Σπανούλης: "Ο Ζέλικο... Φέργκιουσον"
Για τον Ζέλικο... Φέργκιουσον, την πατρότητα και τις "αποπνιχτικές" ΗΠΑ μίλησε ο Σπανούλης
Με τόσες συνεχείς αγωνιστικές υποχρεώσεις με Παναθηναϊκό και Εθνική θα πρέπει να είστε κουρασμένος.
"Θα χρειαστώ μια περίοδο προσαρμογής. Δεν είναι άλλωστε εύκολο ειδικά στα πρώτα ματς ενός πρωταθλήματος να βγάζεις σε κάθε παιχνίδι την ίδια ενέργεια. Είμαι όμως επαγγελματίας. Δεν υπάρχει πολύς χρόνος για ξεκούραση, αλλά αυτή είναι η ζωή μου. Αγαπώ πολύ αυτό που κάνω κι απλώς γυρνάω τον διακόπτη μου".
Αυτό είναι το σωματικό κομμάτι. Το άγχος πως το διαχειρίζεστε;
"Έμαθα να ζω μαζί του κι αυτή είναι μια από τις σημαντικότερες δεξιότητες που πρέπει να αναπτύξει ένας αθλητής. Πολλές φορές η πίεση σε κάνει καλύτερο".
Η καθημερινότητα σας πως είναι;
"Τις περισσότερες μέρες έχουμε διπλές προπονήσεις. Είμαι ήρεμος άνθρωπος, οπότε αρκούμε σε απλά πράγματα που με κάνουν να ξεφεύγω λίγο από τη ρουτίνα μιας ημέρας γεμάτης μπάσκετ. Ίσως ένας καφές μετά την προπόνηση, ένα σινεμά ή ένα ποτό, όχι μέχρι αργά διότι έχουμε και ωράριο".
Το ωράριο καθορίζεται στα συμβόλαια σας;
"Στα συμβόλαια όχι, αλλά όταν αρχίζει η αγωνιστική περίοδος απαγορεύεται να βγεις έξω έπειτα από κάποια ώρα. Τα στάνταρ που θέτει ο κόουτς, η διοίκηση κι η ίδια η δυναμική του συλλόγου, υπαγορεύουν τον τρόπο ζωής που πρέπει να έχεις. Είναι όμως κουβέντες που λέγονται εντός της ομάδας και πρέπει να μένουν εκεί".
Σας δυσκολεύει αυτή η πειθαρχεία;
"Καθόλου! Έχω μάθει να την εφαρμόζω χωρίς καν να μου ζητηθεί. Έχω κατανοήσει τον απλό κανόνα πως όσο καλύτερα προπονείσαι, τόσο καλύτερα αγωνίζεσαι. Θεωρώ πως η προπόνηση έχει και ατομική έννοια. Έρχομαι στο γήπεδο ακόμη και μέρες που η ομάδα δίνει ρεπό, κάνω τα βάρη μου, τα σουτ μου και προσπαθώ να βελτιώσω στοιχεία του παιχνιδιού μου".
Η αυτοπειθαρχία τώρα που πρόκειται να γίνεται μπαμπάς μάλλον χρειάζεται ακόμη περισσότερο.
"Είναι κάτι που το ήθελα πολύ κι εγώ κι η γυναίκα μου. Το περιμέναμε πως και πως".
Είχατε μια ιδιαίτερη σχέση με τον πατέρα σας. Πως μπορεί να επηρεάσει τη σχέση με το δικό σας παιδί;
"Καθένας προσπαθεί να μεγαλώσει τα παιδιά του αντιγράφοντας κάπως τον τρόπο που ανατράφηκε ο ίδιος. Φαντάζομαι πάντως πως η πατρική μου συμπεριφορά θα προκύψει αντανακλαστικά, όταν έρθει εκείνη η στιγμή. Οι γονείς μου με υποστήριξαν όταν σε πολύ μικρή ηλικία αποφάσισα να αφοσιωθώ στο μπάσκετ. Θα ήθελα να κάνω το ίδιο, να σταθώ κι εγώ αρωγός στο παιδί μου".
