Σιγά-σιγά γίνεται ΑΕΚ

Δεν υπάρχουν “ήττες σαν νίκες” όταν μία ομάδα έχει το όνομα και την ιστορία της ΑΕΚ. Όταν, δε, αυτές οι νίκες έρχονται με παρόμοιο τρόπο κάθε φορά, υπάρχουν μόνο δύο συναισθήματα: Πίκρα και εκνευρισμός.

Η ΑΕΚ έκανε τα πάντα λάθος για σχεδόν 30 λεπτά στην Γαλλία κόντρα στην Στρασμπούρ. Η άμυνά της ήταν ασύνδετη, δεν είχε ενέργεια και παρατηρήθηκαν πάλι “νεκρά” διαστήματα, πριν παλέψει στο τέλος να πετύχει την ανατροπή της χρονιάς, επιστρέφοντας από το -16 και τελικά να ηττηθεί στο τελευταίο σουτ . Σε αντίθεση με τους προηγούμενους αγώνες ωστόσο, αυτή τη φορά η “Ένωση” έχει λόγο να πιστεύει ότι έρχονται καλύτερες μέρες.

Ομάδα με "μέταλλο"

Σε πολλούς μπορεί να μοιάζει με δικαιολογία ή με προσπάθεια να “χρυσώσει το χάπι”. Όταν όμως μία ομάδα καλείται να δώσει έναν αγώνα εκτός έδρας μόλις δύο ημέρες μετά τη μεγαλύτερη νίκη της σύγχρονης ιστορίας της δεν είναι εύκολο να είναι συγκεντρωμένη. Στην περίπτωση της ΑΕΚ ωστόσο το πρόβλημα κόντρα στην Στρασμπούρ δεν ήταν η έλλειψη συγκέντρωσης, αλλά η κούραση. Αυτός είναι ο λόγος που ξεκίνησε νωθρά το παιχνίδι και βρέθηκε να κυνηγάει στο σκορ από την αρχή, αφού η Στρασμπούρ την “έπιασε από τον λαιμό” από το τζάμπολ.

Το θέμα ωστόσο στην περίπτωση της ΑΕΚ είναι ότι για ακόμα ένα παιχνίδι βρήκε τα ψυχικά αποθέματα να φέρει τούμπα ένα ματς κι ας το έχασε στο τέλος. Το ίδιο συνέβη με την Εστουδιάντες και την Μπάνβιτ (όπου γνώρισε ισάριθμες ήττες) το ίδιο και με την Βενέτσια και την Ρόζα Ράντομ (όπου κέρδισε). Το γεγονός ότι ακόμα και στην κακή της μέρα η ΑΕΚ γυρίζει παιχνίδια αν μη τι άλλο κάτι δείχνει. Δείχνει μία ομάδα που δεν τα παρατάει και σκοπεύει να τα δώσει όλα για να ανατρέψει τα εις βάρος της δεδομένα. Δείχνει έναν χαρακτήρα.

Η αλήθεια είναι ότι πολύς κόσμος είχε ξεγραμμένη την ΑΕΚ πριν από τον αγώνα με την Στρασμπούρ. Όλοι περίμεναν να υπάρξει το αναμενόμενο “ψυχολογικό άδειασμα” που ακολουθεί μία μεγάλη νίκη. Κάποιοι έκαναν αναφορά για βαριά ήττα που έρχεται. Και στα πρώτα 30 λεπτά του αγώνα με τους Γάλλους φάνηκε να δικαιώνονται όταν η διαφορά έφτασε στους 16 πόντους. Μετά όμως πήραν την κατάσταση στα χέρια τους οι Σάκοτα και Γκριν. Και αν οι διαιτητές δεν ήταν τόσο ευαίσθητοι στις επαφές στην άλλη πλευρά του παρκέ, ίσως η ΑΕΚ να είχε πανηγυρίσει μία τεράστια νίκη.

Βρίσκει πατήματα, χρειάζεται αποτελέσματα

Είναι δεδομένο ότι η κουβέντα θα ήταν εντελώς διαφορετική αν πριν από το παιχνίδι με την Στρασμπούρ η ΑΕΚ είχε ηττηθεί από τον Παναθηναϊκό. Η γκρίνια θα μεγάλωνε. Αυτή η μεγάλη νίκη όμως σε συνδυασμό με το επικό τέταρτο δεκάλεπτο στην Γαλλία έδωσαν το δικαίωμα στους φίλους της ΑΕΚ να ελπίζουν ότι τα καλύτερα έρχονται. Ότι υπάρχει λόγος να αισιοδοξούν.

Η ήττα στην Γαλλία δεν ήταν ακριβώς εκτός προγράμματος για την ΑΕΚ. Θα ήταν καλό να ερχόταν η νίκη, αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί “γκέλα”, όπως οι εντός έδρας ήττες από Εστουδιάντες και Μπάνβιτ. Το βασικό είναι ότι η “Ένωση” έδειξε σε αυτό το παιχνίδι – όπως και σε αυτό με τον Παναθηναϊκό δύο ημέρες νωρίτερα – ότι πλέον βρίσκει πατήματα και χημεία. Ότι βρίσκει τρόπο να εντάξει στην ομάδα τον Μάνι Χάρις και ξέρει ότι μπορεί να στηριχθεί στον Μάικ Γκριν, βγάζοντας το βάρος από τους Έλληνες παίκτες, οι οποίοι έβαλαν πλάτη όλον αυτό το καιρό.

Δεν μπορεί να πει κανείς ότι όλα είναι ρόδινα. Οι “κιτρινόμαυροι” βρίσκονται σε δύσκολη θέση στο Basketball Champions League, έχοντας ρεκόρ 2-3 (και δύο εντός έδρας ήττες στην “καμπούρα”) έπειτα από 5 αγώνες. Έχουν κάνει δύο κακές ήττες στο πρωτάθλημα από Άρη και Κολοσσό. Για πρώτη φορά φέτος ωστόσο, υπάρχει πράγματι ένας αέρας αισιοδοξίας. Η νίκη επί του Παναθηναϊκού και η εικόνα στην 4η περίοδο του αγώνα με την Στρασμπούρ δείχνουν ότι κάτι πάει να αλλάξει. Το μόνο που έχει να κάνει η ΑΕΚ είναι να συνεχίσει να ακολουθεί τον ίδιο δρόμο και να πετύχει μερικές συνεχόμενες νίκες για να φτιάξει και η ψυχολογία της. Θα το κάνει; Αυτή είναι μία ερώτηση που καλούνται να απαντήσουν άμεσα οι παίκτες της.