Αν δει κανείς τον Μίροσλαβ Ραντούλιτσα δίχως να του μιλήσει, το πιο εύκολο πράγμα είναι να τον κακοχαρακτηρίσει για την εξωτερική του εμφάνιση. Τα πολλά τατουάζ, το επιβλητικό παρουσιαστικό και τα μούσια του αποτελούν την καλύτερη αφορμή για προκαταλήψεις, με τον 28χρονο σέντερ να το γνωρίζει καλά.

Το είχε τονίσει μιλώντας στο Euroleague Greece τον Δεκέμβριο , το επανέλαβε στην κάμερα της Euroleague TV. Ο ύψους 2μ13 σέντερ εξήγησε στην κάμερα πως " από τότε που ήμουν παιδί, πάντα ήθελα να έχω κάτι στο πρόσωπό μου. Δεν μπορούσα να περιμένω να μεγαλώσουν τα μαλλιά μου, οπότε άφησα μούσι. Όταν ήμουν έφηβος, σκεφτόμουν ότι θα κάνω πολλά τατουάζ όταν μεγαλώσω. Απλά περίμενα την κατάλληλη στιγμή".

Τρομάζει κόσμο δηλαδή, αν και με τους αντιπάλους του ίσως δεν ισχύει το ίδιο. Καλύτερα δηλαδή αφού θα προτιμούσε να τον υποτιμούν, για να έχει με το μέρος του το στοιχείο του αιφνιδιασμού. " Δεν θα έλεγα πως τους τρομάζω (τους αντιπάλους)", θα πει για να εξηγήσει πως " κάποιες φορές είναι καλό να σε υποτιμούν οι αντίπαλοί σου. Πολλοί με βλέπουν και νομίζουν ότι δεν μπορούν να μου μιλήσουν. Αυτά είναι προκαταλήψεις που δεν ευσταθούν στο ελάχιστο".

Παρά την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εκείνον, δεν παραλείπει να βοηθά όποιον έχει ανάγκη. Σε σημείο που η προσφορά στην κοινωνία έχει εξελιχθεί σε μέρος της καθημερινότητάς του. Όπως τονίζει " μου αρέσει να βοηθώ τους ανθρώπους, το κάνω διαρκώς. Έτσι μου έμαθαν οι γονείς μου. Μέσα από τα χρήματα που βγάζω από το μπάσκετ, προσπαθώ να βοηθάω την οικογένειά μου και γενικότερα ανθρώπους που δεν έχουν μεγάλη οικονομική άνεση", και προσθέσει: " Υπάρχουν περιπτώσεις που αυτοί που χρειάζονται βοήθεια ντρέπονται να ζητήσουν, είναι πολύ περήφανοι για να το ζητήσουν. Μπορεί να ακούσω όμως κάτι από τους φίλους μου ή να διαβάσω κάτι και αμέσως προσφέρομαι να βοηθήσω".

Γιατί τα κάνει όλα αυτά; " Το μπάσκετ μάς δίνει πολλά, σε όλους τους παίκτες. Οπότε νομίζω ότι είναι ιδανικό να δίνεις κάτι πίσω και να βοηθάς την κοινωνία και τα παιδιά που έχουν ανάγκη", απαντά ενισχύοντας τα λεγόμενά του με την άποψη πως " όταν βλέπεις τα παιδιά να χαμογελούν, είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο".