Το όνομα του Στέφαν Γιόβιτς καταγράφηκε στα... πρακτικά για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ ήδη από το περσινό καλοκαίρι. Όταν δηλαδή, για δεύτερη σερί σεζόν, οι πράσινοι αναζητούσαν έναν κουμανταδόρο στη θέση του πόιντ γκαρντ, έναν παίκτη που έχει την ικανότητα (αλλά και την εμπειρία) να "αποφασίζει" για τον μεγαλύτερο αριθμό των κατοχών τους.

Ο τραυματισμός που υπέστη όμως στο παιχνίδι της Σερβίας με τη Δομινικανή Δημοκρατία αρκούσε για να βάλει το όνομά του στο πράσινο συρτάρι.

Σχεδόν έξι μήνες μετά, η περίπτωσή του επέστρεψε -για τα καλά- στην καθημερινότητα του τριφυλλιού, το οποίο τον έπεισε να φορέσει τη φανέλα του μέχρι το τέλος της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Μία συμφωνία που μοιάζει σε μεγάλο βαθμό (λόγω του background που έχει) με αυτή που πέτυχε ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ πριν από ενάμιση χρόνο με τον Νεμάνια Νέντοβιτς.

Αν αυτός ο "γάμος" αποδειχθεί επικερδής για αμφότερες πλευρές, θα φανεί στην πορεία. Για αρχή, ο Δημήτρης Πρίφτης ξέρει πως -εφόσον είναι υγιής- βρήκε τον floor general που αναζητούσε ο οργανισμός του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ εδώ κι ενάμιση χρόνο. Από την στιγμή δηλαδή που ο Νικ Καλάθης αποχώρησε με προορισμό το Palau Blaugrana.

Η διπλή σημασία του ρυθμού

Είναι σαφές πως μετά από τόσο μεγάλη απουσία από την δράση, ουδείς γνωρίζει σε τι κατάσταση βρίσκεται ο Στέφαν Γιόβιτς. Η σωματική ετοιμότητα είναι το ένα, ο αγωνιστικός ρυθμός το άλλο. Κι αν για το πρώτο θα αποφανθεί το ιατρικό επιτελείο του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ, για το δεύτερο θα χρειαστεί ένα εύλογο διάστημα έως ότου ο νεοαποκτηθείς πόιντ γκαρντ συμβαδίσει με τους νέους συμπαίκτες του, στο επίπεδο του ρυθμού.

Παράλληλα όμως, ο ρυθμός αφορά κάτι ακόμη: τις ταχύτητες με τις οποίες παίζει φέτος η ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη. Βλέπετε, σύμφωνα με το Instat Scout, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ πηγαίνει στις 79.6 κατοχές ανά αγώνα, αριθμός που τον τοποθετεί στη 12η θέση της σχετικής στατιστικής κατηγορίας της EuroLeague.

Με τον Στέφαν Γιόβιτς στο "τιμόνι" όμως, αυτός ο μέσος όρος έχει τη δυνατότητα να αυξηθεί. Μιλάμε άλλωστε για έναν πλεϊμέικερ που διακρίνεται για την ικανότητα να "σπρώξει" την μπάλα στο μπροστινό μισό του παρκέ και να οδηγήσει την ομάδα στο transition, με ακόμη μεγαλύτερη συχνότητα. Δεν είναι από εκείνους που διστάζουν να κάνουν πάσες μισού ή ολόκληρου γηπέδου, εφόσον οι υπόλοιποι της πεντάδας έχουν τρέξει σωστά, στους κατάλληλους διαδρόμους. Ξέρει και μπορεί (κυρίως) να το κάνει.

Η ασφάλεια που λείπει εδώ κι ενάμιση χρόνο

Είναι περιττό να ειπωθεί πως εφόσον ο Στέφαν Γιόβιτς είναι απολύτως υγιής και βρει ρυθμό, θα ανεβάσει επίπεδο την περιφερειακή γραμμή του τριφυλλιού. Η ποιότητά του άλλωστε είναι τέτοια που αρκεί για να διαφοροποιήσει σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη των πραγμάτων για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Όχι με την έννοια πως θα μετατρέψει την ελληνική ομάδα σε playoffs contender, αλλά από την άποψη πως ο Δημήτρης Πρίφτης θα μπορέσει να διαφοροποιήσει το rotation, να αυξήσει τους τρόπους εκτέλεσης από το "2" και το "3".

Πολύ απλά γιατί θα υπάρχει η απαιτούμενη ασφάλεια στη θέση του πόιντ γκαρντ, από έναν παίκτη που ξέρει καλά τι πρέπει να κάνει και πότε.

