Πιτ Κόντος, ο ερυθρόδερμος με την Coca Cola

"Ενα παλικάρι μωρέ θέλω απόψε. Ένα παλικάρι να μου βάλει τους δέκα πόντους που μου λείπουν" συνήθιζε να λέει σχηματικά και για να δώσει ένα επί πλέον κίνητρο στους παίκτες του, ο Φαίδων Ματθαίου. Ο Νίκος Μήλας δεν είχε τέτοια αριθμητικά κολλήματα και στο κάτω κάτω εκείνο το βράδυ της 9ης Δεκεμβρίου του 1971 στο γήπεδο του Σπόρτιγκ δεν του έλειπαν μονάχα δέκα πόντοι... Του έλειπαν 34, ούτε ένας λιγότερος!

Μια εβδομάδα νωρίτερα στον πρώτο αγώνα της Β΄ φάσης του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης η ΑΕΚ είχε πιαστεί αιχμάλωτη στη Σόφια: η πανωλεθρία που γνώρισε με σκορ 103-69 από τη Λέφσκι δεν της άφηνε πολλές ελπίδες, αλλά, ως γνωστόν, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...

Εκείνη την εποχή οι μεγάλες ανατροπές ήταν ένα συνηθισμένο φαινόμενο, ωστόσο το -34, ερήμην κιόλας του Γιώργου Αμερικάνου, απαιτούσε ένα θαύμα! Ε, γι’ αυτό το θαύμα μερίμνησε ο Λουκάς, κατά κόσμον Πιτ, Κόντος, ο οποίος έφυγε από τη ζωή προχθές το βράδυ σε ηλικία 72 ετών, στο Μαϊάμι...

Όχι απλώς μερίμνησε, αλλά ήταν μια ομάδα μόνος του και κατάφερε να βάλει για πάρτη του όλους τους πόντους που χρειαζόταν η ΑΕΚ για να μην αποκλεισθεί! Για την ακρίβεια ο Πιτ σκόραρε 34, κάλυψε μονάχος του τη διαφορά και έδωσε αβάντζο για τον θρίαμβο με διαφορά 48 πόντων. Σκορ 115-67, όχι παίζουμε!

Α, για να μην το ξεχάσω: τόσο καταιγιστική εμφανίστηκε η ΑΕΚ εκείνο το βράδυ, που είχε καλύψει τη διαφορά από το πρώτο κιόλας ημίχρονο, στο οποίο προηγήθηκε με 66-29!

"Εκείνο το βράδυ ήταν απίθανος. Σεληνιασμένος. Διαστημικός. Ό,τι έκανε του έπιανε και διέλυσε τους Βούλγαρους" μου είπε προς επίρρωσιν του (στατιστικού) πράγματος ο συμπαίκτης του Νίκος Τσοσκούνογλου, που θυμήθηκε και άλλη μια ιστορία, η οποία είχε εκτυλιχθεί μερικές ημέρες νωρίτερα...

Στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης η ΑΕΚ είχε αποκλείσει την Μπεσικτάς με δυο νίκες: στις 4 Νοεμβρίου στην Αθήνα επικράτησε με 72-45, αλλά ο επαναληπτικός αγώνας εξελίχθηκε σε θρίλερ, καθώς οι Τούρκοι ήθελαν πάση θυσία τη νίκη, έστω και μόνο για λόγους γοήτρου... Τους χάλασε όμως τη μανέστρα ο Κόντος που έβαλε 25 πόντους και έδωσε θριαμβευτική διάσταση στην πρόκριση.

"Την άλλη μέρα οι τουρκικές εφημερίδες τον αποθέωναν στα πρωτοσέλιδα τους. Μάλιστα σε κάποια απ’ αυτές υπήρχε ο τίτλος "Μας νίκησε ένας ερυθρόδερμος" θυμάται ο "Τσου". Από πού κι ως πού ερυθρόδερμος; Όχι δεν είχε ινδιάνικες καταβολές ο Πιτ, απλώς οι Τούρκοι έκαναν ένα λογοπαίγνιο, επειδή ήταν κατάξανθος, είχε μακριά μαλλιά και συν τοις άλλοις φορούσε κορδέλα για να τα συγκρατεί!

