Ο Σέιμπεν Λι (25 χρονών, 1.88 μέτρα) ήταν ο εκλεκτός του Ολυμπιακού για την θέση του γκαρντ, με τους “ερυθρόλευκους” να πληρώνουν buy out 550.000 ευρώ στη Μανίσα και να τον κάνουν δικό τους, δίνοντάς του μάλιστα συμβόλαιο 2.5 χρόνων, προσθέτοντας μία λύση στην περιφέρεια, που την είχαν ανάγκη λόγω του προβλήματος του Τόμας Γουόκαπ στην μέση.
Το SPORT24 αναλύει με τη βοήθεια του Hudl Instat το προφίλ του νέου παίκτη του Ολυμπιακού.
Το τρομερό άνοιγμα χεριών, ο τρόπος που επιτίθεται και το τρελό νούμερο στο “ζωγραφιστό”
Ξεκινώντας από τα βασικά: Ο Λι είναι ένας combo γκαρντ με εκρηκτικό πρώτο βήμα, που έχει ύψος 1.88 μέτρα και άνοιγμα χεριών 2.06 μέτρα. Στην Μανίσα έπαιζε συχνά ως πλέι-μέικερ, ωστόσο δεν είναι “καθαρός” πόιντ γκαρντ, παρά κάτι ανάμεσα στο ένα και το δύο. Αυτό το μάκρος των χεριών του είναι που τον βοηθάει σε σημαντικό βαθμό να παίζει “πάνω από το ύψος του” όπως λένε στις ΗΠΑ, να εμφανίζεται δηλαδή ψηλότερος στο παρκέ.
Ο Λι είναι ένας παίκτης που χαρακτηρίζεται από την ικανότητά του στο ένας εναντίον ενός (Isolation) και στην δημιουργία καταστάσεων σε κατάσταση Pick and Roll. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και στην παρουσία του στην Μανίσα, όπου είχε τον ρόλο δημιουργού και εκτελεστή, αριθμώντας 21.1 πόντους, 3 ριμπάουντ και 5.3 ασίστ μέσο όρο σε 32 λεπτά συμμετοχής σε όλες τις διοργανώσεις. Ιδού και πώς σκόραρε με την τουρκική ομάδα σε τουρκικό πρωτάθλημα και Basketball Champions League.
Παρατηρώντας κάποιος τα νούμερα του Λι, υπάρχει ένα που μοιάζει – και είναι – αδιανόητο: Σούταρε με το απίστευτο 73% στα σουτ που πήρε στο “ζωγραφιστό”. Αυτό είναι νούμερο που έχουν ψηλοί παίκτες, όχι γκαρντ. Κι ακόμα και αν κάποιος λάβει υπόψιν ότι το επίπεδο ανταγωνισμού δεν ήταν το ίδιο με την EuroLeague, εξακολουθεί να είναι ένα τρελό νούμερο, όπως και το γεγονός ότι σχεδόν το 55% των σουτ που πήρε ήρθε μέσα στο “ζωγραφιστό”, αποτελώντας τον ορισμό του slasher (παίκτη που ορμάει προς το καλάθι). Ιδού ένα παράδειγμα:
Ο Σέιμπεν Λι ετοιμάζεται να παίξει Pick and Roll
Βλέποντας τον αντίπαλο ψηλό να είναι σε λάθος θέση, ο Λι πάει αμέσως προς το καλάθι.
Ο Λι τελειώνει την φάση.
Παράλληλα, ο Αμερικανός είναι ένας παίκτης που λατρεύει να τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο, δίνοντας άλλη διάσταση στο παιχνίδι του. Ένα υποτιμημένο στοιχείο του ωστόσο είναι ότι κινείται καλά μακριά από την μπάλα, κάτι σημαντικό για το σύστημα του Ολυμπιακού. Το γεγονός ότι στην Μανίσα – όπου είχε ρόλο κύριου δημιουργού – επιχειρούσε ένα κόψιμο ανά αγώνα στο καλάθι, το δείχνει αυτό.
Το σουτ μετά από ντρίμπλα του Λι είναι κυρίως θέμα ημέρας. Όταν αγωνιζόταν στην G-League είχε δείξει ότι είχε προοπτική όταν σούταρε από μέση απόσταση, ενώ στην Μανίσα είναι αλήθεια ότι – σύμφωνα με το Hudl Instat – σούταρε καλά μετά από ντρίμπλα από την γραμμή του τριπόντου (37% για την ακρίβεια).
Ο Λι είναι ένας παίκτης που στηρίζεται στο κάθετο παιχνίδι του (μετάφραση: Παίκτης που θέλει να πηγαίνει επιθετικά προς το καλάθι), λατρεύοντας να παίρνει τον δεξιό διάδρομο. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι με την φανέλα της Μανίσα κέρδιζε 7.8 φάουλ ανά αγώνα σε όλες τις διοργανώσεις και επιχειρούσε 9.3 βολές ανά παιχνίδι. Υπάρχει ένα άλλο νούμερο όμως που δείχνει πόσο διαφορετικός είναι ο Λι σε σχέση με τους άλλους παίκτες του “ερυθρόλευκου” ρόστερ.
