Σπάνια περίπτωση
Πηγαίνοντας στον Πρωθυπουργό οι "πράσινοι" είναι σπάνιo ελληνικό είδος
Ο ΠΑΟ στο μπάσκετ είναι μια σπάνια περίπτωση συνέπειας. Ίσως γιατί η λειτουργία του είναι...σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα. Ένας προπονητής που ξέρει (όσο κανείς άλλος Ευρωπαίος) να κερδίζει τρόπαια και 12 παίκτες οι οποίοι, κάθε φορά, που μπαίνουν στο γήπεδο, γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, με ή χωρίς τη μπάλα.
Λένε ότι η μεγάλη έκπληξη του φάιναλ-φορ ήταν ο Βούγιανιτς.Το μεγαλύτερο, ωστόσο, επίτευγμα του Ομπράντοβιτς είναι ότι ... έπεισε τον Τόνι Ντελκ, ένα βετεράνο του ΝΒΑ, να μετατραπεί από πρωταγωνιστής σε 11ο παίκτη της ομάδας. Έστω και για ένα-δύο λεπτά, έστω κι αν δεν "μάτωσε" καν το καλάθι!
Δεν είναι, επίσης, τυχαίο ότι ο "Ζοτς" εκθείασε, ουκ ολίγες φορές, τον (εκτός δωδεκάδας) Δημήτρη Παπανικολάου. Όχι μόνο, γιατί θα τον χρησιμοποιήσει στα πλέι-οφ (όπου ο Παπανικολάου παίρνει τη θέση του Ντελκ) αλλά επειδή στο μυαλό του η λέξη ομάδα, είναι αυτή ακριβώς που παρουσίασε ο ΠΑΟ στο φάιναλ-φορ.
Ράμας ο εξολοθρευτής!
Όσο για τον πραγματικό MVP του Παναθηναϊκού; Ο Διαμαντίδης ψηφίστηκε από τους δημοσιογράφους (σ.σ σε περίπτωση νίκης του Παναθηναϊκού, σε αντίθετη θα ήταν ο Παπαλουκάς), ο Μπατίστ "έκρινε" τον τελικό με το καλάθι του, ενώ η ΤΣΣΚΑ είχε πλησιάσει στο καλάθι, ο Τομάσεβιτς έκανε σπουδαία δουλειά, στο δεύτερο ημίχρονο. Επίσης ο Βούγιανιτς ήταν η (μεγάλη) αποκάλυψη κι ο Χατζηβρέττας ο άνθρωπος-κλειδί.
Μήπως, όμως, ο πραγματικός MVP ήταν ο...Πίπεν της Βαλτικής; Ο Ραμούνας Σισκάουσκας, δηλαδή, των 31π σε δυο αγώνες (πρώτος σκόρερ του ΠΑΟ) του ενός λάθους και των περισσότερων φάουλ από οποιονδήποτε παίκτη του φάιναλ-φορ.
Ο ξάγρυπνος Παπαλουκάς...
Κι ενώ οι "πράσινοι" έβαζαν το τέταρτο αστέρι στην φανέλα τους, σκεφτόμενοι (από τώρα) το πέμπτο, του χρόνου τέτοια εποχή, στην Μαδρίτη, ο Θοδωρής Παπαλουκάς δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Όσοι τον είδαν να φεύγει με το αυτοκίνητό του από το πάρκινγκ του Κάραβελ, νόμιζαν, προς στιγμήν, ότι έβλεπαν τον ...Σουμάχερ.
Ο "Τεό" ήθελε πως και πως το Κύπελλο, που σήκωσε ο Αλβέρτης. Γι αυτό "έσκασε", γι αυτό τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. Οι αποδοκιμασίες τον πείραξαν, αλλά ήταν το τελευταίο. Μεταξύ μας, ήταν και προετοιμασμένος για αυτή την υποδοχή.
