Ροδόπουλος: "Στρατηγική και πλάνο"
Ο Θόδωρος Ροδόπουλος αναλύει το φάιναλ-φορ του NCAA και βγάζει το... καπέλο του στο Κάνσας
Ο Θόδωρος Ροδόπουλος σχολίασε:
"Φέτος ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκαν τα τέσσερα Νο 1 κολέγια στο final four. Θεωρώ ότι ήταν καλό που τελικά κέρδισε το Κάνσας, γιατί το συγκεκριμένο κολέγιο με τον τρόπο που αγωνίστηκε έδωσε κάποια τεχνικά στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν γενικότερα το κολεγιακό μπάσκετ.
Η πλειοψηφία των νέων προπονητών, συνήθως ακολουθεί το μοντέλο και τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα την περασμένη χρονιά και ουσιαστικά προσπαθεί να εφαρμόσει το ίδιο στυλ παιχνιδιού. Αυτό το πρωτοσυναντήσαμε με το UCLA όταν τότε ο Γούντεν έπαιξε το περίφημο zone press.
Για το λόγο αυτό είπα πριν ότι είναι καλό που το πρωτάθλημα πήγε στο Κάνσας. Σαν ομάδα το Μέμφις ενδεχομένως να ήταν καλύτερη, όμως, στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στους καλούς και γυμνασμένους παίκτες που διέθετε. Το Κάνσας κέρδισε γιατί στον τελικό διαχειρίστηκε καλύτερα τεχνικές καταστάσεις, είχε στρατηγική και πλάνο.
Ο Σελφ παρά του ότι είναι σε νεαρή ηλικία δεν είναι χθεσινός προπονητής. Προέρχεται από πολύ καλά προγράμματα στην Τούλσα και στο Ιλινόι, ενώ στο Κάνσας έχει καταφέρει μέσα σε πέντε χρόνια να πάρει τέσσερα πρωταθλήματα “Big 12”. Σε μια περιφέρεια που ως γνωστό παίζουν τα καλύτερα κολέγια της χώρας.
Σε γενικές γραμμές φέτος έγινε ένα πολύ καλό πρωτάθλημα 65 ομάδων. Υπήρχε ένας συνδυασμός παραδοσιακών δυνάμεων, αλλά και νέων κολεγίων, όπως ήταν π.χ. το Ντέιβινσον, το οποίο αποτέλεσε τη μεγάλη αποκάλυψη. Αν και δεν στοιχηματίζω ποτέ, αν το έκανα φέτος θα έβαζα τα λεφτά μου στο Μέμφις και τελικά θα τα έχανα. Ήταν μια πολύ οργανωμένη ομάδα, ειδικά στην φάση των “16”, όπου κατάφερε να ανταποκριθεί θαυμάσια και εναντίον ζώνης. Το Μίσιγκαν με αυτό τον τρόπο προσπάθησε να το παγιδεύσει, όμως αντέδρασε όπως έπρεπε.
Ο Ρόουζ στην τελική φάση, έγινε ακόμα καλύτερος, αφού αποφάσισε να παίξει πιο οργανωτικά και όχι τόσο ατομικά όσο συνήθιζε. Σε αυτό ίσως να έπαιξε ρόλο και ο τραυματισμός του. Οι αναλύσεις έλεγαν ότι τα μοναδικά σημεία που το Μέμφις έχει πρόβλημα είναι εναντίον ζώνης και με τις βολές. Και στα δύο μέχρι και τον τελικό ανταποκρίθηκε, στον τελικό όμως, οι άστοχες βολές του ήταν το κομβικό σημείο της ήττας του.
Το Κάνσας από την άλλη στην επίθεσή του χρησιμοποίησε πολύ το διπλό Pick en roll και με αυτό τον τρόπο βρήκε πολλές φάσεις κάτω από το καλάθι, οι οποίες ενίοτε τελείωναν και με άλει ουπ! Σχεδόν όλες οι ομάδες χρησιμοποίησαν φι γκιου ρέιτ, αναζητώντας με κίνηση στην περιφέρεια την καλύτερη δυνατή επιλογή.
