Ρωσία: Μια Αρκούδα με δυο κεφάλια

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η εθνική ομάδα της Ρωσίας δεν περνάει την καλύτερη φάση της σύγχρονης ιστορίας της. Αντρέι Κιριλένκο δεν υπάρχει πια, ο νατουραλιζέ Τζέι Αρ Χόλντεν (που χάρισε το τρόπαιο το 2007 στην Ισπανία) δεν αντικαταστάθηκε ποτέ, παίκτες όπως ο Χριάπα και ο Μόνια αποχώρησαν, όμως η δουλειά συνεχίστηκε. Και στο φετινό Eurobasket ο Σεργκέι Μπαζάρεβιτς μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος για την προσπάθειά του, ακόμη κι αν ηττηθεί από την Ελλάδα στον σπουδαίο προημιτελικό της Τετάρτης (13/9 στις 18:45).

Οι Ρώσοι έχτισαν με μικρά αλλά σταθερά βήματα το ρόστερ που βλέπουμε φέτος στην Κωνσταντινούπολη. Και το έχτισαν έτσι ώστε όλοι να "κουμπώνουν" δίπλα στους δυο σούπερ σταρ.

Τον Αλεξέι Σβεντ και τον Τιμοφέι Μοζγκόφ.

Η εξαιρετική "προθέρμανση", η προσαρμογή και η αποφυγή του ταξιδιού

Ο τρόπος με τον οποίο έφτασε η Ρωσία στα προημιτελικά, δείχνει πολλά για το επίπεδο, τον χαρακτήρα και το βάθος της. Η ομάδα του Μπαζάρεβιτς συμμετείχε στον Δ' Όμιλο και έπαιξε πολύ δυνατά ματς με αποτέλεσμα να προετοιμαστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για τα νοκ-άουτ.

Στην πρεμιέρα νίκησε την Τουρκία (76-73) με μεγάλο τρίποντο του Σβεντ. Συνέχισαν με νέα νίκη (75-72) επί της Σερβίας, κέρδισαν άνετα το Βέλγιο (76-67), λύγισαν απέναντι στη Λετονία εξαιτίας της απαράδεκτης εμφάνισής τους στο δεύτερο ημίχρονο (επί μέρους σκορ 25-50 και τελικό 69-84) και έκλεισαν την πρώτη φάση με 30άρα του ηγέτη τους απέναντι στη Μεγάλη Βρετανία (82-70).

Προπονήθηκαν από την πρώτη μέρα στην Κωνσταντινούπολη, έπαιξαν εκεί τους αγώνες της φάσης των ομίλων, γλίτωσαν το ταξίδι και την αλλαγή χώρας και έχουν προσαρμοστεί στο περιβάλλον.

Τα δυο σημεία αναφοράς και το μεγάλο ερώτημα κάθε φίλου του μπάσκετ

Η Ρωσία του 2017 είναι μια ομάδα με αρχές, πειθαρχία, ξεκάθαρους ρόλους και τρομερή ψυχολογία. Ο Αλεξέι Σβεντ είναι η μορφή που ξεχωρίζει, ο Τιμοφέι Μοζγκόφ των 47.000.000 δολαρίων για τα επόμενα τρία χρόνια στους Nets ακολουθεί και από εκεί και πέρα υπάρχει ένα group αθλητών που δίνουν ο κάθε ένας από κάτι συγκεκριμένο για να δημιουργηθεί ένα "σοβαρό" supporting cast που εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από τις... ορέξεις των δυο ηγετών του.

Βιτάλι Φριτζόν (8 πόντοι με 38.5% στα τρίποντα), Αντρέι Ζούμπκοφ (6.3 πόντοι), Νικίτα Κουρμπάνοφ (7.2 πόντοι, 4.7 ριμπάουντ), Αντρέι Βοροντσέβιτς (6 πόντοι, 4.7 ριμπάουντ, 2.2 ασίστ) και Ντιμίτρι Κβοστόφ (6 πόντοι, 3.7 ριμπάουντ, 2.3 ασίστ) είναι έμπειροι αθλητές, ρολίστες που ξέρουν τη δουλειά τους, δεν απαιτούν πολλές μπάλες, βάζουν τα ελεύθερα τρίποντα, πασάρουν καλά και λειτουργούν άψογα ως στηρίγματα στην πεντάδα.

