Τα … άπαντα όλα του Πέσιτς

Πριν από πενήντα ημέρες που έγραψα εδώ ένα άρθρο με αφορμή την εκδημία του Μίρκο Νόβοσελ και αναφέρθηκα στους μεγάλους μάγιστρους του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ, μού τηλεφώνησε από το Βελιγράδι ο Ντράγκαν Τάρλατς για να υποβάλει τα παράπονα του!

«Φίλε, ωραίο και εμπεριστατωμένο το άρθρο σου, αλλά ξέχασες τον Πέσιτς» μού είπε και είχε δίκιο!

Δεν τον είχα ξεχάσει τον νυν προπονητή της Εθνικής ομάδας της Σερβίας, απλώς πάνω στο ανακάτεμα που έκανα στο κείμενο, έσβησα το όνομα του για να το βάλω παρακάτω και ενώ έκανα αποκοπή παρέλειψα την επικόλληση!

Με συγχώρεσε ο «Τάκι» και πάνω στη στενοχώρια μου του υποσχέθηκα με ενοχικό και απολογητικό ύφος ότι θα επανορθώσω.

Ο παππούς και το μειράκιον

Επανορθώνω λοιπόν τώρα, που «καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια», καιρός και τον ημιτελικό στη Μανίλα, ανάμεσα στη Σερβία και στον Καναδά (11:45, ΕΡΤ1/Novasports Start και LIVE από το SPORT24).

Για να αναγάγω μάλιστα την υπόθεση σε προσωποπαγές/ προπονητικό επίπεδο, καιρός φέρνει και την αναμέτρηση του μπαρουτοκαπνισμένου Πέσιτς με ένα κατά το μάλλον ή ήττον άγνωστο μειράκιον!

Έχει το χάζι της αυτή η αντιπαραβολή, διότι ο «Doctor» που βρίσκεται στον πάγκο των Σέρβων γιόρτασε πριν από έντεκα ημέρες τα 74 χρόνια του, ενώ ο Καταλανός, αλλά αμερικανοθρεμμένος προπονητής του Καναδά και συνεργάτης του Μάικ Μπράουν στον πάγκο των Σακραμένο Κινγκς περπατάει στα 41 του!

Έγραψε προχθές εδώ ο Γιάννης Φιλέρης για το στίγμα του Πέσιτς και μάλιστα εξήγησε για ποιο λόγο φέρει το παρατσούκλι «Κάρι», αλλά με τον Πέσιτς δεν καθαρίζεις εύκολα οπότε θα καταπιαστώ κι εγώ σήμερα μαζί του.

Το ‘χω τάξει κιόλας στον Τάρλατς, οπότε σπολλάτη του!

Ένα βαρέλι λευκό κρασί

Μένει απλώς να φανεί εάν οι δις πρωταθλητές κόσμου νικήσουν στον ημιτελικό της Παρασκευής, τους Καναδούς (οι οποίοι στις προηγούμενες 14 παρουσίες τους σε MundoBasket δεν αξιώθηκαν ποτέ να ανέβουν στο βάθρο), οπότε ο Πέσιτς θα έχει το δικαίωμα να απολαύσει το αγαπημένο του λευκό κρασί, που θα είναι κιόλας φρεσκοτρυγημένο!

«Λευκό, όχι κόκκινο, αυτό πίνω μετά τις μεγάλες νίκες» όπως είχε διευκρινίσει στις 13 Μαρτίου του 2018 όταν η Μπαρτσελόνα έκανε φύλλο και φτερό τη Ρεάλ Μαδρίτης στο clasico.

Γούστα είναι αυτά, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!

Αυτό το λευκό κρασί ο λεγάμενος το είχε πιει όχι σε ποτήρι, ούτε καν σε μπουκάλι, αλλά σε...βαρέλι από το οποίο το ρούφαγε με λάστιχο, το βράδυ της 11ης Μαΐου του 2003, όταν το πεπρωμένο του έγραφε πως θα γίνει Κρόιφ στη θέση του Κρόιφ!

