Πύργοι, τορτελίνια και μάχη στήθος με στήθος Ολυμπιακού - Βίρτους

Μας είχε λείψει, είναι αλήθεια, η Βίρτους Μπολόνια και γι’ αυτό δεν την χορταίνω!

Σοβαρολογώ διότι την είχαμε ξεγράψει από τα κιτάπια μας όλα αυτά τα (προηγούμενα) χρόνια που βουρλιζόταν στην Α2 της Ιταλίας, στο Basketball Champions League και στο EuroCup και τώρα που ξαναγύρισε στην ελίτ και στην κεντρική σκηνή, λογικό είναι, διάβολε, να έχει την τιμητική της.

Ασχολήθηκα μαζί της πριν από τους αγώνες του Α’ γύρου με τον Παναθηναϊκό και με τον Ολυμπιακό, αλλά να τη πάλι με τα σέα της και τα μέα της...

Η πόλη των τριών ταυ

Αυτά τα σέα και τα μέα είναι συγκεκριμένα και μάλιστα έχουν το ίδιο αρχίγραμμα...

Η Μπολόνια λοιπόν, ταυτοποιείται ως η πόλη των τριών ταυ, καθόσον είναι διάσημη για τους πύργους της (Torri), τα ζυμαρικά της (Tortellini) και τα Tette της.

Τι είναι αυτά πάλι;

Τα βυζιά των γυναικών που είναι ανέκαθεν μεγάλα!

Την κόβω εδώ αυτή την αναφορά, διότι μπορεί να κατηγορηθώ για σεξισμό και να βρω τον μπελά μου, οπότε πάμ’ παρακάτω...

Παρακάτω είναι ο αποψινός αγώνας στον οποίο ο Ολυμπιακός δεν έχει άλλη επιλογή από το κοντύνει τη μνήμη του, να ξεχάσει τι συνέβη προχθές στο Μονακό και κυρίως στις 9 του περασμένου Δεκεμβρίου στο Νέο Φάληρο, όπου κονιορτοποίησε τη Βίρτους με 117-71 και να κάνει τα κουμάντα ώστε να ρεφάρει την ήττα από τους Μονεγάσκους και να επιστρέψει στο δρόμο της αρετής και της κατά το μάλλον ή ήττον παγιωμένης κανονικότητας...

Η χοντρή της συναυλίας και η τάπα του Φασούλα

Να την κοντύνει τη μνήμη του, σύμφωνοι, αλλά να μην ξεχάσει κιόλας πως οι αγώνες τελειώνουν όταν ηχήσει η κόρνα της λήξης και όχι στο πρώτο, στο δεύτερο ή ακόμη και στο τρίτο δεκάλεπτο.

Όπως λένε άλλωστε και οι Αμερικανοί, η συναυλία δεν τελειώνει εάν δεν βγει να τραγουδήσει η χοντρή κυρία, οι μελωδίες της οποίας, όπως σημείωνα και χθες, υπήρξαν κακόηχες για τους Πειραιώτες σε έξι περιπτώσεις.

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά πριν από 29 χρόνια η λεγάμενη δεν ήταν χοντρή, αλλά ψηλή, αδύνατη και λιπόσαρκη και να πώς ο Πάολο Μορέτι πιάστηκε στον ιστό της αράχνης του Παναγιώτη Φασούλα.

Η ανώμαλη ομάδα και οι... κουτσουλιές

Ο αποψινός αγώνας χρήζει επί πλέον προσοχής, διότι η Βίρτους (παίζει να) είναι η πιο... ανώμαλη και πάντως ανορθόδοξη ομάδα της EuroLeague και οι οβιδιακές μεταμορφώσεις της από το ένα βράδυ στο άλλο αποτελούν όντως ένα case study!

Α, και κάτι ακόμη: επειδή στην Μπολόνια ευδοκιμούν τα περιστέρια που φωλιάζουν στις μετώπες των πύργων, οι Πειραιώτες πρέπει να προσέχουν έτι π[περαιτέρω ώστε για να μη φάνε καμιά κουτσουλιά και ψάχνουν νυχτιάτικα για καθαριστήριο!

Δεν κάνω πλάκα, με τα χίλια ζόρια βγήκαν οι λεκέδες από αυτές τις κουτσουλιές που αποτυπώθηκαν στα ρούχα μου τον Φεβρουάριο του 2020, όταν επισκέφθηκα τον Νίκο Οικονόμου, ο οποίος εκείνη τη σεζόν αγωνιζόταν στην Κίντερ!

Οι δυο ομάδες αναμετρώνται για 17η φορά στα χρονικά, με τον Ολυμπιακό να έχει τη μερίδα του λέοντος στις νίκες με σκορ 12-4, που επιμερίζεται σε 9-0 στην έδρα του και 3-4 στην Μπολόνια.

