Στον Ολυμπιακό για να μάθει να κερδίζει ο Hollis Thompson

Τις τελευταίες εβδομάδες γνωρίζαμε πως ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και οι άνθρωποι του Ολυμπιακού ήθελαν η τελευταία "πινελιά" στο ρόστερ της σεζόν 2017-18 να είναι όσο το δυνατόν πιο ταιριαστή με τον πίνακα που είχαν δημιουργήσει. Οι πληροφορίες έλεγαν πως αναζητούσαν έναν συμπληρωματικό περιφερειακό με καλό μακρινό σουτ, ο Jarrell Eddie ήταν ο παίκτης που ακούστηκε περισσότερο, όμως οι φιναλίστ της περσινής EuroLeague άφησαν την περίπτωση του αναμφίβολα εξαιρετικού "τριποντάκια" για μια περίπτωση που θα τους ανεβάσει επίπεδο.

Ο Hollis Thompson έγινε ερυθρόλευκος και στο Λιμάνι μπορούν να αισθάνονται δικαιωμένοι για την υπομονή που έδειξαν, για το γεγονός ότι δεν βιάστηκαν και περίμεναν να ωριμάσουν οι συνθήκες για να κλείσει το ρόστερ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με έναν παίκτη που πολλοί πίστευαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσει τις ΗΠΑ για να παίξει στην Ευρώπη. Οι συγκυρίες όμως βοήθησαν τους Πειραιώτες και ο Thompson έρχεται στην Ελλάδα όχι για να πάρει ρόλο συμπληρωματικού, αλλά για να αφήσει εποχή. Το Sport24.gr θα σας εξηγήσει γιατί ο 26χρονος σμολ φόργουορντ είναι περίπτωση που πρέπει να ενθουσιάζει κάθε Έλληνα φίλο του μπάσκετ.

Ο γεννημένος στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια Thompson, έπαιξε σε ένα απο τα κορυφαία προγράμματα του NCAA, το θρυλικό Πανεπιστήμιο Georgetown από το 2009 μέχρι το 2012 και τελείωσε τη θητεία του όντας ο ρέκορντμαν στα σουτ τριών πόντων με ποσοστό ευστοχίας που έφτασε το 44%. Από τα 6μ.32 πήγε στα 7μ.25 του ΝΒΑ, αλλά ούτε εκεί είχε πρόβλημα. Για να παίξει βέβαια στην κορυφαία λίγκα του πλανήτη έπρεπε να περάσει από τους Tulsa 66ers της D-League, πριν οι Sixers τον φωνάξουν το καλοκαίρι του 2013.

Ο Hollis ήταν ένας από τους πρώτους παίκτες που επέλεξε το τότε αφεντικό της ομάδας της Philly, Sam Hinkie, όταν ξεκινούσε το σχέδιο "Trust The Process" που βοήθησε τον Thompson, αλλά βοηθήθηκε και από εκείνον. Ο νεαρός σμολ φόργουορντ έπαιξε αρκετά στην πρώτη του σεζόν, ακόμη περισσότερο στη δεύτερη, εκτοξεύθηκε στην τρίτη, αλλά στα μέσα της τέταρτης αποδεσμεύθηκε. Όχι γιατί δεν είχε ικανοποιήσει τους ανθρώπους της ομάδας του. Κάθε άλλο. Θα σας εξηγήσουμε όσα συνέβησαν, αφού δείτε τους μέσους όρους του.

Σεζόν 2013:14: 6 πόντοι με 50.7% στα δίποντα, 40.1% στα τρίποντα και 71.2% στις βολές, μαζί με 3.2 ριμπάουντ και 1 ασίστ ανά 22.6 λεπτά συμμετοχής σε 77 αγώνες (41 βασικός).

Σεζόν 2014-15: 8.8 πόντοι με 42.6% στα δίποντα, 40.1% στα τρίποντα, 70.8% στις βολές, 2.8 ριμπάουντ, 1.2 ασίστ ανά 25 λεπτά συμμετοχής σε 71 αγώνες (23 βασικός).

Σεζόν 2015-16: 9.8 πόντοι με 42% στα δίποντα, 38% στα τρίποντα, 72% στις βολές, 3.5 ριμπάουντ, 1.3 ασίστ ανά 28 λεπτά συμμετοχής σε 77 αγώνες (17 βασικός).

Σεζόν 2016-17: 5.1 πόντοι με 42.9% στα δίποντα, 33.7% στα τρίποντα, 65.5% στις βολές, 2.8 ριμπάουντ, 1 ασίστ ανά 18.8 λεπτά συμμετοχής σε 40 αγώνες (9 βασικός).

Από την πρώτη μέρα που ο head coach Brett Brown συνεργάστηκε μαζί με τον Thompson, είχε να λέει τα καλύτερα για εκείνον, για τον επαγγελματισμό του, αλλά και για το γεγονός ότι για κάθε σημαντικό θέμα που ήθελε να συζητήσει, απευθυνόταν σε αυτόν και όχι σε κάποιον άλλο αθλητή του. Μαζί σχολίαζαν για παράδειγμα τις πολιτικές εξελίξεις και κάθε σημαντικό ζήτημα του πλανήτη, εκτός φυσικά από το μπάσκετ.

Ο Thompson έκανε γεμάτες σεζόν στο ΝΒΑ, εκμεταλλεύθηκε το tanking των 76ers και βρήκε θέση στη λίγκα καθώς ήταν undrafted το καλοκαίρι του 2012, όμως δούλεψε σκληρά, υπερβολικά σκληρά όπως λένε οι άνθρωποι της ομάδας της Philadelphia που τον έζησαν καθημερινά για σχεδόν τέσσερις σεζόν.

Γιατί οι 76ers τον αποδέσμευσαν τον Ιανουάριο του 2017; Η εξήγηση είναι απλή και η απόφαση του συλλόγου δεν έχει να κάνει με τις ικανότητες του παίκτη. Κανείς δεν είχε παράπονο για εκείνον, ειδικά από τη στιγμή που ήταν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της "Trust The Process" φιλοσοφίας τους. Τον άφησαν ελεύθερο γιατί ήθελαν να δώσουν περισσότερες ευκαιρίες στον rookie Timothe Luwawu-Cabarrot από τη στιγμή που δεν τους ενδιέφεραν οι νίκες, περίμεναν ότι ο rookie Ben Simmons θα επέστρεφε κάποια στιγμή πρίν ή αμέσως μετά τη διακοπή για το All-Star Weekend και δεν ήθελαν να περάσει η διορία της 10ης Ιανουαρίου, όταν ο τέταρτος και τελευταίος χρόνος του συμβολαίου του θα γινόταν πλήρως εγγυημένος.

Σε αυτό το διάστημα, από το καλοκαίρι του 2013 μέχρι τις 4 Ιανουαρίου του 2017, ο Hollis ήταν ο παίκτης με τα περισσότερα παιχνίδια και τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής από τους 60 αθλητές που πέρασαν από τα χέρια του coach Brett Brown. Κι αυτό το στατιστικό δείχνει πολλά και για την ποιότητά του, αλλά και για τον χαρακτήρα του. Κι ας μιλάμε για μια ομάδα που στο μεγαλύτερο διάστημα αυτής της τετραετίας έχανε, κυρίως επειδή όντως ήθελε να χάσει. Αυτό ακριβώς συνέβαινε, όσο περίεργο κι αν ηχεί στα αυτιά ενός Ελληνα φίλου του μπάσκετ. Οι 76ers ήταν σίγουρα ένα καλό σχολίο για εκείνον, το δεύτερο της ζωής του μετά το φημισμένο Georgetown.

Τα θετικά στην περίπτωση του Hollis Thompson:

* Είναι σε εξαιρετική ηλικία, καθώς γεννήθηκε στις 3 Απριλίου του 1991. Είναι δηλαδή 26 ετών και τεσσάρων μηνών!

* Προέρχεται από "γεμάτες" σεζόν στο ΝΒΑ και δεν αντιμετώπισε κάποιον σημαντικό τραυματισμό σε αυτές τις τέσσερις χρονιές του στη λίγκα.

* Είναι υπόδειγμα επαγγελματία, εξαιρετικός χαρακτήρας και καλλιεργημένος άνθρωπος. Του αρέσει η προπόνηση και βάζει συνεχώς μικρούς στόχους. Ένας από αυτούς ήταν για παράδειγμα η μείωση του χρόνου εκτέλεσης από την γραμμή του τριπόντου.

* Δεν έχει αγαπημένο spot στην περιφέρεια. Σουτάρει εξίσου καλά από κάθε σημείο πίσω από τη γραμμή των 6μ.75, αν και δείχνει να προτιμά ελαφρώς τα "φτερά" από τις γωνίες.

