"Τα κίνητρα δεν τελειώνουν ποτέ"

Ο Τσαρλς Τζένκινς επέστρεψε στις σχολικές αίθουσες, όχι για να φοιτήσει, αλλά αυτή τη φορά για να διδάξει. Βρέθηκε στο πρώτο μπασκετικό γυμνάσιο της Σερβίας, το οποίο λειτουργεί υπό την αιγίδα του κολεγίου του Βελιγραδίου.

Ο σταρ του Ερυθρού Αστέρα μίλησε στα παιδιά για τη σημασία της εκπαίδευσης, εξηγώντας πως "ό πως μου έλεγε ο πατέρας μου, ένας τραυματισμός μπορεί να σου στερήσει το όνειρο. Οπότε πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα. Για αυτό θα σας ζητήσω να το δεχθείτε αυτό ως δεδομένο και να συγκεντρωθείτε στα μαθήματα σας. Μη ξεχνάτε πως και καριέρα να κάνετε, δεν θα είναι για πάντα. Οπότε είναι πάντα χρήσιμο να προετοιμαστείτε για το τι θα ακολουθήσει".

Είδε όλους τους χώρους του σχολείου και... κατήγγειλε πως " στο κολέγιο μου ήταν κάπως έτσι τα πράγματα, αν και ομολογώ ότι τα δωμάτια ήταν μικρότερα από αυτά που έχετε εσείς. Είναι πολύ βολικό να είναι όλα στο ίδιο σημείο. Το γήπεδο, οι αίθουσες διδασκαλίες και οι χώροι που μένετε".

Μίλησε για το Hofstra University, εξηγώντας πως "το διά λεξα γιατί πολύ απλά ήταν πιο κοντά στο σπίτι μου. Χρειαζόμουν μόλις 20 λεπτά για να πάω στην οικογένεια μου. Πολλοί θέλουν να σπουδάζουν μακριά από τα σπίτια τους. Η μητέρα μου όμως, είχε καρκίνο, ο πατέρας μου δούλευε δυο δουλειές και ήθελα να είμαι κοντά".

Στο κολέγιο έμαθε να πειθαρχεί, γιατί "μ ε το πολύ βαρύ πρόγραμμα που είχα, έπρεπε να είμαι συνεπής. Πάντα ήμουν μελετηρός, οπότε δεν είχα θέμα. Και το χρωστώ στον πατέρα μου. Στο high school είχα ξεκινήσει το μπάσκετ και είχα 75% απόδοση στα μαθήματα. Ο πατέρας μου με πίεσε να το κάνω 90%. Δεν είχα χρόνο για video games, αλλά έμαθα να έχω κίνητρα για να γίνω καλύτερος".

Ως ρούκι στο ΝΒΑ (το 2011 με τους Ουόριορς) δεν έζησε και τις καλύτερες στιγμές, δεδομένου ότι είναι στη ζωή των "νέων" οι καθημερινές φάρσες. " Φορούσαμε σακούλες στο κεφάλι και τραγουδούσαμε τραγούδια του Μάικλ Τζάκσον, μπροστά σε κοινό. Ανεβαίναμε σε καρέκλες των εστιατορίων και παίζαμε τραγούδια. Όλοι γελούσαν, αλλά εμείς που το ζούσαμε δεν ήμασταν και τόσο ευτυχισμένοι".

Ενημέρωσε πως ενδιαφέρουσα ήταν η πρώτη συνάντηση που είχε με τον Κόμπι Μπράιαντ. " Τον έβλεπα στην τηλεόραση και τον θαύμαζα. Πριν το ματς με τους Λέικερς, ενθουσιάστηκα και μόνο που τον είδα στην άλλη άκρη του παρκέ. Στο τέλος τον περίμενα. Τον φώναξα με το όνομα του, γύρισε, στάθηκε για ένα δευτερόλεπτο και έφυγε χωρίς να πει λέξη. Τότε σκέφτηκα ότι αν ποτέ γίνω καλός παίκτης, δεν θα συμπεριφερθώ σε κανέναν έτσι".