Τα σουτ που έγραψαν την ιστορία
Το άστοχο τρίποντο του Αρσλάν δεν ήταν το μόνο σουτ που καθόρισε την πορεία της Εθνικής σε μεγάλη διοργάνωση. Υπάρχουν κι άλλα την τελευταία 6ετία...
Από το 2003, οπότε μπήκαν οι βάσεις αυτής της Εθνικής ομάδας που δεν κουράζεται να μας κάνει υπερήφανους, έχουμε μάθει να παρακολουθούμε τους αγώνες της στις μεγάλες διοργανώσεις συνοδεία... υπογλωσσίων! Διότι πολλοί από αυτούς τους αγώνες κρίθηκαν σε ένα σουτ, είτε δικό μας είτε των αντιπάλων, όπως χθες. Τις περισσότερες φορές η τύχη μας ευνόησε, αλλά όχι πάντα. Σε κάθε μεγάλη διοργάνωση την τελευταία εξαετία, ωστόσο, υπήρξε τουλάχιστον ένα παιχνίδι της Εθνικής, που ανέδειξε ήρωα της τελευταίας στιγμής. Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Το buzzer beater του Χαρίση
Στην πρεμιέρα του Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας το 2003 οι Κροάτες είχαν το πάνω χέρι σε όλο το παιχνίδι. Προηγήθηκαν με διαφορά 9 πόντων 4 λεπτά πριν τη λήξη και η Εθνική μας έδειχνε πεσμένη στο καναβάτσο. Στο τελευταίο λεπτό, όμως, η Κροατία έχασε 6 ελεύθερες βολές(!) κι αυτό έδωσε τη δυνατότητα στον Χρήστο Χαρίση να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και με ένα δύσκολο σουτ εκτός ισορροπίας 2'' πριν το φινάλε να δώσει στην Εθνική τη μεγάλη νίκη! 77-76 και ξεκίνημα με το δεξί σε ένα Ευρωμπάσκετ, που πήγαινε πρίμα για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ως τα προημιτελικά, όπου η Ιταλία αποδείχθηκε τελικά ανυπέρβλητο εμπόδιο. Εν τέλει η Εθνική πήρε την 5η θέση.
Η αστοχία του Αλβέρτη
Μπροστά στο δικό της κοινό η Εθνική έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κερδίσει για πρώτη φορά ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Όλα πάνε καλά ως τον προημιτελικό, όπου περιμένει η Αργεντινή. Σκληρό παιχνίδι, η Εθνική προηγείται στο ημίχρονο με εξαιρετική εμφάνιση στο δεύτερο δεκάλεπτο, ωστόσο οι Αργεντίνοι αποδεικνύονται πολύ σκληροί για να πεθάνουν. Ένα λεπτό πριν το φινάλε η παρέα του Τζινόμπιλι είναι με ένα πόντο μπροστά στο σκορ και ο Αλβέρτης έχει την ευκαιρία να βάλει την ομάδα μας μπροστά στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα. Σηκώνεται για τρίποντο, αλλά αυτή τη φορά η μπάλα δεν μας κάνει το χατίρι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά στην επόμενη επίθεση οι Αργεντίνοι ευστοχούν και εν τέλει νικούν με 69-64. Λίγο αργότερα θα κατακτήσουν το χρυσό μετάλλιο στον τελικό με την Ιταλία, ενώ η Εθνική μας θα νικήσει το Πουέρτο Ρίκο και θα καταταγεί πέμπτη.
Βάλτο αγόρι μου, Διαμαντίδη!
Στο Ευρωμπάσκετ του 2005 στο Βελιγράδι η Εθνική είχε νικήσει εύκολα στην πρώτη φάση τους Γάλλους, έτσι στον ημιτελικό, που τους έβρισκε ξανά μπροστά της, έπρεπε απλώς να κάνει το ίδιο. Έλα όμως που η Γαλλία αυτή τη φορά δεν αστειευόταν... Οι "τρικολόρ" προηγήθηκαν με διαφορά 7 πόντων περίπου ένα λεπτό πριν τη λήξη κι όλα έμοιαζαν χαμένα. Όχι όμως για τους διεθνείς μας. Ο Παπαλουκάς με τις ηρωικές προσπάθειές του παρέσυρε τους υπόλοιπους, οι Γάλλοι έκαναν κι αυτοί τις γκάφες τους και φτάσαμε στην τελευταία επίθεση.
