Τρεμέλ Ντάρντεν (2014-15)

Ο Αμερικανός φόργουορντ μπορεί να αμφισβητήθηκε την περασμένη σεζόν στο Λιμάνι, ωστόσο, ήταν καταλυτικός όχι μόνο στο συγκεκριμένο, αλλά σε όλα τα “αιώνια” ντέρμπι. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι τη μοναδική φορά που την περασμένη σεζόν ο Ολυμπιακός έχασε από τον Παναθηναϊκό, ο Τρεμέλ Ντάρντεν ήταν τραυματίας. Δεν είναι μόνο η επιθετική του συνεισφορά, αλλά και η αμυντική του αποτελεσματικότητα, αναλαμβάνοντας με επιτυχία τον δύσκολο ρόλο του μαρκαρίσματος του Δημήτρη Διαμαντίδη. Στο περσινό ντέρμπι του ΣΕΦ πέτυχε 13 πόντους κάνοντας ένα από τα καλύτερα εν Ελλάδι επιθετικά του παιχνίδια, ενώ παράλληλα κράτησε τον Διαμαντίδη στους 7 πόντους (1/5 σουτ) και στις 3 ασίστ. Ο Ολυμπιακός με δύο νίκες επί του Παναθηναϊκού πήρε το πλεονέκτημα έδρας και στους τελικούς "σκούπισε" το δρόμο του προς τον τίτλο.

Ματ Λοτζέσκι (2013-14)

Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε το πρώτο παιχνίδι του Ματ Λοτζέσκι με τον Ολυμπιακό να είναι το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Έχοντας μάλιστα να γεμίσει τα παπούτσια του Κώστα Παπανικολάου (όταν πωλήθηκε στη Μπαρτσελόνα), ενός παίκτη ιδιαιτέρως αγαπητού στην “ερυθρόλευκη” κερκίδα. Ο Λοτζέσκι, ωστόσο, κατάφερε με το... καλημέρα να κλείσει μερικά στόματα (και να ανοίξει κάποια άλλα με θαυμασμό). Στο πρώτο του ντέρμπι (55-45) στο άδειο ΣΕΦ αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας του (14 πόντοι), παίζοντας παράλληλα στα τελευταία λεπτά το ρόλο του δημιουργού, καλύπτοντας το κενό του Βασίλη Σπανούλη που είχε μείνει στα ρηχά (2 πόντοι με 1/7 σουτ) μάλιστα ο αρχηγός του Ολυμπιακού είχε περάσει τα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης στον πάγκο, έχοντας παραδώσει την μπαγκέτα στον Λοτζέσκι.

Αυτή ήταν η μοναδική ήττα του Παναθηναϊκού, την ώρα που ο Ολυμπιακός έχασε πόντους και στη Δράμα. Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι οι Πειραιώτες είχαν ξεκινήσει ούτως ή άλλως με -2 τη χρονιά, οπότε έπεσαν "αυτόματα" στη 2η θέση. Μπήκαν στους τελικούς με μειονέκτημα, έκαναν το break στον 3ο τελικό, αλλά οι "πράσινοι" απάντησαν με νέα εκτός έδρας νίκη, που τους έδωσε τελικά τον τίτλο με 3-2.

Έισι Λο (2012-13)

Δεν χαρακτηριζόταν άδικα ο παίκτης-κλειδί του Ολυμπιακού εκείνη τη χρονική περίοδο. Ο Αμερικανός γκαρντ δήλωνε πάντοτε παρών στα μεγάλα παιχνίδια και αυτό το ντέρμπι δεν αποτελούσε εξαίρεση. Οι “ερυθρόλευκοι” έχοντας κερδίσει και στο ΟΑΚΑ χρειαζόντουσαν μια νίκη για να σφραγίσουν από τη 2η αγωνιστική του 2ου γύρου κιόλας το πλεονέκτημα έδρας. Και το έκαναν πράξη με τη νίκη τους (72-67) που συνδυάστηκε από μια μεστή εμφάνιση του Λο, με 12 πόντους και 3 ασίστ. Οι τελικοί, βέβαια, αποδείχτηκαν μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Ο Λο απουσίαζε από αυτά τα ματς λόγω προβλήματας, ο Παναθηναϊκός έκανε το break στο πρώτο ματς και πήρε τον τίτλο με 3-0, έστω και άτυπα καθώς ο 3ος τελικός δεν τελείωσε ποτέ.