Η επιχειρηματολογία πάνω σε αυτό στηρίζεται, εκτός όλων των άλλων, στο assist/turnover ratio. Μία κατηγορία των advanced stats που δεν είναι ιδιαίτερα φιλική με τους πράσινους φέτος, δεδομένου ότι οι παίκτες του Δημήτρη Πρίφτη δίνουν (μόλις) 1.09 ασίστ για κάθε λάθος που κάνουν -μοιραία είναι στη 16η θέση της σχετικής κατηγορίας, πάνω μόνο από τη Ζενίτ και τη Βιλερμπάν -η γαλλική ομάδα είναι η μοναδική που έχει αρνητικό πρόσημο).

Εν προκειμένω, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ προσθέτει στο rotation έναν περιφερειακό που στην εξαετή εμπειρία που κουβαλάει από την EuroLeague έχει υπερδιπλάσια νούμερα στο assist/turnover ratio. Συγκεκριμένα, στα 123 παιχνίδια που έχει αγωνιστεί, προσφέρει 2.65 ασίστ για κάθε λάθος του.

Αντίθετα, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο (από την στιγμή της αποχώρησης του Νικ Καλάθη δηλαδή), ουδείς παίκτης του τριφυλλιού που έχει επωμιστεί -είτε λιγότερο είτε περισσότερο- το βάρος της οργάνωσης από το "1", δεν έχει προσεγγίσει τέτοιες επιδόσεις.

Εν προκειμένω, ο Κέντρικ Πέρι και ο Χάουαρντ Σαντ Ρος είναι οι κορυφαίοι (sic) σε αυτή την κατηγορία, με 1.81 τελικές πάσες ανά λάθος. Δείγμα της έλλειψης ενός περιφερειακού που μπορεί να παρέχει την απαιτούμενη ασφάλεια για το low mistake basketball που απαιτείται σε αυτό το επίπεδο, από τη θέση του πόιντ γκαρντ.

Αναλυτικά τι έκαναν οι πόιντ γκαρντ του τριφυλλιού τον τελευταίο ενάμιση χρόνο στο assist/turnover ratio:

• Κέντρικ Πέρι: 1.81
• Ντάριλ Μέικον: 1.65
• Λευτέρης Μποχωρίδης 1.49
• Γιόγκι Φέρελ: 1
• Χάουαρντ Σαντ Ρος: 1.81
• Σέλβιν Μακ: 1.8

Η κατεύθυνση του πικ εν ρολ και η βασική ευθύνη

Άμα τη εμφανίσει του Στέφαν Γιόβιτς στο rotation του Δημήτρη Πρίφτη, οι φίλοι του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για αρκετό πικ εν ρολ από το "1". Όχι όμως με τη λογική που το βλέπαμε ως τώρα από τον Ντάριλ Μέικον (βλ. εκτέλεση από τον περιφερειακό σε πρώτο ή δεύτερο χρόνο, εφόσον η αντίπαλη άμυνα αλλάξει).

Ο νεοαποκτηθείς γκαρντ δεν είναι ο παίκτης πάνω στον οποίο μπορεί να βασιστεί το σύνολο στο επίπεδο της εκτέλεσης. Το βασικότερο μέλημα είναι η δημιουργία για τους υπόλοιπους, με το δικό του σουτ να αποτελεί την τελευταία επιλογή -μεταξύ αυτών που μπορεί να πάρει.

Κάτι που επιβεβαιώνεται άλλωστε από το γεγονός πως την τελευταία πενταετία (από το 2016/17 δηλαδή, που άλλαξε το format της EuroLeague) το isolation αφορά μόνο στο 9% των συνολικών κατοχών που παίρνει -ποσοστό που συνεπάγεται μόλις 0.4 τέτοιου είδους επιθέσεις από τον ίδιο, ανά αγώνα.

Αντίθετα, ως δημιουργός μέσα από το πικ εν ρολ λειτουργεί σχεδόν στις μισές κατοχές του. Το 43.5% που προκύπτει ως ποσοστό από το InStat Scout είναι συντριπτικό και δεν χρειάζεται περαιτέρω εξήγηση. Κοινώς, ο Γιώργος Παπαγιάννης και ο Τζέρεμι Έβανς είναι οι πρώτοι παίκτες του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ, που μπορούν να "κερδίσουν" από αυτή τη συνεργασία.

Όχι κι οι μόνοι βέβαια, αφού αντίστοιχα μειώνεται το βάρος των αποφάσεων σε πρώτο χρόνο στο "2" και το "3" -κατά κύριο λόγο πλέον σε Νεμάνια Νέντοβιτς, Ντάριλ Μέικον και Ιωάννη Παπαπέτρου.

