Σχορτσανίτης: "Η Ελβετία και η κατάθλιψη, τα ρατσιστικά σχόλια κι ο Αντετοκούνμπο που τα έχει όλα"

Μία πολύ μεγάλη, πολύ ενδιαφέρουσα και πραγματικά υπέροχη συζήτηση είχε το απόγευμα της Τρίτης (30/5) ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης στην εκπομπή Στούντιο 4 της ΕΡΤ. Ο παλαίμαχος πλέον μπασκετμπολίστας απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις, αναφέρθηκε στον ρατσισμό που έζησε, στο παρελθόν του που ήταν γεμάτο από δύσκολες στιγμές, στο μέλλον του, αλλά και στον Γιάννη Αντετοκούνμπο τον οποίο αποθέωσε και ως αθλητή, αλλά και ως άνθρωπο.

Για το πώς οι συμπαίκτες του τον βοήθησαν: "Με είχαν καλέσει στην Εθνική στα 15 μου και εκεί γνώρισα μερικά από τα πιο σημαντικά άτομα. Εκείνη την περίοδο ο πατέρας μου βρισκόταν κυρίως στο Καμερούν για δουλειές, οπότε ό,τι έμαθα για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ένας άνδρας, είναι από τα παιδιά της Εθνικής. Αντικατέστησαν την πατρική φιγούρα, ναι. Πάντα θα τους ευχαριστώ. Ήταν ο Ρεντζιάς, ο Αλβέρτης, ο Σιγάλας".

Για το αν είναι παρεξηγημένος: "Το έχω πει, θα μπορούσα να τα έχω πάει πολύ καλύτερα, θα έπρεπε να έχω δείξει στο άθλημα περισσότερο σεβασμό σε κάποιες στιγμές στην καριέρα μου. Θα μπορούσα να είμαι περισσότερο συνεπής και προς τον εαυτό μου και προς τις ομάδες και προς τους προπονητές μου. Έχω μετανιώσει για πράγματα, όλοι έχουμε κάτι για να μετανιώσουμε, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεν ήμουν αρκετά πειθαρχημένος σε κάποια πράγματα. Κάποια πράγματα μπορούσα να τα χειριστώ καλύτερα. Τις προσδοκίες των ανθρώπων. Δεν είναι τόσο απλό να το διαχειριστείς, να μην καβαλήσεις το καλάμι. Όταν πέντε εκατομμύρια άνθρωποι σου λένε το ίδιο πράγμα, λες μάλλον δίκιο έχουν".

Για τα ρατσιστικά σχόλια που αντιμετώπισε: "Έχω μία περίεργη σχέση με το μπάσκετ. Αγάπης και μίσους. Όταν ακούς τα μπινελίκια και δεν έχεις παίξει καλά, υπάρχει οργή. Το κακό είναι ότι δεν ξέρεις ποτέ από που έρχεται αυτό, δεν το καταλαβαίνεις. Αναρωτιέσαι αν εσύ φταις, αν δεν ήσουν έτοιμος ή αν φταίνε όλοι οι άλλοι. Το κακό είναι ότι όταν είσαι μικρός, πάντα δείχνεις τους άλλους. Με τους συμπαίκτες μου δεν είχα ποτέ θέμα. Το θέμα είναι ότι ο κόσμος σου δίνει κίνητρο για να παίξεις καλά, όμως ακόμη και αυτά που δεν έχουν θέση στο γήπεδο, συμβαίνουν.

Δέχθηκα ρατσισμό για το χρώμα μου, όχι όμως τόσο πολύ για να γραφτεί τόσο πολύ. Δεν έχω κάτι να πω. Την πρώτη φορά που πάτησα στο γήπεδο, δέχθηκα ρατσισμό. Όχι όσο άλλοι, αλλά δέχθηκα. Με προστάτευσαν οι συμπαίκτες μου, όλοι οι συμπαίκτες μου, όλοι. Ο μόνος μαύρος μπασκετμπολίστας πριν από εμένα ήταν ο Νέστωρας Κόμματος. Αυτό το κατάλαβα νωρίς, ότι η συμπεριφορά του κόσμου αλλάζει όταν καταλαβαίνουν ποιος είσαι. Είναι στενάχωρο, το κακό είναι ότι στα 17 μου που στενοχωρήθηκα πρώτη φορά, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να ξέρω ποιος με πλησιάζει και για ποιο λόγο. Είδα διάφορα".

Για την πιο δύσκολη στιγμή που βίωσε και για την Ελβετία: "Ήταν μία περίοδος που προσπαθούσα πάρα πολύ να χάσω κιλά, υπήρχαν ημέρες που δεν έτρωγα. Κάποια στιγμή... Προσπάθησαν να με βοηθήσουν, με σύστησαν σε διατροφολόγο, αυτό δεν μου άρεσε. Είχα μία πολύ περίεργη αντιμετώπιση προς την εξουσία. Όταν μου έλεγαν όχι, ήμουν αντιδραστικός.