Ο Ριγκοντό με 1/2 βολές κάνει το 66-64 και με 11'' να απομένουν οι Ζήσης παίρνει τη μπάλα και τρέχει προς τη ρακέτα των Γάλλων. Κλείνεται και γυρίζει πίσω στον Διαμαντίδη, που το μόνο που σκέφτεται είναι: "Όλα ή τίποτα". Πυροβολεί έξω από τα 6.25μ., η μπάλα τινάζει στο διχτάκι, η Εθνική κερδίζει 67-66 και στον τελικό η Γερμανία του Νοβίτσκι απλώς δεν μπορεί να αντισταθεί...
Φώτσης, Ζήσης και... παρ'τα κάτω τα καγκουρό!
Στην Ιαπωνία, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2006 η Εθνική ήθελε την πρώτη θέση στον όμιλό της για να έχει καλά σταυρώματα στη συνέχεια, αλλά στον αγώνα με την Αυστραλία φάνηκε ότι θα έμπαινε σε περιπέτειες. Τα σκληροτράχηλα "καγκουρό" είχαν προκαλέσει στους διεθνείς μας πολλά προβλήματα και 12'' πριν το φινάλε προηγούνταν με διαφορά τριών πόντων (69-66). Επέλεξαν να μην κάνουν φάουλ για να στείλουν τους παίκτες της ελληνικής ομάδας στις βολές, κάτι που ο Αντώνης Φώτσης δεν άφησε ατιμώρητο. Έμεινε για λίγο μόνος κάπου στα 7 μέτρα, σηκώθηκε και με το μεγάλο τρίποντο ισοφάρισε!
Κι ενώ όλοι ετοιμαζόμαστε για να δούμε την παράταση, ο Παπαλουκάς έστησε μια πολύ ωραία παγίδα στους πελαγωμένους Αυστραλούς, έκλεψε την μπάλα στο κέντρο και την έδωσε στον Νίκο Ζήση, που ήδη είχε βρεθεί κοντά στην αντίπαλη ρακέτα. Ο Νικόλας δεν είχε χρόνο για μπάσιμο, καθώς το παιχνίδι τελείωνε, έτσι δεν το σκέφτηκε πολύ. Σηκώθηκε για τρίποντο και... πάρ'το κι αυτό μέσα! Από το πουθενά η Εθνική νίκησε 72-69 και η συνέχεια είναι γνωστή. Πρώτη θέση στον όμιλο, εύκολες νίκες επί της Κίνας και της Γαλλίας στις επόμενες φάσεις και μετά το έπος επί των ΗΠΑ στον ημιτελικό. Εκεί χρειάστηκε να χάσει ένα λέι απ ο ΛεΜπρον Τζέιμς περίπου ένα λεπτό πριν τη λήξη για να διασφαλίσουμε τη νίκη, αλλά με τέτοια εμφάνιση ο θρίαμβος ήταν αναπόφευκτος, ακόμα κι αν έμπαινε εκείνο το σουτ. Στον τελικό πάντως οι Ισπανοί ήταν πολύ ανώτεροι...
Η ανατροπή του Παπαλουκά
Ο προημιτελικός του Ευρωμπάσκετ του 2007 με τη Σλοβενία συνιστά μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία. Αυτό που έγινε στη Μαδρίτη τότε, δύσκολα μπορεί να το χωρέσει ανθρώπου νους. Οι Σλοβένοι ήταν μπροστά με διαφορά 16 πόντων 8 λεπτά πριν τη λήξη και 12 ενώ απέμεναν μόλις δυόμισι λεπτά. Η Εθνική έπαιζε χάλια και τίποτα δεν φαινόταν ικανό να αλλάξει. Όταν όμως μιλά κανείς για την Εθνική Ελλάδας, όλα είναι δυνατά.
