Τα φάιναλ φορ της καρδιάς μας

Είχαμε την τύχη το 1995 να βρεθούμε στη Λαμία για το πρώτο φάιναλ φορ του κυπέλλου μπάσκετ. Μια αληθινή γιορτή, όπου όλη η πόλη είχε βάλει τα καλά της για να υποδεχτεί τον ΠΑΟΚ, τον Πανιώνιο, τον Αρη και τον Ηλυσιακό με συνεντεύξεις Τύπου και εκδηλώσεις στο δημαρχείο της πόλης, γιορτή στην πλατεία και δεκάδες παιδιά για ένα τριήμερο να μαζέυουν αυτόγραφα, μπάλες και φανέλες από τα ινδάλματά τους.

Η ιδανική εικόνα σε μια διοργάνωση όπου ο μαθητής (Σάκης Λάιος) νίκησε τον δάσκαλο (Ντούσαν Ιβκοβιτς) και ο ΠΑΟΚ θριάμβευσε τόσο στον ημιτελικό κόντρα στον Αρη (80-63) όσο και στον τελικό απέναντι στον Πανιώνιο (72-53) σε ένα ανεπανάληπτο ρεσιτάλ του μεγάλου Μπάνε Πρέλεβιτς αλλά και του φοβερού Ζόραν Σάβιτς.

Η 21η SUPER BALL έρχεται με Super League και αιώνιο ντέρμπι στον τελικό του Κυπέλλου μπάσκετ

Ως...déjà vu βρεθήκαμε και πάλι στην ίδια πόλη, εκεί από όπου όλα ξεκίνησαν δηλαδή, στη Λαμία, σχεδόν μια δεκαετία μετά για να γίνουμε δυστυχώς μάρτυρες ενός άδοξου τέλους των φάιναλ φορ.

Ο τελικός Αρη-Ολυμπιακού (73-70) τελείωσε εν μέσω καπνού και φωτιάς (!) με τους οπαδούς των δύο ομάδων να πλακώνονται στην εθνική οδό (!) αφού ο Νίκος Καρούσης είχε το ψυχικό σθένος και μπράβο του να εκκενώσει το γήπεδο. Οσο για την απαράμιλλη βλακεία των οπαδών να θυμίζουμε πως τότε οι "ερυθρόλευκοι" είχαν το πάνω χέρι βάδιζαν ολοταχώς προς το τρόπαιο όταν δικοί τους οπαδοί (!) πέταξαν το καπνογόνο που προκάλεσε την έκρηξη. Είπαμε η ηλιθιότητα είναι ανίκητη από όπου και αν προέρχεται.

Κάπως έτσι τελείωσε άδοξα μια από τις πιο όμορφες εμπνεύσεις της ελληνικής ομοσπονδίας καλαθοσφαίρισης το φάιναλ φορ, που παραμένει γιορτή (και διευρυμένο μάλιστα σε φάιναλ έιτ) μόνο στο εξωτερικό.

Εστω και έτσι, στις αναμνήσεις των φιλάθλων έχει μείνει αξέχαστο το κορυφαίο (μακράν) φάιναλ φορ της ιστορίας, αυτό του 1998 στη Θεσσαλονίκη.

Αλλωστε είχαμε πάρει μια πρόγευση, έναν χρόνο νωρίτερα στο ΟΑΚΑ, το 1997, πιθανότατα στο δεύτερο καλύτερο φάιναλ φορ όλων των εποχών. Τότε που ο Ολυμπιακός στο πρώτο από τα τρία κύπελλα της χρονιάς του τρίπλ κράουν, μετά το θρίλερ του ημιτελικού και τη νίκη επί της ΑΕΚ με τρίποντο του Νάκιτς στην εκπνοή (66-63) νίκησε και στον τελικό με καλάθι του Παπανικολάου στο φινάλε (80-78) την ομάδα έκπληξη τον Απόλλωνα Πάτρας του Βαγγέλη Αλεξανδρή.

