Πολύ θα ήθελε ο Ολυμπιακός που έχει προγραμματίσει να αναχωρήσει από το Βερολίνο με διαφορά μιας ώρας από τον Πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό, να ήταν χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Να γυρνούσε, δηλαδή, έχοντας μαζί το τρόπαιο. Αντ' αυτού επιστρέφει, έχοντας πάρει την 4η θέση και αρκετά λαβωμένος αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Βασιλόπουλος δεν μπορεί καλά-καλά να περπατήσει, ενώ μια κάκωση στο γόνατο ταλαιπωρεί, ήδη, τον Τζος Τσίλντρες.
Κάποτε ο Λεωνίδας Κόκκας είχε πει πως η 4η θέση είναι αυτή του...βλάκα. Παρόλα αυτά στον Ολυμπιακό δεν έχουν κανένα λόγο να αισθάνονται έτσι, έστω κι αν έμειναν εκτός τελικού. Η ήττα από τη Μπαρτσελόνα στον μικρό τελικό, ουσιαστικά δεν έχει κανένα νόημα, και την ώρα που οι "ερυθρόλευκοι" αποχωρούσαν από την O2 World Arena, γνώρισαν την αποθέωση από τους οπαδούς τους, που τους ζητούσαν επιτακτικά την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Ο τελικός δικαίωσε την "ερυθρόλευκη" τακτική

Αυτός είναι, πλέον, ο μονόδρομος μιας ομάδας που σίγουρα έχει κάνει πολλά βήματα προόδου, σε σχέση με αυτήν που βλέπαμε πριν από τρεις μήνες στα γήπεδα, χρειάζεται, ωστόσο, κι ένα τίτλο για να θεωρήσει ότι έκανε την υπέρβαση και "επέστρεψε" για τα καλά στην ελίτ. Ο αντίπαλός του θα είναι (εκτός συγκλονιστικών απροόπτων) και πάλι ο Παναθηναϊκός, σε σειρά πλέι-οφ, πλέον, και όχι ένα νοκ-άουτ παιχνίδι, με πλεονέκτημα έδρας για τους Πειραιώτες.

Η ήττα στον ημιτελικό, σίγουρα γέμισε πίκρα το "ερυθρόλευκο" στρατόπεδο, κυρίως με τον τρόπο που ήρθε, αφού μια "καλύτερη επίθεση" όπως εξακολουθεί να ισχυρίζεται ο Γιαννάκης, ενδεχομένως να έδινε το εισιτήριο για τον τελικό. Αλλά και η εξέλιξη του τελικού ήταν, αν θέλετε, και μια επιβεβαίωση της δύναμης του Ολυμπιακού.

Η ΤΣΣΚΑ έχασε στο τέλος με τον ίδιο τρόπο. Ο Σισκάουσκας δοκίμασε ό,τι δεν προσπάθησε ο Γκριρ (με τη διαφορά, όμως, ότι η επίθεσή της σχεδιάστηκε από τάιμ-άουτ, ενώ ο Ολυμπιακός δεν είχε αυτή τη δυνατότητα), νωρίτερα όμως λίγο έλειψε να ...διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου του τελικού, με τους "πράσινους" να δίνουν ρεσιτάλ ευστοχίας από τα 6.25μ, δικαίωσε, εν ολίγοις, την τακτική του Ολυμπιακού στον ημιτελικό.

Ο Μεσίνα θέλησε να προστατεύσει την ρακέτα του από τον Πέκοβιτς (και τον Μπατίστ), ο Γιαννάκης προτίμησε, σχεδόν, να "θυσιάσει" τον Βούισιτς, εξαναγκάζοντας, όμως, ταυτόχρονα τον ΠΑΟ να αλλάξει τακτική και να προσπαθήσει να πάρει τη νίκη με διαφορετικό τρόπο από εκείνο που ξέρει καλύτερα. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να μη δεχθεί καταιγισμό τριπόντων (που σε άλλα ματς αιωνίων ήταν καταλύτες για τις εύκολες νίκες του ΠΑΟ) και εν τέλει, πήγε να πάρει (ή να κλέψει αν προτιμάτε) το ματς με ένα σουτ στο τέλος.

