Στόγιαν: "Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου"
Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς θυμάται όσα έζησε στους "πράσινους" και την υποδοχή στο Φάιναλ φορ
Αναλυτικά η συνέντευξη που παραχώρησε ο Στόγιαν Βράνκοβιτς στην ιστοσελίδα του Παναθηναϊκού:
- Τι σήμαινε για σένα αυτή η διπλή υποδοχή του κόσμου στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας και τη χρονιά που τιμήθηκες από τον Παναθηναϊκό;
" Κάτι μοναδικό… Ειδικά στο φάιναλ φορ. Ειλικρινά πέρασα απίστευτα. Πέρασα καλά προσωπικά, πέρασα καλά, γιατί είχε έρθει και ο γιος μου για πρώτη φορά στην Αθήνα και ήμουν χαρούμενος που είδα τους φίλους μου, τους αγώνες και φυσικά διπλά χαρούμενος, γιατί ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το τρόπαιο. Ήταν τρεις τέσσερις μέρες εκπληκτικές".
- Τι σήμαινε για σένα να επιστρέφεις 11 χρόνια μετά την τελευταία φορά που έπαιξες για τον Παναθηναϊκό και να γνωρίζεις αυτή την υποδοχή;
" Πάρα πολλά. Σημαίνει επίσης ότι άφησα κάτι εδώ. Το έχω πει κι άλλες φορές. Ίσως τα τέσσερα χρόνια που έζησα στον Παναθηναϊκό να ήταν τα τέσσερα καλύτερα της ζωής μου. Ξέρεις, όταν είσαι ξένος και μένεις κάπου για τέσσερα χρόνια και πας κάπου αλλού και επιστρέφεις μετά από 11χρόνια και σε δέχονται έτσι, σημαίνει ότι κάτι έχεις αφήσει πίσω σου… Κάτι καλό έχεις κάνει. Και σε κάνει να νιώθεις καλά".
- Το περίμενες αυτό που έγινε;
" Ειλικρινά όχι… Έντεκα χρόνια είναι πολλά! Κάποιοι από τους συμπαίκτες μου, οι πρόεδροι, κάποιοι άνθρωποι που είναι στην ομάδα ή κοντά στην ομάδα δεν θα με ξεχάσουν και εγώ αυτούς. Αλλά όλος αυτός ο κόσμος; Υπάρχουν περιπτώσεις που μικρά παιδιά, που είναι αδύνατον να με θυμούνται ή να με έχουν δει να παίζω, έρχονται σε μένα και μου λένε "σε ξέρουμε, μας έχουν μιλήσει οι γονείς μας" ή "έχουμε δει βίντεο με αυτά που έκανες" και μου μιλάνε και είναι κάτι που πάντα σου προκαλεί έκπληξη και σε κάνει να νιώθεις καλά".
- Είχες πει ότι μόνο εκεί στο ΟΑΚΑ, θα καταλάβαινε ο γιος σου, Αντόνιο, τι ήταν ο πατέρας του.
" Και είναι αλήθεια. Η πρώτη ερώτηση που έκανε όταν μπήκαμε στο γήπεδο και άκουσε να φωνάζουν το όνομά μου, ήταν "μπαμπά, όλοι αυτοί σε ξέρουν;" Του απάντησα "όχι, όλοι, αλλά πολλοί". Έμεινε έκπληκτος… Έκπληκτος… Γιατί ξέρεις ποτέ δεν είχε έρθει στην Ελλάδα, στο γήπεδο. Πάντα ακούει από εμένα και τη μητέρα του για την Ελλάδα, την Αθήνα, τον Παναθηναϊκό, τον κόσμο της ομάδας, αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί στην πράξη τι σημαίνουν όλα αυτά. Με εκείνη την επίσκεψη τα κατάλαβε όλα".
- Έγινε… Παναθηναϊκός σε μια μέρα;
" Εννοείται! Στον τελικό με άφησε, έφυγε από τα επίσημα και κατέβηκε με τον Θανάση (σ.σ. Γιαννακόπουλο) στο γήπεδο. Είχε τρελαθεί!"
