Στέφαν Μάρκοβιτς: ένας σταρ "δεύτερων" ρόλων
Ο Στέφαν Μάρκοβιτς είναι ο Κρίστοφερ Γουόκεν του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Και υπάρχουν πολλοί λόγοι γι' αυτό.
Κάποιοι λένε ότι υπάρχουν δύο ειδών παίκτες: οι leaders και οι followers. Στην πρώτη κατηγορία υπάγονται αυτοί που έχουν μάθει να βγαίνουν μπροστά, να πρωταγωνιστούν, να παίρνουν τα μεγάλα σουτ και τις κρίσιμες αποφάσεις. Στη δεύτερη κατηγορία συγκαταλέγονται αυτοί που συμπληρώνουν τους πρώτους. Αυτοί που τους υποστηρίζουν, που κάνουν τη "βρώμικη" δουλειά. Υπάρχει βέβαια και ο Στέφαν Μάρκοβιτς.
Ο 29χρονος γκαρντ της Χίμκι αποτελεί μια... ενδιάμεση κατάσταση. Ένα αμάλγαμα των δύο ρόλων. Ενας παίκτης που έχει μάθει να κερδίζει και να αποτελεί σημαντικό στέλεχος μιας ομάδας, δίχως να βρίσκεται απαραίτητα στο προσκήνιο, δίχως να έχει πρώτο ρόλο, αλλά και χωρίς να κρύβεται ταυτόχρονα. Ένας leader που έχει μάθει να ακολουθεί
Στα 29 του ο Μάρκοβιτς βρίσκεται στο "πικ" της καριέρας του, κι ας σταμάτησε από την Εθνική Σερβίας πριν από έναν χρόνο. Ποτέ όμως δεν παρέκκλινε από τον ρόλο του supporting player που τον έχουμε μάθει τόσα χρόνια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Έτσι ήταν πιτσιρικάς, όταν κατακτούσε δύο χρυσά μετάλλια με τις Εθνικές Παίδων και Εφήβων της Σερβίας το 2004 και το 2007.
Έτσι ήταν και στη "μεγάλη" Εθνική, με την οποία κρέμασε στο λαιμό του τρία αργυρά μετάλλια από το 2009 έως το 2016. Δεν θεωρούνταν τυχαία η ψυχή και η καρδιά της ομάδας μέχρι να πάρει την απόφαση να αποσυρθεί τόσο πρόωρα, αλλά και τόσο γεμάτος από επιτυχίες. Έτσι ήταν φυσικά και στην Μπενετόν Τρεβίζο, στην Χέμοφαρμ, στη Βαλένθια, στη Μπάνβιτ, στη Μάλαγα και στη Ζενίτ.
Ο Μάρκοβιτς είναι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα παικτών που μπορούν να είναι επιτυχημένοι σε κάθε επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, χωρίς να είναι ταυτόχρονα σταρ. Με ύψος 1,96 μπορεί να παίξει με την ίδια ευκολία και στις δύο περιφερειακές θέσεις. Αυτό βέβαια πολλοί μπορούν να το κάνουν. Αυτό που δεν έχουν πολλοί είναι την ικανότητα του να δημιουργεί με τη μπάλα στα χέρια, να μπορεί να απειλήσει και να μαρκάρει παράλληλα τον καλύτερο αντίπαλο περιφερειακό. Και όλα αυτά έχοντας συμβιβαστεί με την ιδέα του συμπληρωματικού παίκτη.
Το alter-ego του Σβεντ
Αυτό κάνει φέτος και στη Χίμκι του Γιώργου Μπαρτζώκα ο Σέρβος. Είναι το alter-ego του Αλεξέι Σβεντ. Ο εξισορροπιστής του μεγάλου σταρ της ρωσικής ομάδας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα βγει μπροστά, δεν θα πάρει το μεγάλο σουτ, δεν θα κάνει τη διαφορά σε έναν αγώνα. Έπειτα από δύο αγώνες έχει 8,5 πόντους και 5,5 ασίστ κατά μέσο όρο στην EuroLeague, παίζοντας 22,4 λεπτά ανά αγώνα.
Ο Μάρκοβιτς δεν είναι σπουδαίος αθλητής. Δεν τον λες καν ιδιαίτερα καλό σουτέρ -ποτέ δεν είχε υψηλά ποσοστά από μέση και μακρινή απόσταση. Έχει μάθει όμως να κάνει τη δουλειά του, να εκμεταλλεύεται τα πλεονεκτήματα και τους συμπαίκτες του, είναι παίκτης ομάδας και έχει υψηλό basketball iq. Πάνω απ' όλα όμως έχει καταφέρει να είναι σταρ στο ρόλο του. Ο παίκτης που κάθε σταρ -όπως ο Σβεντ- θα ήθελε στο πλευρό του.
Ο Στέφαν Μάρκοβιτς δεν υπήρξε ποτέ σταρ και ούτε πρόκειται να γίνει. Αν μιλούσαμε για σινεμά, θα ήταν ο Στιβ Μπουσέμι. Ο Κρίστοφερ Γουόκεν. Ο Σάμιουελ Τζάκσον. Θα ήταν ένας σταρ σε supporting role. Και αυτό ακριβώς είναι που τον κάνει πολύτιμο για μια ομάδα. Αυτό είναι που τον καθιστά τόσο σημαντικό δίπλα στον Σβεντ.