Ψάχνοντας τη μεγάλη νίκη και όχι μόνο...

Η ΑΕΚ ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη για τον αγώνα με τη Μπεσίκτας για την 10η αγωνιστική του Basketball Champions League θέλοντας να παίξει τα... ρέστα της για την 1η θέση του Ομίλου, αφού μία νίκη στην Τουρκία θα άλλαζε τα δεδομένα. Εντούτοις, βρέθηκε από πολύ νωρίς πίσω στο σκορ με διψήφια διαφορά, χάνοντας τελικά εύκολα με 82-68 .

Ήταν μία ήττα που δε μπορεί να χαρακτηριστεί εκτός προγράμματος, ειδικά αν συνδυαστεί με το γεγονός ότι η – έχουσα πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ – Μπεσίκτας είχε κερδίσει την “Ένωση” και στο ΟΑΚΑ για το παιχνίδι του πρώτου γύρου. Αυτό ωστόσο που “πόνεσε” πραγματικά ήταν η... ευκολία με την οποία ήρθε αυτή η ήττα, αφού οι “Κιτρινόμαυροι” δεν μπήκαν συγκεντρωμένοι στο παιχνίδι, χάνοντας από νωρίς την επαφή τους με το σκορ, με αποτέλεσμα στο τέλος να τρέχουν και να... μην προλαβαίνουν.

Το θέμα στην ΑΕΚ βέβαια δεν είναι, και δεν θα έπρεπε να είναι, αυτό το παιχνίδι. Το θέμα είναι το γεγονός ότι σε ακόμα ένα από τα λεγόμενα “μεγάλα” παιχνίδια η “Ένωση” δεν μπόρεσε να πάρει μία νίκη που θα μπορούσε να εκτινάξει την αυτοπεποίθησή της. Το ίδιο έγινε με τη Μπεσίκτας στο ματς του πρώτου γύρου, όταν το παιχνίδι ξέφυγε στο τέλος. Το ίδιο με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ για την Stoiximan.gr Basket League, όταν ένα “νεκρό” διάστημα στην 3η περίοδο είχε ως αποτέλεσμα να ξεφύγουν οι Πρωταθλητές. Το ίδιο και με τον Παναθηναϊκό, όταν ένα κακό τρίλεπτο στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου – και τα... όργια του Γιάννη Μπουρούση – έβγαλαν εκτός αγώνα την “Ένωση”.

Η ΑΕΚ είναι ξεκάθαρο ότι βγάζει υγεία ως σωματείο. Έχει μία διοικητική ισορροπία που έψαχνε χρόνια, ενώ και το κλίμα εντός γηπέδου είναι καλύτερο από τα προηγούμενα χρόνια. Απλώς, πρέπει κάποια στιγμή να βρει έναν τρόπο να κερδίσει και ένα λεγόμενα “ντέρμπι”. Ένα από τα παιχνίδια που θα δείξουν ότι έχει ανέβει για τα καλά επίπεδο. Γιατί, όσα θετικά και να μπορεί να αποκομίσει μία ομάδα από μία καλή εμφάνιση κόντρα σε έναν δυνατό αντίπαλο, τα οφέλη θα είναι σαφώς περισσότερα όταν έρθει και μία νίκη.

Ώρα για πράξεις

Μπορεί πολύ εύκολα να αρχίσει κάποιος να υποστηρίζει ότι η ΑΕΚ έμαθε κάτι στην Τουκρία. Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι πρακτικά δεν έμαθε τίποτα καινούριο. Απλώς η Μπεσίκτας φρόντισε να υπενθυμίσει στην ομάδα του Γιούρι Ζντοβτς δύο πράγματα: 1. Κόντρα σε ομάδες αυτού του επιπέδου δεν πρέπει να χαλαρώνεις ούτε λεπτό και 2. Αυτού του επιπέδου οι ομάδες θα φροντίσουν να σε χτυπήσουν στις αδυναμίες σου και να τιμωρήσουν κάθε λάθος σου.

Η ΑΕΚ πλήρωσε το άσχημο ξεκίνημά της, αλλά και την ανά διαστήματα εκτός ισορροπίας άμυνά της, που έδωσε την ευκαιρία να βρουν ρυθμό ουσιαστικά όλοι οι παίκτες-κλειδιά της Μπεσίκτας, είτε αγωνίζονταν κοντά στο καλάθι, είτε στην περιφέρεια, κάτι που φαίνεται και από το γεγονός ότι η Τουρκική ομάδα είχε 4 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων: Δύο περιφερειακούς (Στρόμπερι και Τόμπσον) και δύο ψηλούς (Κλαρκ και Στίματς).

Είναι εύκολο βέβαια να κατηγορήσει κάποιος τον Ράνταλ Φάλκερ για όλα τα προβλήματα, κάτι που σχεδόν έχει γίνει ο κανόνας πλέον. Και, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, ο Αμερικανός σέντερ πράγματι δεν έχει βοηθήσει όσο περίμεναν στην “Ένωση”, με τη λογική να λέει ότι κάποια στιγμή οι ευκαιρίες προς το πρόσωπό του θα εκλείψουν. Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι με εξαίρεση τον Μίλος Μιλόσεβιτς (15 πόντοι, 13 ριμπάουντ), κανένας άλλος παίκτης δεν φάνηκε να στέκεται στο ύψος των προσδοκιών στο τελευταίο παιχνίδι της ομάδας.

Η ΑΕΚ παίζει στα “κόκκινα” από την αρχή της σεζόν, οι συνεχόμενοι αγώνες έχουν κουράσει το σώμα και το μυαλό των παικτών, με κάποιους από αυτούς μάλιστα (Ούκιτς, Ντίξον) να παίζουν πολύ περισσότερο από ότι υπολογιζόταν στο ξεκίνημα της σεζόν. Αυτή ωστόσο είναι η μοίρα μίας ομάδας που θέλει να ανέβει επίπεδο. Να αντέξει τις κακοτοπιές και το βαρύ πρόγραμμα.

Η ΑΕΚ χρειάζεται άμεσα μία αλλαγή για να μπορέσει να ανέβει επίπεδο. Το αν αυτό σημαίνει αλλαγή προσώπων, στυλ παιχνιδιού ή απλώς η έλευση μίας προσωπικότητας όπως του Μιχάλη Κακιούζη σε διοικητικό πόστο , είναι μία άλλη ιστορία, η οποία ήδη απασχολεί αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις στην ομάδα. Έτσι όπως είναι πάντως τώρα οι “κιτρινόμαυροι”, το ταβάνι τους είναι συγκεκριμένο. Ψηλό ταβάνι βέβαια, αλλά ίσως όχι τόσο ψηλό όσο επιθυμούν στην “Ένωση”.

Twitter @steflong85