Ο οποίος με τη σειρά του είχε πετάξει έξω τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά (92-79) προκαλώντας την αποπομπή του πρωταθλητή Ευρώπης (το 1996) και κάτοχο του ελληνικού κυπέλλου Μπόζινταρ Μάλκοβιτς !

Πάμε όμως πίσω στο κορυφαίο φάιναλ φορ όλων των εποχών και ας δούμε τι περιελάμβανε εκείνο το εκπληκτικό πακέτο στη Θεσσαλονίκη το 1998.

Αφ’ ενός τον μεγάλο Αρη, κάτοχο του κυπέλλου Κόρατς και πολυνίκη (τότε) στο θεσμό του κυπέλλου. Την φιναλίστ, λίγο καιρό αργότερα στη Βαρκελώνη, του κυπέλλου Πρωταθλητριών, ομάδα της ΑΕΚ με τον Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο.

Τον εν ενεργεία πρωταθλητή Ευρώπης και κάτοχο του ντάμπλ, Ολυμπιακό του Ντούσαν Ιβκοβιτς αλλά και τον – λίγους μήνες αργότερα- πρωταθλητή Ελλάδος Παναθηναϊκό.

Οι δύο "αιώνιοι" δεδομένου ότι μπορούσαν να διασταυρωθούν μόνο στον τελικό ήταν τα ακλόνητα φαβορί με πολύ δυνατή και την ΑΕΚ ενώ ο Αρης φάνταζε σαν...σάκος του μπόξ, με δεδομένου ότι ήταν χωρίς διοίκηση, υπηρεσιακό προπονητή τον Χρήστο Μπαγκώτσιο και ήδη τον Πικουλίν Ορτίθ και τον Τίτ Σόκ να έχουν εγκαταλείψει την ομάδα επειδή δεν είχαν πληρωθεί ! Οι υπόλοιποι παίκτες εννοείται πως έπαιζαν επίσης απλήρωτοι.

Η επιστροφή ως αντίπαλος (διεκδικώντας όχι μόνο ένα τρόπαιο αλλά και το σπάσιμο της κατάρας να κερδίσει το πρώτο φάιναλ φορ της καριέρας του) στο αγαπημένο του Αλεξάνδρειο του Γιάννη Ιωαννίδη ήταν ένα ακόμα στοιχείο που έδινε από μόνο του τεράστια αίγλη στη διοργάνωση.

Τη δύναμη της ΑΕΚ και την εκπληκτική της άμυνα γνώρισε για τα καλά ο Ολυμπιακός στον ημιτελικό όπου ηττήθηκε κατά κράτος με 63-49 (!) με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού να πανηγυρίζουν και να περιμένουν πλέον τη δική τους στέψη...

Ο Αρης φάνταζε στα μάτια τους χαμηλό εμπόδιο αν και ο προπονητής του Παναθηναϊκού γνώριζε καλύτερα από τον καθένα ίσως το μεγαλείο αυτού του συλλόγου. Διότι ο Λευτέρης Σούμποτιτς όχι μόνο ανδρώθηκε και έκανε εκπληκτική καριέρα με τον Αρη, αλλά ένα χρόνο νωρίτερα ήταν αυτός που είχε οδηγήσει την ομάδα της καρδιάς του στο θρίαμβο της Προύσσας και την κατάκτηση του κυπέλλου Κόρας με την επική νίκη-ανατροπή στην έδρα της Τόφας Μπούρσα στο δεύτερο τελικό.

Λογικά προσπαθούσε να πείσει τους παίκτες του για το μεγαλείο και την ψυχή των "κιτρίνων» αλλά τελικά δεν μπόρεσε να αποτρέψει το μοιραίο με την ομάδα του να γνωρίζει τη συντριβή (88-68) από τον πιο πεινασμένο αγωνιστικά Αρη.

Τα δύο μεγάλα φαβορί για το τρόπαιο θα συμμετείχαν στον...χορό των καταραμένων τον αγώνα για την 3η θέση.