Είστε πολύ επιτυχημένος στη δουλειά σας και ζείτε πλάι σε μια όμορφη και εξίσου επιτυχημένη γυναίκα (Ολυμπία Χοψονίδου – Σταρ Ελλάς 2006). Ο κοινός σας βίος τετραγωνίζει την προσωπική σας διασημότητα;
"Είμαστε πολύ καλά μεταξύ μας και αντιλαμβανόμαστε ότι όντας και οι δύο γνωστοί υπάρχουν κάποιες δεδομένες καταστάσεις. Προσπαθώ να ζω απλά και να κρατάω την προσωπική μου ζωή μακριά από τα έντονα φώτα. Είναι πραγματική ευλογία για οποιονδήποτε να κάνει το χόμπι του επάγγελμα. Να προσφέρει χαρά στον κόσμο και να είναι οικονομικά ανεξάρτητος. Αλλά δεν έχω αλλοιωθεί από την επιτυχία.
Έχω κρατήσει τις ίδιες παρέες και τους παλιούς μου φίλους. Άλλωστε η επιτυχία έρχεται και παρέρχεται. Έχω ένα μοτό στη ζωή μου: ότι δεν πρέπει να ενθουσιάζεσαι υπερβολικά με την επιτυχία, ούτε να απογοητεύεσαι από την αποτυχία. Προσπαθώ, λοιπόν, να είμαι πάντα σε ισορροπία με τον εαυτό μου και με τον άνθρωπο μου".
Πότε καταλάβατε ότι μπορείτε να παίξετε επαγγελματικό μπάσκετ;
"Στα 14 μου είχα ήδη αποφασίσει να δοκιμάσω σοβαρά την τύχη μου στο μπάσκετ".
Το ΝΒΑ το ονειρευόσασταν από τότε;
"Ναι η Αμερική ήταν ένα παιδικό όνειρο για μένα και για πολλούς άλλους της γενιάς μας που μεγαλώσαμε μπασκετικά με τον Τζόρνταν. Όταν αποφάσισα να δοκιμάσω ενέργησα περισσότερο με το συναίσθημα και λιγότερο με τη λογική".
Το μετανιώσατε;
"Όχι. Κέρδισα πολλά από την εμπειρία μου εκεί. Δούλεψα πάρα πολύ ατομικά κι οι δυσκολίες που αντιμετώπισα με έκαναν καλύτερο, με ωρίμασαν".
Έμεινε απωθημένο;
"Αντιθέτως το απομυθοποίησα. Έχω έναν ακόμη χρόνο συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό κι είμαι ευχαριστημένος και ευγνώμων που βρίσκομαι εδώ. Στις ΗΠΑ συνάντησα έναν τρόπο παιχνιδιού και ζωής που δεν με αντιπροσωπεύουν. Όλα ήταν πολύ διαφορετικά από ότι περίμενα"
Τι σας ενόχλησε περισσότερο;
"Στις ΗΠΑ όλα είναι μπίζνες. Όλα γίνονται για το θέαμα και τη διασκέδαση. Μπασκετικά μιλώντας το μόνο που αξίζει στο ΝΒΑ είναι τα πλέι-οφ. Όλο το πρώτο μέρος του πρωταθλήματος είναι σαν μια διαφήμιση των επερχόμενων πλέι-οφ.
Στην Ευρώπη πρέπει να κερδίζεις σε κάθε ματς και άρα παίζεις πιο εγκεφαλικά με έναν τρόπο που είναι περισσότερο κοντά στην ουσία του μπάσκετ. Εκεί το παιχνίδι είναι run-n-gun και κάθε ομάδα έχει 2-3 σούπερ-σταρ κι οι υπόλοιποι κινούνται γύρω από αυτούς".