Ο Κόντος ήταν ένας αριστερόχειρας πλέι μέικερ και ελ (σαν να λέμε δυάρι της σημερινής εποχής), που γεννήθηκε στη Βοστώνη και έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ στο Νόρθερν Ιλινόι με μέσο όρο 3.8 πόντους και 1.7 ριμπάουντ, σε 28 αγώνες της διετίας 1968-70.

Στην Ελλάδα τον έφερε ο φίλος του από τη Βοστώνη, Θανάσης Χριστοφόρου.

"Εκείνη την εποχή κυριαρχούσε ο Παναθηναϊκός που μάζευε τους περισσότερους καλούς παίκτες και εμείς αναζητήσαμε λύσεις από την Αμερική" σχολιάζει ο Χρήστος Ζούπας. "Ο Πιτ ήταν αριστερόχειρας και αυτό έδινε και στον ίδιο και σε όλη την ομάδα ένα πλεονέκτημα. Ήταν γεματούτσικος, τροφαντός, που λέμε και είχε μεγάλη ευχέρεια στο σκοράρισμα. Κλασικό αμερικανάκι της εποχής, που όμως αφομοιώθηκε πολύ γρήγορα και έδεσε μαζί μας".

Εκτός από τον Χριστοφόρου, ο Κόντος έκανε επίσης πολλή παρέα με άλλους δυο ομογενείς παίκτες, τον Άγγελο Μπερνέκο και τον Κρις Κέφαλο, αλλά γενικώς ήταν έξω καρδιά και περιζήτητος σε όλες τις παρέες, όπως επίσης και η πανέμορφη σύζυγος του, η Τζιλ. Εκτός από ομορφόπαιδο, ξανθομάλλης και δεινός σκόρερ, ο Πιτ ήταν και μεγάλος πότης!

"Άνοιξε μια φορά το πορτμπαγκάζ του Volkswagen του για να βάλουμε τους σάκους μας και δεν περίσσευε ούτε ένα χιλιοστό. Ήταν γεμάτο από κασόνια με Coca Cola" επισημαίνει ο Τσοσκούνογλου.

Επ' αυτού υπάρχει και η μαρτυρία του συμπαίκτη τους, Γιώργου Διάνα: "Δεν τις έπινε μονάχα στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο, αλλά ακόμη και στα αποδυτήρια πριν από τους αγώνες και στην ανάπαυλα. Είναι σαν να τον βλέπω τώρα δίπλα μου να κατεβάζει μωρούδι τρία μπουκάλια προτού βγούμε στο γήπεδο"!

Ο Μήλας δεν ήταν σαν τον Ματθαίου, αυτό το έγραψα προηγουμένως. Δεν ήταν επίσης ούτε σαν τον Ντούσαν Ιβκοβιτς: εάν ήταν θα είχε διώξει κλοτσηδόν τον Πιτ, όπως το είχε κάνει ο Ντούντα το 1992 με τον Κλιφ Λέβινγκστον! Πλάκα πλάκα εάν στην καθισιά του ο Κόντος ήθελε τρεις τέσσερις από δαύτες, πριν από τον αγώνα με τη Λέφσκι θα πρέπει να είχε ρουφήξει όλο τον... Κηφισό!

Μετά την ΑΕΚ, ο Κόντος συνέχισε την καριέρα του στον Σπόρτιγκ, όπου μάλιστα έπαιξε μαζί με τον Ντέιβιντ Καλιγκάρις και αργότερα στον Μίλωνα, ενώ παράλληλα (όπως ήταν της μόδας εκείνη την εποχή) διετέλεσε προπονητής σε διάφορες ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών, μεταξύ αυτών το Αιγάλεω, ο Αμύντας, ο Ηλυσιακός και το Παλαιό Φάληρο.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, οφείλω να επισημάνω ότι ο Πιτ Κόντος δεν έχει καμιά συγγένεια με τον Απόστολο Κόντο και τον αδερφό του, επίσης παλαίμαχο παίκτη και πρώην Δήμαρχο Νέας Φιλαδέλφειας, Σταύρο Κόντο.

Απλή συνωνυμία...

Καλό παράδεισο να έχει ο Πιτ. Ανήκει σε αυτούς που στόλισαν ένα από τα κάδρα της Belle Époque του ελληνικού μπάσκετ...