- Να περιμένουμε να τον δούμε και να παίξει στον Παναθηναϊκό;
" Ποιος ξέρει; Μπορεί… Παίζει λίγο, του αρέσει πολύ, αλλά είναι μόλις 12 χρονών. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει, πώς θα εξελιχθεί. Παίζει σε μια ακαδημία μπάσκετ για μικρά παιδιά. Είναι ψηλός (1.81), δυνατός, του αρέσει να πηγαίνει 3-4 φορές την εβδομάδα για προπόνηση, αλλά μόνο ο χρόνος θα δείξει".
- Κάποιες φορές σου μιλάνε για τον Παναθηναϊκό και στο εξωτερικό. Είχες πει ότι σε είχαν αναγνωρίσει ακόμη και στις ΗΠΑ σε αεροδρόμιο.
" Ναι, έχει γίνει πολλές φορές. Στις ΗΠΑ, αλλά και όταν ταξιδεύω στην Ευρώπη. Πριν από δύο τρεις εβδομάδες ήμουν στην Πράγα, στην Τσεχία και είχαμε πάει σε ένα εστιατόριο με τη γυναίκα μου και κάποιους φίλους και βρίσκονταν εκεί και κάποιοι Έλληνες. Τους άκουσε η γυναίκα μου πρώτα, άκουσε τα ελληνικά και μου είπε "Στόικο, είναι και φίλοι μας εδώ". Με αναγνώρισαν. Κάποιοι ήρθαν και μου μίλησαν. Ότι είναι από την Αθήνα, ότι είναι χαρούμενοι που με έβλεπαν… Ποτέ δεν με έχουν ενοχλήσει αρνητικά".
- Υποθέτω ότι αρκετοί θα μιλάνε για τον τελικό στο Παρίσι, για εκείνη την τάπα στο φινάλε.
" Μιλάνε και γι’ αυτό σίγουρα. Πάρα πολύ (γελάει). Είναι το σχόλιο που ακούω περισσότερο. Πέρα από αυτό, σε πολλούς προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι παίζαμε σε ένα τόσο μικρό γήπεδο, όπως ήταν της Γλυφάδας, μεγάλους αγώνες όπως με τη Ρεάλ, τη Μακάμπι ή και τα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος, όπως με τον Ολυμπιακό. Όταν βλέπουν τώρα το ΟΑΚΑ, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι παίζαμε εκεί".
- Είσαι ακόμη από τους πρώτους σε πολλές κατηγορίες στατιστικών για τον Παναθηναϊκό. Σκόρερ, ριμπάουντερ, τάπες… Σημαίνει κάτι για σένα αυτό;
" Να το πω λίγο μεταφορικά; Σε μια σχέση χρειάζεσαι δύο πλευρές. Όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό, είχα ήδη μια καλή εμπειρία από την Ελλάδα, τους Έλληνες και το ελληνικό μπάσκετ από τη θητεία μου στον Άρη. Όταν ήρθα για πρώτη φορά στον Παναθηναϊκό, η ομάδα δεν ήταν καλά αγωνιστικά. Και μου είπαν ότι θέλουν να χτίσουν έναν δυνατό, μεγάλο Παναθηναϊκό, μια ομάδα που να κυριαρχεί, όπως ήταν κάποια χρόνια πριν. Ένιωσα αμέσως ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει.
Όταν βλέπεις και τους προέδρους, όλη την οικογένεια Γιαννακόπουλου, πόσο προσπαθεί, πόσα χρήματα ξοδεύει, πως είναι εκεί σε κάθε χαρά, αλλά και σε κάθε δύσκολη στιγμή, ήμουν σίγουρος ότι η ομάδα θα πήγαινε κάθε χρόνο και καλύτερα. Και έτσι έγινε… Κατακτήσαμε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και η ομάδα προχώρησε ακόμη περισσότερο μέχρι σήμερα. Υπήρχε χάρη σε αυτούς τους ανθρώπους μια συνέχεια, μια συνέπεια. Έδωσα, αλλά και πήρα. Για να είναι επιτυχημένη μια σχέση πρέπει να είναι αμφίδρομη
".