Και όντως έγινε τέτοιος εν χορδαίς και οργάνω, ξορκίζοντας τους δαίμονες που κατέτρυχαν την Μπαρτσελόνα η οποία μέχρι τότε δεν είχε στεφθεί ποτέ της πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Ο Κρόιφ και ο Μποντίρογκα

Για να μη μένουν κενά στη διήγηση υπενθυμίζω ότι ο συχωρεμένος «Ιπτάμενος Ολλανδός» είχε οδηγήσει την ποδοσφαιρική Μπαρτσελόνα στην κατάκτηση του πρώτου Κυπέλλου Πρωταθλητριών στις 20 Μαΐου του 1992 στο Wembley του Λονδίνου, με αντίπαλο τη Σαμπντόρια και ο Πέσιτς βάδισε στα χνάρια του στις 11 Μαΐου του 2003 στο Palau Sant Jordi της Βαρκελώνης κόντρα στην Μπενετόν Τρεβίζο.

Ο Πέσιτς έγινε Κρόιφ και ο Ντέγιαν Μποντίρογκα σε ρόλο λυτρωτή, έπαιξε τον ρόλο του Ρόναλντ Κούμαν, ο οποίος είχε πετύχει το μοναδικό γκολ του τελικού με εκείνη τη βολίδα στην απ’ ευθείας εκτέλεση φάουλ, που έστειλε τον Τζιανλούκα Παλιούκα να μαζέψει την μπάλα από τα δίχτυα του.

Η διάψευση του Ιβκοβιτς

Εκείνο το Final Four υπήρξε μια διαρκής αποθέωση για τον Σέρβο προπονητή ο οποίος είχε αντιμετωπισθεί από την πρώτη στιγμή με αυστηρότητα και καχυποψία από τους Καταλανούς δημοσιογράφους, επειδή αφενός το μπάσκετ που έπαιζε η Μπαρτσελόνα δεν ήταν θελκτικό και αφετέρου διότι ο ίδιος δεν μιλούσε ισπανικά, καταλανικά ή έστω αγγλικά, αλλά μόνο σέρβικα και γερμανικά!

Την παραμονή του ημιτελικού με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, δέχτηκε άλλο ένα κτύπημα, αυτή τη φορά από τον Ντούσαν Ιβκοβιτς, ο οποίος είπε ότι «Ο Πέσιτς είναι ένας καλός θεωρητικός του μπάσκετ με γνώση του αντικειμένου, αλλά δεν ξέρει τι σημαίνει ένας αγώνας Final Φοθρ και θα είμαι εκεί για να του το δείξω...»

Λίγες ώρες αργότερα πάνω στο παρκέ του Sant Jordi, επιβεβαιώθηκε απολύτως το νόημα της ελληνικής παροιμίας που λέει «Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις»: η Μπαρτσελόνα νίκησε την ΤΣΣΚΑ και προκρίθηκε στον τελικό, όπου μετά τον Ιβκοβιτς ο Πέσιτς... ψιθύρισε δυο φωνήεντα και στον Ετορε Μεσίνα!

Ο γιος του που έγινε δήμιος μας

Παραδόξως και σε πείσμα των στενών εναγκαλισμών μας με τους Σέρβους και ευρύτερα με τους Γιουγκοσλάβους, ο Πέσιτς δεν εδέησε να αναλάβει ποτέ μια ελληνική ομάδα, όπως άλλωστε συνέβη και με τον Ράνκο Ζεράβιτσα, τον Μίρκο Νόβοσελ και τον Μπόγκνταν Τάνιεβιτς.

Έρχεται βεβαίως συχνά ως προπονητής ξένων ομάδων για αγώνες των Κυπέλλων Ευρώπης και ως τουρίστας (το καλοκαίρι του 2017 στην Κυλλήνη) και μας έστειλε πεσκέσι τον γιο του, τον Μάρκο που αγωνίσθηκε στον Ηρακλή τη σεζόν 1999-2000 και έναν χρόνο αργότερα στην Αττάλεια μας έκανε κιόλας, παρέα με τον Νοβίτσκι την κασκαρίκα με τα ανελέητα pick n’ roll στον μοιραίο αγώνα της Εθνικής με τη Γερμανία.