Το μεγάλο ερώτημα που έχει κάθε φίλος του μπάσκετ, είναι βέβαια ένα:

Πως θα σταματήσει η Εθνική τον Σβεντ και ποιος θα αναλάβει το μαρκάρισμά του;

Η απάντηση δεν είναι εύκολη όταν μιλάμε για έναν παίκτη που λίγες εβδομάδες πριν τα 29α γενέθλιά του παίζει πιο ώριμα από ποτέ. Ο άσος της Χίμκι έχει "περπατήσει" μια καριέρα με πολλά σκαμπανεβάσματα, ήταν πάντα καλός σκόρερ, δεν ήταν όμως αρκετά ισορροπημένος για να γίνει ηγέτης. Στη φετινή Ρωσία, είναι και σκόρερ και ηγέτης και δείχνει (πρωτίστως στον εαυτό του) ότι ίσως και να έχει αδικηθεί στο παρελθόν. Σίγουρα πάντως αδίκησε κι ο ίδιος τον εαυτό του, ειδικά στο πέρασμά του από το ΝΒΑ. Ο Σβεντ, λοιπόν, σκοράρει 23.7 πόντους με 87% στις βολές, 50% στα δίποντα και 39.3% στα τρίποντα, μαζεύει 3.2 ριμπάουντ, μοιράζει 6.7 ασίστ και κάνει τρία λάθη ανά 30.6 λεπτά συμμετοχής. Οι αριθμοί του είναι συγκλονιστικοί, όμως για να φτάσει στους σχεδόν 24 πόντους παίρνει 15 σουτ ανά αγώνα, τα διπλάσια από τον Μοζγκόφ και τα τριπλάσια από τους Φριτζόν, Ζούμπκοφ, Βοροντσέβιτς, Κουρμπάνοφ, Κουλάγκιν.

Ο Μίσσας και οι συνεργάτες του παρακολούθησαν την αναμέτρηση της Ρωσίας με τους Κροάτες, είδαν από την εξέδρα του Sinan Erdem Domeπως κινείται και πως συμπεριφέρεται ο Σβεντ κι έχουν ήδη ένα πλάνο στο μυαλό τους.

Η λογική λέει πως θα δούμε τον Κώστα Παπανικολάου να πηγαίνει στο μαρκάρισμα του Ρώσου, όμως το πιο πιθανό είναι ο Νικ Καλάθης να περάσει πολύ περισσότερο χρόνο απέναντί του. Τα κορμιά τους "ματσάρουν" άψογα, τα γρήγορα πόδια του άσου του Παναθηναϊκού μπορούν να τον κρατήσουν μπροστά από τον Ρώσο, όμως η Εθνική θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη σημασία στις αλλαγές στα σκριν διότι ο Σβεντ είναι πραγματικός μαέστρος στο πικ-εν-ρολ, ένα σημείο του παιχνιδιού που η Ελλάδα έχει σημαντικά προβλήματα στην μέχρι τώρα πορεία της.

Σε τέτοια τουρνουά που οι σταρ παίζουν +32 λεπτά, το να "σβήσει" κανείς έναν παίκτη του επιπέδου του Σβεντ δεν είναι απλή υπόθεση. Χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, χρειάζεται φυσικά και ομαδική δουλειά καθώς ο συγκεκριμένος αθλητής μπορεί να σκοράρει κατά ριπάς σε ένα πεντάλεπτο, να συνεχίσει δίνοντας τη μία ασίστ μετά την άλλη και να ακολουθήσει ένα νέο ξέσπασμα με διαδοχικούς πόντους που θα διαλύσουν τον αντίπαλο.

Το θετικό είναι πως η Ελλάδα έχει τους Καλάθη, Σλούκα, Παπανικολάου, αλλά και τους "αναλώσιμους" Μάντζαρη, Παππά, Αντετοκούνμπο για να τον πιέσει και να τον κουράσει.

