Μετά το τέλος του αγώνα, επικρατούσε ντελίριο ενθουσιασμό για τη μεγαλειώδη νίκη του Άρη, ενώ ο Αμπντούλ - Ραούφ αποτέλεσε πόλο έλξης για τους φιλάθλους που μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο για να πάρουν λίγο από την αύρα του. Ένας μάλιστα σε μια έκρηξη αγάπης όρμισε κατά πάνω του και τον σήκωσε ψηλά. Σαστισμένος ο μεγάλος "άσος", δεν έχασε το χιούμορ του και υποδύθηκε το αεροπλάνο, θέλοντας να δείξει ότι… πετούσε εκείνη την ώρα!
Αυτός είναι ο Μαχμούντ Αμπντούλ – Ραούφ. Μια από τις μεγαλύτερες μπασκετικές μορφές που διέσχισαν ποτέ την άλλη άκρη του ατλαντικού και ένας ακόμη τεράστιος παίκτης που προστέθηκε στην λίστα των αστέρων που αγωνίστηκαν για τον «Αυτοκράτορα». Μα πάνω από όλα μια ξεχωριστή προσωπικότητα, ένας επαναστάτης των γηπέδων, ένα υπόδειγμα ανθρώπου – αθλητή.

Στις 21 Μαρτίου φόρεσε κόντρα στην Ουνικάχα Μάλαγα για τελευταία φορά την φανέλα και τελείωσε την θητεία του στον Άρη, όπως ακριβώς την άρχισε. Με νίκη! Όσοι βρέθηκαν στο Αλεξάνδρειο είχαν την τιμή να τον δουν στην τελευταία του… παράσταση και φυσικά να τον αποθεώσουν όπως ακριβώς αξίζει σε έναν παίκτη παγκοσμίου βεληνεκούς!

Τέσσερις μέρες αργότερα και πιο συγκεκριμένα στις 25 Μαρτίου (αφότου συμπληρώθηκαν πέντε μήνες δηλαδή), ο Μαχμούντ Αμπντούλ – Ραούφ αναχώρησε μαζί με τον επιστήθιο φίλο του Μαρκ Γουίλιαμς που ήταν στο πλευρό του από την πρώτη στιγμή, για την Ατλάντα των Η.Π.Α. Τον Άρη και την Θεσσαλονίκη όμως δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ, όπως θα διαπιστώσετε στην μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα της ΚΑE.

Ο Μαχμούντ Αμπντούλ – Ραούφ, σε μια πραγματική κατάθεση ψυχής μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις του, τα βιώματα του, πράγματα που «ατσάλωσαν» τον χαρακτήρα του κάνοντας τον αυτό που είναι σήμερα και εμείς χωρίς πολλές περικοπές σας τα παραθέτουμε για να τον γνωρίσετε ακόμα καλύτερα. Εξάλλου, όταν έχεις την ευκαιρία και την τιμή να συνομιλήσεις με έναν τόσο μεγάλο παίκτη που έχει πολλά να διηγηθεί για την ζωή του, αξίζει και με το παραπάνω να ξεφύγεις από τα στενά όρια μιας συνέντευξης.

Εμείς απλά το μόνο που έχουμε να του πούμε για μια ακόμη φορά είναι ότι: "Μαχμούντ Αμπντούλ – Ραούφ σε ευχαριστούμε για όλα και να θυμάσαι ότι θα είσαι για πάντα μέσα στις καρδιές μας".

- Μαχμούντ, έχουν περάσει έντεκα μέρες που επέστρεψες στην Ατλάντα των Η.Π.Α. Ποιο είναι πλέον το καθημερινό σου πρόγραμμα;



"Αφιερώνω αρκετό χρόνο στα παιδιά μου γιατί μου έλειψαν πολύ. Ξεκίνησα επίσης προπονήσεις με μεγάλη ένταση προκειμένου να επιστρέψω δυνατότερος και δίνω αρκετές συνεντεύξεις που θα χρησιμοποιηθούν για το βιβλίο που ετοιμάζω. Πιέζει ο χρόνος και πρέπει να το τελειώσω. Θέλω επίσης να ασχοληθώ με την γιόγκα. Αρκετοί φίλοι μου ισχυρίζονται ότι βοηθάει να δυναμώσεις μυϊκά και ότι σου δίνει τεράστια ευκαμψία. Είναι κάτι με το οποίο θέλω να ασχοληθώ τα τελευταία πέντε, έξι χρόνια. Έχω διαβάσει βιβλία σχετικά με την γιόγκα και θέλω να δω αν μπορεί να γίνει ένα με το σώμα μου".