Μάικ Μπατίστ (2011-12)

Αυτή τη φορά το πρόσωπο του ντέρμπι δεν ήταν από τους νικητές. Ήταν ο Μάικ Μπατίστ ο οποίος είχε 16 πόντους και 6 ριμπάουντ σε ένα παιχνίδι που έμελλε να είναι το τελευταίο παιχνίδι που έδινε στο ΣΕΦ ως παίκτης του Παναθηναϊκού για την κανονική περίοδο (για να επιστρέψει μετά το πέρασμα του από τη Φενέρμπαχτσε στο “τριφύλλι”, έστω κι αν τότε αποδείχτηκε ένας διαφορετικός παίκτης). Ωστόσο, ο λόγος που κερδίζει το ρόλο του πρωταγωνιστή ήταν άλλος. Το δικό του σουτ έγραψε το τελικό σκορ (78-77). Ήταν ένα σουτ από τη γωνία που θα μπορούσε να είχε στείλει το ματς στην παράταση, αν δεν πατούσε τη γραμμή. Το σουτ μέτρησε για δύο πόντους και ο Ολυμπιακός πήρε μια ακόμη νίκη και μαζί το πλεονέκτημα έδρας, το οποίο εξαργύρωσε στα πλέι-οφ κατακτώντας το πρωτάθλημα μετά από 15 χρόνια (3-2).

Γιοτάμ Χαλπερίν (2010-11)

Ο Γιοτάμ Χαλπερίν παίρνει το όπλο του. Ο Ισραηλινός γκαρντ αν και εκείνη τη χρονιά δεν ήταν ένα από τα πρώτα βιολιά του “γεμάτου” Ολυμπιακού, εξελίχθηκε σε εξέχουσα φυσιογνωμία του ντέρμπι. Με 25 πόντους ήταν ο πρώτος σκόρερ των Πειραιωτών που επικράτησαν με 87-83. Για τον Χαλπερίν ήταν μακράν η καλύτερη του εμφάνιση απέναντι στους “πράσινους”, ένα αποτέλεσμα που τους οδήγησε στο ιστορικό 26-0 στην κανονική περίοδο. Το πλεονέκτημα έδρας, ωστόσο, δεν του έφτανε για να ανακτήσει στα σκήπτρα στο πρωτάθλημα. Με το "καλημέρα" οι παίκτες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς έσπασαν την έδρα και εντέλει έφτασαν στην κατάκτηση του τίτλου με 3-1.

Βασίλης Σπανούλης (2009-2010)

Αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο ντέρμπι του Σπανούλη στο ΣΕΦ (κανονική περίοδος) με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Πριν πάρει δηλαδή τη μεγάλη απόφαση να αλλάξει στρατόπεδο. Σε εκείνο το ματς ο Λαρισαίος γκαρντ πέτυχε 17 πόντους και ήταν δεύτερος σκόρερ του αγώνα. Η εμφάνιση του, ωστόσο, δεν κατάφερε να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό να πάρει τη νίκη. Οι γηπεδούχοι αναδείχτηκαν νικητές (87-76) χάρις στην ηγετική εμφάνιση του Θοδωρή Παπαλουκά (20 πόντοι). Ήταν η μοναδική ήττα των "πρασίνων" στην κανονική περίοδο, την ώρα που ο Ολυμπιακός έκανε τρεις, χάνοντας ουσιαστικά το δικαίωμα πρωτιάς στο Μαρούσι (του μετέπειτα προπονητή τους Γιώργου Μπαρτζώκα). Στα πλέι-οφς η σειρά πήγε στους τέσσερις αγώνες. Με τον Παναθηναϊκό να μένει ζωντανός στον 3ο τελικό του ΟΑΚΑ ενώ έχανε με διψήφια διαφορά στο 2ο ημίχρονο και εν συνεχεία να σπάει την έδρα στον 4ο τελικό που (επίσης) δεν τέλειωσε ποτέ.