- Ήσουν από τους παίκτες που συνέβαλαν στο να μπουν τα θεμέλια για αυτό που ακολούθησε.
" Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Ένας παίκτης δεν σημαίνει και πολλά. Τότε είχαμε παίκτες με μεγάλη εμπειρία όπως ο Γκάλης, ο Κόμαζετς, ο Γκέκος, εγώ και νέους παίκτες όπως ο Οικονόμου, ο Μυριούνης και ο Αλβέρτης. Και κάθε χρόνο κάτι κερδίζαμε. Προσπαθούσαμε για το καλύτερο, να βελτιωθούμε, άλλαξαν παίκτες, προπονητές… Ότι χρειαζόταν σιγά σιγά, χρόνο με το χρόνο για να φτάσει η ομάδα εκεί που βρίσκεται σήμερα".
- Ποια είναι η σχέση του με τον Παναθηναϊκό; Διατηρείς επαφές από την ομάδα;
" Περισσότερο έχω σχέση με ανθρώπους που έχουν μείνει από τότε στην ομάδα. Ο Αντώνης (σ.σ. Γεροντίτης, φροντιστής), ο Άκης (σ.σ. Παναγιωταράς, φυσιοθεραπευτής)… Και με τον Φράγκι είμαστε σαν αδέλφια. Ήταν πολύ νέος όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό. Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος που έκανε όλα αυτά για τον Παναθηναϊκό, που έμεινε στην ομάδα τόσα χρόνια. Είναι η εικόνα της ομάδας. Άκουσα ότι είναι η τελευταία του χρονιά, ότι θα σταματήσει. Μετά από τόσα χρόνια, νομίζω ότι ξέρει καλύτερα τι πρέπει να κάνει ή τι θέλει να κάνει. Το να μείνει στην ομάδα μετά από αυτό θα ήταν ότι καλύτερο πιστεύω".
- Η καλύτερη στιγμή σου στον Παναθηναϊκό;
" Η καλύτερη είναι σίγουρα το Παρίσι και η δεύτερη η πρόκριση στο φάιναλ φορ τη δεύτερη χρονιά μου στον Παναθηναϊκό στο φάιναλ φορ στο Τελ Αβίβ".
- Έχεις ξαναζήσει εκείνα τελευταία δευτερόλεπτα στο Παρίσι; Καταλάβαινες τι έκανες, ή ήταν καθαρό ένστικτο όλη η αντίδρασή σου;
" Όταν παίζεις, δεν σκέφτεσαι πραγματικά τι κάνεις, ή τι θα αισθανθείς αν το ξαναδείς κάποια στιγμή σε βίντεο. Ήταν απλά, καθαρό ένστικτο. Ένιωσα απλά ότι πρέπει να προσπαθήσω να διασώσω μια κατάσταση, ότι μπορώ να βοηθήσω σε κάτι έναν συμπαίκτη μου, τους συμπαίκτες μου. Πάντα αντιδρούσα και δρούσα έτσι. Ήμουν εκεί για όλους, όπως όλοι ήταν εκεί για μένα. Θα ξαναπώ ότι το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Ποτέ ένας παίκτης!"
- Ο καλύτερός σου φίλος από τον Παναθηναϊκό;
" Ο Μηνάς Γκέκος από τους παίκτες είναι ο καλύτερός μου φίλος. Ήταν από τους πλέον έμπειρους παίκτες όταν ήμουν στην ομάδα. Όπως σου είπα και νωρίτερα υπήρχαν και κάποιοι νέοι παίκτες και προσπαθούσαμε να τους βοηθήσουμε όσο μπορούμε περισσότερο. Και ο Μηνάς ήταν πάντα εκεί για όλους".