Ο Μοζγκόφ θα έχει δύσκολο βράδυ απέναντι στους Μπουρούση - Παπαγιάννη, το ίδιο και οι πάουερ φόργουορντ που θα κληθούν να μαρκάρουν τον Πρίντεζη. Από τα χέρια του ψηλού του Ολυμπιακού θα περάσουν σίγουρα πολλές μπάλες και από τη δική του αποτελεσματικότητα θα κριθούν πολλά. Ο Βοροντσέβιτς και ο Κουρμπάνοφ είναι δυο έμπειροι παίκτες που έχουν μάθει να παίζουν ματς τέτοιας κρισιμότητας και επιπέδου, θα ζορίσουν τον "Πριντ", αλλά σίγουρα δεν μπορούν να τον τρομάξουν.

Τι πρέπει να κάνει η Εθνική για να πάρει τη νίκη και την πρόκριση

Αν θεωρήσουμε πως η Ελλάδα άγγιξε το τέλειο στην αναμέτρηση με τη Λιθουανία, τότε μπορεί το βράδυ της Τετάρτης να βρεθούμε μπροστά σε μια αρνητική έκπληξη. Διότι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ΔΕΝ έκανε την τέλεια εμφάνιση. Έπαιξε εντυπωσιακά σε άμυνα κι επίθεση σε μεγάλο διάστημα της αναμέτρησης, είχε όμως δυο "νεκρά" διαστήματα που πρέπει να αποφύγει απέναντι στην πολύ σκληρή και ισορροπημένη Ρωσία.

Σίγουρα το μαρκάρισμα του Σβεντ θα παίξει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα, σίγουρα η μονομαχίες του Μοζγκόφ με τους Μπουρούση - Παπαγιάννη μπορούν να αλλάξουν τη ροή του, όμως αυτή τη φορά θα χρειαστεί να κάνουν ένα βήμα μπροστά και μερικοί ακόμη παίκτες. Καλάθης και Σλούκας βρίσκονται σε δαιμονισμένη φόρμα, αλλά πρέπει κάποιος εκ των Παππά - Μάντζαρη να τους δώσει ανάσες και μερικά εύστοχα σουτ. Ο Πρίντεζης δύσκολα θα έχει ξανά 3/12, ο Παπαγιάννης πρέπει να προσέξει τον ενθουσιασμό του για να μη φορτωθεί με φάουλ από νωρίς και ο Μπουρούσης να μπει ξανά με το ίδιο πάθος.

Αλήθεια, είχατε προσέξει ότι απέναντι στη Λιθουανία του Βαλαντσιούνας ο αρχηγός έκανε έξι κλεψίματα, εκτός από το double-double (11 πόντοι, 8 ριμπάουντ) με το οποίο φλέρταρε;

Η ελπίδα για το θαύμα, τα ξεκούραστα πόδια και η αναμονή

Πριν από μερικές μέρες σας είπαμε πως συνεχίζουμε να ελπίζουμε και να ονειρευόμαστε την κορυφή. Ακολούθησε η νίκη επί της Λιθουανίας και κάπως έτσι το ηθικό των πάντων εκτοξεύθηκε. Τώρα, μπορούμε να πούμε ότι εδώ που έφτασαν οι διεθνείς, οφείλουν (πρωτίστως στους εαυτούς τους) να κοιτάξουν τη μεγάλη εικόνα. Πήραν το πρώτο νοκ-άουτ, απέκλεισαν μια ομάδα που είχε ρεκόρ 4-1 στην πρώτη φάση και πλέον έχει ακόμη τρία βήματα για να βρεθεί για τρίτη φορά στην ιστορία της στην κορυφή. Είναι ωραίο να ονειρεύεται κανείς και είμαστε σίγουροι πως αυτό το όνειρο υπάρχει και στο μυαλό των Ελλήνων παικτών.

Το θετικό γι' αυτούς είναι πως έχουν μία μέρα έξτρα ξεκούρασης σε σχέση με τους Ρώσους, καθώς απόλαυσαν την Κυριακή τους και θα γεμίσουν ακόμη περισσότερο τις μπαταρίες τους σήμερα και αύριο πριν τον προημιτελικό της Τρίτης. Εμείς, βέβαια, θα θέλαμε ο αγώνας να γίνει ακόμη και απόψε, γιατί αυτό το τριήμερο χωρίς Εθνική είναι πολύ. Υπομονή όμως και όλα στην ώρα τους.