Γιάννης Μπουρούσης (2008-09)

Ο Γιάννης Μπουρούσης πραγματοποιεί μια μεγάλη εμφάνιση και με 18 πόντους και 8 ριμπάουντ βάζει την υπογραφή του στη νίκη του Ολυμπιακού (77-75). Το ματς στο ΣΕΦ έγινε την 1η Μαρτίου του 2009, κάτι παραπάνω από ένα μήνα πριν την αναμέτρηση των δύο ομάδων στον ημιτελικό του φάιναλ-φορ του Βερολίνου. Ο διεθνής σέντερ αστοχεί σε χουκ, ο Παναθηναϊκός προκρίνεται στον τελικό και κατακτά το τρόπαιο. Στον μικρό τελικό ο Μπουρούσης γίνεται το “κόκκινο πανί” για τους οπαδούς του “τριφυλλιού” κι εκείνος “απαντάει δείχνοντας τα χέρια του. Το “δέκα” που σχημάτισαν τα δάχτυλα του είχε να κάνει με τις 10 ημέρες που μεσολαβούσαν για να παίξουν οι δύο ομάδες στους τελικούς της Α1.

Ο Ολυμπιακός τερμάτισε μεν πρώτος χάνοντας μόνο στο ΣΕΦ την ώρα που η καλύτερη ομάδα του Παναθηναϊκού όλων των εποχών σύμφωνα με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς) έκανε τέσσερις ήττες. Η πρώτη από τον Πανελλήνιο , η δεύτερη από το Μαρούσι, η τρίτη από τον Ολυμπιακό και η τέταρτη από τον ΠΑΟΚ. Παρόλα αυτά οι "πράσινοι" ξεκίνησαν -ξανά- τη σειρά των τελικών με break και κατέκτησαν το πρωτάθλημα στα τέσσερα παιχνίδια (3-1).

Κένεντι Ουίνστον (2007-2008)

Κι όμως αυτή ήταν η τελευταία χρονιά που ο Παναθηναϊκός έφευγε νικητής από το ΣΕΦ σε ματς της κανονικής περιόδου του ελληνικού πρωταθλήματος. Οι “πράσινοι” το είχαν καταφέρει χάρις σε μια συγκλονιστική εμφάνιση του Κένεντι Ουίνστον, ο οποίος πέτυχε 26 πόντους με 7/8 τρίποντα. Εκείνη την ημέρα στο Φάληρο έβρεξε μακρινά σουτ και το “τριφύλλι” αποδρά με το εντυπωσιακό 82-64. Οι "πράσινοι" έκαναν εκείνη τη χρονιά τρεις ήττες (Άρη εκτός, Μαρούσι εντός και ΑΕΚ εκτός) έναντι τεσσάρων του Ολυμπιακού (δύο από τον Παναθηναϊκό, μια από τον ΠΑΟΚ εκτός και μια από τον Πανιώνιο εκτός ) και πήραν το πλεονέκτημα της έδρας, που αποδείχτηκε καθοριστικό καθώς χρειάστηκαν πέντε ματς και τον για να πάρουν τον τίτλο (3-2).

Δημήτρης Διαμαντίδης (2006-2007)

Σε εκείνο το παιχνίδι ο Δημήτρης Διαμαντιδης τα είχε κάνει όλα. Πέτυχε 18 πόντους, πήρε 5 ριμπάουντ, μοίρασε 3 ασίστ και έκανε 3 κλεψίματα. Το τελευταίο από τα κλεψίματα του, μάλιστα ήταν και το πιο καθοριστικό, καθώς πήρε τη μπάλα από την πάσα του Νταμίρ Μουλαομέροβιτς, την έδωσε στον Μάικ Μπατίστ και ανήγαγε τον “αιώνιο” αντίπαλο σε ιδανικό αυτόχειρα. Σε ένα ματς θρίλερ ο Παναθηναϊκός επικράτησε 74-73 και εξασφάλισε το πλεονέκτημα έδρας, χάνοντας μόνο δύο ματς μες στη σεζόν και μάλιστα το ένα τη δεύτερη μόλις αγωνιστική από την Ολυμπιάδα Πατρών (σ.σ η άλλη ήταν από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ στον δεύτερο γύρο).

Ο Ολυμπιακός όμως είχε χάσει αρκετό έδαφος εκείνη τη σεζόν, κατρακυλώντας στην 3η θέση με 5 ήττες. Οι άλλες τέσσερις ήταν από τον Άρη (εντός και εκτός) και τον Πανιώνιο (εντός και εκτός). Οι "ερυθρόλευκοι" έσπασαν τελικά το πλεονέκτημα του Άρη στον ημιτελικό και έφτασαν στον τελικό, πρωταγωνιστώντας μαζί με τον αιώνιο αντίπαλο τους στην πιο συναρπαστική σειρά της σύγχρονης ιστορίας που κρίθηκε τελικά στα πέντε παιχνίδια και σφραγίστηκε από την τάπα του Διαμαντίδη στον Άλεξ Άκερ.