- Τι θυμάσαι από τους αγώνες με τον Ολυμπιακό;
" Τρελή κατάσταση στο γήπεδο! Πάντα μου άρεσαν αυτά τα παιχνίδια. Κάποιες φορές ήταν πολύ δύσκολο, γιατί εμείς οι ίδιοι ασκούσαμε πίεση στους εαυτούς μας. Για το αποτέλεσμα. Όπως είναι ίσως ο Ολυμπιακός τώρα που έχει τόσα χρόνια να πάρει τίτλο. Ίσως γι’ αυτό αυτοί οι αγώνες δεν ήταν και πολύ ωραίοι ως θέαμα. Υπήρχαν και πολλές διακοπές, με επεισόδια, με τον κόσμο… Θυμάμαι πολλά από αυτά. Φάσεις, στιγμιότυπα".
- Τη σημερινή ομάδα την ξέρεις; Τι γνώμη έχεις;
" Παρακολουθώ τον Παναθηναϊκό, αλλά φέτος δεν έχω δει την ομάδα ακόμη. Ξέρω ότι έχει χτίσει μια καλή ομάδα, έχει καλύψει όλες τις θέσεις και διάβαζα στις εφημερίδες για τα φιλικά στη Μόσχα και τη Λουμπλιάνα. Παίζουν καλά, είμαι σίγουρος ότι θα πάνε καλά και ψηλά".
- Ανάμεσα στους παίκτες που απέκτησε ο Παναθηναϊκός είναι ο Νίκολα Πέκοβιτς, ένας παίκτης στη δική σου θέση. Τον έχεις παρακολουθήσει; Ποια είναι η άποψή σου γι’ αυτόν;
" Τον είδα στην Αδριατική Λίγκα με την Τσιμπόνα και τη Ζαντάρ. Έχει πολύ καλά προσόντα, μπορεί να σκοράρει, είναι πολύ δυνατός και σίγουρα για μένα είναι ένας πολύ καλός παίκτης, μια καλή προσθήκηε".
- Τι κάνεις τώρα;
" Για τέσσερα χρόνια ήμουν στην Ολυμπιακή Επιτροπή της Κροατίας. Είναι εθελοντική δουλειά. Η θητεία μου τώρα τελείωσε. Εργάζονται εκεί παλιοί αθλητές και πραγματικά είναι μια πολύ καλή εμπειρία, γιατί συναντάς διαφορετικούς ανθρώπους, διαφορετικές κουλτούρες. Ήταν κάτι πολύ θετικό. Τώρα έχω κάποια επαγγελματικά πλάνα, αλλά τίποτα δεν είναι οριστικό".
- Τι σήμαινε για σένα αυτή η διπλή υποδοχή του κόσμου στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας και τη χρονιά που τιμήθηκες από τον Παναθηναϊκό;
" Κάτι μοναδικό… Ειδικά στο φάιναλ φορ. Ειλικρινά πέρασα απίστευτα. Πέρασα καλά προσωπικά, πέρασα καλά, γιατί είχε έρθει και ο γιος μου για πρώτη φορά στην Αθήνα και ήμουν χαρούμενος που είδα τους φίλους μου, τους αγώνες και φυσικά διπλά χαρούμενος, γιατί ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το τρόπαιο. Ήταν τρεις τέσσερις μέρες εκπληκτικές".
- Τι σήμαινε για σένα να επιστρέφεις 11 χρόνια μετά την τελευταία φορά που έπαιξες για τον Παναθηναϊκό και να γνωρίζεις αυτή την υποδοχή;
" Πάρα πολλά. Σημαίνει επίσης ότι άφησα κάτι εδώ. Το έχω πει κι άλλες φορές. Ίσως τα τέσσερα χρόνια που έζησα στον Παναθηναϊκό να ήταν τα τέσσερα καλύτερα της ζωής μου. Ξέρεις, όταν είσαι ξένος και μένεις κάπου για τέσσερα χρόνια και πας κάπου αλλού και επιστρέφεις μετά από 11χρόνια και σε δέχονται έτσι, σημαίνει ότι κάτι έχεις αφήσει πίσω σου… Κάτι καλό έχεις κάνει. Και σε κάνει να νιώθεις καλά".