Τη μία φορά που σκέφτηκα πολύ σοβαρά να το κόψω και ήμουν σε πολύ άσχημη κατάσταση, ήταν όταν πήγα σε ένα κέντρο στην Ελβετία. Δεν πήγα με το ζόρι, δεν ήταν το καλύτερο, αλλά ήταν μία πρόταση που με βοήθησε πάρα πολύ. Είχα κατάθλιψη, δεν είχα την ίδια θέληση να συνεχίσω. Ήμουν 21. Έμεινα εκεί για τρεις μήνες. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω ένα ζευγάρι ψυχολόγων, έναν άνδρα και μία γυναίκα που με βοήθησαν πάρα πολύ, στα πάντα. Από τότε ήμουν πολύ καλύτερα και πιο σίγουρος για κάποια πράγματα.

Τα μοιραζόμουν όλα με τον ατζέντη μου, ο οποίος είναι ένας άνθρωπος πραγματικά κοντά μου, πραγματικά τον αγαπάω. Ό,τι κι αν μου ζητούσε θα το έκανα. Δεν τα έλεγα όμως όλα. Δεν είχα κάποιον να εξομολογηθώ τα πράγματα όπως ήταν. Ήταν μία δύσκολη περίοδος, τα αδέλφια Αγγελόπουλοι με βοήθησαν πάρα πολύ σε αυτό και πραγματικά θα τους ευχαριστώ για πάντα για την ευκαιρία που μου έδωσαν".

Για το αν θα άλλαζε κάτι αν γύριζε ο χρόνος πίσω: "Το μόνο που θα άλλαζα, θα έλεγα στον εαυτό μου "φίλε άκου πριν μιλήσεις". Τα λόγια δημιούργησαν σε πολλές περιπτώσεις κλίμα που δεν μπορούσε να αντιστραφεί. Είμαι τυχερός που τα παιδιά μου με ακούνε, με προσέχουν. Η μικρή μου με τσακίζει λίγο με τα λόγια της μόνο. Ίσως να γινόμουν πολιτικός μηχανικός. Ναι...

Πήγα στα Χανιά για μία εκδήλωση της ΕΟΚ και το αστείο ήταν ότι έρχονταν τα παιδιά και ρωτούσαν "ποιος είναι αυτός;". Έλεγα από μέσα μου, δες τι γίνεται μετά από 20 χρόνια μπάσκετ. Εντάξει, πέρασα πολύ καλά στο μπάσκετ. Κοιτάζω να κάνω όσα περισσότερα μπορώ για να δω τι είναι αυτό που μου αρέσει. Συνεργάζομαι με ένα μεσιτικό γραφείο, θέλει κι αυτό το χρόνο του. Θέλω να μείνω στον χώρο του μπάσκετ και να πάρω την άδειά μου ως προπονητής, βοηθάω και στην ΕΟΚ τις εθνικές ομάδες, επίλεκτους αθλητές κάτω των 16 ετών.".

Για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο: "Είμαι τυχερός που τον γνώρισα. Είχε έρθει ο Θανάσης, τρομερό παιδί ο Θανάσης, είχε χαμόγελο, ήταν ευδιάθετος και σε μία κατάσταση που περνούσε δύσκολα η οικογένεια. Πάντα σε χαιρετούσε με το χαμόγελο. Μου είχε ζητήσει να κάνουμε προπόνηση. Ευχαρίστως να τον βοηθήσω, ήταν μία θετική παρουσία όταν έκανα προπόνηση μόνος μου. Και κάποια στιγμή μου ζήτησε να φέρει τον αδελφό του. Πάθαμε σοκ με τον φίλο μου και προπονητή μου, το καταλάβαινες από την παρουσία του ότι ήταν σε άλλο επίπεδο.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν μία αύρα. Ήταν πάντα σοβαρός, δεν σήκωνε αστεία. Προσπαθούσα να τον χαλαρώσω, είχε σκοπό. Ελπίζω και τα μικρότερα αδέλφια του να τον βρουν και να τον ακολουθήσουν. Από τον Γιάννη μπορούν να μάθουν πολλά τα παιδιά, είναι εξωφρενικά καλός αθλητής και άνθρωπος. Αν θέλεις πραγματικά να ζηλέψεις κάποιον, αυτός είναι ο Γιάννης. Πάρα πολύ καλός σαν άνθρωπος, πάρα πολύ καλός σαν παίκτης, λες έ άντε ρε...".