Το αήττητο πρωτάθλημα, ο Ματθαίου και ο Μουρούζης

Αυτό το νταλαβέρι εγκαινιάσθηκε πριν από 47 χρόνια, όταν αναμετρήθηκαν για πρώτη φορά στο πλαίσιο του 5ου ομίλου του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης στον οποίο συμμετείχαν επίσης η μετέπειτα νικήτρια της διοργάνωσης Μακάμπι Τελ Αβίβ και η Ντινάμο Βουκουρεστίου.

Ο Ολυμπιακός προερχόταν από μια διθυραμβική σεζόν στην οποία είχε πετύχει το νταμπλ, μάλιστα στέφθηκε πρωταθλητής χωρίς να γνωρίσει την ήττα (22-0), με προπονητή τον Φαίδωνα Ματθαίου που αποχώρησε το καλοκαίρι του ’76.

Τον διαδέχθηκε το αντίπαλον δέος εκείνης της εποχής, ο Κώστας Μουρούζης ο οποίος με την ευκαιρία του αγώνα του Ολυμπιακού στην Μπολόνια επέστρεψε στην πόλη όπου είχε ζήσει για τέσσερα χρόνια (1955-59) φορώντας τη φανέλα της Τζίρα.

Ο Ντρίσκολ και κάποιος Κόνορ

Στον πάγκο της Σινουντίνε βρισκόταν ο Νταν Πίτερσον, ενώ έλαμπε το άστρο του Αμερικανού σέντερ Τέρι Ντρίσκολ, ο οποίος είχε επιλεγεί στο Νο 4 του ντραφτ του 1969, έπαιξε σε 260 αγώνες του ΝΒΑ με τρεις ομάδες (Πίστονς, Μπούλετς, Μπακς), φόρεσε σε δυο διαφορετικές θητείες τη φανέλα την ιταλικής ομάδας και στο καπάκι ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της και την οδήγησε στην κατάκτηση δυο τίτλων με πυλώνα τον Κρέζιμιρ Τσόσιτς.

Εκείνη την εποχή οι ελληνικές ομάδες δεν είχαν δικαίωμα να χρησιμοποιούν ξένους παίκτες στο Πρωτάθλημα και αρκούνταν στους «a gettone», όπως αποκαλούν οι Ιταλοί τα κέρματα τα οποία χρησιμοποιούνταν στους τηλεφωνικούς θαλάμους!

Τη σεζόν 1972-73 ο Ολυμπιακός είχε φέρει τον πρώην παίκτη των Μπλέιζερς Τσάρλι Γέλβερτον, ο οποίος στη συνέχεια αγωνίσθηκε για 14 χρόνια στην Ιταλία και στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης το1 975 με την Ινις Βαρέζε.

Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Μουρούζης στρατολόγησε κάποιον ονόματι Τζίμι Κόνορ, αγνώστων λοιπών στοιχείων!

Το Madison και οι βολές του Μελίνι

Το παρθενικό αντάμωμα συντελέσθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 1976 στο Madison όπως αποκαλούνταν (σε αντιπαραβολή με την έδρα των Νικς στη Νέα Υόρκη) η PalaDozza στην πλατεία Ατσαριτά και βρήκε νικήτρια τη Black V με 87-64.

Ιδού οι συνθέσεις εκείνου του αγώνα:

ΣΙΝΟΥΝΤΙΝΕ: Καλιέρις 8, Αντονέλι 10, Μαρτίνι 2, Ντρίσκολ 23, Σεραφίνι 7, Μπερτολότι 20, Βαλέντι 7, Σάκο, Βιλάλτα 10, Πεντρότι.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Κόνορ 22, Ράμμος 10, Μελίνι 10, Μπαρλάς 6, Γιατζόγλου 16, Γκαρώνης, Σισμανίδης, Σπανός, Καρελλάς, Κοκορόγιαννης.

Οι Ερυθρόλευκοι πήραν το αίμα τους πίσω στις 18 Νοεμβρίου του 1976 στην έδρα τους, όπου -παρόντων του Γιώργου Καστρινάκη και του Παύλου Διάκουλα, οι οποίοι δεν είχαν αγωνισθεί στην Μπολόνια- νίκησαν με 81-79, χάρη σε δυο βολές του Πολ Μελίνι στα τελευταία δευτερόλεπτα.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Γιατζόγλου 17, Μελίνι 12, Κόνορ 11, Καστρινάκης 18, Διάκουλας 15, Ράμμος 6, Μπαρλάς 2, Γκαρώνης, Κοκορόγιαννης.

ΣΙΝΟΥΝΤΙΝΕ: Αντονέλι 14, Καλιέρις 11, Ντρίσκολ 9, Σεραφίνι 20, Βιλάλτα 9, Μπερτολότι 10, Σάκο 6, Βαλέντι, Μαρτίνι.