Κουίνσι Λιούις (2005-2006)

Τα κατορθώματα του Κουίνσι Λιούις δεν έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη των οπαδών του Ολυμπιακού. Δεν ισχύει το ίδιο όμως για εκείνο το παιχνίδι, στο οποίο ο Αμερικανός σουτέρ είχε μεγαλουργήσει. Με προπονητή τον Γιόνας Καζλάουσκας οι “ερυθρόλευκοι” επικρατούν με 84-77 του Παναθηναϊκού με τον Λιούις να σημειώνει 17 πόντους και να πετυχαίνει το καθοριστικό τρίποντο στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης, γέρνοντας οριστικά την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας του. Παρά τη νίκη ο Ολυμπιακός τερμάτισε δεύτερος, καθώς ο Παναθηναϊκός έκανε μόλις δύο ήττες (η άλλη από τον ΠΑΟΚ στην Πυλαία με τον Κώστα Βασιλειάδη να σκοράρει 27 πόντους). Οι Πειραιώτες από τη δική τους μεριά ολοκλήρωσαν την κανονική περίοδο με ρεκόρ 22-4 έχοντας χάσει στο ΟΑΚΑ, στο Αλεξάνδρειο, στο κλειστό του Αγίου Θωμά από το Μαρούσι και στη Λάρισα από τον ΑΕΛ-Γυμναστικό (με τον Κρις Γκάρνερ να σκοράρει 28 πόντους). Στους τελικούς οι "πράσινοι" δεν δυσκολεύτηκαν να εκμεταλλευτούν το πλεονέκτημα έδρας και να "σκουπίσουν" το δρόμο τους προς τον τίτλο.

Μαρκί Πέρσι (2004-05)

Ο Ολυμπιακός έβγαινε σιγά σιγά από τα δικά του πέτρινα χρόνια και αυτή η νίκη ήταν ένα μάλλον ασυνήθιστο αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός είχε επιστρέψει στο ΣΕΦ και το ίδιο συνέβη και με τα ιστορικά ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Ο Μαρκί Πέρι πετυχαίνει 16 πόντους και οδηγεί τους Πειραιώτες στη νίκη με 81-75. Ο ρόλος του Αμερικανού γκαρντ (που εκείνη τη χρονιά προσπάθησε να πάρει κοινοτικό διαβατήριο) ήταν καθοριστικός, αν και πρώτος σκόρερ είχε αναδειχτεί -για την ιστορία- ο Ντούσαν Βούκσεβιτς με 18 πόντους. Οι Πειραιώτες ωστόσο δεν είχαν βρει ακόμη το δρόμο τους και τερμάτισαν στην 8η θέση έχοντας περισσότερες ήττες (14) από νίκες (12). Ήταν η χρονιά που ο Παναθηναϊκός διεκδίκησε την (άτυπη) εκδίκηση για τους 35 πόντους του 1996, επικρατώντας τελικά στο ΟΑΚΑ με 31 πόντους διαφορά. Οι δύο ομάδες συναντήθηκαν στην πρώτη φάση των πλέι-οφς. Το τότε σύστημα προέβλεπε την ομάδα με το μειονέκτημα να ξεκινάει εντός έδρας το πρώτο παιχνίδι. Το "τριφύλλι" καθάρισε την πρόκριση με συνοπτικές διαδικασίες.

Άριελ ΜακΝτόναλντ (2003-04)

Εκείνο το παιχνίδι διεξήχθη στο κλειστό του Κορυδαλλού. Ήταν η τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου και ο Παναθηναϊκός παίρνει το “διπλό” (57-55) χάρις στους 14 πόντους του Άριελ ΜακΝτόναλντ, που είχε φτιάξει και τους περισσότερους από τους 12 πόντους του Μάικ Μπατίστ. Το σημαντικό γύρω από αυτό το παιχνίδι, βέβαια, ήταν η συγκυρία. Μετά το πέρας της κανονικής περιόδου οι “πράσινοι” είχαν εξασφαλίσει την πρώτη θέση και ο Ολυμπιακός την 8η. Οπότε οι δύο ομάδες συναντήθηκαν και πάλι για τα πλέι-οφ αυτή τη φορά, με τους “ερυθρολεύκους” που πάλεψαν ως το τέλος το ματς στα Πατήσια, αν και ηττήθηκαν με 79-76.