* Μπορεί να σουτάρει είτε από πάσα, είτε φτιάχνοντας τη δική του φάση. Περισσότερο πάντως του αρέσει να περιμένει την ομάδα να δουλέψει γι' αυτόν και να εκτελεί.

* Είναι αυτό που λέμε "οικονομικός" παίκτης. Δεν χρειάζεται πολλές μπάλες, δεν θα τις απαιτήσει όπως ο Γκριν, θα περιμένει τις ευκαιρίες του και θα σκοράρει εύκολα 8-10 πόντους ανά αγώνα.

* Εχει εισπράξει (μεικτά) μόλις 3.464.128 δολάρια στην καριέρα του στο ΝΒΑ. Αν ισχύει η πληροφορία ότι θα πάρει ένα ποσό γύρω στις 700.000 δολάρια στον Ολυμπιακό για την ερχόμενη σεζόν, τότε μιλάμε για το μεγαλύτερο που θα έχει κερδίσει στην καριέρα του.

Τα αρνητικά στην περίπτωση του Hollis Thompson:

* Δεν έχει μάθει να κερδίζει. Έπαιξε τέσσερις σεζόν σε μια ομάδα που ήθελε να χάνει, δεν είχε πίεση για το αποτέλεσμα, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε αν θα προσαρμοστεί σε ένα club που κάνει πρωταθλητισμό σε Ελλάδα και Ευρώπη.

* Δεν είναι "killer" στην άμυνα. Είναι, πάντως, αξιόλογος αμυντικός και μένει να δούμε αν είναι διατεθειμένος να δώσει περισσότερη έμφαση στο πίσω μέρος του γηπέδου για να βελτιώσει το συγκεκριμένο κομμάτι του παιχνιδιού του. Αν το είχε κάνει, ίσως βρισκόταν ακόμη στο roster των Philadelphia 76ers. Σίγουρα θα είχε τελειώσει τη σεζόν μαζί τους.

* Δεν έχει το all-around παιχνίδι του Λοτζέσκι που δημιουργούσε για τους συμπαίκτες του, δεν θα βάλει 11/10 σουτ από τα πέντε μέτρα όπως ο Έρικ Γκριν, δεν θα παίξει τις προσωπικές άμυνες του Τρέμελ Ντάρντεν. Είναι ένας πολύ διαφορετικού στυλ αθλητής.

Ο Ολυμπιακός περίμενε για το τελευταίο "χτύπημα", δεν βιάστηκε να πληρώσει υπεραξία στην περίπτωση του Jarrell Eddie (που δεν είναι σε καμία περίπτωση αθλητής του επιπέδου του Hollis Thompson) και ο χρόνος δούλεψε υπέρ του. Με τις διαθέσιμες θέσεις στο ΝΒΑ να έχουν περιοριστεί υπερβολικά και τους καλούς παίκτες στη "δεξαμενή" να είναι αρκετοί, ο "Holliswood" όπως είναι το ψευδώνυμό του κατάλαβε πως φέτος το καλοκαίρι δύσκολα θα έβρισκε μια ευκαιρία στις ΗΠΑ. Δεν ήθελε να υπογράψει Two-Way Contract, άλλωστε η αξία του ξεπερνά κατά πολύ το επίπεδο των αθλητών που υπογράφουν αυτού του είδους τις συμφωνίες και αποφάσισε να περάσει για έναν χρόνο τον Ατλαντικό ώστε να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο της EuroLeague, να αποκτήσει νέες παραστάσεις, να δει μια νέα κουλτούρα και να προετοιμάσει τον εαυτό του για το καλοκαίρι του 2018.

Αν ο Thompson κάνει υπομονή μέχρι να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της καριέρας του και "κουμπώσει" στον Ολυμπιακό δίπλα στους Σπανούλη, Στρέλνιεκς, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, τότε και οι δυο πλευρές θα κερδίσουν πολλά περισσότερα από αυτά που μπορεί να φανταστεί ο μέσος φίλος του μπάσκετ. Το σουτ θα το δώσει. Το ερώτημα είναι πόσο αποφασισμένος είναι ο 26χρονος αθλητής να έρθει στην Ελλάδα για να γίνει καλύτερος παίκτης και πόση σημασία θα δώσει στο πίσω μέρος του γηπέδου. Επειδή μιλάμε για έναν φανταστικό χαρακτήρα και έναν άνθρωπο καλλιεργημένο που από undrafted έφτασε να παίζει 25 και 28 λεπτά στο ΝΒΑ, οι πιθανότητες είναι με το μέρος του.