«Κακές συγκυρίες, κακό timing, δεν έτυχε να αναλάβω μια ελληνική ομάδα» μου είχε πει ο ίδιος σε ανύποπτο χρόνο, αν και το όνομα του συζητήθηκε κάμποσες φορές τόσο στην Αθήνα, όσο και στη Θεσσαλονίκη, χώρια το ευτράπελο περιστατικό που συνέβη το 1999 στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα Αλμπα –Παναθηναϊκός στο Βερολίνο, όταν άρχισε τις δηλώσεις του λέγοντας «Συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό», κάνοντας τον παρακαθήμενο Ομπράντοβιτς να γελάσει και να τον σκουντήξει για να προβεί στην απαραίτητη διόρθωση!

Έχει πάρει τα πάντα όλα!

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα στον Ζοτς, ο κατά έντεκα χρόνια πρεσβύτερος Πέσιτς υστερεί έναντι του συμπατριώτη του σε σύνολο τίτλων, αλλά δεν παίζεται και μάλιστα παγκοσμίως σε ό,τι αφορά τη γκάμα και τον πλουραλισμό των επιτυχιών του που έχουν φτάσει τις 23 σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο.

Τεκμαίρεται στατιστικώς αυτό, διότι είναι ο μόνος που έχει κατακτήσει τον τίτλο σε EuroΒasket Παίδων, Εφήβων και Ανδρών και σε MundoΒasket Eφήβων και Aνδρών και μάλιστα με τρεις διαφορετικές Εθνικές ομάδες: της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας (με μεγαλύτερο παράσημο την περιβόητη «Κουκοτσιάδα» στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων του 1987 στο Μπόρμιο), της Γερμανίας (χρυσό στο ΕuroΒasket του 1993) και του… υπολοίπου της Γιουγκοσλαβίας (Σέρβοι και Μαυροβούνιοι) στο EuroBasket του 2001 και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2002, που παραμένει στοιχειωμένο ως ο τελευταίος τίτλος της σε επίπεδο ανδρών.

O γητευτής (και των στοιχειωμένων) τίτλων

Πέραν αυτού ο (Σέρβος από τη Βοσνία) γητευτής των τίτλων έχει να επιδείξει και μερικά άλλα σπουδαία επιτεύγματα, όπως:

• Η κατάκτηση του πρώτου και μέχρι πρότινος (Βόννη/ChampionsLeague 2023) μοναδικού ευρωπαϊκού τίτλου γερμανικής ομάδας σε συλλογικό επίπεδο (Κύπελλο Κόρατς 1995 με την Άλμπα Βερολίνου)

• Ο εξορκισμός της κατάρας που έδερνε την Μπαρτσελόνα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (2003)

• Ο θρίαμβος του στο Κύπελλο Πρωταθλητριών με την ιδιότητα του παίκτη με τη θρυλική Μπόσνα του κόουτς Τάνιεβιτς,με συμπαίκτες τον Ντελίμπασιτς, τον Βάραϊτς, τον Ραντοβάνοβιτς, τον Μπένατσεκ και τον Μάριτς το 1979, όσο και με εκείνη του προπονητή με την Μπαρτσελόνα το 2003.

• Η αναρρίχηση στο θρόνο του γερμανικού πρωταθλήματος με τρεις διαφορετικές ομάδες (Άλμπα, Κολωνία, Μπάγερν Μονάχου).

• H κατάκτηση του FIBA Eurocup με την Τζιρόνα το 2007.

• Το Triple Crown με την Μπαρτσελόνα τη σεζόν 2002-03.

• Το χρυσό repeat με τη Γιουγκοσλαβία (EuroBasket 2001, MundoBasket 2002), που αποτελούν και τους τελευταίους τίτλους των Σέρβων.

Όλοι οι άνθρωποι του προπονητή

Συν τοις άλλοις ο Πέσιτς πιστώνεται με μερικές ακόμη ξεχωριστές στιγμές ή επιτυχίες, ανεξαρτήτως των τίτλων:

• Από το 1982 που κάθισε για πρώτη φορά σε πάγκο (Μπόσνα Σαράγεβο) είχε στη δούλεψη του και νταλαβερίστηκε με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όπως οι Πέτροβιτς, Κούκοτς, Ντίβατς, Τζόρτζεβιτς, Ράτζα, Μποντιρόγκα, Γιασικέβίτσους, Φούτσκα, Γκασόλ, Ναβάρο, Σρεμπφ, Βελπ, Μπλαμπ, Γκναντ, Κοχ, Γιόκιτς, Μπογκντάνοβιτς, Μίτσιτς Μιλουτίνοφ, και πολλοί άλλοι.