Ποιος μεγάλος παίκτης σας εντυπωσίασε;
"Ο Κόμπι Μπράιαντ. Η ανταγωνιστικότητα που βγάζει στο παιχνίδι του, ο αθλητικός του εγωισμός, το πνεύμα του νικητή, το μπασκετικό του IQ είναι μοναδικά".
Η καθημερινότητα εκεί;
"Η ζωή στις ΗΠΑ –για μένα τουλάχιστον- ήταν τραγική. Οι Αμερικανοί δεν έχουν παρέα και είναι κουρδισμένοι να εργάζονται από τις 6.00 το πρωί μέχρι τις 8.00 το βράδυ. Μετά πάνε για ύπνο. Δεν μπορούσα να ζήσω έτσι".
Νιώθατε μοναξιά;
"Δεν θα το έλεγα. Είμαι από τη φύση μου, όπως οι περισσότεροι αθλητές αρκετά μοναχικός τύπος για να με ενοχλήσει. Ίσως έφταιξε η ομάδα κι η συγκεκριμένη πόλη. Το Χιούστον ανήκει στην πολιτεία του Τέξας, εκεί είναι η hardcore Αμερική. Σε μια πόλη της ανατολικής ακτής η κουλτούρα είναι πιο ευρωπαϊκή.
Στο Χιούστον έπρεπε να πιεις τον καφέ σου σε κάποιο mall και σχεδόν δεν μπορούσες να περπατήσεις στον δρόμο. Είχε υγρασία και μια ατμόσφαιρα αποπνικτική. Ένιωθα ότι δεν μπορούσα να πάρω αέρα".
Από τον πάγκο του Χιούστον, ηγέτης της Εθνικής
"Παρότι πολλοί με χαρακτήρισαν έτσι κι είναι σίγουρα τιμητικό, τη λέξη ηγέτης δεν τη δέχομαι. Φέτος προσπάθησα να κάνω ακριβώς ότι και τα προηγούμενα χρόνια: να βοηθήσω την Εθνική να πετύχει τους στόχους της.
Απλώς έλειπαν κάποιοι σημαντικοί παίκτες, όπως ο Δημήτρης (Διαμαντίδης) κι ο Θοδωρής (Παπαλουκάς) πήρα παραπάνω προσπάθειες, είχα περισσότερες αρμοδιότητες μες στο παιχνίδι κι αναγκάστηκα να παίξω και για αυτούς".
Ο κόουτς Καζλάουσκας πόσο διαφορετικός είναι από τον κόουτς Γιαννάκη;
"Δεν θα ήθελα να πω σε διαδικασία σύγκρισης. Ο τωρινός προπονητής είναι εκπρόσωπος της λιθουανικής σχολής. Διδάσκει έναν τρόπο παιχνιδιού πιο ελεύθερο και πιο απλό, απαλλαγμένο από τα πολύπλοκα συστήματα και βασισμένο στην καλή και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας με τη μία. Περάσαμε ενάμιση μήνα καλά μαζί του, όπως φάνηκε και στο γήπεδο".
Ο κόουτς Ομπράντοβιτς;
"Έπειτα από 10 χρόνια και τόσες επιτυχίες η φιλοσοφία του έχει περάσει στο DNA της ομάδας. Είναι περίπτωση… Φέργκιουσον. Προπονητικά βοηθάει τον κάθε παίκτη να ανέβει επίπεδο, επιβάλλει τον αλληλοσεβασμό και ενισχύει το αθλητικό μας κίνητρο.
Νομίζω πως φάνηκε από τα πρώτα ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη, ότι παρά το περσινό triple-crown η διάθεση της ομάδας να νικάει σε κάθε παιχνίδι παραμένει αμείωτο. Ως άνθρωπος ο Ομπράντοβιτς έχει ταλέντο να σε συμβουλέψει ή να αστειευτεί μαζί σου, κρατώντας διακριτικά τα όρια της σχέσης παίκτη-προπονητή".