Το σύνθημα για πιεστική άμυνα σε όλο το γήπεδο δόθηκε, οι Σλοβένοι έχασαν τα αυγά και τα πασχάλια και στην επίθεση ανέλαβε δράση ο Παπαλουκάς. Λέι απ και τρίποντο στην αρχή, ακολούθησε ο Ζήσης με ένα ακόμα μεγαλο τρίποντο και καθώς οι Σλοβένοι έκαναν τη μία γκάφα μετά την άλλη, η Εθνική έφτασε το παιχνίδι στον πόντο και με την τελευταία επίθεση δική της! Ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε την μεγάλη ανατροπή δεν θα μπορούσε παρά να πάρει την ευθύνη και για το τελευταίο σουτ. Ο Θοδωρής Παπαλουκάς πήρε τη μπάλα, μπήκε με το έτσι θέλω στην αντίπαλη ρακέτα και με ένα παλικαρίσιο λέι απ έκανε το 63-62 υπέρ της Εθνικής μας. Η νίκη ήρθε με ένα σερί 14-1 στα τελευταία δυόμισι λεπτα και οι Σλοβένοι ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι τους χτύπησε τότε! Βεβαίως μετά η Εθνική έχασε από την Ισπανία στον ημιτελικό και από τη Λιθουανία στον μικρό τελικό.
Το... δοκάρι του Σπανούλη
Πέρυσι στην Κίνα η Εθνική έκανε και πάλι το χρέος της. Έφτασε στα προημιτελικά του ολυμπιακού τουρνουά, αλλά εκεί την περίμενε ο κακός της δαίμονας, η Αργεντινή. Μεγάλο ντέρμπι και πάλι, όπως το 2004, ο Ντελφίνο μάς "σκότωνε" με τα τρίποντά του, αλλά έστω κι έτσι τον τελευταίο λόγο στον αγώνα τον είχε η Εθνική μας ομάδα. Η Αργεντινή ήταν μπροστά 80-78, αλλά η τελευταία επίθεση ανήκε στους διεθνείς μας και η μπάλα πήγε στα χέρια του Σπανούλη. Στον κατάλληλο άνθρωπο την κατάλληλη στιγμή. Ο Σπανούλης έκανε τα πάντα όπως έπρεπε. Προσποιήθηκε διείσδυση, σταμάτησε έξω από τα 6.25μ. και λίγο πριν τη λήξη εξαπέλυσε τη βόμβα. Μόνο που αυτή τη φορά η μπάλα δεν μάς έκανε το χατίρι, όπως το 2005, το 2006, και το 2007. Βρήκε σίδερο και άλλη μια ευκαιρία για ένα ολυμπιακό μετάλλιο χάθηκε...
Το buzzer beater του Χαρίση
Στην πρεμιέρα του Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας το 2003 οι Κροάτες είχαν το πάνω χέρι σε όλο το παιχνίδι. Προηγήθηκαν με διαφορά 9 πόντων 4 λεπτά πριν τη λήξη και η Εθνική μας έδειχνε πεσμένη στο καναβάτσο. Στο τελευταίο λεπτό, όμως, η Κροατία έχασε 6 ελεύθερες βολές(!) κι αυτό έδωσε τη δυνατότητα στον Χρήστο Χαρίση να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και με ένα δύσκολο σουτ εκτός ισορροπίας 2'' πριν το φινάλε να δώσει στην Εθνική τη μεγάλη νίκη! 77-76 και ξεκίνημα με το δεξί σε ένα Ευρωμπάσκετ, που πήγαινε πρίμα για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ως τα προημιτελικά, όπου η Ιταλία αποδείχθηκε τελικά ανυπέρβλητο εμπόδιο. Εν τέλει η Εθνική πήρε την 5η θέση.