- Το περίμενες αυτό που έγινε;
" Ειλικρινά όχι… Έντεκα χρόνια είναι πολλά! Κάποιοι από τους συμπαίκτες μου, οι πρόεδροι, κάποιοι άνθρωποι που είναι στην ομάδα ή κοντά στην ομάδα δεν θα με ξεχάσουν και εγώ αυτούς. Αλλά όλος αυτός ο κόσμος; Υπάρχουν περιπτώσεις που μικρά παιδιά, που είναι αδύνατον να με θυμούνται ή να με έχουν δει να παίζω, έρχονται σε μένα και μου λένε "σε ξέρουμε, μας έχουν μιλήσει οι γονείς μας" ή "έχουμε δει βίντεο με αυτά που έκανες" και μου μιλάνε και είναι κάτι που πάντα σου προκαλεί έκπληξη και σε κάνει να νιώθεις καλά".
- Είχες πει ότι μόνο εκεί στο ΟΑΚΑ, θα καταλάβαινε ο γιος σου, Αντόνιο, τι ήταν ο πατέρας του.
" Και είναι αλήθεια. Η πρώτη ερώτηση που έκανε όταν μπήκαμε στο γήπεδο και άκουσε να φωνάζουν το όνομά μου, ήταν "μπαμπά, όλοι αυτοί σε ξέρουν;" Του απάντησα "όχι, όλοι, αλλά πολλοί". Έμεινε έκπληκτος… Έκπληκτος… Γιατί ξέρεις ποτέ δεν είχε έρθει στην Ελλάδα, στο γήπεδο. Πάντα ακούει από εμένα και τη μητέρα του για την Ελλάδα, την Αθήνα, τον Παναθηναϊκό, τον κόσμο της ομάδας, αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί στην πράξη τι σημαίνουν όλα αυτά. Με εκείνη την επίσκεψη τα κατάλαβε όλα".
- Έγινε… Παναθηναϊκός σε μια μέρα;
" Εννοείται! Στον τελικό με άφησε, έφυγε από τα επίσημα και κατέβηκε με τον Θανάση (σ.σ. Γιαννακόπουλο) στο γήπεδο. Είχε τρελαθεί!"
- Να περιμένουμε να τον δούμε και να παίξει στον Παναθηναϊκό;
" Ποιος ξέρει; Μπορεί… Παίζει λίγο, του αρέσει πολύ, αλλά είναι μόλις 12 χρονών. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει, πώς θα εξελιχθεί. Παίζει σε μια ακαδημία μπάσκετ για μικρά παιδιά. Είναι ψηλός (1.81), δυνατός, του αρέσει να πηγαίνει 3-4 φορές την εβδομάδα για προπόνηση, αλλά μόνο ο χρόνος θα δείξει".
- Κάποιες φορές σου μιλάνε για τον Παναθηναϊκό και στο εξωτερικό. Είχες πει ότι σε είχαν αναγνωρίσει ακόμη και στις ΗΠΑ σε αεροδρόμιο.
" Ναι, έχει γίνει πολλές φορές. Στις ΗΠΑ, αλλά και όταν ταξιδεύω στην Ευρώπη. Πριν από δύο τρεις εβδομάδες ήμουν στην Πράγα, στην Τσεχία και είχαμε πάει σε ένα εστιατόριο με τη γυναίκα μου και κάποιους φίλους και βρίσκονταν εκεί και κάποιοι Έλληνες. Τους άκουσε η γυναίκα μου πρώτα, άκουσε τα ελληνικά και μου είπε "Στόικο, είναι και φίλοι μας εδώ". Με αναγνώρισαν. Κάποιοι ήρθαν και μου μίλησαν. Ότι είναι από την Αθήνα, ότι είναι χαρούμενοι που με έβλεπαν… Ποτέ δεν με έχουν ενοχλήσει αρνητικά".
- Υποθέτω ότι αρκετοί θα μιλάνε για τον τελικό στο Παρίσι, για εκείνη την τάπα στο φινάλε.
" Μιλάνε και γι’ αυτό σίγουρα. Πάρα πολύ (γελάει). Είναι το σχόλιο που ακούω περισσότερο. Πέρα από αυτό, σε πολλούς προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι παίζαμε σε ένα τόσο μικρό γήπεδο, όπως ήταν της Γλυφάδας, μεγάλους αγώνες όπως με τη Ρεάλ, τη Μακάμπι ή και τα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος, όπως με τον Ολυμπιακό. Όταν βλέπουν τώρα το ΟΑΚΑ, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι παίζαμε εκεί".