Πως νιώθει ένας αθλητής του μπασκετικού Παναθηναϊκού;
"Ίσως όπως ένας αθλητής της Μπάρτσα ή της Ρεάλ στο ποδόσφαιρο (γελάει). Το συγκλονιστικό στον Παναθηναϊκό είναι η έμπρακτη συνεχής υποστήριξη από τη διοίκηση – οι κύριοι Γιαννακόπουλοι παρακολουθούν ακόμη και τις προπονήσεις μας- κι η δυνατότητα που σου δίνει αυτή η ομάδα να διεκδικήσεις όλους τους τίτλους. Και μόνο η προπόνηση εδώ σε αυτό το γήπεδο κάτω από όλα αυτά τα λάβαρα, που σημαίνουν νίκες και κύπελλα, σε γεμίζει με συναίσθημα και ευθύνη για τη φανέλα με την οποία αγωνίζεσαι".
Τι παραπάνω θα ευχόσασταν για τον εαυτό σας;
"
Μόνο να συνεχίσω, να είμαι υγιής, να αγωνίζομαι και να νικάω"
Ξανά σε ρυθμό...
Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στον κανονικό ρυθμό των προπονήσεων. Το πρωί στο κλειστό γυμναστήριο του ΟΑΚΑ και οι τρεις τραυματίες πήραν το δρόμο προς την κεντρική αρένα με τους συμπαίκτες τους, κάτι που αναμένεται να γίνει και στο απογευματινό ραντεβού των «πράσινων». Ο Μάικ Μπατίστ, ο Κώστας Τσαρτσαρής και ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους άρχισαν να μπαίνουν στον κανονικό ρυθμό των προπονήσεων, με την κατάστασή τους να παρουσιάζει σταθερή βελτίωση.
Καλάθης: "Καλύτερη χημεία"
Ο Νικ Καλάθης μετά το τέλος της προπόνησης έκανε λόγο για την δική του παρουσία στη ομάδα και το πως αισθάνεται μέσα σ’ αυτή, αλλά και για τον επικείμενο αγώνα με τον Πανελλήνιο. Έναν αγώνα "νοκ άουτ" τον πρώτο που θα βιώσει στον Παναθηναϊκό.
"Το σίγουρο είναι ότι η ομάδα παρουσιάζεται καλύτερη, γιατί γνωριζόμαστε καλύτερα, η χημεία της ομάδας βελτιώνεται και είναι κάτι που μας βοηθά να παρουσιαζόμαστε βελτιωμένοι στο γήπεδο. Δεν σταματάμε εδώ όμως.
Προσπαθούμε κάθε μέρα για το καλύτερο, προσπαθούμε να συνεχίσουμε τη δουλειά, με στόχο να συνεχίσουμε να βελτιωνόμαστε. Ξέρουμε ότι έχουμε δύσκολα παιχνίδια στη συνέχεια. Με πρώτο πλέον την αναμέτρηση με τον Πανελλήνιο.
Είναι ένας αγώνας για το κύπελλο, είναι ένας αγώνα νοκ άουτ, άρα η νίκη σημαίνει πολύ περισσότερα πράγματα. Οπότε θα πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι και πολύ καλά προετοιμασμένοι. Να είμαστε προσεκτικοί σε κάθε φάση, γιατί ήδη γνωρίζουμε την ομάδα την οποία θα αντιμετωπίσουμε και είναι μια καλή ομάδα, την οποία θα πρέπει να σεβαστούμε στο παρκέ.
Προσωπικά νιώθω πραγματικά υπέροχα στον Παναθηναϊκό. Αγαπώ αυτή την ομάδα και τους συμπαίκτες μου, οι οποίοι όπως και οι προπονητές είναι συνέχεια δίπλα μου. Μαθαίνω κάθε μέρα, προσπαθώ να γίνω καλύτερος και να βοηθώ κι εγώ με τη σειρά μου όσο περισσότερο μπορώ"
.