Η απουσία του Βασιλόπουλου και ο πυρετός του Μπουρούση

Η διαφορά, ωστόσο, είναι ότι οι "ερυθρόλευκοι" σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι, που ήθελαν όλους τους παίκτες σε φουλ-φόρμα, ατύχησαν δις. Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος δεν μπόρεσε καν να παίξει, με το πρόβλημα στη μέση να μη τον αφήνει να περπατήσει, ενώ ο Γιάννης Μπουρούσης ψήθηκε στον πυρετό και είχε ιδρώσει από την προθέρμανση του ημιτελικού.

Κατά σύμπτωση μιλάμε για τους δυο κορυφαίους αμυντικούς του Ολυμπιακού, καθώς ο Βασιλόπουλος μοιάζει σαν ...λίμπερο όταν δίνει βοήθειες, κλείνοντας τρύπες ή παίζοντας αποφασιστικές άμυνες στα τελευταία λεπτά (θυμηθείτε την τάπα στον Ρακόσεβιτς, με την Ταού στο ΣΕΦ, ή πως πήρε τη μπάλα μέσα από τα χέρια του Μπούλοκ στο τρίτο παιχνίδι με τη Ρεάλ) ενώ ο Μπουρούσης έχει την ικανότητα να κόβει, ή να αλλοιώνει σουτ και ντράιβ με τα μακριά του χέρια.

Αποτέλεσμα; Με εξαίρεση τον Παπαλουκά, που δεν δέχθηκε καλάθι από τους προσωπικούς του αντιπάλους (αντιθέτως σε δυο-τρεις περιπτώσεις πήρε επιθετικό φάουλ) ο Ολυμπιακός να είναι αρκετά ευάλωτος στο ένας εναντίον ενός, κάτι που έδινε σημαντικό πλεονέκτημα στον ΠΑΟ. Παρόλα αυτά, ακόμη κι έτσι, οι "ερυθρόλευκοι" θα μπορούσαν να είχαν φύγει νικητές.

Η απουσία του Βασιλόπουκου και η ασθένεια του Μπουρούση δεν είναι διόλου αμελητέα γεγονότα. Φανταστείτε, ας πούμε, τον ΠΑΟ να παίζει χωρίς τον Διαμαντίδη και τον Πέκοβιτς να ψήνεται στον πυρετό...

" Σημασία έχει να μαθαίνεις και να προχωράς. Εμείς σε αυτό το φάιναλ-φορ, επιβεβαιώσαμε το ότι είμαστε, πλέον, σε υψηλό επίπεδο και με σκληρή δουλειά, θα προσπαθήσουμε να ανταποκριθούμε αλλά και να δικαιώσουμε τις προσδοκίες του κόσμου" έλεγε ο Παναγιώτης Γιαννάκης μετά τον μικρό τελικό.

Νωρίτερα ο Γιάννης Μπουρούσης απαντούσε στην "πράσινη" εξέδρα, με μια χειρονομία που έκανε αίσθηση: "Σε δέκα μέρες θα τα πούμε" φώναζε ο διεθνής σέντερ προς τους οπαδούς του ΠΑΟ που τον έβριζαν. Απόδειξη του προσωπικού του πάθους, αλλά και της συνολικής διάθεσης της ομάδας να πολεμήσει, όσο γίνεται περισσότερο, για να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Μόνο, που επειδή ο Παναθηναϊκός δεν είναι ...παίξε-γέλασε, οι "ερυθρόλευκοι" θα χρειαστεί να αναλύσουν τι πήγε στραβά στο φάιναλ-φορ, να οπλιστούν με ακόμη μεγαλύτερη δύναμη και κυρίως να εκμεταλλευτούν τη δύναμη της έδρας. Έχουν, άλλωστε, το πλεονέκτημα. Και δεν θέλουν να το χάσουν ως το τέλος.