Οι πιθανότητες για το ματσάρισμα με τη Φενέρμπαχτσε δεν ήταν ακριβώς πολλές, πριν από τη διεξαγωγή της τελευταίας αγωνιστικής της regular season. Στην πράξη βέβαια, οι αριθμοί δεν αποδείχθηκαν αρκετοί για να αποτρέψουν αυτό που αν μη τι άλλο μοιάζει αρκετά ενδιαφέρον, σε ό,τι έχει να κάνει με το αγωνιστικό υπόβαθρο της μονομαχίας του Ολυμπιακού με τη Φενέρμπαχτσε, με φόντο την πρόκριση στο Final Four του Κάουνας.

Το βασικότερο όλων; Η επιστροφή του Τάιλερ Ντόρσεϊ στο ΣΕΦ με την ιδιότητα του αντιπάλου, κάτι που θα συμβεί για πρώτη φορά από την στιγμή που ο 27χρονος γκαρντ άνοιξε την πόρτα της εξόδου -το περασμένο καλοκαίρι- με σκοπό να κυνηγήσει για δεύτερη φορά το όνειρο του ΝΒΑ. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα ήθελε, αυτό όμως μόνο πρόβλημα δεν ήταν για τις ομάδες της EuroLeague, δεδομένου ότι ο ομογενής περιφερειακός είχε φροντίσει (sic) να φτιάξει -και με το παραπάνω- το όνομά του με όσα έκανε πέρσι, ως παίκτης του Ολυμπιακού.

Εν τέλει, αυτή που εξασφάλισε την υπογραφή του Τάιλερ Ντόρσεϊ ήταν η Φενέρμπαχτσε, η οποία μάλιστα εξασφάλισε τις υπηρεσίες του για δυόμιση χρόνια.

Το +1 στο rotation

Την στιγμή που τον υπέγραψε, η Φενέρμπαχτσε δεν είχε ακριβώς ένδεια επιλογών στην περιφέρεια. Το κάθε άλλο, σε ποσοτικό επίπεδο ήταν γεμάτη στο "2" αφού υπήρχαν ήδη ο Σκότι Γουίλμπεκιν (σ.σ.: ξεκινούσε δίπλα στον Νικ Καλάθη κατά βάση), ο Μάρκο Γκούντουριτς, ο Κάρσεν Έντουαρντς και ο Μελίχ Μαχμούτογλου -ο τελευταίος βέβαια έχει πολύ περιορισμένο ρόλο τη φετινή σεζόν.

Η απόφαση του Δημήτρη Ιτούδη για ανακάτεμα της τράπουλας ήρθε όμως, κι αυτό έχει σημασία. Στην πράξη μάλιστα, η απόκτηση του Τάιλερ Ντόρσεϊ αποδείχθηκε σωτήρια, από την στιγμή που λίγο αργότερα ήρθε ο σοβαρός τραυματισμός του Σκότι Γουίλμπεκιν. Ένα πρόβλημα που τον έχει κρατήσει εκτός δράσης για αρκετές εβδομάδες.

Οι δυο τους άλλωστε συνυπήρξαν στο rotation σε μόλις τρεις αναμετρήσεις (27η, 28η και 29η), κάτι που αναμένεται να ξανασυμβεί στις μονομαχίες με τον Ολυμπιακό.

Η αλλαγή της ιεραρχίας

Πέραν αυτού, στην πορεία κατέστη σαφές πως ο Δημήτρης Ιτούδης ήθελε να διαφοροποιήσει την ιεραρχία της περιφέρειας. Κάτι που επιβεβαιώνουν οι αριθμοί από την στιγμή που ο Τάιλερ Ντόρσεϊ μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη. Βλέπετε, πολύ γρήγορα περιορίστηκε ο χρόνος συμμετοχής του Κάρσεν Έντουαρντς, ο οποίος υιοθέτησε δευτερεύοντα ρόλο στο rotation.

Με εξαίρεση άλλωστε την εκτός έδρας αναμέτρηση με την Μπασκόνια (30'19'' συμμετοχής), ο Κάρσεν Έντουαρντς έγραψε είτε μονοψήφιο αριθμό λεπτών συμμετοχής (από 3'12'' μέχρι 8'57'' σε τέσσερις αγώνες) είτε μηδενικό χρόνο παρουσίας στο παρκέ (τρεις αγώνες).

Παρεμπιπτόντως, πριν αποκτηθεί ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, είχε παίξει μόλις τέσσερις φορές λιγότερα από δέκα λεπτά -οι τρεις εξ αυτών στις πρώτες έξι αγωνιστικές.

Η ευθύνη του σουτ

Όπως και να έχει, η παρουσία του Δημήτρη Ιτούδη στην τεχνική ηγεσία της Φενέρμπαχτσε βοήθησε τον ομογενή γκαρντ να μπει πιο γρήγορα από το συνηθισμένο στη φιλοσοφία της τουρκικής ομάδας. Οι αριθμοί δεν είναι ακόμη εφάμιλλοι της ποιότητάς του (42.1% στο δίποντο, 36.4% στο τρίποντο, 73.3% στις βολές), σταδιακά όμως βελτιώθηκε και έδειξε πως σύντομα μπορεί να εξελιχθεί σε κομμάτι μείζονος σημασίας για τη λειτουργία της Φενέρμπαχτσε.

Η σειρά των playoffs με τον Ολυμπιακό θα αποτελέσει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για εκείνον να μπει δίπλα σε Μάρκο Γκούντουριτς, Νάιτζελ Χέιζ - Ντέιβις και Νταϊσόν Πιερ, ως ηγέτης. Η ευθύνη του (καλού) σουτ θα υπάρχει για να τον βαραίνει, αν και με βάση όσα έχει δείξει τα τελευταία χρόνια στην EuroLeague, δεν υπάρχουν πολλά που μπορούν να τον βαρύνουν σε τέτοιο βαθμό ώστε να επηρεάσουν (προς το χειρότερο) την απόδοσή του.