"Θα χρειαστώ μια περίοδο προσαρμογής. Δεν είναι άλλωστε εύκολο ειδικά στα πρώτα ματς ενός πρωταθλήματος να βγάζεις σε κάθε παιχνίδι την ίδια ενέργεια. Είμαι όμως επαγγελματίας. Δεν υπάρχει πολύς χρόνος για ξεκούραση, αλλά αυτή είναι η ζωή μου. Αγαπώ πολύ αυτό που κάνω κι απλώς γυρνάω τον διακόπτη μου".
Αυτό είναι το σωματικό κομμάτι. Το άγχος πως το διαχειρίζεστε;
"Έμαθα να ζω μαζί του κι αυτή είναι μια από τις σημαντικότερες δεξιότητες που πρέπει να αναπτύξει ένας αθλητής. Πολλές φορές η πίεση σε κάνει καλύτερο".
Η καθημερινότητα σας πως είναι;
"Τις περισσότερες μέρες έχουμε διπλές προπονήσεις. Είμαι ήρεμος άνθρωπος, οπότε αρκούμε σε απλά πράγματα που με κάνουν να ξεφεύγω λίγο από τη ρουτίνα μιας ημέρας γεμάτης μπάσκετ. Ίσως ένας καφές μετά την προπόνηση, ένα σινεμά ή ένα ποτό, όχι μέχρι αργά διότι έχουμε και ωράριο".
Το ωράριο καθορίζεται στα συμβόλαια σας;
"Στα συμβόλαια όχι, αλλά όταν αρχίζει η αγωνιστική περίοδος απαγορεύεται να βγεις έξω έπειτα από κάποια ώρα. Τα στάνταρ που θέτει ο κόουτς, η διοίκηση κι η ίδια η δυναμική του συλλόγου, υπαγορεύουν τον τρόπο ζωής που πρέπει να έχεις. Είναι όμως κουβέντες που λέγονται εντός της ομάδας και πρέπει να μένουν εκεί".
Σας δυσκολεύει αυτή η πειθαρχεία;
"Καθόλου! Έχω μάθει να την εφαρμόζω χωρίς καν να μου ζητηθεί. Έχω κατανοήσει τον απλό κανόνα πως όσο καλύτερα προπονείσαι, τόσο καλύτερα αγωνίζεσαι. Θεωρώ πως η προπόνηση έχει και ατομική έννοια. Έρχομαι στο γήπεδο ακόμη και μέρες που η ομάδα δίνει ρεπό, κάνω τα βάρη μου, τα σουτ μου και προσπαθώ να βελτιώσω στοιχεία του παιχνιδιού μου".
Η αυτοπειθαρχία τώρα που πρόκειται να γίνεται μπαμπάς μάλλον χρειάζεται ακόμη περισσότερο.
"Είναι κάτι που το ήθελα πολύ κι εγώ κι η γυναίκα μου. Το περιμέναμε πως και πως".
Είχατε μια ιδιαίτερη σχέση με τον πατέρα σας. Πως μπορεί να επηρεάσει τη σχέση με το δικό σας παιδί;
"Καθένας προσπαθεί να μεγαλώσει τα παιδιά του αντιγράφοντας κάπως τον τρόπο που ανατράφηκε ο ίδιος. Φαντάζομαι πάντως πως η πατρική μου συμπεριφορά θα προκύψει αντανακλαστικά, όταν έρθει εκείνη η στιγμή. Οι γονείς μου με υποστήριξαν όταν σε πολύ μικρή ηλικία αποφάσισα να αφοσιωθώ στο μπάσκετ. Θα ήθελα να κάνω το ίδιο, να σταθώ κι εγώ αρωγός στο παιδί μου".
