Ρεάλ Μαδρίτης - Παναθηναϊκός: Η ανάγκη της διπλής στρατηγικής

Ο Παναθηναϊκός δεν τα κατάφερε παρά τα ενθαρρυντικά στοιχεία του πρώτου ημιχρόνου , η Ρεάλ κεφαλαιοποίησε την απουσία επικοινωνίας στην πίσω γραμμή άμυνας των πρασίνων χτυπώντας με το κάθετο παιχνίδι του Φαμπιέν Κοζέρ, κι έτσι η ελληνική ομάδα ουσιαστικά αποχαιρετά τις όποιες πιθανότητες για πλεονέκτημα έδρας, ούσα παράλληλα αναγκασμένη να πάρει σαφείς αποφάσεις σε σχέση με το τι πρέπει να αλλάξει λίγες στροφές πριν τα πλέι οφ.

Η ΓΝΩΡΙΜΗ ΑΡΧΙΚΗ ΠΕΝΤΑΔΑ, ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΤΙΚΟΣ ΝΤΕΝΜΟΝ

Ένα πρώτο χαρακτηριστικό της βασικής πεντάδας του Παναθηναϊκού ήταν η επιστροφή σε γνώριμα μονοπάτια. Μετά από κάποια παιχνίδια που ο Τσάβι Πασκουάλ πειραματίστηκε τοποθετώντας τον Τζέιμς δίπλα στον Καλάθη, ο προπονητής του Παναθηναϊκού επέλεξε να επιστρέψει στο σχήμα που κατά κανόνα ξεκινούσε στα περισσότερα παιχνίδια της Ευρωλίγκας, έχοντας ως στόχο την ομαλή επιθετική ροή παράλληλα με την αμυντική ένταση (Καλάθης, Λοτζέσκι, Αντετοκούνμπο, Γκιστ, Σίνγκλετον). Ακόμα κι αν οι πράσινοι δεν ευστόχησαν νωρίς από μακριά, το γεγονός είναι πως κατάφεραν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για σουτ, η επίθεση έδειξε να λειτουργεί, και θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερη αν δεν υπήρχαν ορισμένα μικρά, αλλά σημαντικά λάθη.

Ένα ενδεικτικό παράδειγμα είναι το πώς ο Παναθηναϊκός επέλεξε να επιτεθεί με συνεργασίες μεταξύ τριών (Καλάθης-Λοτζέσκι-ψηλός) στοχεύοντας στο να δημιουργήσει το ελεύθερο σουτ είτε στο φτερό είτε στην κορυφή της επίθεσης, αφήνοντας όμως τον Τζέιμς Γκιστ σε ρόλο εκτελεστή. Μία πρώτη περίπτωση:

Στην αρχή της φάσης, ο Καλάθης οδηγεί τον Καμπάτσο στο χαμηλό ποστ προκειμένου να εκμεταλλευτεί τη διαφορά ύψους, ενώ ο Λοτζέσκι παίρνει το σκριν από τον Γκιστ και βγαίνει μόνος στην κορυφή. Ο Καλάθης επιλέγει να μην δώσει την πάσα στην κορυφή, ενώ ελάχιστα δέκατα του δευτερολέπτου αργότερα ο Λοτζέσκι ξεκινάει να κινείται στον κεντρικό διάδρομο. Με τον Καλάθη να έχει καθυστερήσει αρκετά και τον Ταβάρες να παραμονεύει για τη βοήθεια, ο Έλληνας γκαρντ αναγκάζεται να βγάλει την μπάλα στον Γκιστ ο οποίος έχει μείνει στο τρίποντο και εκτελεί αστοχώντας. Μία ακόμα περίπτωση:

Στην αρχή της φάσης, ο Λοτζέσκι βγαίνει στο φτερό έχοντας πάρει το σκριν του Γκιστ, ενώ έχει την επιλογή της διείσδυσης μιας και το χρονικό περιθώριο είναι απειροελάχιστο για να σουτάρει. Ο Ταβάρες ήδη περιμένει αποκλείοντας τον Λοτζέσκι από το να φτάσει κοντά στο καλάθι, ο Τέιλορ επανέρχεται γρήγορα κοντά στον Βέλγο, και αυτός αναγκάζεται να εκτελέσει εκτός ισορροπίας αστοχώντας. Την ίδια στιγμή, ο παίκτης που έχει μείνει στην περιφέρεια είναι και πάλι ο Γκιστ. Με το δεδομένο να είναι πως μία επίθεση στην οποία ο Γκιστ εκτελεί για τρεις σημαίνει αυτόματα πως είναι μία κακή επίθεση, ο Παναθηναϊκός εγκλώβισε τον εαυτό του μεταξύ λάθος επιθέσεων αλλά και λάθος δευτερεύοντων επιλογών στην επίθεσή του (αν ο Λοτζέσκι δεν εκτελούσε, μοναδική βιώσιμη πάσα ήταν προς τον Γκιστ που είχε μείνει ελεύθερος κοντά στη δεξιά γωνία).

Ένα ενθαρρυντικό χαρακτηριστικό από το πρώτο ημίχρονο του Παναθηναϊκού ήταν η απόδοση του Μάρκους Ντένμον. Ο Αμερικανός κινήθηκε σωστά εντός του πλαισίου της πράσινης επίθεσης, εκτέλεσε όταν έπρεπε χωρίς να εκβιάσει προσπάθειες, έδωσε πάσες σε σωστούς χρόνους, και, πάνω απ’ όλα, έδειχνε πως αντιλαμβανόταν άμεσα ποια ήταν η ορθότερη επιλογή για την εξέλιξη της επίθεσης. Με την παρουσία του Ντένμον στη θέση 2, αυτό που έγινε προφανές είναι πως η επιθετική λειτουργία του Παναθηναϊκού γίνεται αποτελεσματικότερη όταν τοποθετείται ένας περιφερειακός που μπορεί να παίξει χωρίς την μπάλα στα χέρια του δίπλα στον Καλάθη. Ο Έλληνας γκαρντ ελευθερώνεται τρέχοντας καλύτερα την επίθεση, οι συνεργασίες μεταξύ τριών εκτελούνται πιο σωστά με τον Καλάθη να είναι αυτός που παίρνει την απόφαση για την τελική πάσα, ενώ ο Παναθηναϊκός ξεκλειδώνει πιο εύκολα τις αντίπαλες άμυνες με τις πικ ν ρολ συνεργασίες μεταξύ Καλάθη και Γκιστ.

Ο ΚΟΖΕΡ, Ο ΠΕΙΝ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΓΚΙΣΤ

Τι έφταιξε και προέκυψε η κατάρρευση του δεύτερου ημιχρόνου;

Το πρώτο στοιχείο είναι η ελλιπής επικοινωνία στην πίσω γραμμή άμυνας του Παναθηναϊκού. Αρκετές στιγμές που δεν υπήρχε συνεννόηση μεταξύ Γκιστ και Σίνγκλετον , ένας Πέιν που δείχνει πως χρειάζεται χρόνο για να αποκωδικοποιήσει το πώς λειτουργεί η ομαδική άμυνα (αντίθετα, η εμφάνισή του ήταν θετική επιθετικά, η φυσική του δύναμη δεν ματσάρεται εύκολα κι αυτό του δίνει σοβαρό πλεονέκτημα στο ποστ), και μία συνολική αμυντική λειτουργία στην οποία δεν υπήρχε η απαραίτητη συγκέντρωση.

Και όπως ήταν φυσικό, ο κόουτς Λάσο στόχευσε ακριβώς εκεί. Κυριότερος εκφραστής της συγκεκριμένης στρατηγικής ήταν ο Φαμπιέν Κοζέρ, με τον Γάλλο να τρυπάει συνεχόμενες φορές την πράσινη άμυνα (το ίδιο και ο Καμπάτσο), ενώ σοβαρό ήταν και το πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Γκιστ όταν έπρεπε να σταθεί απέναντι στον Ταβάρες. Το θέμα του Αμερικανού απέναντι σε ψηλούς που μπορούν να υποδεχτούν την μπάλα και να παίξουν με πλάτη έχει υπογραμμιστεί αρκετές φορές --ο Παναθηναϊκός χρειάζεται την άμεση προσαρμογή του Πέιν έτσι ώστε να κατανοήσει πώς θα καλύπτει καλύτερα τα τετραγωνικά χωρίς να χάνεται κυνηγώντας συνεχώς την μπάλα.

Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, τα χρονικά περιθώρια είναι συγκεκριμένα. Οι πιθανότητες για πλεονέκτημα έδρας εξανεμίστηκαν , απομένουν κάποια παιχνίδια που θα χρησιμοποιηθούν για την περαιτέρω ένταξη των νεοαποκτηθέντων αλλά και για να βρεθούν οι τελικές ισορροπίες στο ρόστερ πριν τα πλέι οφ, κι αυτό είναι το σημείο που το σύνολο της ευθύνης εμπίπτει στις αποφάσεις του Τσάβι Πασκουάλ για τη συνέχεια.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ PLAN A ΚΑΙ PLAN B

Βάσει της εικόνας που παρουσιάζεται στο παρκέ, μοναδικός δρόμος για τον Παναθηναϊκό είναι η κατάρτιση μίας διπλής στρατηγικής η οποία θα εφαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της κάθε αναμέτρησης.

Στο πρώτο της σκέλος, ο Καλάθης θα αποτελέσει το κέντρο των αποφάσεων. Περισσότερες συνεργασίες μεταξύ του Έλληνα γκαρντ, ενός ψηλού, και ενός περιφερειακού εκτελεστή, ένας ακόμα γκαρντ που θα λειτουργεί χωρίς την μπάλα στα χέρια του και απλά θα την υποδέχεται για να εκτελέσει ή για να σπάσει την άμυνα που κινείται προς το τρίποντο, και εκμετάλλευση οποιασδήποτε ευκαιρίας προκύψει για πικ ν ρολ.

Στο δεύτερο σκέλος, απόλυτο κέντρο θα είναι ο Μάικ Τζέιμς παίζοντας στη θέση 1. Ο Αμερικανός πρέπει να είναι ο καταλύτης μίας επίθεσης που θα του δίνει χώρους για να διεισδύσει ή να δημιουργήσει το δικό του σουτ και δίπλα του πρέπει να συνυπάρχουν παίκτες οι οποίοι έχουν επίσης έφεση στην ατομική φάση και μπορούν να σουτάρουν από μακριά (πχ Παππάς, Ρίβερς ο οποίος έχει δείξει ότι μπορεί να τριπλάρει και μετά να πάρει το σουτ).

Απέναντι στη Ρεάλ, ο Τζέιμς έδωσε ένα πρώτο δείγμα του τί μπορεί να ακολουθήσει αλλά και το τί μπορεί να πετύχει όταν αναλαμβάνει τον πρώτο ρόλο (23 πόντοι, 7/7 δίποντα). Οι αντιδράσεις του στις πρώτες φάσεις μετά την είσοδό του πρόδιδαν άγχος για άμεσες αποδείξεις. Αν κανείς πιστεύει πως οι παίκτες δεν αφουγκράζονται την περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι αφελής. Ο Τζέιμς γνωρίζει πως με την επιστροφή του στο ΟΑΚΑ θα αναλάμβανε άμεσα ευθύνες, και έχει αποδείξει πως δεν φοβάται να τις πάρει.

Όπως και ολόκληρος ο Παναθηναϊκός, ο Τζέιμς χρειάζεται χρόνο --ακόμα περισσότερο χρειάζεται ένα σαφές πλάνο που θα εκμεταλλεύεται πλήρως τα χαρακτηριστικά του. Οι πράσινοι έχουν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν άμεσα την παρουσία τους στην οκτάδα εντάσσοντας όλα τα νέα στοιχεία, κι αυτή η ευθύνη ανήκει απόλυτα στον Τσάβι Πασκουάλ. Το ταξίδι της ερχόμενης εβδομάδας στη Μάλαγα είναι καθοριστικό --η συνήθεια της ήττας δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εξελιχθεί σε ανίατη ασθένεια.

Επιμέλεια: Ευάγγελος Καραγιαννακίδης