• Συνταίριαξε στην Μπαρτσελόνα τον Μποντιρόγκα, τον Γιασικέβιτσους και τον Ναβάρο, έστω κι αν ο Σάρας τον είχε στην μπούκα!

• Είχε το θάρρος να χρίσει αρχηγό της Μπαρτσελόνα έναν Μαδριλένο, τον Ροντρίγο Ντε λα Φουέντε.

• Τόλμησε να παίξει με δίδυμους πύργους (Ντουένιας-Φέμερλινγκ) στον τελικό του Final 4 του 2003 με την Μπενετόν.

• Κοούτσαρε σε δυο ομάδες τον γιο του, Μάρκο.

• Το 2002 στην Ιντιανάπολις έγινε μόλις ο δεύτερος (με διαφορά 24 ωρών από τον Αργεντινό Ρούμπεν Μανιάνο, που πήρε την… παρθενιά του ΝΒΑ.

• Έσπασε με την Άλμπα Βερολίνου και μάλιστα στο ΟΑΚΑ το σερί 20-0 που έτρεχε ο Παναθηναϊκός τη σεζόν 1999-2000.

Το «αύριο είναι μια άλλη μέρα» και η μπανάνα του Ραντμάνοβιτς

Είναι ακόμη ο πρώτος προπονητής ο οποίος:

• Σε όλη την καριέρα του -και κυρίως σε αντιδιαστολή με τον άλλοτε ομόσταβλο του στην ποδοσφαιρική Μπαρτσελόνα, Λουίς Φαν Χάαλ επέμενε ότι «Εγώ κοουτσάρω παίκτες, όχι συστήματα».

• Αντί για συγχαρητήρια μετά την πρόκριση στον τελικό του Final 4 του 2003 μπήκε στα αποδυτήρια και πέταξε μια κινηματογραφική ατάκα στα ισπανικά: το «Manana dia nuevo» (τουτέστιν, αύριο είναι μια άλλη μέρα) από την ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος».

• Ενώ αποβλήθηκε από τον Νίκο Καρούση στις 21 Αυγούστου του 2001 (Γιουγκοσλαβία-Λιθουανία στο Τουρνουά Ακρόπολις) έμεινε όρθιος μπροστά από τον πάγκο του επί δύο λεπτά σε ένδειξη διαμαρτυρίας!

• Έδιωξε τον ΝΒΑer Βλάντιμιρ Ραντμάνοβιτς στο ημίχρονο του ημιτελικού του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος το 2002 στην Ιντιανάπολις (Γιουγκοσλαβία-Νέα Ζηλανδία) επειδή έτρωγε μπανάνα στα αποδυτήρια!

• Έκανε τον Ιωαννίδη να καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι όταν (μετά το sweep που υπέστη ως προπονητής της Αλμπα στα play offs της σεζόν 12997-98), είπε ότι «H ΑΕΚ παίζει αυτή τη στιγμή το πιο αποτελεσματικό και ουσιαστικό μπάσκετ στην Ευρώπη»

• Tόλμησε να μετατρέψει τον εαυτό του σε… διαφημιστική πινακίδα, φορώντας μια κορδέλα το σήμα της μπίρας «Veltins» στο πέτο του πουκάμισου του στο Eurobasket του 1993!

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα ο αειθαλής Σβέτισλαβ Πέσιτς επιστρέφει μετά από 21 χρόνια στην κεντρική πίστα του Παγκοσμίου Κυπέλλου και επιβεβαιώνει απολύτως την ατάκα που μου είχε πετάξει σε μια παλαιότερη συνέντευξη μας…

«Ο προπονητής ξέρει πότε αρχίζει η δουλειά του, αλλά δεν ξέρει πότε τελειώνει»!