Είστε πολύ επιτυχημένος στη δουλειά σας και ζείτε πλάι σε μια όμορφη και εξίσου επιτυχημένη γυναίκα (Ολυμπία Χοψονίδου – Σταρ Ελλάς 2006). Ο κοινός σας βίος τετραγωνίζει την προσωπική σας διασημότητα;
"Είμαστε πολύ καλά μεταξύ μας και αντιλαμβανόμαστε ότι όντας και οι δύο γνωστοί υπάρχουν κάποιες δεδομένες καταστάσεις. Προσπαθώ να ζω απλά και να κρατάω την προσωπική μου ζωή μακριά από τα έντονα φώτα. Είναι πραγματική ευλογία για οποιονδήποτε να κάνει το χόμπι του επάγγελμα. Να προσφέρει χαρά στον κόσμο και να είναι οικονομικά ανεξάρτητος. Αλλά δεν έχω αλλοιωθεί από την επιτυχία.
Έχω κρατήσει τις ίδιες παρέες και τους παλιούς μου φίλους. Άλλωστε η επιτυχία έρχεται και παρέρχεται. Έχω ένα μοτό στη ζωή μου: ότι δεν πρέπει να ενθουσιάζεσαι υπερβολικά με την επιτυχία, ούτε να απογοητεύεσαι από την αποτυχία. Προσπαθώ, λοιπόν, να είμαι πάντα σε ισορροπία με τον εαυτό μου και με τον άνθρωπο μου".
Πότε καταλάβατε ότι μπορείτε να παίξετε επαγγελματικό μπάσκετ;
"Στα 14 μου είχα ήδη αποφασίσει να δοκιμάσω σοβαρά την τύχη μου στο μπάσκετ".
Το ΝΒΑ το ονειρευόσασταν από τότε;
"Ναι η Αμερική ήταν ένα παιδικό όνειρο για μένα και για πολλούς άλλους της γενιάς μας που μεγαλώσαμε μπασκετικά με τον Τζόρνταν. Όταν αποφάσισα να δοκιμάσω ενέργησα περισσότερο με το συναίσθημα και λιγότερο με τη λογική".
Το μετανιώσατε;
"Όχι. Κέρδισα πολλά από την εμπειρία μου εκεί. Δούλεψα πάρα πολύ ατομικά κι οι δυσκολίες που αντιμετώπισα με έκαναν καλύτερο, με ωρίμασαν".
Έμεινε απωθημένο;
"Αντιθέτως το απομυθοποίησα. Έχω έναν ακόμη χρόνο συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό κι είμαι ευχαριστημένος και ευγνώμων που βρίσκομαι εδώ. Στις ΗΠΑ συνάντησα έναν τρόπο παιχνιδιού και ζωής που δεν με αντιπροσωπεύουν. Όλα ήταν πολύ διαφορετικά από ότι περίμενα"
Τι σας ενόχλησε περισσότερο;
"Στις ΗΠΑ όλα είναι μπίζνες. Όλα γίνονται για το θέαμα και τη διασκέδαση. Μπασκετικά μιλώντας το μόνο που αξίζει στο ΝΒΑ είναι τα πλέι-οφ. Όλο το πρώτο μέρος του πρωταθλήματος είναι σαν μια διαφήμιση των επερχόμενων πλέι-οφ.
Στην Ευρώπη πρέπει να κερδίζεις σε κάθε ματς και άρα παίζεις πιο εγκεφαλικά με έναν τρόπο που είναι περισσότερο κοντά στην ουσία του μπάσκετ. Εκεί το παιχνίδι είναι run-n-gun και κάθε ομάδα έχει 2-3 σούπερ-σταρ κι οι υπόλοιποι κινούνται γύρω από αυτούς".