- Μέχρι πριν λίγο καιρό ζούσες στην Θεσσαλονίκη και ήσουν παίκτης του Άρη. Πως θα το χαρακτήριζες ως εμπειρία;


"Ήταν μια από τις καλύτερες εμπειρίες της καριέρας μου. Η Διοίκηση από την αρχή μου φέρθηκε πολύ όμορφα τιμώντας το συμβόλαιο μας, όπως και εγώ προσπάθησα να το τιμήσω. Ήμουνα επίσης τυχερός που είχα εξαιρετικούς συμπαίκτες. Ο ένας νοιαζόταν για τον άλλον και αυτό έκανε τη συνύπαρξη μας πολύ ευχάριστη. Και το λέω αυτό διότι είναι σπάνιο να περάσει όλη σχεδόν η σαιζόν χωρίς να υπάρχουν μεγάλες κόντρες ή διαμάχες.

Πάνω από όλα, πέρασα πολύ καλά και είναι τιμή μου που αποτέλεσα μέλος μιας ομάδας με πλούσια ιστορία και τόσους τίτλους. Θεωρώ επίσης ότι πολλοί έμειναν έκπληκτοι γιατί δεν πίστευαν ότι θα φτάσουμε στους "16" της Ευρωλίγκα. Φυσικά, κοιτάζοντας πίσω μένει μια πικρία, διότι δεν πήγαμε τόσο μακριά όσο θα θέλαμε. Όσο για μένα, υπήρχαν στιγμές που ένιωθα ότι δεν συνεισέφερα όσα μπορούσα. Δεν κακίζω όμως σε καμία περίπτωση τον κόουτς, γιατί αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολη δουλειά να μοιράζεις τον χρόνο και να είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Θέλω μάλιστα να πω σχετικά με τον κόουτς ότι είναι καλός στην δουλειά του και ότι εφαρμόζει πολύ καλές μεθόδους. Επίσης τα έργα του στον Άρη μιλάνε από μόνα τους. Πήρε την ομάδα πέρσι από τον προκάτοχο του οδηγώντας την στην Ευρωλίγκα μετά από πολλά χρόνια απουσίας και είχε μεγάλο μερίδιο στην πρόκριση στους "16" της διοργάνωσης. Ελπίζω ότι η ομάδα θα μπορέσει να παίξει και του χρόνου στην Ευρωλίγκα εξασφαλίζοντας τη συμμετοχή της μέσω του Ελληνικού Πρωταθλήματος. Με αυτόν τον τρόπο θα της δοθεί η δυνατότητα να πάει ακόμα καλύτερα".







- Η αλήθεια είναι ότι η παραμονή σου στον Άρη ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την χρονική διάρκεια της πορείας του στην Ευρωλίγκα. Σε άγχωνε αυτό το πράγμα;


"Δεν θα έλεγα ότι αισθανόμουν άγχος. Γενικότερα δεν ανησυχώ για ένα συμβόλαιο που ολοκληρώνεται. Ερχόμενος στον Άρη είχα την ελπίδα ότι με την παρουσία μου θα έκανα σημαντική διαφορά συνεισφέροντας στην ομάδα κάποια πράγματα. Τελικά αυτό δεν συνέβη ακριβώς όπως θα περίμενα, αλλά πίστευα ότι μπορούσαμε να φτάσουμε μέχρι το τέλος της Ευρωλίγκα. Εάν δεν σκέφτεσαι έτσι, τότε δεν χρειάζεται να παίζεις μπάσκετ. Πρέπει πάντα να αγωνίζεσαι για τη νίκη και με στόχο να φτάσεις στην κορυφή. Δεν ήθελα να πάω νωρίς στο σπίτι μου. Ήθελα να αγωνιστώ περισσότερο".


- Εκτός του ότι τίμησες τον Άρη στην Ευρωλίγκα, είχες συμβολή και στο Ελληνικό Πρωτάθλημα, όπου προσέφερες τις υπηρεσίες σου σε δύο αγώνες στους οποίους η ομάδα πέτυχε ισάριθμες νίκες. Θα ήταν προτιμότερο όμως να συμμετείχες σε δύο αγώνες την εβδομάδα, αντί για έναν;


"Για μένα είτε παίζω ένα παιχνίδι την εβδομάδα, είτε δύο, είναι το ίδιο πράγμα. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να αγωνίζομαι. Και στην Ροζέτο εξάλλου ένα παιχνίδι την εβδομάδα έδινα".



- Τι είναι αυτό που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη σου φορώντας την κίτρινη φανέλα;


"Δεν είναι μόνο ένα, αλλά πολλά πράγματα. Όπως είπα και πιο πριν, όλοι όσοι εργάζονται για την ομάδα, αλλά και οι συμπαίκτες που είχα είναι εξαιρετικοί. Και στην Ροζέτο με μεταχειρίστηκαν πολύ καλά, αλλά όπως πάντα τελειώνεις την συνεργασία σου με μια ομάδα έχοντας κάποια πικρία από τον τρόπο που σε αντιμετώπισε κάποιος. Το ίδιο και στην Ρωσία με την Ουράλ Γκρέϊτ. Εδώ κάτι τέτοιο δεν συνέβη.