Ο Παπαλουκάς ζούσε για το repeat, έδωσε τα πάντα, έκανε το παιχνίδι της ζωής του, αλλά δεν μπορούσε (μόνος) του να νικήσει τον Παναθηναϊκό.
Να κάνω πρόβλεψη; Ο Θοδωρής, δύσκολα θα φύγει από την ΤΣΣΚΑ. Εκτός, αν ... τον προλάβει ο Έτορε Μεσίνα, τον οποίο οι φήμες θέλουν να σκέφτεται το ενδεχόμενο μετακόμισης στην Ισπανία.
Το χαμόγελο του Τζόρντι
Ο πιο ευτυχής απ' όλους, πάντως, το βράδυ της Κυριακής ήταν ο Τζόρντι Μπερτομέου: "Νομίζω ότι είδαμε τον καλύτερο τελικό των τελευταίων ετών. Ένα συγκλονιστικό παιχνίδι από κάθε άποψη. Κι αυτό με οδηγεί στο συμπέρασμα να πω ότι παρά τα όποια προβλήματα αντιμετωπίσαμε, φεύγουμε, λέγοντας (και εννοώντας το) "τέλος καλό, όλα καλά".
Ο εκτελεστικός διευθυντής της Euroleague, περίμενε τους συνεργάτες του, στην "Αίγλη", για ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι. Η Αθήνα ήταν μια ...περιπέτεια, αλλά παίρνοντας την Δευτέρα το αεροπλάνο, για την Βαρκελώνη, μάλλον θα έφευγε ανακουφισμένος, όσο και ικανοποιημένος.
Ρήγας: "Επιτυχία και έμπνευση"
Μπορεί ένας οπαδός του Παναθηναϊκού, να του "έψαλλε" ορισμένα "γαλλικά" μετά τη λήξη του τελικού, παρόλα αυτά, ο Κώστας Ρήγας, χαμογελούσε περισσότερο κι από τον Μπερτομέου. Οι δηλώσεις του είναι χαρακτηριστικές: " Δεν χωράει αμφιβολία ότι είδαμε ένα πολύ μεγάλο τελικό.Οι παίκτες ήταν καταπληκτικοί και στα σαράντα λεπτά, οι δυο προπονητές έδωσαν ρεσιτάλ στρατηγικής και κινήσεων τακτικής, ο κόσμος με εξαίρεση την απαράδεκτη συμπεριφορά εις βάρος του Παπαλουκά, στάθηκε στο ύψος του αγώνα και πιστεύω ότι σε ανάλογο επίπεδο ήταν και η διαιτησία. Τα συγχαρητήρια που πήραμε απ’ όλους τους εμπλεκόμενους, με κάνουν να νιώθω περήφανος για τους ρέφερι της Ευρωλίγκας. Σίγουρα, σε έναν τέτοιο τελικό, θα ήταν απίθανο να μη γίνουν λάθη, παρόλα αυτά, η γενική εντύπωση είναι απόλυτα θετική. Δεν θέλω να περιαυτολογήσω, αλλά νομίζω ότι η επιλογή μας, σε όλο το γκρουπ των ρέφερι που ήρθαν στο φάιναλ-φορ, ήταν επιτυχής. Και φυσικά η έμπνευσή μας, να έρθει ο Μιντχάνα, με την προοπτική ενός τελικού ΤΣΣΚΑ-Παναθηναϊκού, δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος. Έστω κι αν η συμμετοχή του ήταν εξάρτηση μιας μόνης περίπτωσης, νομίζω ότι κάναμε διάνα. Όταν, άλλωστε, κάνεις τους ορισμούς ενός φάιναλ-φορ πρέπει αν είσαι προετοιμασμένος για όλα"
Όσο για την συνολική του εκτίμηση σε αυτό το φάιναλ-φορ:" Σίγουρα, υπήρξαν και ατέλειες και ελλείψεις. Σίγουρα, βελτιώθηκαν τα πράγματα, σε σχέση με την Παρασκευή, τα πράγματα έγιναν πολύ καλύτερα την Κυριακή. Όμως για πείτε μου. Μια εικόνα ενός γεμάτου γηπέδου, ενός συγκλονιστικού τελικού, που πάει σε 163 χώρες σε όλο τον κόσμο, ποια εντύπωση μπορεί να δημιουργήσει, για το φάιναλ-φορ της Αθήνας;"
Λένε ότι η μεγάλη έκπληξη του φάιναλ-φορ ήταν ο Βούγιανιτς.Το μεγαλύτερο, ωστόσο, επίτευγμα του Ομπράντοβιτς είναι ότι ... έπεισε τον Τόνι Ντελκ, ένα βετεράνο του ΝΒΑ, να μετατραπεί από πρωταγωνιστής σε 11ο παίκτη της ομάδας. Έστω και για ένα-δύο λεπτά, έστω κι αν δεν "μάτωσε" καν το καλάθι!