Η διαρκής επιθετικότητα, το κάθετο παιχνίδι και το θέμα των αποστάσεων
Σύμφωνα με το Hudl Instat, αν συμπεριληφθούν και οι φάσεις που κέρδιζε φάουλ, ο Λι επιχειρούσε σχεδόν 5 drive ανά αγώνα (4.75 για την ακρίβεια) σε κατάσταση Pick and Roll ή Isolation. Κοινώς, η πρώτη επιλογή του ήταν το να πάει προς το καλάθι, κάτι που φαίνεται από το γεγονός ότι – σύμφωνα με το Hudl Instat – o Λι πήγε προς το καλάθι στο 55% των περιπτώσεων που πήρε επίθεση σε κατάσταση Pick and Roll και Isolation.
Για να καταλάβει κανείς πόσο διαφορετικός είναι από τους παίκτες που έχει ο Ολυμπιακός στο ρόστερ του αυτή τη στιγμή, αρκεί να ξέρει το εξής: Σύμφωνα με το Hudl Instat, στους 49 φετινούς αγώνες που έχουν δώσει οι “ερυθρόλευκοι” επιχειρούν συνολικά – όλοι μαζί – 4.55 drive ανά αγώνα σε κατάσταση Pick and Roll και Isolation, ενώ μόνο οι Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος και Εβάν Φουρνιέ επιχειρούν πάνω από 1 drive ανά αγώνα σε τέτοιες καταστάσεις (1.4 και 1 αντίστοιχα).
Είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα που δεν έχει χτιστεί για να παίζει ένας εναντίον ενός. Με εξαίρεση τον Σακίλ ΜακΚίσικ – και σε μικρότερο βαθμό τους Γουίλιαμς-Γκος και Φουρνιέ, που θέλουν σκριν για να δημιουργήσουν – κανένας άλλος γκαρντ του δεν πάει προς το καλάθι. Οι “ερυθρόλευκοι” στηρίζονται στις καλές αποστάσεις, την κυκλοφορία της μπάλας, την δυνατότητα να βγάλουν ελεύθερα σουτ. Ο Λι όμως μπορεί να δώσει το κάτι διαφορετικό.
Ο Λι έχει την ικανότητα να τρυπάει μία αντίπαλη άμυνα, αλλά και – σε έναν βαθμό – να δημιουργήσει. Δεν διαβάζει το παιχνίδι όπως άλλοι γκαρντ των “ερυθρολεύκων” (η απόδειξη: Στην Μανίσα είχε 2.9 λάθη για τις 5.3 ασίστ του), είναι κυρίως ένας drive and kick παίκτης (μετάφραση: Που πάει προς το καλάθι και πασάρει στην περιφέρεια). Μπορεί να δημιουργήσει όμως το λεγόμενο πλεονέκτημα.
Ένα ζήτημα πάντως στην περίπτωση του Λι – σχετικά με το πώς θα ταιριάξει στον Ολυμπιακό – είναι ότι πρόκειται για παίκτη που θέλει την μπάλα στα χέρια του. Σύμφωνα με το Hudl Instat, στην Μανίσα ο Αμερικανός γκαρντ είχε Usage Rate (μετάφραση: Κατοχές της ομάδας που τελείωνε αυτός όταν ήταν στο παρκέ) 28.8%. Στον φετινό Ολυμπιακό κανείς δεν έχει πάνω από 27% (Ο Φουρνιέ για την ακρίβεια έχει 26.8% και ο Βεζένκοβ 26%) και – προφανώς – δύσκολα ο Λι θα φτάσει σε αυτό το ύψος. Εκτός αν προτιμηθεί να αναλάβει τις επιθέσεις όταν ξεκουράζονται οι Φουρνιέ και Βεζένκοβ (στον ρόλο δηλαδή που έχει ο ΜακΚίσικ, που πάντως έχει Usage Rate 22.4%).
Το πραγματικά μεγάλο ερωτηματικό είναι το τι θα κάνει ο Λι όταν βρίσκεται μακριά από την μπάλα και αν θα πάρει προσπάθεια σε κατάσταση Catch and Shoot (μετάφραση: Σουτ από στάση). Σύμφωνα με το Hudl Instat, στα 29 φετινά ματς που έχει δώσει με Μανίσα και Μακάμπι ο Λι έχει συνολικά 0/10 σουτ σε τέτοια κατάσταση. Αυτό προφανώς δεν είναι ενδεικτικό για το επίπεδό του ως σουτέρ. Σύμφωνα με το Hudl Instat, πάντως, στην διετία που αγωνίστηκε στην G-League ο Λι είχε 36% στα τρίποντα που πήρε σε κατάσταση Catch and Shoot, κάτι που δείχνει ξανά ότι είναι περισσότερο σουτέρ ημέρας.