Ποιος μεγάλος παίκτης σας εντυπωσίασε;
"Ο Κόμπι Μπράιαντ. Η ανταγωνιστικότητα που βγάζει στο παιχνίδι του, ο αθλητικός του εγωισμός, το πνεύμα του νικητή, το μπασκετικό του IQ είναι μοναδικά".
Η καθημερινότητα εκεί;
"Η ζωή στις ΗΠΑ –για μένα τουλάχιστον- ήταν τραγική. Οι Αμερικανοί δεν έχουν παρέα και είναι κουρδισμένοι να εργάζονται από τις 6.00 το πρωί μέχρι τις 8.00 το βράδυ. Μετά πάνε για ύπνο. Δεν μπορούσα να ζήσω έτσι".
Νιώθατε μοναξιά;
"Δεν θα το έλεγα. Είμαι από τη φύση μου, όπως οι περισσότεροι αθλητές αρκετά μοναχικός τύπος για να με ενοχλήσει. Ίσως έφταιξε η ομάδα κι η συγκεκριμένη πόλη. Το Χιούστον ανήκει στην πολιτεία του Τέξας, εκεί είναι η hardcore Αμερική. Σε μια πόλη της ανατολικής ακτής η κουλτούρα είναι πιο ευρωπαϊκή.
Στο Χιούστον έπρεπε να πιεις τον καφέ σου σε κάποιο mall και σχεδόν δεν μπορούσες να περπατήσεις στον δρόμο. Είχε υγρασία και μια ατμόσφαιρα αποπνικτική. Ένιωθα ότι δεν μπορούσα να πάρω αέρα".
Από τον πάγκο του Χιούστον, ηγέτης της Εθνικής
"Παρότι πολλοί με χαρακτήρισαν έτσι κι είναι σίγουρα τιμητικό, τη λέξη ηγέτης δεν τη δέχομαι. Φέτος προσπάθησα να κάνω ακριβώς ότι και τα προηγούμενα χρόνια: να βοηθήσω την Εθνική να πετύχει τους στόχους της.
Απλώς έλειπαν κάποιοι σημαντικοί παίκτες, όπως ο Δημήτρης (Διαμαντίδης) κι ο Θοδωρής (Παπαλουκάς) πήρα παραπάνω προσπάθειες, είχα περισσότερες αρμοδιότητες μες στο παιχνίδι κι αναγκάστηκα να παίξω και για αυτούς".
Ο κόουτς Καζλάουσκας πόσο διαφορετικός είναι από τον κόουτς Γιαννάκη;
"Δεν θα ήθελα να πω σε διαδικασία σύγκρισης. Ο τωρινός προπονητής είναι εκπρόσωπος της λιθουανικής σχολής. Διδάσκει έναν τρόπο παιχνιδιού πιο ελεύθερο και πιο απλό, απαλλαγμένο από τα πολύπλοκα συστήματα και βασισμένο στην καλή και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας με τη μία. Περάσαμε ενάμιση μήνα καλά μαζί του, όπως φάνηκε και στο γήπεδο".
Ο κόουτς Ομπράντοβιτς;
"Έπειτα από 10 χρόνια και τόσες επιτυχίες η φιλοσοφία του έχει περάσει στο DNA της ομάδας. Είναι περίπτωση… Φέργκιουσον. Προπονητικά βοηθάει τον κάθε παίκτη να ανέβει επίπεδο, επιβάλλει τον αλληλοσεβασμό και ενισχύει το αθλητικό μας κίνητρο.
Νομίζω πως φάνηκε από τα πρώτα ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη, ότι παρά το περσινό triple-crown η διάθεση της ομάδας να νικάει σε κάθε παιχνίδι παραμένει αμείωτο. Ως άνθρωπος ο Ομπράντοβιτς έχει ταλέντο να σε συμβουλέψει ή να αστειευτεί μαζί σου, κρατώντας διακριτικά τα όρια της σχέσης παίκτη-προπονητή".
