Μεγάλωσε και η EuroLeague, αμ’ πώς; Τι δηλαδή, μόνο εμείς θα γερνάμε;

Μα το ίδιο συμβαίνει νομοτελειακά και αναπόδραστα και με τις αθλητικές διοργανώσεις που πρώτα γεννιούνται, εν συνεχεία μπουσουλάνε, έπειτα βγάζουν τα σπυράκια της ακμής, κατόπιν ενηλικιώνονται, αργότερα βγάζουν ρυτίδες, ύστερα νιώθουν πόνους στα αρθριτικά τους και δεν συμμαζεύεται…

Αύριο (3/10) το βράδυ λοιπόν, από τη στιγμή που οι παίκτες της Άλμπα Βερολίνου και του (υπερασπιζόμενου τα σκήπτρα που κατέκτησε πριν από τέσσερις μήνες στο ίδιο γήπεδο) Παναθηναϊκού AKTOR (19:45, Novasports Prime και LIVE από το SPORT24) θα αρχίσουν να μπιστάνε την μπάλα πάνω στο παρκέ της Uber Arena, η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης θα μπει σε επετειακό mood, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το πάρτι των γενεθλίων και τα… κουβαδάκια

Για την ημερολογιακή ακρίβεια του πράγματος το μακράς διαρκείας πάρτι γενεθλίων θα αρχίσει καταμεσής της πρώτης διαβολοβδομάδας της εφετινής σεζόν: το βράδυ της Τετάρτης, 16 Οκτωβρίου στο Palau Blaugrana, όπου η Μπαρτσελόνα θα υποδεχθεί τη Μονακό στο τελευταίο ματς της τρίτης αγωνιστικής που συμπίπτει με την αναμέτρηση με την οποία άνοιξε η αυλαία της διοργάνωσης το 2000.

Τότε στη Μαδρίτη, τώρα στη Βαρκελώνη…

Βεβαίως η EuroLeague δεν γίνεται 25 ετών, απλώς τώρα συμπληρώνεται ένα τέταρτο του αιώνα από τότε που oι ομάδες οι οποίες συνασπίσθηκαν υπό το διευθυντήριο της Βαρκελώνης χώρισαν τα τσανάκια τους με τη μαμά FIBA και δίκην… άσωτου υιού (SIC) πήραν τα κουβαδάκια τους και πήγαν να παίξουν σε άλλη παραλία!

Το πλατινένιο Ιωβηλαίο

Στην πραγματικότητα το πάλαι ποτέ αποκαλούμενο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης το οποίο επί τη βάσει ενός αέναου sequel αργότερα βαπτίσθηκε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και έβγαλε δυο παραφυάδες (τη θνησιγενή SuproLeague και τη μακροημερεύουσα EuroLeague) ετοιμάζεται να γιορτάσει το πλατινένιο Ιωβηλαίο του, όπως το έχουν λανσάρει οι Εγγλέζοι για τους βασιλικούς οίκους τους.

Συμπεριλαμβανομένου και της σεζόν που διακόπηκε βιαίως τον Μάρτιο του 2021 λόγω της πανδημίας και εντέλει ακυρώθηκε, η EuroLeague σε ολιστικό επίπεδο εισέρχεται δόξη και τιμή στην 69^η σεζόν της και η Ιστορία συνεχίζεται…

Ο Ολυμπιακός, η Ρεάλ και τo λάθος στην ημέρα

Παρεμπιπτόντως η επίσημη ιστοσελίδα της EuroLeague υπέπεσε χθες σε ένα ιστορικό λάθος, αναφέροντας ότι ο εναρκτήριος αγώνας στον οποίο η Ρεάλ Μαδρίτης έριξε στο κανναβάτσο τον Ολυμπιακό με 75-73 διεξήχθη στις 15 Οκτωβρίου του 2000…

Το ορθόν είναι ότι η αυλαία άνοιξε μια ημέρα αργότερα, τη Δευτέρα, 16 Οκτωβρίου του 2000 στο Pabell on Raimundo Saporta της Μαδρίτης, ενώπιον μόλις 4.300 θεατών.

Για την Ιστορία ιδού οι συνθέσεις των δυο ομάδων σε εκείνο το γενέθλιο ματς…

ΡΕΑΛ: Αλμπέρτο Ανγκούλο 14 (6ρ.), Στρούλενς 13, Τζόρτζεβιτς 2, Λούθιο Ανγκούλο 9, Νούνιεθ 2, Μικ 9, Ερέρος 2, Μίλιτς 7 (7ρ.) , Λόπεθ 7 (7ρ., 4ασ.), Ζίντεκ 7. Προπονητής: Σέρτζιο Σκαριόλο

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Μπουντούρης, Βούκσεβιτς 12, Οικονόμου 15 (3ρ., 3ασ.), Ρισασέ 18, Σούλης, Τόμιτς 3, Ντε Μιγκέλ 3, Ράτζα 13 (17ρ., 1ασ., 2κλ., 4τ.), Ρίβερς 5 (4ρ., 4ασ.), Φέμερλινγκ 4. Προπονητής: Ηλίας Ζούρος

"Γκαρσόν λεκιάστηκα"!