Χρήστος Χαρίσης (2002-03)

Τα χρόνια του Κορυδαλλού. Ο Ολυμπιακός μετά από δύο συνεχόμενες εντός έδρας ήττες από τον Παναθηναϊκό στην κανονική περίοδο υποδέχεται τον “αιώνιο” αντίπαλο και καταφέρνει να πάρει το θετικό αποτέλεσμα, χάρις στο εκπληκτικό παιχνίδι του Χρήστου Χαρίση. Ο Έλληνας γκαρντ σταματάει στους 26 πόντους σ' αυτό το 73-65 υπέρ των “ερυθρολεύκων”. Εκείνη τη χρονιά, όμως, ο Ολυμπιακός δεν τα πάει καθόλου καλά και εντέλει καταλήγει στην 3η θέση με 8 ήττες συνολικά, πίσω από τη 2η ΑΕΚ, η οποία τον άφησε (στα πλέι-οφς) εκτός τελικών.

Ντέγιαν Μποντιρόγκα (2001-02)

Ο Ολυμπιακός χρησιμοποιεί ως έδρα το κλειστό της Γλυφάδας και εκείνη την ημέρα (ανήμερα των Φώτων) η Ελλάδα είχε σκεπαστεί από το χιόνι. Ο Παναθηναϊκός τελικά περνάει από την έδρα του Ολυμπιακού (62-56) με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα να σκοράρει 16 πόντους. Το παιχνίδι, όμως, δεν τέλειωσε ποτέ γιατί ένα κέρμα προσγειώθηκε στο κεφάλι του Λάζαρου Βορεάδη, ο οποίος διέκοψε την αναμέτρηση. Ο Παναθηναϊκός τερματίζει 2ος (21-5) και ο Ολυμπιακός 3ος (20-6) και οι δύο ομάδες διασταυρώνουν τα ξίφη τους στα ημιτελικά. Ο Ολυμπιακός κάνει το διπλό στο ΟΑΚΑ (80-89) και το 2-0 στο ΣΕΦ σε ένα ματς αμαυρώθηκε από την κλωτσοπατινάδα του Μποντιρόγκα, του Τόμιτς και του Λάζαρου Παπαδόπουλου.

Ντίνο Ράτζα (2000-01)

Ο Ντίνο Ράτζα έχει αλλάξει στρατόπεδο και πλέον φοράει τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο. Σε εκείνο το παιχνίδι δεν δείχνει έλεος για την πρώην ομάδα του, αντίθετα οδηγεί τον Ολυμπιακό στη νίκη (86-78) σκοράροντας 24 πόντους. Ο Κροάτης σέντερ νίκησε στην προσωπική του μονομαχία τον Ζέλικο Ρέμπρατσα που πέτυχε 20 πόντους, όσους και ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Παρά τη νίκη το πλεονέκτημα έδρας κατέληξε στον Παναθηναϊκό (το Περιστέρι τερμάτισε 2ο και ο Ολυμπιακός 3ος) που κερδίζει τον τίτλο με 3-2 χάρις στον εκπληκτικό 5ο τελικό του Φραγκίσκου Αλβέρτη.

Μίλαν Τόμιτς (1999-2000)

Αυτό έμελλε να είναι και το πρώτο ντέρμπι του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο ΣΕΦ, ως προπονητής του Παναθηναϊκού. Ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει στο ΟΑΚΑ (68-69, κερδίζει και στο Φάληρο (57-54) με τον Μίλαν Τόμιτς να κερδίζει τον άτυπο τίτλο του πρώτου σκόρερ με 17 πόντους, έχοντας για άξιο συμπαραστάτη τον Τζέιμς Χόλιγουντ Ρόμπινσον (15 πόντοι). Το πλεονέκτημα του Ολυμπιακού, ωστόσο, πάει στράφι καθώς ο ΠΑΟΚ αποκλείει την ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη στα ημιτελικά. Στον τελικό ο Παναθηναϊκός παίρνει τον τίτλο με άνεση (3-0).