- Είσαι ακόμη από τους πρώτους σε πολλές κατηγορίες στατιστικών για τον Παναθηναϊκό. Σκόρερ, ριμπάουντερ, τάπες… Σημαίνει κάτι για σένα αυτό;
" Να το πω λίγο μεταφορικά; Σε μια σχέση χρειάζεσαι δύο πλευρές. Όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό, είχα ήδη μια καλή εμπειρία από την Ελλάδα, τους Έλληνες και το ελληνικό μπάσκετ από τη θητεία μου στον Άρη. Όταν ήρθα για πρώτη φορά στον Παναθηναϊκό, η ομάδα δεν ήταν καλά αγωνιστικά. Και μου είπαν ότι θέλουν να χτίσουν έναν δυνατό, μεγάλο Παναθηναϊκό, μια ομάδα που να κυριαρχεί, όπως ήταν κάποια χρόνια πριν. Ένιωσα αμέσως ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει.
Όταν βλέπεις και τους προέδρους, όλη την οικογένεια Γιαννακόπουλου, πόσο προσπαθεί, πόσα χρήματα ξοδεύει, πως είναι εκεί σε κάθε χαρά, αλλά και σε κάθε δύσκολη στιγμή, ήμουν σίγουρος ότι η ομάδα θα πήγαινε κάθε χρόνο και καλύτερα. Και έτσι έγινε… Κατακτήσαμε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και η ομάδα προχώρησε ακόμη περισσότερο μέχρι σήμερα. Υπήρχε χάρη σε αυτούς τους ανθρώπους μια συνέχεια, μια συνέπεια. Έδωσα, αλλά και πήρα. Για να είναι επιτυχημένη μια σχέση πρέπει να είναι αμφίδρομη
".
- Ήσουν από τους παίκτες που συνέβαλαν στο να μπουν τα θεμέλια για αυτό που ακολούθησε.
" Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Ένας παίκτης δεν σημαίνει και πολλά. Τότε είχαμε παίκτες με μεγάλη εμπειρία όπως ο Γκάλης, ο Κόμαζετς, ο Γκέκος, εγώ και νέους παίκτες όπως ο Οικονόμου, ο Μυριούνης και ο Αλβέρτης. Και κάθε χρόνο κάτι κερδίζαμε. Προσπαθούσαμε για το καλύτερο, να βελτιωθούμε, άλλαξαν παίκτες, προπονητές… Ότι χρειαζόταν σιγά σιγά, χρόνο με το χρόνο για να φτάσει η ομάδα εκεί που βρίσκεται σήμερα".
- Ποια είναι η σχέση του με τον Παναθηναϊκό; Διατηρείς επαφές από την ομάδα;
" Περισσότερο έχω σχέση με ανθρώπους που έχουν μείνει από τότε στην ομάδα. Ο Αντώνης (σ.σ. Γεροντίτης, φροντιστής), ο Άκης (σ.σ. Παναγιωταράς, φυσιοθεραπευτής)… Και με τον Φράγκι είμαστε σαν αδέλφια. Ήταν πολύ νέος όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό. Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος που έκανε όλα αυτά για τον Παναθηναϊκό, που έμεινε στην ομάδα τόσα χρόνια. Είναι η εικόνα της ομάδας. Άκουσα ότι είναι η τελευταία του χρονιά, ότι θα σταματήσει. Μετά από τόσα χρόνια, νομίζω ότι ξέρει καλύτερα τι πρέπει να κάνει ή τι θέλει να κάνει. Το να μείνει στην ομάδα μετά από αυτό θα ήταν ότι καλύτερο πιστεύω".
- Η καλύτερη στιγμή σου στον Παναθηναϊκό;
" Η καλύτερη είναι σίγουρα το Παρίσι και η δεύτερη η πρόκριση στο φάιναλ φορ τη δεύτερη χρονιά μου στον Παναθηναϊκό στο φάιναλ φορ στο Τελ Αβίβ".
