Νταρουσάφα, αυτή η άγνωστη για το ευρύ κοινό. Η τουρκική ομάδα έκανε το restart το καλοκαίρι, ακολουθώντας τον πιο σωστό τρόπο. Πριν από τους παίκτες, επένδυσε στον προπονητή. Γι αυτό έφερε πίσω στην Ευρώπη τον Ντέιβιντ Μπλατ, που ξέρει πως να "χτίζει" ομάδες και να διαχειρίζεται την πίεση που ασκείται σε κάθε περίπτωση. Έχοντας περάσει άλλωστε από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, τι να του πει η πίεση της Νταρουσάφακα;

Όπως συμβαίνει με τις υπόλοιπες τουρκικές ομάδες, μην περιμένετε να δείτε κάποιον γηγενή παίκτη να κάνει τη διαφορά. Το κάθε άλλο, τα κλειδιά είναι δοσμένα σε αμερικανικά χέρια. Μπραντ Ουαναμέικερ, Ουίλ Κλάιμπερν και Τζέιμς Άντερσον έχουν τον πρώτο λόγο, για να ακολουθήσουν οι υπόλοιποι.

Αυτό το οποίο διαφεύγει σε πολλούς είναι πως μέχρι στιγμής η τουρκική ομάδα είναι πιο συνεπής μακριά από τη Volkswagen Arena, απ ότι σε αυτή. Κοινώς, εκτός έδρας είναι καλύτερη, πιο επικίνδυνη και -πάνω απ όλα- έχει τον τρόπο για να πάρει αυτό που θέλει. Ακόμη κι όταν δεν παίζει καλά, όπως για παράδειγμα συνέβη στην Kombank Arena. Το "διπλό" το "τσίμπησε" όμως στο Βελιγράδι, κι αυτό είναι που μετράει. Ακολούθησαν οι εκτός έδρας νίκες σε Ρωσία (94-87 την Ούνικς Καζάν) και Λιθουανία (83-80 τη Ζάλγκιρις), αλλά και η επικράτηση επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Γιατί αναφέρουμε την τελευταία; Αφενός γιατί οι "πράσινοι" είναι η μοναδική ομάδα έως τώρα που έχει κερδίσει τους Πρωταθλητές Ευρώπης, αφετέρου γιατί επί της ουσίας κι αυτή η νίκη έγινε εκτός έδρας. Βλέπετε, το παιχνίδι διεξήχθη στο "Αμπντί Ιπεκτσί", λόγω κωλύματος στη φυσική της έδρα.

Δύο ημέρες αργότερα ηττήθηκε μεν στο ίδιο γήπεδο (ως φιλοξενούμενη πλέον) από τη Γαλατάσαραϊ, αλλά με 14/31 τρίποντα (45.2%) θύμισε σε όλους πως το περιφερειακό σουτ είναι ένα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το παιχνίδι της. Κάπως έτσι βρίσκεται -μαζί με τον Παναθηναϊκό- στη δεύτερη θέση της λίστας με τα περισσότερα εύστοχα σουτ τριών πόντων (με 80), τη στιγμή που είναι η τρίτη σε εκτελεσμένα περιφερειακά σουτ (με 206).

Στα "συν" της ως ομάδα προσθέστε τα κλεψίματα, αφού είναι η ομάδα που κάνει τα περισσότερα ανά παιχνίδι (8). Γι αυτό κι αρέσκεται να ανοίγει το γήπεδο, με σκοπό να σκοράρει στον αιφνιδιασμό. Με αυτόν τον τρόπο καλύπτει άλλωστε τη δεδομένη αδυναμία της στη δημιουργία, εκεί όπου είναι τρίτη από το τέλος (!) σε όλη την EuroLeague. Με 15.75 ασίστ ανά παιχνίδι, η Νταρουσάφακα δεν είναι αυτό που λέμε ο ορισμός της ομαδικότητας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει απαραίτητα κάτι. Έχει τον τρόπο της σε όλες τις περιπτώσεις, με την υπεροπλία της από το "1" έως το "3" να είναι αυτή που γιατρεύει κάπως το συγκεκριμένο ζήτημα.

Κάτι τελευταίο: πέραν των ασίστ, υπάρχει κάτι ακόμη που δίνει τη δυνατότητα για αιφνιδιασμό. Το αμυντικό ριμπάουντ. Κι η αλήθεια είναι πως η Νταρουσάφακα δεν το... έχει. Είναι προτελευταία στη συγκεκριμένη στατιστική κατηγορία (με 20.13 ανά παιχνίδι), ενώ είναι η χειρότερη ομάδα στο σύνολο των ριμπάουντ (με 28.75) στη διοργάνωση.

"Δέστε" κάπως τα στοιχεία που αναφέραμε, βάλτε στην εξίσωση την κούραση που κουβαλά το "τριφύλλι" από τις τρεις πολύ δύσκολες αναμετρήσεις με Ρεάλ Μαδρίτης (εκτός), Ολυμπιακό (εντός) και Άρη (εκτός), σε συνδυασμό με τον τραυματισμό του Τζέιμς Γκιστ, κι έχετε τον βαθμό δυσκολίας της αποψινής "πράσινης" αποστολής. Το βέβαιο είναι πως δεύτερη σερί εντός έδρας ήττα θα είναι πρόβλημα για το "τριφύλλι".