Φυσικά, δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τους φιλάθλους του ΑΡΗ που μας υποστήριξαν με θέρμη και εμένα μου συμπεριφέρθηκαν πολύ όμορφα από την πρώτη στιγμή. Μου θυμίζουν αρκετά τους αντίστοιχους της Ροζέτο, για τον τρόπο που μας αντιμετώπιζαν όχι μόνο μέσα στο γήπεδο, αλλά και έξω από αυτό. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν παίκτη. Σε κάνει να νιώθεις ταπεινός και την ίδια ώρα να θέλεις να μπεις στο παρκέ για να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό".




- Είναι πραγματικά γεγονός, ότι οι φίλοι του Άρη σε αγάπησαν όσο λίγους άλλους παίκτες…


"Οι φίλαθλοι αποτελούν πάντα την προέκταση ενός παίκτη. Το γεγονός ότι ήταν κοντά μας τόσο στις νίκες, όσο και στις ήττες και μας υποστηρίζανε είναι κάτι που μας έδινε μια έξτρα ώθηση. Οι φωνές και τα τραγούδια τους είχαν πάντα θετικό αντίκτυπο. Είναι άγριοι, είναι τρελοί, αλλά πάντα με την καλή έννοια. Ξέρουν καλά το άθλημα. Δεν είναι από αυτούς που θα πάνε στο γήπεδο, απλά για να παρακολουθήσουν μια αναμέτρηση και να διασκεδάσουν.

Αντιλαμβάνονται όλα όσα συμβαίνουν στο παρκέ και οι απόψεις τους έχουν πάντα λογική. Ξέρουν πότε γίνεται κάτι σωστό και πότε κάτι λάθος. Συνεπώς, δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να πας και να τους πεις ότι δεν γνωρίζουν για τι πράγμα μιλάνε, ούτε να τους δώσεις αόριστες εξηγήσεις περιμένοντας να τις πιστέψουν. Έχουν άριστη γνώση του αντικειμένου"
.




- Τι μήνυμα θα ήθελες να τους στείλεις;


"Θέλω να τους ευχαριστήσω για την υποστήριξή τους, για το γεγονός ότι ήταν κοντά μου στις καλές και στις κακές στιγμές, για το ότι με πίστεψαν, όπως επίσης πίστεψαν την ομάδα γενικότερα. Έτσι θα πρέπει να υποστηρίζουν την ομάδα γιατί εμείς οι παίκτες μπορεί ορισμένες φορές να δίνουμε την εντύπωση ότι είμαστε αγνώμονες, αλλά κατά βάθος χρειαζόμαστε την ώθηση που δίνουν οι φίλαθλοι τόσο στις επιτυχίες, όσο και στις αποτυχίες".

- Πως αισθάνθηκες όταν η ομάδα σε τίμησε όπως ακριβώς σου άξιζε πριν αρχίσει ο αγώνας με τη Μάλαγα;


"Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα. Πάντα προσπαθώ να είμαι ταπεινός και μετριόφρων. Εκτιμώ πολύ την τιμή που μου έγινε, αλλά δεν νομίζω ότι την αξίζω. Ακούγοντας τον εκφωνητή να διαβάζει το κείμενο αισθάνθηκα ότι υπήρχαν κάποιες λέξεις τόσο δυνατές που δεν νομίζω ότι έχω φτάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο, ώστε να ειπωθούν για μένα. Είναι όμως σίγουρα κάτι για το οποίο αξίζει να αγωνιστώ σκληρά. Θέλω πραγματικά να κάνω πράγματα που να δικαιολογήσουν όλες αυτές τις λέξεις και δεν κρύβω ότι ένιωσα συγκινημένος και ευγνώμων. Θα θυμάμαι για πάντα εκείνη την στιγμή, εκτός και αν πάθω αμνησία! (γέλια)".


- Το γεγονός ότι "δέθηκες" με τον Άρη και τον κόσμο του έκανε πιο δύσκολη την αποχώρηση σου;


"Σίγουρα. Αν είχα την ευκαιρία να μείνω, πιστέψτε με, δεν θα πήγαινα πουθενά και θα δεχόμουν μετά χαράς να παίξω για τον Άρη και τη νέα χρονιά. Ακόμα και τώρα αν με πάρουν τηλέφωνο από την ομάδα και μου πουν ότι με θέλουν να γυρίσω πίσω, δεν πρόκειται να το σκεφτώ καθόλου. Θα πάρω αμέσως την πρώτη πτήση για Θεσσαλονίκη και θα είμαι πάλι εδώ.

Απόλαυσα το γεγονός ότι ήμουν παίκτη του Άρη, όπως επίσης λάτρεψα την Θεσσαλονίκη. Μου έχει λείψει η ομάδα και η πόλη, αλλά ξέρω ότι αυτό δεν εξαρτάται μόνο από εμένα και το μόνο που μπορώ να κάνω στην προκειμένη περίπτωση είναι να προχωρήσω μπροστά. Δεν νιώθω ότι ήρθε το τέλος της καριέρας μου επειδή έφυγα από τον Άρη, αλλά στεναχωριέμαι επειδή αυτή η ομάδα ήταν από τις καλύτερες που είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ"

.