Η αμυντική προσαρμογή, τα θετικά και τα αρνητικά
Τα αθλητικά προσόντα και τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά βοηθούν τον Λι στην πίσω πλευρά του παρκέ. Ο Αμερικανός γκαρντ είναι ένας παίκτης που μπορεί να αμυνθεί καλά πάνω στην μπάλα, έχει καλά πλάγια βήματα και πολύ ενεργά χέρια, κάνοντας αρκετά κλεψίματα. Σύμφωνα με το Hudl Instat, η Μανίσα δεχόταν μόλις 0.69 πόντους ανά κατοχή σε κατάσταση Pick and Roll όταν αυτός που μάρκαρε τον χειριστή ήταν ο Λι, κάτι πάντως στο οποίο έπαιξε ρόλο και η παρουσία του θηριώδη Τζο Αλουάλ Ακουίλ (2.13 μέτρα) στην θέση του σέντερ στην πλάτη του.
Είναι αλήθεια ότι ο Λι ενίοτε “έκλεβε” στην άμυνα, αφού ήταν αυτός που κουβαλούσε την ομάδα του στην επίθεση, κάτι που δεν θα έχει την πολυτέλεια να κάνει στον Ολυμπιακό. Σε γενικές γραμμές ωστόσο είναι ένας καλός αμυντικός πάνω στην μπάλα, κάτι που φαίνεται και από τους αριθμούς του στην G-League, όπου δεχόταν μόλις 0.67 πόντους ανά κατοχή σε κατάσταση Isolation. Η ομαδική άμυνα ωστόσο είναι ένα άλλο ζήτημα.
Όταν ο Λι μάρκαρε μακριά από την μπάλα ενίοτε έχανε την προσοχή του, κάτι που αποτελεί πρόβλημα κυρίως όταν κυνηγάει έναν παίκτη γύρω από σκριν. Παράλληλα, παρά το μάκρος του, παραμένει ένας παίκτης που ενδέχεται να αποτελέσει στόχο στην άμυνα σε κατάσταση Post Up, αφού ζυγίζει μόλις 83 κιλά, κάτι που συνέβη όταν αγωνιζόταν στη Μακάμπι.
Ένας παίκτης που δίνει κάτι διαφορετικό
Ο Ολυμπιακός έψαχνε για έναν γκαρντ μετά τον τραυματισμό του Γουόκαπ, αλλά και επειδή δεν είναι ακόμα σίγουρο σε τι κατάσταση θα βρίσκεται όταν γυρίσει ο Κίναν Έβανς. Το γεγονός ωστόσο ότι έψαξε για έναν σκόρερ και όχι για έναν αμυντικό ογκόλιθο, έναν παίκτη δηλαδή που – με λίγα λόγια – μπορεί να κάνει πράγματα που δεν μπορεί να κάνει ο Γουόκαπ (και ίσως να έκανε ο Έβανς) δείχνει επίσης κάποια πράγματα.
Ο Λι είναι ένας παίκτης που έρχεται για να προσθέσει ένα στοιχείο στο παιχνίδι των “ερυθρολεύκων” που εδώ και χρόνια παίρνουν μόνο από τον ΜακΚίσικ: Την ικανότητα στο ένας εναντίον ενός, το ταλέντο να δώσει κάτι διαφορετικό όταν η επίθεση κολλάει και απλώς θέλει έναν παίκτη να δημιουργήσει κάτι από το τίποτα, να ψάξει την επαφή, να φθείρει τον αντίπαλο, να πάει στις βολές.
Πολλοί θα πουν ότι αυτό το δίνει ο Εβάν Φουρνιέ, αλλά ο Γαλλος είναι κυρίως παίκτης που σουτάρει μετά από ντρίμπλα και μπορεί να επιτεθεί σε πολύ συγκεκριμένα μις-ματς στο ένας εναντίον ενός για να πάει μέχρι το καλάθι. Ο Λι, όμως – όπως και ο ΜακΚίσικ – μπορεί να επιτεθεί στους πάντες και να κάνει drive, είτε πρόκειται για γκαρντ, είτε για φόργουορντ, είτε για ψηλό.
Ο Αμερικανός γκαρντ καλείται να δώσει στον Ολυμπιακό κάτι διαφορετικό. Έναν παίκτη που θα βάζει την μπάλα πιο συχνά στο παρκέ. Είναι γεγονός ότι οι “ερυθρόλευκοι” είχαν ανάγκη από έναν παίκτη με αυτά τα στοιχεία. Και, πλέον, τον έχουν, ελπίζοντας ότι θα προσαρμοστεί άμεσα στις απαιτήσεις τους.