Δεν είναι, επίσης, τυχαίο ότι ο "Ζοτς" εκθείασε, ουκ ολίγες φορές, τον (εκτός δωδεκάδας) Δημήτρη Παπανικολάου. Όχι μόνο, γιατί θα τον χρησιμοποιήσει στα πλέι-οφ (όπου ο Παπανικολάου παίρνει τη θέση του Ντελκ) αλλά επειδή στο μυαλό του η λέξη ομάδα, είναι αυτή ακριβώς που παρουσίασε ο ΠΑΟ στο φάιναλ-φορ.
Ράμας ο εξολοθρευτής!
Όσο για τον πραγματικό MVP του Παναθηναϊκού; Ο Διαμαντίδης ψηφίστηκε από τους δημοσιογράφους (σ.σ σε περίπτωση νίκης του Παναθηναϊκού, σε αντίθετη θα ήταν ο Παπαλουκάς), ο Μπατίστ "έκρινε" τον τελικό με το καλάθι του, ενώ η ΤΣΣΚΑ είχε πλησιάσει στο καλάθι, ο Τομάσεβιτς έκανε σπουδαία δουλειά, στο δεύτερο ημίχρονο. Επίσης ο Βούγιανιτς ήταν η (μεγάλη) αποκάλυψη κι ο Χατζηβρέττας ο άνθρωπος-κλειδί.
Μήπως, όμως, ο πραγματικός MVP ήταν ο...Πίπεν της Βαλτικής; Ο Ραμούνας Σισκάουσκας, δηλαδή, των 31π σε δυο αγώνες (πρώτος σκόρερ του ΠΑΟ) του ενός λάθους και των περισσότερων φάουλ από οποιονδήποτε παίκτη του φάιναλ-φορ.
Ο ξάγρυπνος Παπαλουκάς...
Κι ενώ οι "πράσινοι" έβαζαν το τέταρτο αστέρι στην φανέλα τους, σκεφτόμενοι (από τώρα) το πέμπτο, του χρόνου τέτοια εποχή, στην Μαδρίτη, ο Θοδωρής Παπαλουκάς δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Όσοι τον είδαν να φεύγει με το αυτοκίνητό του από το πάρκινγκ του Κάραβελ, νόμιζαν, προς στιγμήν, ότι έβλεπαν τον ...Σουμάχερ.
Ο "Τεό" ήθελε πως και πως το Κύπελλο, που σήκωσε ο Αλβέρτης. Γι αυτό "έσκασε", γι αυτό τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. Οι αποδοκιμασίες τον πείραξαν, αλλά ήταν το τελευταίο. Μεταξύ μας, ήταν και προετοιμασμένος για αυτή την υποδοχή.
Ο Παπαλουκάς ζούσε για το repeat, έδωσε τα πάντα, έκανε το παιχνίδι της ζωής του, αλλά δεν μπορούσε (μόνος) του να νικήσει τον Παναθηναϊκό.
Να κάνω πρόβλεψη; Ο Θοδωρής, δύσκολα θα φύγει από την ΤΣΣΚΑ. Εκτός, αν ... τον προλάβει ο Έτορε Μεσίνα, τον οποίο οι φήμες θέλουν να σκέφτεται το ενδεχόμενο μετακόμισης στην Ισπανία.