- Έχεις ξαναζήσει εκείνα τελευταία δευτερόλεπτα στο Παρίσι; Καταλάβαινες τι έκανες, ή ήταν καθαρό ένστικτο όλη η αντίδρασή σου;
" Όταν παίζεις, δεν σκέφτεσαι πραγματικά τι κάνεις, ή τι θα αισθανθείς αν το ξαναδείς κάποια στιγμή σε βίντεο. Ήταν απλά, καθαρό ένστικτο. Ένιωσα απλά ότι πρέπει να προσπαθήσω να διασώσω μια κατάσταση, ότι μπορώ να βοηθήσω σε κάτι έναν συμπαίκτη μου, τους συμπαίκτες μου. Πάντα αντιδρούσα και δρούσα έτσι. Ήμουν εκεί για όλους, όπως όλοι ήταν εκεί για μένα. Θα ξαναπώ ότι το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Ποτέ ένας παίκτης!"
- Ο καλύτερός σου φίλος από τον Παναθηναϊκό;
" Ο Μηνάς Γκέκος από τους παίκτες είναι ο καλύτερός μου φίλος. Ήταν από τους πλέον έμπειρους παίκτες όταν ήμουν στην ομάδα. Όπως σου είπα και νωρίτερα υπήρχαν και κάποιοι νέοι παίκτες και προσπαθούσαμε να τους βοηθήσουμε όσο μπορούμε περισσότερο. Και ο Μηνάς ήταν πάντα εκεί για όλους".
- Τι θυμάσαι από τους αγώνες με τον Ολυμπιακό;
" Τρελή κατάσταση στο γήπεδο! Πάντα μου άρεσαν αυτά τα παιχνίδια. Κάποιες φορές ήταν πολύ δύσκολο, γιατί εμείς οι ίδιοι ασκούσαμε πίεση στους εαυτούς μας. Για το αποτέλεσμα. Όπως είναι ίσως ο Ολυμπιακός τώρα που έχει τόσα χρόνια να πάρει τίτλο. Ίσως γι’ αυτό αυτοί οι αγώνες δεν ήταν και πολύ ωραίοι ως θέαμα. Υπήρχαν και πολλές διακοπές, με επεισόδια, με τον κόσμο… Θυμάμαι πολλά από αυτά. Φάσεις, στιγμιότυπα".
- Τη σημερινή ομάδα την ξέρεις; Τι γνώμη έχεις;
" Παρακολουθώ τον Παναθηναϊκό, αλλά φέτος δεν έχω δει την ομάδα ακόμη. Ξέρω ότι έχει χτίσει μια καλή ομάδα, έχει καλύψει όλες τις θέσεις και διάβαζα στις εφημερίδες για τα φιλικά στη Μόσχα και τη Λουμπλιάνα. Παίζουν καλά, είμαι σίγουρος ότι θα πάνε καλά και ψηλά".
- Ανάμεσα στους παίκτες που απέκτησε ο Παναθηναϊκός είναι ο Νίκολα Πέκοβιτς, ένας παίκτης στη δική σου θέση. Τον έχεις παρακολουθήσει; Ποια είναι η άποψή σου γι’ αυτόν;
" Τον είδα στην Αδριατική Λίγκα με την Τσιμπόνα και τη Ζαντάρ. Έχει πολύ καλά προσόντα, μπορεί να σκοράρει, είναι πολύ δυνατός και σίγουρα για μένα είναι ένας πολύ καλός παίκτης, μια καλή προσθήκηε".
- Τι κάνεις τώρα;
" Για τέσσερα χρόνια ήμουν στην Ολυμπιακή Επιτροπή της Κροατίας. Είναι εθελοντική δουλειά. Η θητεία μου τώρα τελείωσε. Εργάζονται εκεί παλιοί αθλητές και πραγματικά είναι μια πολύ καλή εμπειρία, γιατί συναντάς διαφορετικούς ανθρώπους, διαφορετικές κουλτούρες. Ήταν κάτι πολύ θετικό. Τώρα έχω κάποια επαγγελματικά πλάνα, αλλά τίποτα δεν είναι οριστικό".