Ο αρχηγός των πρασίνων έχει επωμιστεί μεγάλες υποχρεώσεις ως χειριστής μέσα από το πικ εν ρολ λόγω της αδυναμίας των υπολοίπων και της έλλειψης τέτοιου είδους πόιντ γκαρντ. Σταδιακά όμως είναι ξεκάθαρο πως αυτό το φαινόμενο θα περιοριστεί (σ.σ.: δεν πρόκειται να εκλείψει, δεδομένα), δίνοντας στον διεθνή φόργουορντ περισσότερες ευκαιρίες για εκτέλεση είτε σε catch and shoot είτε μέσα από το low post.

Τα ποσοστά δεν λένε όλη την αλήθεια

Αν κοιτάξει κανείς το ποσοστό καριέρας που έχει ο Στέφαν Γιόβιτς στο τρίποντο θα δει πως η EuroLeague κάνει λόγο για 38.4% σε 123 αγώνες της διοργάνωσης. Η αλήθεια βέβαια είναι πως δεν είναι τόσο καλός περιφερειακός σουτέρ, όσο μπορεί να δείχνει το συγκεκριμένο ποσοστό. Πρόκειται άλλωστε για παίκτη που παίρνει μικρό αριθμό προσπαθειών από τα 6μ75 (1.96 τρίποντα ανά αγώνα στην EuroLeague), πολύ απλά γιατί ξέρει πως το σουτ από τέτοιες αποστάσεις δεν είναι το "φόρτε" του.

Όπερ και σημαίνει πως ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ δεν λύνει ακριβώς δύο προβλήματα με μια μεταγραφή (βλ. δημιουργία και περιφερειακό σουτ).

Ακριβώς γι αυτό άλλωστε, το scouting report του Στέφαν Γιόβιτς στην EuroLeague εστιάζεται σε μεγάλο βαθμό στην τάση του προσωπικού αντιπάλου να περνάει κάτω από τα σκριν, που χρησιμοποιεί ο ίδιος. Κοινώς, οι αντίπαλες ομάδες εν πολλοίς προτιμού να "τζογάρουν" με το δικό του σουτ, παρά με την ικανότητα που έχει στη δημιουργία και στην πάσα προς τον ψηλό, που κόβει στο καλάθι.

Είναι ξεκάθαρο πως ο Δημήτρης Πρίφτης γνωρίζει καλά τη συγκεκριμένη λεπτομέρεια (τον αντιμετώπισε άλλωστε ως αντίπαλο στη VTB League), οπότε ξέρει από πρώτο χέρι τα "συν" και τα "πλην".

Θα μπορέσει όμως να λειτουργήσει μια επίθεση, στην οποία θα συνυπάρχουν ο Στέφαν Γιόβιτς και ο Χάουαρντ Σαντ Ρος στην περιφέρεια; Αυτή είναι μια ερώτηση που έχει τη λογική να γίνει με βάση τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά αμφοτέρων.

Λύνει βασικά προβλήματα

Η μεγάλη εικόνα είναι αυτή που όμως έχει σημασία κι εν προκειμένω είναι ευανάγνωστη. Ο Στέφαν Γιόβιτς φτάνει στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ για να ομορφύνει αρκετά την κατάσταση στο κομμάτι της δημιουργίας και της καθοδήγησης, για να βάλει σε σειρά μια περιφερειακή γραμμή που ταλαιπωρείται από την έλλειψη μεγέθους και την ικανότητα των αποφάσεων την κρίσιμη στιγμή.

Αυτό είναι το μείζον λοιπόν για τον Δημήτρη Πρίφτη. Πως από εδώ και στο εξής -όταν φυσικά ο 31χρονος πόιντ γκαρντ είναι απόλυτα έτοιμος- θα νιώθει μεγαλύτερη σιγουριά για τα δρώμενα εντός παρκέ, περιορίζοντας τις εξάρσεις του ενστίκτου (βλ. Ντάριλ Μέικον) και επενδύοντας στη φιλοσοφία του διαβάσματος της αντίπαλης άμυνας, με στόχο οι υπόλοιποι της πεντάδας να πάρουν τις μπάλες που πρέπει, όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες.

Θα έχει δηλαδή τον floor general που στερήθηκε στο πρώτο μισό της σεζόν, αλλά κι αυτόν που δεν είχαν ποτέ στη διάθεσή τους τόσο ο Γιώργος Βόβορας όσο και ο Όντεντ Κάτας.