Χερντ ισοφάρισε σε 112-112 και οι ομάδες έλυσαν τους λογαριασμούς τους στην τρίτη παράταση.

Εδώ υπάρχει και το λεγόμενο aftermath: εξαιτίας της πανουργίας του Γουέστφαλ, μετά από λίγες εβδομάδες το ΝΒΑ άλλαξε αυτό τον κανονισμό!

Α, για να μην το ξεχάσω: στην τρίτη παράταση και ενώ οι Σέλτικς έδειχναν να ελέγχουν την κατάσταση προηγούμενοι με 128-122, ο αμφιδέξιος γκαρντ των Σανς πέτυχε δυο απανωτά καλάθι και μείωσε σε 128-126, ενώ απέτυχε στο τσακ να κλέψει την μπάλα στη σέντρα στην τελευταία κατοχή των γηπεδούχων και έπεσε ηρωικώς μαχόμενος, έχοντας σκοράρει 25 πόντους.

Ο ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ ΤΟΥ H-O-R-S-E

Δυο χρόνια αργότερα ο Γουέστφαλ βγήκε πέμπτος σκόρερ στο ΝΒΑ με μέσο όρο 25.2 πόντους και έγινε ο πρώτος νικητής στα χρονικά των All Star Games στο διαγωνιστικό παιχνίδι Η-OR-S-E.

Αυτό μάλιστα θυμήθηκε σήμερα το πρωί ο Στιβ Κερ ο οποίος μεγάλωσε με αυτό το παιχνίδι (από τότε που παιζόταν και μεταδιδόταν στην ανάπαυλα των αγώνων του ΝΒΑ).

«Οι κινήσεις του ήταν αστραπιαίες και επειδή χρησιμοποιούσε με την ίδια άνεση και τα δυο χέρια του ήταν εξπέρ στις περιστροφές με την μπάλα (ΣΣ: spin moves) και όποτε τον παρακολουθούσα έμενα με το στόμα ανοιχτό» διηγήθηκε ο νυν προπονητής των Γουόριορς.

Εκτός από τους Σέλτικς και τους Σανς ο Γουέστφαλ φόρεσε επίσης τις φανέλες των Σόνικς και των Νικς, ενώ αποσύρθηκε έχοντας μέσο όρο 15.6 πόντους, 4,.4 ασίστ και 1.3 κλεψίματα.

Στο παλμαρέ του είχε ένα πρωτάθλημα του ΝΒΑ, πέντε συμμετοχές σε All Star Games και τρεις παρουσίες στην καλύτερη πεντάδα της λίγκας, ενώ η φανέλα με το Νο 44 έχει ήδη αποσυρθεί από τους Σανς.

Από το 1985 έως και το 2016 ο Γουέστφαλ διετέλεσε προπονητής στο NCAA και στο ΝΒΑ, κοουτσάροντας μεταξύ άλλων τους Σανς (1992-95), τους Σόνικς (1998-2000) και τους Κινγκς (2009-12), με ρεκόρ 318 νίκες και 279 ήττες.

Τη σεζόν 1992-93 οδήγησε τους Σανς (όπως το είχε πράξει και ως παίκτης) στους τελικούς του ΝΒΑ, αλλά τότε ο Κέβιν Τζόνσον, ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ, ο Ντάνι Ειντζ, ο Νταν Μάρλι και ο Ρίτσι Ντούμας έπεσαν στην περίπτωση...

Την περίπτωση του πρώτου three-peat και του... ακατονόμαστου, εννοώ!

Ο Γουέστφαλ δεν ξαναεμφανίσθηκε στους πάγκους μετά τον Ιανουάριο του 2016, όταν έφυγε μαζί με τον Λάιονελ Χόλινς από τους Νετς...

Τότε έφυγε από το μπάσκετ. Χθες ο δόλιος έφυγε και από τη ζωή...