Το χαμόγελο του Τζόρντι
Ο πιο ευτυχής απ' όλους, πάντως, το βράδυ της Κυριακής ήταν ο Τζόρντι Μπερτομέου: "Νομίζω ότι είδαμε τον καλύτερο τελικό των τελευταίων ετών. Ένα συγκλονιστικό παιχνίδι από κάθε άποψη. Κι αυτό με οδηγεί στο συμπέρασμα να πω ότι παρά τα όποια προβλήματα αντιμετωπίσαμε, φεύγουμε, λέγοντας (και εννοώντας το) "τέλος καλό, όλα καλά".
Ο εκτελεστικός διευθυντής της Euroleague, περίμενε τους συνεργάτες του, στην "Αίγλη", για ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι. Η Αθήνα ήταν μια ...περιπέτεια, αλλά παίρνοντας την Δευτέρα το αεροπλάνο, για την Βαρκελώνη, μάλλον θα έφευγε ανακουφισμένος, όσο και ικανοποιημένος.
Ρήγας: "Επιτυχία και έμπνευση"
Μπορεί ένας οπαδός του Παναθηναϊκού, να του "έψαλλε" ορισμένα "γαλλικά" μετά τη λήξη του τελικού, παρόλα αυτά, ο Κώστας Ρήγας, χαμογελούσε περισσότερο κι από τον Μπερτομέου. Οι δηλώσεις του είναι χαρακτηριστικές: " Δεν χωράει αμφιβολία ότι είδαμε ένα πολύ μεγάλο τελικό.Οι παίκτες ήταν καταπληκτικοί και στα σαράντα λεπτά, οι δυο προπονητές έδωσαν ρεσιτάλ στρατηγικής και κινήσεων τακτικής, ο κόσμος με εξαίρεση την απαράδεκτη συμπεριφορά εις βάρος του Παπαλουκά, στάθηκε στο ύψος του αγώνα και πιστεύω ότι σε ανάλογο επίπεδο ήταν και η διαιτησία. Τα συγχαρητήρια που πήραμε απ’ όλους τους εμπλεκόμενους, με κάνουν να νιώθω περήφανος για τους ρέφερι της Ευρωλίγκας. Σίγουρα, σε έναν τέτοιο τελικό, θα ήταν απίθανο να μη γίνουν λάθη, παρόλα αυτά, η γενική εντύπωση είναι απόλυτα θετική. Δεν θέλω να περιαυτολογήσω, αλλά νομίζω ότι η επιλογή μας, σε όλο το γκρουπ των ρέφερι που ήρθαν στο φάιναλ-φορ, ήταν επιτυχής. Και φυσικά η έμπνευσή μας, να έρθει ο Μιντχάνα, με την προοπτική ενός τελικού ΤΣΣΚΑ-Παναθηναϊκού, δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος. Έστω κι αν η συμμετοχή του ήταν εξάρτηση μιας μόνης περίπτωσης, νομίζω ότι κάναμε διάνα. Όταν, άλλωστε, κάνεις τους ορισμούς ενός φάιναλ-φορ πρέπει αν είσαι προετοιμασμένος για όλα"
Όσο για την συνολική του εκτίμηση σε αυτό το φάιναλ-φορ:" Σίγουρα, υπήρξαν και ατέλειες και ελλείψεις. Σίγουρα, βελτιώθηκαν τα πράγματα, σε σχέση με την Παρασκευή, τα πράγματα έγιναν πολύ καλύτερα την Κυριακή. Όμως για πείτε μου. Μια εικόνα ενός γεμάτου γηπέδου, ενός συγκλονιστικού τελικού, που πάει σε 163 χώρες σε όλο τον κόσμο, ποια εντύπωση μπορεί να δημιουργήσει, για το φάιναλ-φορ της Αθήνας;"