Η αστοχία του Αλβέρτη
Μπροστά στο δικό της κοινό η Εθνική έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κερδίσει για πρώτη φορά ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Όλα πάνε καλά ως τον προημιτελικό, όπου περιμένει η Αργεντινή. Σκληρό παιχνίδι, η Εθνική προηγείται στο ημίχρονο με εξαιρετική εμφάνιση στο δεύτερο δεκάλεπτο, ωστόσο οι Αργεντίνοι αποδεικνύονται πολύ σκληροί για να πεθάνουν. Ένα λεπτό πριν το φινάλε η παρέα του Τζινόμπιλι είναι με ένα πόντο μπροστά στο σκορ και ο Αλβέρτης έχει την ευκαιρία να βάλει την ομάδα μας μπροστά στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα. Σηκώνεται για τρίποντο, αλλά αυτή τη φορά η μπάλα δεν μας κάνει το χατίρι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά στην επόμενη επίθεση οι Αργεντίνοι ευστοχούν και εν τέλει νικούν με 69-64. Λίγο αργότερα θα κατακτήσουν το χρυσό μετάλλιο στον τελικό με την Ιταλία, ενώ η Εθνική μας θα νικήσει το Πουέρτο Ρίκο και θα καταταγεί πέμπτη.
Βάλτο αγόρι μου, Διαμαντίδη!
Στο Ευρωμπάσκετ του 2005 στο Βελιγράδι η Εθνική είχε νικήσει εύκολα στην πρώτη φάση τους Γάλλους, έτσι στον ημιτελικό, που τους έβρισκε ξανά μπροστά της, έπρεπε απλώς να κάνει το ίδιο. Έλα όμως που η Γαλλία αυτή τη φορά δεν αστειευόταν... Οι "τρικολόρ" προηγήθηκαν με διαφορά 7 πόντων περίπου ένα λεπτό πριν τη λήξη κι όλα έμοιαζαν χαμένα. Όχι όμως για τους διεθνείς μας. Ο Παπαλουκάς με τις ηρωικές προσπάθειές του παρέσυρε τους υπόλοιπους, οι Γάλλοι έκαναν κι αυτοί τις γκάφες τους και φτάσαμε στην τελευταία επίθεση.
Ο Ριγκοντό με 1/2 βολές κάνει το 66-64 και με 11'' να απομένουν οι Ζήσης παίρνει τη μπάλα και τρέχει προς τη ρακέτα των Γάλλων. Κλείνεται και γυρίζει πίσω στον Διαμαντίδη, που το μόνο που σκέφτεται είναι: "Όλα ή τίποτα". Πυροβολεί έξω από τα 6.25μ., η μπάλα τινάζει στο διχτάκι, η Εθνική κερδίζει 67-66 και στον τελικό η Γερμανία του Νοβίτσκι απλώς δεν μπορεί να αντισταθεί...
Φώτσης, Ζήσης και... παρ'τα κάτω τα καγκουρό!
Στην Ιαπωνία, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2006 η Εθνική ήθελε την πρώτη θέση στον όμιλό της για να έχει καλά σταυρώματα στη συνέχεια, αλλά στον αγώνα με την Αυστραλία φάνηκε ότι θα έμπαινε σε περιπέτειες. Τα σκληροτράχηλα "καγκουρό" είχαν προκαλέσει στους διεθνείς μας πολλά προβλήματα και 12'' πριν το φινάλε προηγούνταν με διαφορά τριών πόντων (69-66). Επέλεξαν να μην κάνουν φάουλ για να στείλουν τους παίκτες της ελληνικής ομάδας στις βολές, κάτι που ο Αντώνης Φώτσης δεν άφησε ατιμώρητο. Έμεινε για λίγο μόνος κάπου στα 7 μέτρα, σηκώθηκε και με το μεγάλο τρίποντο ισοφάρισε!
Κι ενώ όλοι ετοιμαζόμαστε για να δούμε την παράταση, ο Παπαλουκάς έστησε μια πολύ ωραία παγίδα στους πελαγωμένους Αυστραλούς, έκλεψε την μπάλα στο κέντρο και την έδωσε στον Νίκο Ζήση, που ήδη είχε βρεθεί κοντά στην αντίπαλη ρακέτα. Ο Νικόλας δεν είχε χρόνο για μπάσιμο, καθώς το παιχνίδι τελείωνε, έτσι δεν το σκέφτηκε πολύ. Σηκώθηκε για τρίποντο και... πάρ'το κι αυτό μέσα! Από το πουθενά η Εθνική νίκησε 72-69 και η συνέχεια είναι γνωστή. Πρώτη θέση στον όμιλο, εύκολες νίκες επί της Κίνας και της Γαλλίας στις επόμενες φάσεις και μετά το έπος επί των ΗΠΑ στον ημιτελικό. Εκεί χρειάστηκε να χάσει ένα λέι απ ο ΛεΜπρον Τζέιμς περίπου ένα λεπτό πριν τη λήξη για να διασφαλίσουμε τη νίκη, αλλά με τέτοια εμφάνιση ο θρίαμβος ήταν αναπόφευκτος, ακόμα κι αν έμπαινε εκείνο το σουτ. Στον τελικό πάντως οι Ισπανοί ήταν πολύ ανώτεροι...