Στον τελικό η ΑΕΚ μεγάλο φαβορί πλέον με τον "Ξανθό" να βρίσκεται κόντρα στο παρελθόν του και στην μεγάλη του αγάπη. Ο κόσμος στην εξέδρα ξεκάθαρα φυσικά με τον Αρη, αναγνωρίζοντας όμως και στο πρόσωπο του Γιάννη Ιωαννίδη το μεγάλο του έργο στην ομάδα τους.

Ο Αρης με τρομερά ψυχικά αποθέματα έχει μπει και πάλι δυνατά στον αγώνα και προηγείται συνέχεια. Η κούραση αρχίζει να μιλά στο τέλος με την ΑΕΚ να παίρνει τη σκυτάλη και τους γηπεδούχους να έχουν σχεδόν 11 λεπτά να προηγηθούν και πάλι στο σκορ.

Ο Ζάρκο Πάσπαλι (που έπαιζε με διάστρεμα), αφού χάνει ένα λέι άπ προπονήσης με φόλοου προλαβαίνει τους αντιπάλους του και δίνει προβάδισμα και πάλι στον Αρη μετά από ώρα (67-65 στα 46’’ πριν το φινάλε). Ο Χοσέ Λάσα συνεχίζει να είναι ο μοιραίος παίκτης της ΑΕΚ με τις επιλογές του ειδικά στα τρίποντα και η ψυχραιμία του Μπόνι στις βολές (σκόραρε εκείνο το βράδυ της 1ης Φεβρουαρίου του 1998 μόνο από τη γραμμή της φιλανθρωπίας) κρίνει το ματς.

Ο ήρωας Χρήστος Μαγκώτσιος πνίγεται στις αγκαλιές των παικτών του όπου τους αφιέρωσε το κύπελλο και όλο το Αλεξάνδρειο γιορτάζει. Σε μια γωνιά σε ένα όχι και τόσο γνώριμο σκηνικό γι’ αυτόν ιδιαίτερα σε αυτό το γήπεδο, ο Γιάννης Ιωαννίδης καπνίζει νευρικά ένα τσιγάρο.

Ο αρχηγός Ντίνος Αγγελίδης που συνέδεε τότε το παρόν με το παρελθόν της ομάδας, σήκωσε και πάλι τρόπαιο στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια ενώ ένα ακόμα συλλεκτικό στοιχείο για αυτό το μεγάλο ραντεβού ήταν το γεγονός ότι το κύπελλο απένειμε ο ισχυρός άνδρας της ΕΟΚ και του ελληνικού μπάσκετ Γιώργος Βασιλακόπουλος, που εδώ και χρόνια απέχει πλέον από τους τελικούς αηδιασμένος από τα φαινόμενα της βίας. Ομως έτσι δεν λύνεις το πρόβλημα, αντίθετα δίνεις αξία στους ηλίθιους (λίγους) χούλιγκανς της εξέδρας.

Θυμίζουμε για την ιστορία τις συνθέσεις των δύο ομάδων:

Άρης (Μαγκώτσιος): Λιαδέλης 22(1), Χρυσανθόπουλος 3(1), Πάσπαλι 12, Σιούτης 15(2), Γαλακτερός 3(1), Ναχάρ 3, Αγγελίδης 5(1), Φλώρος, Όρντμαν, Μπόνι 8.

ΑΕΚ (Ιωαννίδης): Κολντεμπέλα 2, Λάσα 13(2), Πρέλεβιτς, Άντερσον 18, Χατζής 14(2), Λάρσεν, Κακιούζης 4, Τσακαλίδης 6, Άντερσεν, Αλεξάντερ 11.

Θυμηθείτε το τελευταίο λεπτό και τους πανηγυρισμούς αυτού του επικού κατορθώματος του Αρη, στο κορυφαίο φάιναλ φορ όλων των εποχών.

Ομορφες εποχές του ελληνικού μπάσκετ και θυμώντας τα να κλαίς για τη σημερινή κατάντια να μην μπορούμε να γεμίσουμε ένα γήπεδο. Κρίμα.