Σχορτσανίτης: "Το 2011 ο Διαμαντίδης διψούσε για αίμα στον τελικό της EuroLeague, δεν γινόταν να τον σταματήσουμε"

Ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης άνοιξε την καρδιά του. Αρκετούς μήνες μετά την εξομολόγησή του στο SPORT 24 και τον Βασίλη Σκουντή, ο διεθνής σέντερ παραχώρησε συνέντευξη στον Τζο Αρλάουκας και στην εκπομπή "The Crossover" της EuroLeague.

Ο Σχορτσανίτης αναφέρθηκε στα πρώτα του βήματα στο μπάσκετ, το πέρασμά του από την Καντού σε ηλικία 18 χρονών, τον Ολυμπιακό, την Μακάμπι και την ήττα από τον Παναθηναϊκό του Διαμαντίδη στον τελικό του 2011, την κατάκτηση του τροπαίου το 2014, τους λόγους που φόρεσε την φανέλα του Παναθηναϊκού και τον σοβαρό τραυματισμό του στον αχίλλειο τένοντα το 2016.

Μεταξύ άλλων ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης δήλωσε:

Για την πρώτη του χρονιά στον Ολυμπιακό (2005/06): "Με τον Καζλάουσκας ήμουν καλά στα κιλά μου. Κάποια στιγμή έχασα 20 κιλά επειδή είπα απλώς "ας το κάνουμε" για να παίξω όπως θελω. Ο κόουτς ήταν λίγο περίεργος σε κάποια πράγματα.

Μία μέρα άργησα για μία προπόνηση και με έβαλε να ανεβοκατεβαίνω σκαλιά και μου είπε ότι το έκανε για να δυναμώσω τα πόδια μου και να χτίσω φυσική κατάσταση. Μετά που μου είπε να μπω στην προπόνηση κάρφωνα συνέχεια και τότε ξεκίνησε ο εφιάλτης επειδή μου είπε "τα σκαλιά σου κάνουν καλό" και από τότε ανεβοκατέβαινα τα σκαλιά σε κάθε προπόνηση. Στους αγώνες με έβαζε να κάνω ποδήλατο, επειδή πριν από έναν αγώνα με την Μακάμπι είχα κάνει ποδήλατο και έπαιξα καλά, οπότε το κάναμε και για γούρι. Ήταν μία καλή χρονιά για εμένα.

Για το παρατσούκλι "Baby Shaq": "Μου το κόλλησε ένας Γερμανός δημοσιογράφος μετά από ένα τουρνουά στο Μάνχαϊμ όταν ήμουν 16 χρονών, επειδή στα δύο πρώτα παιχνίδια κάρφωνα συνέχεια. Δεν μπορώ να συγκριθώ.

Θυμάμαι πως όταν έπαιξα αντίπαλος με τον Σακίλ ο Τσίλντρες μου πάσαρε την μπάλα και μου έλεγε "δείξε του ποιος είναι το μωρό". Και μετά τον αγώνα ο Σακ με αγκάλιασε και μου έδινε συμβουλές για 10-15 λεπτά. Πριν πάω στο ΝΒΑ Draft όλοι μου έλεγαν ότι έπρεπε να εξαφανίσω το παρατσούκλι επειδή θα εκνευριζόταν ο Σακίλ, αλλά είναι σπουδαίος τύπος.

Για τα συνεχόμενα Final Four που πήγε με τον Ολυμπιακό (2009 και 2010): "Ήταν συναρπαστικό και τρομακτικό. Είναι σπουδαίο αν είσαι μία από τις 4 ομάδες της EuroLeague. Την δεύτερη φορά όμως σκέφτεσαι ότι "είναι η δεύτερη φορά. Πρέπει να κάνουμε κάτι". Η Μπαρτσελόνα η οποία μας νίκησε το 2010 ήταν τρομερή ομάδα. Ο Ναβάρο έκανε τρελά πράγματα. Αλλά ήταν δύσκολη ήττα, χάσαμε με 18 πόντους διαφορά και όλοι ήταν στεναχωρημένοι. Το χειρότερο ήταν οι οπαδοί, επειδή έλεγαν ότι δεν παλέψαμε".

Για την απώλεια του τίτλου της EuroLeague του 2011 με την Μακάμπι από τον Παναθηναϊκό του Διαμαντίδη και την κατάκτηση του τίτλου το 2014: "Πίστευα ότι θα το κατακτήσουμε το τρόπαιο. Δεν το αμφισβήτησα ούτε μία στιγμή. Άρχισα να έχω αμφιβολίες όμως όταν την ημέρα του τελικού είχαμε συζητήσεις και λέγαμε τι θέλουμε να κάνουμε. Και όταν ήμουν στο ασανσέρ άκουσα ότι ο Διαμαντίδης ήταν στο γήπεδο και έκανε σουτ. Και σκέφτηκα "ο τύπος είναι διψασμένος για αίμα. Έρχεται για εμάς'. Και μου είπαν "μην ανησυχείς, θα τον σταματήσουμε". Πώς να τον σταματήσεις όμως; Τότε ήταν που ξεκίνησα να έχω αμφιβολίες. Τρία χρόνια μετά όμως κατακτήσαμε το τρόπαιο. Ήμασταν έτοιμοι και βγάζαμε φωτογραφίες με το τρόπαιο και σκεφτόμουν ότι κατέκτησα αυτό που πάλευα για χρόνια".

Για την απόφασή του να αγωνιστεί στον Παναθηναϊκό ενώ είχε περάσει από τον Ολυμπιακό: "Ήταν μία απόφαση που πήρα για οικογενειακούς λόγους. Έπρεπε να γυρίσω στην Ελλάδα επειδή η σύζυγός μου ήταν έγκυος, περίμενε κορίτσι και αποφασίσαμε να φύγουμε από το Τελ Αβίβ".

Για τον σοβαρό τραυματισμό του στον αχίλλειο τένοντα στο τέλος της καριέρας του: "Ήθελα να συνεχίσω να παίζω, αλλά δεν συνέβη. Δεν ένιωθα καλά, δεν είχα το ίδιο κουράγιο μετά τον σοβαρό τραυματισμό μου, ειδικά από την στιγμή που είχα μεγαλώσει. Θυμάμαι όταν χτύπησα ότι ρωτούσα τους γιατρούς αν θα ξαναπαίξω. Είναι δύσκολος τραυματισμός, είναι δύσκολο να το ξεπεράσεις. Με το παιχνίδι να γίνεται πιο γρήγορο πλέον, βλέπεις πολλούς τέτοιους τραυματισμούς".