Η ανατροπή του Παπαλουκά
Ο προημιτελικός του Ευρωμπάσκετ του 2007 με τη Σλοβενία συνιστά μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία. Αυτό που έγινε στη Μαδρίτη τότε, δύσκολα μπορεί να το χωρέσει ανθρώπου νους. Οι Σλοβένοι ήταν μπροστά με διαφορά 16 πόντων 8 λεπτά πριν τη λήξη και 12 ενώ απέμεναν μόλις δυόμισι λεπτά. Η Εθνική έπαιζε χάλια και τίποτα δεν φαινόταν ικανό να αλλάξει. Όταν όμως μιλά κανείς για την Εθνική Ελλάδας, όλα είναι δυνατά.
Το σύνθημα για πιεστική άμυνα σε όλο το γήπεδο δόθηκε, οι Σλοβένοι έχασαν τα αυγά και τα πασχάλια και στην επίθεση ανέλαβε δράση ο Παπαλουκάς. Λέι απ και τρίποντο στην αρχή, ακολούθησε ο Ζήσης με ένα ακόμα μεγαλο τρίποντο και καθώς οι Σλοβένοι έκαναν τη μία γκάφα μετά την άλλη, η Εθνική έφτασε το παιχνίδι στον πόντο και με την τελευταία επίθεση δική της! Ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε την μεγάλη ανατροπή δεν θα μπορούσε παρά να πάρει την ευθύνη και για το τελευταίο σουτ. Ο Θοδωρής Παπαλουκάς πήρε τη μπάλα, μπήκε με το έτσι θέλω στην αντίπαλη ρακέτα και με ένα παλικαρίσιο λέι απ έκανε το 63-62 υπέρ της Εθνικής μας. Η νίκη ήρθε με ένα σερί 14-1 στα τελευταία δυόμισι λεπτα και οι Σλοβένοι ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι τους χτύπησε τότε! Βεβαίως μετά η Εθνική έχασε από την Ισπανία στον ημιτελικό και από τη Λιθουανία στον μικρό τελικό.
Το... δοκάρι του Σπανούλη
Πέρυσι στην Κίνα η Εθνική έκανε και πάλι το χρέος της. Έφτασε στα προημιτελικά του ολυμπιακού τουρνουά, αλλά εκεί την περίμενε ο κακός της δαίμονας, η Αργεντινή. Μεγάλο ντέρμπι και πάλι, όπως το 2004, ο Ντελφίνο μάς "σκότωνε" με τα τρίποντά του, αλλά έστω κι έτσι τον τελευταίο λόγο στον αγώνα τον είχε η Εθνική μας ομάδα. Η Αργεντινή ήταν μπροστά 80-78, αλλά η τελευταία επίθεση ανήκε στους διεθνείς μας και η μπάλα πήγε στα χέρια του Σπανούλη. Στον κατάλληλο άνθρωπο την κατάλληλη στιγμή. Ο Σπανούλης έκανε τα πάντα όπως έπρεπε. Προσποιήθηκε διείσδυση, σταμάτησε έξω από τα 6.25μ. και λίγο πριν τη λήξη εξαπέλυσε τη βόμβα. Μόνο που αυτή τη φορά η μπάλα δεν μάς έκανε το χατίρι, όπως το 2005, το 2006, και το 2007. Βρήκε σίδερο και άλλη μια ευκαιρία για ένα ολυμπιακό μετάλλιο χάθηκε...