Πως νιώθει ένας αθλητής του μπασκετικού Παναθηναϊκού;
"Ίσως όπως ένας αθλητής της Μπάρτσα ή της Ρεάλ στο ποδόσφαιρο (γελάει). Το συγκλονιστικό στον Παναθηναϊκό είναι η έμπρακτη συνεχής υποστήριξη από τη διοίκηση – οι κύριοι Γιαννακόπουλοι παρακολουθούν ακόμη και τις προπονήσεις μας- κι η δυνατότητα που σου δίνει αυτή η ομάδα να διεκδικήσεις όλους τους τίτλους. Και μόνο η προπόνηση εδώ σε αυτό το γήπεδο κάτω από όλα αυτά τα λάβαρα, που σημαίνουν νίκες και κύπελλα, σε γεμίζει με συναίσθημα και ευθύνη για τη φανέλα με την οποία αγωνίζεσαι".
Τι παραπάνω θα ευχόσασταν για τον εαυτό σας;
"
Μόνο να συνεχίσω, να είμαι υγιής, να αγωνίζομαι και να νικάω"
Ξανά σε ρυθμό...
Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στον κανονικό ρυθμό των προπονήσεων. Το πρωί στο κλειστό γυμναστήριο του ΟΑΚΑ και οι τρεις τραυματίες πήραν το δρόμο προς την κεντρική αρένα με τους συμπαίκτες τους, κάτι που αναμένεται να γίνει και στο απογευματινό ραντεβού των «πράσινων». Ο Μάικ Μπατίστ, ο Κώστας Τσαρτσαρής και ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους άρχισαν να μπαίνουν στον κανονικό ρυθμό των προπονήσεων, με την κατάστασή τους να παρουσιάζει σταθερή βελτίωση.
Καλάθης: "Καλύτερη χημεία"
Ο Νικ Καλάθης μετά το τέλος της προπόνησης έκανε λόγο για την δική του παρουσία στη ομάδα και το πως αισθάνεται μέσα σ’ αυτή, αλλά και για τον επικείμενο αγώνα με τον Πανελλήνιο. Έναν αγώνα "νοκ άουτ" τον πρώτο που θα βιώσει στον Παναθηναϊκό.
"Το σίγουρο είναι ότι η ομάδα παρουσιάζεται καλύτερη, γιατί γνωριζόμαστε καλύτερα, η χημεία της ομάδας βελτιώνεται και είναι κάτι που μας βοηθά να παρουσιαζόμαστε βελτιωμένοι στο γήπεδο. Δεν σταματάμε εδώ όμως.
Προσπαθούμε κάθε μέρα για το καλύτερο, προσπαθούμε να συνεχίσουμε τη δουλειά, με στόχο να συνεχίσουμε να βελτιωνόμαστε. Ξέρουμε ότι έχουμε δύσκολα παιχνίδια στη συνέχεια. Με πρώτο πλέον την αναμέτρηση με τον Πανελλήνιο.
Είναι ένας αγώνας για το κύπελλο, είναι ένας αγώνα νοκ άουτ, άρα η νίκη σημαίνει πολύ περισσότερα πράγματα. Οπότε θα πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι και πολύ καλά προετοιμασμένοι. Να είμαστε προσεκτικοί σε κάθε φάση, γιατί ήδη γνωρίζουμε την ομάδα την οποία θα αντιμετωπίσουμε και είναι μια καλή ομάδα, την οποία θα πρέπει να σεβαστούμε στο παρκέ.
Προσωπικά νιώθω πραγματικά υπέροχα στον Παναθηναϊκό. Αγαπώ αυτή την ομάδα και τους συμπαίκτες μου, οι οποίοι όπως και οι προπονητές είναι συνέχεια δίπλα μου. Μαθαίνω κάθε μέρα, προσπαθώ να γίνω καλύτερος και να βοηθώ κι εγώ με τη σειρά μου όσο περισσότερο μπορώ"
.