Στον "Metropolis 95.5" μίλησε ο Νίκος Σταυρόπουλος, με αφορμή τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων από τον άθλο του '87. Ο "Μάτζικ" αναφέρθηκε σε όσα έγιναν τότε στο ΣΕΦ, ενώ στάθηκε στην απουσία των Νίκου Γκάλη και Παναγιώτη Γιαννάκη από τη γιορτή της ομάδας που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ.

Αναλυτικά όσα δήλωσε:

Για την απουσία των Παναγιώτη Γιαννάκη και Νίκου Γκάλη από τη γιορτή για τα 30 χρόνια από την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ: "Είναι λάθος και των δύο που θα λείπουν. Αυτό που κάναμε εμείς πριν 30 χρόνια ήταν μια ομαδική δουλειά. Βάλαμε το εγώ πίσω από όλα τα άλλα. Δεν ξέρω τι αντιπαραθέσεις υπάρχουν. Αν δεν έρθουν αυτοί οι δύο θα είναι ένα μεγάλο λάθος, πρώτα από όλα απέναντι σε εμάς. Βεβαίως, όλοι όσοι συμμετείχαν έχουν το δικό τους μερίδιο στην επιτυχία, όμως, οι αθλητές ήταν οι βασικοί πρωταγωνιστές. Ελπίζω ότι έστω και την τελευταία στιγμή θα έρθουν. Δεν έχει να κάνει με πρόσωπα. Έχει να κάνει με συμπαίκτες που τότε ήμασταν μια γροθιά και κάναμε το μπάσκετ το πιο γνωστό άθλημα. Αυτή η μεγάλη παρέα θα έπρεπε να υπάρχει έστω και τώρα".

Για τις σχέσεις των Παναγιώτη Γιαννάκη - Νίκου Γκάλη με τον Βασιλακόπουλο: "Για τον Γιαννάκη δεν ξέρω. Για τον Γκάλη ξέρω ότι προσπαθεί να είναι αποστασιοποιημένος. Κάτι τον ενόχλησε μάλλον. Δεν μας το έχει μεταφέρει".

Για το αν κεφαλαιοποιήθηκε η επιτυχία του 1987: "Αυτό που λέγαμε τότε για μια μπάλα και μια μπασκέτα σε κάθε πυλωτή έγινε πραγματικότητα. Όλες οι φουρνιές και σε σωματειακό επίπεδο συνέχισαν να έχουν επιτυχίες. Ακόμη και τώρα το μπάσκετ είναι στην κορυφή, γιατί τότε κάποια παιδιά έβλεπαν εκείνη τη γενιά. Κάναμε το μπάσκετ πρώτο άθλημα. Μετά από τόσα χρόνια είναι λογικό να έρθει και η κάμψη. Για πολλά χρόνια, όμως, ήταν ψηλά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο".

Για το τι θυμάται από τον θρίαμβο του 1987: "Είναι τόσες πολλές οι στιγμές που θέλουμε μια ολόκληρη εκπομπή. Στιγμές στην προπόνηση, στο ξενοδοχείο, στο γήπεδο, στο βοηθητικό. Θυμάμαι τη Μελίνα Μερκούρη που ήρθε στο βοηθητικό να μας εμψυχώσει πριν από κάποιο παιχνίδια. Τα μεθεόρτια στο βοηθητικό, όπου άνοιγαν σαμπάνιες και το βρέξιμο σε πολιτικούς. Το τάβλι στον ξενοδοχείο ανάμεσα στον Γκάλη και τα άλλα παιδιά, που τους ψιλοέκλεβε για να κερδίσει. Το κλείδωμα του ξενοδοχείου, γιατί ερχόταν κόσμος να μας πιάσει και να μας ακουμπήσει και από ένα σημείο και μετά έγινε φρούριο".