Για μένα ένας από τους βασικούς λόγους που το Μέμφις έχασε τον τελικό, είναι ότι εκεί προσπάθησε να παίξει περισσότερο με τακτική και λιγότερα με τα προσόντα της ομάδας. Όλο τον χρόνο έπαιζε με τα προσόντα του και ξαφνικά άρχισε να παίζει με το χρονόμετρο. Αυτό ήταν ίσως το λάθος που του στοίχισε τον τίτλο”.
Η πλειοψηφία των νέων προπονητών, συνήθως ακολουθεί το μοντέλο και τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα την περασμένη χρονιά και ουσιαστικά προσπαθεί να εφαρμόσει το ίδιο στυλ παιχνιδιού. Αυτό το πρωτοσυναντήσαμε με το UCLA όταν τότε ο Γούντεν έπαιξε το περίφημο zone press.
Για το λόγο αυτό είπα πριν ότι είναι καλό που το πρωτάθλημα πήγε στο Κάνσας. Σαν ομάδα το Μέμφις ενδεχομένως να ήταν καλύτερη, όμως, στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στους καλούς και γυμνασμένους παίκτες που διέθετε. Το Κάνσας κέρδισε γιατί στον τελικό διαχειρίστηκε καλύτερα τεχνικές καταστάσεις, είχε στρατηγική και πλάνο.
Ο Σελφ παρά του ότι είναι σε νεαρή ηλικία δεν είναι χθεσινός προπονητής. Προέρχεται από πολύ καλά προγράμματα στην Τούλσα και στο Ιλινόι, ενώ στο Κάνσας έχει καταφέρει μέσα σε πέντε χρόνια να πάρει τέσσερα πρωταθλήματα “Big 12”. Σε μια περιφέρεια που ως γνωστό παίζουν τα καλύτερα κολέγια της χώρας.
Σε γενικές γραμμές φέτος έγινε ένα πολύ καλό πρωτάθλημα 65 ομάδων. Υπήρχε ένας συνδυασμός παραδοσιακών δυνάμεων, αλλά και νέων κολεγίων, όπως ήταν π.χ. το Ντέιβινσον, το οποίο αποτέλεσε τη μεγάλη αποκάλυψη. Αν και δεν στοιχηματίζω ποτέ, αν το έκανα φέτος θα έβαζα τα λεφτά μου στο Μέμφις και τελικά θα τα έχανα. Ήταν μια πολύ οργανωμένη ομάδα, ειδικά στην φάση των “16”, όπου κατάφερε να ανταποκριθεί θαυμάσια και εναντίον ζώνης. Το Μίσιγκαν με αυτό τον τρόπο προσπάθησε να το παγιδεύσει, όμως αντέδρασε όπως έπρεπε.
Ο Ρόουζ στην τελική φάση, έγινε ακόμα καλύτερος, αφού αποφάσισε να παίξει πιο οργανωτικά και όχι τόσο ατομικά όσο συνήθιζε. Σε αυτό ίσως να έπαιξε ρόλο και ο τραυματισμός του. Οι αναλύσεις έλεγαν ότι τα μοναδικά σημεία που το Μέμφις έχει πρόβλημα είναι εναντίον ζώνης και με τις βολές. Και στα δύο μέχρι και τον τελικό ανταποκρίθηκε, στον τελικό όμως, οι άστοχες βολές του ήταν το κομβικό σημείο της ήττας του.
Το Κάνσας από την άλλη στην επίθεσή του χρησιμοποίησε πολύ το διπλό Pick en roll και με αυτό τον τρόπο βρήκε πολλές φάσεις κάτω από το καλάθι, οι οποίες ενίοτε τελείωναν και με άλει ουπ! Σχεδόν όλες οι ομάδες χρησιμοποίησαν φι γκιου ρέιτ, αναζητώντας με κίνηση στην περιφέρεια την καλύτερη δυνατή επιλογή.
Για μένα ένας από τους βασικούς λόγους που το Μέμφις έχασε τον τελικό, είναι ότι εκεί προσπάθησε να παίξει περισσότερο με τακτική και λιγότερα με τα προσόντα της ομάδας. Όλο τον χρόνο έπαιζε με τα προσόντα του και ξαφνικά άρχισε να παίζει με το χρονόμετρο. Αυτό ήταν ίσως το λάθος που του στοίχισε τον τίτλο”.