Έτυχε να είμαι παρών στα βαφτίσια της EuroLeague, εκείνο το ιστορικό βράδυ που η Ρεάλ νίκησε με 75-73 τον Ολυμπιακό και το θυμάμαι κάθε φορά που ανοίγω τη γκαρνταρόμπα μου και βλέπω μια λεκιασμένη γραβάτα!

Τελείωσε ο αγώνας, στείλαμε τις ανταποκρίσεις μας και ως είθισται πήγαμε με τον Γιάννη Φιλέρη για φαγητό στο Asador Donostiarra και αίφνης εκεί που τρώγαμε και τα …κουφώματα του ταύρου, αναφώνησα με τρόμο "γκαρσόν λεκιάστηκα"!

Ένεκα της περιστάσεως φορούσα το σινιέ κοστούμι μου, με άσπρο πουκάμισο και μια σιέλ γραβάτα πάνω στην οποία εκτοξεύθηκαν τα ζουμιά και την έκαναν να πέσει υπέρ πίστεως και πατρίδος!

Την έχω ακόμα στη γκαρνταρόμπα μου και όποτε τη βλέπω, θυμάμαι εκείνο το βράδυ και τα γεννητούρια της Ευρωλίγκας…

Την ίδια στιγμή η FIBA λάνσαρε από αντίδραση τη SuproLeague που αποδείχθηκε βραχύβια διοργάνωση μιας χρήσεως, αλλά το κακό είχε γίνει και τότε ο καθένας μας προσπαθούσε να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας!

Το στυλό, ο Βασιλακόπουλος και ο πράκτορας του Μπερτομέου!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι μια φορά πήγα στα γραφεία της ΕΟΚ για μια συνέντευξη Τύπου και κρατούσα ένα στυλό με το σήμα της Ευρωλίγκας…

Το είδε ο Γιώργος Βασιλακόπουλος και με πρόγκηξε αμέσως…

"Καλώς τον πράκτορα του κυρίου Μπερτομέου"!

Μετά από ένα τέταρτο του αιώνα φαντάζομαι πως ο Βαγγέλης Λιόλιος δεν θα έλεγε "Καλώς τον πράκτορα του Μποντίρογκα", αλλά μολονότι έχουν στηθεί γέφυρες, το χάσμα υφίσταται ακόμα…

Σε κάθε περίπτωση ο Ανδρέας Ζαγκλής ο οποίος συμπληρώνει έξι χρόνια στην ηγεσία της FIBA και ο Ντέγιαν Μποντίρογκα που έκλεισε μια διετία στην προεδρία της EuroLeague Basketball έχουν στα χέρια τους και το καρπούζι και το μαχαίρι και μένει να φανεί πότε θα γίνουν συνδαιτυμόνες…

Ο "εμφύλιος πόλεμος" και η ζημιά στην Ελλάδα

Απλώς εξακολουθώ αναρωτιέμαι πόσο πιο απενοχοποιημένοι θα αισθανόμασταν όλοι μας, εάν το αντάρτικο των ομάδων δεν είχε ως αποτέλεσμα τον "εμφύλιο πόλεμο" που παίχθηκε σε τουλάχιστον δυο πράξεις και περισσότερο από κάθε άλλη χώρα έβλαψε την Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα (αποκλεισμοί διαιτητών, τηλεοπτικές μεταδόσεις κοκ)

Για να παραποιήσω το (μελοποιημένο από τον Μάνο Χατζηδάκι) ποίημα του Νίκου Καζαντζάκη "θα λευτερωθεί κι εμάς η καρδιά μας", όταν επιτέλους επιτευχθεί το moratorium και λυθεί το… Μεσανατολικό ζήτημα του μπάσκετ!

Κυλάει λοιπόν ο χρόνος, όπως κυλάει και η μπάλα στο γήπεδο…

Από τη σεζόν 1957-58 και τα πρωτόλεια της ASK Ρίγας μέχρι το 2024 και το έβδομο αστέρι του Παναθηναϊκού AKTOR κύλησε επίσης πολύ νερό στο ποτάμι…

Αλλάζουν οι εποχές και προκαλούν κιόλας κοσμογονικές αλλαγές στο παιχνίδι, τόσο εντός και επί τα αυτά, όσο και στο περιβάλλον του…

Το προτεκτοράτο του ΝΒΑ!

Τώρα πλέον η υπαρξιακή αγωνία έχει να κάνει και με το εάν κάποια στιγμή η EuroLeague θα μετατραπεί σε μια απολύτως κλειστή λίγκα, σε μια αποικία ή ακόμη και σε ένα προτεκτοράτο του ΝΒΑ και εάν οι ομάδες μέτοχοι της θα διατηρήσουν σε ισχύ τον ομφάλιο λώρο που τις συνδέει με τα εθνικά πρωταθλήματα ή θα αποσκιρτήσουν από αυτά.

Σε κάθε περίπτωση, το βέβαιο είναι ότι σε αυτά τα 25 χρόνια έχουν συντελεσθεί θεαματικές και δραματικές αλλαγές στις συνθήκες, στη δομή, στους κανονισμούς, στη φυσιογνωμία, στο ύφος και στην κουλτούρα της διοργάνωσης.

Άλλαξαν τα πάντα όλα και ώρες ώρες θαρρώ πως δεν πρόκειται πλέον για άλλη διοργάνωση, αλλά για άλλο άθλημα!